اسلام بر ازدواج به هنگام توصیه کرده و ما هم باید به جای اینکه به فکر ازبین بردن این روابط و جدا کردن آن باشیم این ارتباط را سامان دهیم و برای آن برنامه ریزی کنیم .
به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی برنا دوستی‌های خیابانی واژه‌ای است که چند سالی است وارد فرهنگ ما شده است و به همان سال‌هایی برمی‌گردد که ارتباط دختر و پسر از خیابان کلید می‌خورد و تا شاید تا مدت‌ها با نامه‌نگاری ادامه پیدا می‌کرد!
این روزها اما با پیشرفت تکنولوژی لزوما این ارتباط از خیابان شروع نمی‌شود و دنیای مجازی اینترنت جای آن را گرفته است.
دکتر ابوالحسن تنهایی، جامعه شناس و استاد دانشگاه ضمن اینکه ریشه این روابط را روان شناختی و فیزیکی می داند درباره علت کشیده شدن این روابط به اینترنت به خبرنگار برنا گفت: نبود موقعیت های اجتماعی مناسب در جامعه و خانواده ها علت اصلی این امر است زیرا مدارس و دانشگاه ها شرایط لازم را برای برقراری روابط سالم فراهم نمی کنند.
وی ادامه داد: جریان میل جنسی بین دختر و پسر مثل آب است و در همه جا نفوذ پیدا می کند وقتی جامعه به این نیاز توجه نمی کند این ها از راه دیگری با هم تماس برقرار می کنند در نتیجه جوانان به دوستی های خیابانی روی می آورند یا به چت کردن در اینترنت پناه می برند.
وی همچنین اظهار داشت: هیچ جامعه ای در هیچ عصری نتوانسته جلوی این امر را بگیرد و افزایش فشار هم باعث افزایش تنش می شود در نتیجه راههای خلاف بیشتر می شود و عواقب خطرناکی چون دوری از خانه را درپی دارد که جامعه مسوول آن است.
این استاد دانشگاه اشکال اساسی را عدم پذیرش این واقعیت در جامعه می داند و می گوید جامعه باید این واقعیت را بفهمد و برای آن برنامه ریزی کند، اسلام هم بر ازدواج به هنگام توصیه کرده و ما هم باید به جای اینکه به فکر ازبین بردن این روابط و جدا کردن ان باشیم این ارتباط را سامان دهیم و برای آن برنامه ریزی کنیم.
دکتر تنهایی راهکار جامعه شناسانه برای کنترل روابط بین دختر و پسر را در مدیریت دانشگاه ها و مراکز تربیتی و آموزشی می داند و می گوید این مدیریت باید به دست متخصصان و بر اساس اصول علمی صورت گیرد .همه ادیان برای کنترل روابط جنسی برنامه داشته اند حال وظیفه متخصصان این است که در این جامعه و با توجه به مسائل اقتصادی ازدواج را سامان دهند.
وی در پایان سخنان خود با انتقاد از شیوه مدیریت آموزشی در جامعه به خبرنگار برنا گفت: مدیریت آموزشی و پرورشی ما در این عصر و دوران و با وجود افزایش شبکه های ارتباطی مسیر غلطی را طی می کند.
منبع
به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی برنا دوستی‌های خیابانی واژه‌ای است که چند سالی است وارد فرهنگ ما شده است و به همان سال‌هایی برمی‌گردد که ارتباط دختر و پسر از خیابان کلید می‌خورد و تا شاید تا مدت‌ها با نامه‌نگاری ادامه پیدا می‌کرد!
این روزها اما با پیشرفت تکنولوژی لزوما این ارتباط از خیابان شروع نمی‌شود و دنیای مجازی اینترنت جای آن را گرفته است.
دکتر ابوالحسن تنهایی، جامعه شناس و استاد دانشگاه ضمن اینکه ریشه این روابط را روان شناختی و فیزیکی می داند درباره علت کشیده شدن این روابط به اینترنت به خبرنگار برنا گفت: نبود موقعیت های اجتماعی مناسب در جامعه و خانواده ها علت اصلی این امر است زیرا مدارس و دانشگاه ها شرایط لازم را برای برقراری روابط سالم فراهم نمی کنند.
وی ادامه داد: جریان میل جنسی بین دختر و پسر مثل آب است و در همه جا نفوذ پیدا می کند وقتی جامعه به این نیاز توجه نمی کند این ها از راه دیگری با هم تماس برقرار می کنند در نتیجه جوانان به دوستی های خیابانی روی می آورند یا به چت کردن در اینترنت پناه می برند.
وی همچنین اظهار داشت: هیچ جامعه ای در هیچ عصری نتوانسته جلوی این امر را بگیرد و افزایش فشار هم باعث افزایش تنش می شود در نتیجه راههای خلاف بیشتر می شود و عواقب خطرناکی چون دوری از خانه را درپی دارد که جامعه مسوول آن است.
این استاد دانشگاه اشکال اساسی را عدم پذیرش این واقعیت در جامعه می داند و می گوید جامعه باید این واقعیت را بفهمد و برای آن برنامه ریزی کند، اسلام هم بر ازدواج به هنگام توصیه کرده و ما هم باید به جای اینکه به فکر ازبین بردن این روابط و جدا کردن ان باشیم این ارتباط را سامان دهیم و برای آن برنامه ریزی کنیم.
دکتر تنهایی راهکار جامعه شناسانه برای کنترل روابط بین دختر و پسر را در مدیریت دانشگاه ها و مراکز تربیتی و آموزشی می داند و می گوید این مدیریت باید به دست متخصصان و بر اساس اصول علمی صورت گیرد .همه ادیان برای کنترل روابط جنسی برنامه داشته اند حال وظیفه متخصصان این است که در این جامعه و با توجه به مسائل اقتصادی ازدواج را سامان دهند.
وی در پایان سخنان خود با انتقاد از شیوه مدیریت آموزشی در جامعه به خبرنگار برنا گفت: مدیریت آموزشی و پرورشی ما در این عصر و دوران و با وجود افزایش شبکه های ارتباطی مسیر غلطی را طی می کند.
منبع
