کشش سر پناه در برابر عناصر اقلیمی چگونه است؟
بزرگ معمار جهان,برای بیشتر جذابیت بخشیدن به زندگی,تنوع آب و هوایی را بر روی کره زمین به وجود آورد
از این رو انسان باید بتواند نقش یک پالایه را برای اصلاح آب و هوای بیرون ایفا کند یعنی باید
نور,هوا و پرتو خورشید را به داخل هدایت کتد.از ورود آب باران و سر و صدای مزاحم به داخل جلوگیری کند.همچنین باید مانع ورود سرما و بیرون رفتن گرمای داخل شود.
به عبارت دیگر,انسانها با استفاده از ترکیب و بافت ساختمان توانستند محیط های بشر ساختی را حتی در میان محیط طبیعی و ذاتا خشن به وجود آورند.
به طور کلی سه اقلیم متفاوت وجود دارد:گرم و خشک,سرد و مرطوب و گرم و مرطوب
انسان با استفاده از مصالح محلی و فن آوری کنترل محیط زیست,توانسته است مسکن خود را به گونه ای بسازد که با این شرایط مطابقت داشته باشد.
در مناطق گرم و خشک,دیوارهای ضخیم مانع از ورود گرمای روز به داخل ساختمان می شود و رنگهای روشن در سطوح ساختمان تابش خورشید را منعکس می کند و پنجره های کوچک نفوذ پرتو آفتاب به داخل را به حداقل می رساند.نزدیک بودن خانه ها به یکدیگر نیز سایه را افزایش می دهد.
هنگام شب نیز با خروج گرمای ذخیره شده در دیوارهای ضخیم,خنکی هوا تعدیل می شود. در شبهای گرم می توان بر روی پشت بام های تخت خوابید.
در مناطق سرد و مرطوب دیوارهای آجری یا چوبی ضخیم,مانع از ورود سرما شده,گرمای حاصل از آتش فضای داخل را گرم می کند. از آنجا که روشنایی آسمان در این مناطق کم است,به پنجره های بزرگتری نیاز است.
بامهای شیب دار,برف و باران را به سمت پایین هدایت می کند,استفاده از پوششبرای بازشو ها مانع از ورودباد و سرما شده در عین عایق بندی,از ایجاد شبنم بر روی شیشه ها جلوگیری می کند
در مناطق استوایی که آبو هوای گرم و مرطوب دارند,دیوارها به صفحاتی باز تبدیل می شود تا عبور هوا از داخل ساختمان ممکن شود.ایوان سراسری و پیش آمدگی های بام باعث ایجاد اتاقهای بیرونی سایه دار می شود.
در فصلهای بارانی سال نیز,شیب بام و سایبان های ایجاد شده در امتداد بام,آب باران را به بیرون هدایت می کند.گاهی این ساختمان ها را بر وری چوب پا می ساختند تا ساکنان آن,از سیلاب,حیوانات و حشرات در امان بمانند.
ساختمان ها نیز به مانند انسانها به تنفس نیاز دارند.برای ایجاد آسایش در فضای داخلی,باید هوای آن اصلاح شود.علاوه بر این این جابه جایی مداوم هوا برای جلوگیری از راکد ماندن آن لازم است.
به کمک هوا می توان در برابر شرایطی چون گرما,سرما,رطوبت و آلودگی مقاومت کرد.
در ساختمان های سنتی به منظور تعدیل هوای داخل ساختمان,از ابزارهای ساده ای مانند گرم سازی با آتش یا خنک سازی با بادبزن استفاده می شد.اما دیوارهای سنگی و آجری برای جلوگیری از ورود سرما,گرماو رطوبت مناسب نبودند و در فصل زمستان نیز بازشوها از جمله درها و پنجره ها عاملی برای خروج گرما به شمار می رفتند.از طرف دیگر,نصب نامناسب دودکش هاوپنجره ها اگرچه برای کاهش رطوبت هوا مناسب بودند ولی کوران هوا را نیز باعث می شدند.
در ساختمان های جدید استفاده از دیوار خارجی دو جداره مانع گرما در تابستان و سرما در زمستان می شودو پنجره های دوجداره نیز از نفوذ رطوبت های بالارونده جلوگیری می کند.ولی درزگیری به کار رفته در این ساختمان ها بدین معناست که رطوبت حاصله از گرمای فضای داخلی,راهی برای خروج ندارد واین امر باعث ایجاد شبنم در سطوح سردتر ,مانند پنجره و سقف می شود.
پاسخ به مشکلاتی مانند ایجاد شبنم,استفاده از روش تهویه مطبوع است. در این روش,هوای مکیده شده ی بیرون پس از گرمادهی,خنک سازی,تصفیه و تمیز کردن,از طریق داکت هایی به داخل ساختمان توزیع می شود
هوای نامطلوب هم به همین روش به بیرون ساختمان رانده می شود.
ساختمان های جدید مجهز به سیستم تهویه مطبوع با سطوح شیشه ای گسترده,در ّا و هوای گرم و سرد یکسان هستند.اما درزگیری دقیق ساختمان و عدم امکان بازشدن پنجره ها,اغلب باعث ایجاد بیماری و صرف مقادیر بسیار زیادی از انرژی الکتریکی می شود.
ساختمان های مدرن در ارتباط با اقلیم با مشکل دیگری نیز مواجه هستند.مصالح سنتی و طبیعی مانند آجر,سنگ,چوب با گذشت زمان تغییر شکل یافته,سوده و هموار می شوند یا سطوح تعمیر میشوند تا لک ها و ترکها را مخفی کنند
در ساختمان های مدرن ساخته شده از فولاد و شیشه,اگر همواره نگهداری و تعمیر نشوند خراب شده و از بین می روند
خوشحال میشیم اونجا ببینیمتون
