خلاصه : خيلي ها فكر مي كنند فعاليت هاي دانشگاهي به حضور در كلاس هاي خسته كننده درسي و حل معادلات رياضي پيچيده روي صفحات كاغذ خلاصه مي شود، اين درحالي است كه بخش مهمي از آموزش در آزمايشگاه انجام مي گيرد. در اين گزارش با هيجان انگيز ترين آزمايشگاه هاي دانشگاهي در جهان آشنا مي شويم.
خیلیها فکر میکنند فعالیتهای دانشگاهی به حضور در کلاسهای خستهکننده درسی و حل معادلات ریاضی پیچیده روی صفحات کاغذ خلاصه میشود، این درحالی است که بخش مهمی از آموزش در آزمایشگاه انجام میگیرد.
مجید جویا: خیلیها فکر میکنند فعالیتهای دانشگاهی به حضور در کلاسهای خستهکننده درسی و حل معادلات ریاضی پیچیده روی صفحات کاغذ خلاصه میشود، اما مجله پاپساینس در بازدیدی از بزرگترین دانشگاههای جهان، گزارشی از هیجانانگیزترین آزمایشگاههای آنها فراهم کرده که شور و شوق در گوشه و کنار آن موج میزند.
آزمایشگاه معدن دانشگاه علوم و فناوری میسوری
حرفه: انهدام صنعتی
هدف آموزش: منفجر کردن
دانشجویان در این آزمایشگاه یاد میگیرند که چگونه ساختمانها را منفجر کنند، انفجارهای نمایشی را طراحی کنند، قطعات صافی را از دیوارههای سنگی با انفجار جدا کنند، در کنسرتهای موسیقی آتشبازی به راه بیاندازند و در فیلمهای سینمایی، کارهای جلوههای ویژه آتشبازی و انفجار را انجام دهند. همان گونه که ممکن است انتظار داشته باشید، فرایند نظارتی این دوره تنه به تنه آژانس اطلاعاتی آمریکا، سیا خواهد زد. داوطلبان این دوره باید با بررسی گستردهای از سوابق خود برای گزینش موافقت کنند، و غیر شهروندان نیز باید خود را به اداره الکل، تنباکو و سلاح گرم معرفی کنند.
دانشگاه علوم و فناوری میسوری، همچنین یک مدرک فوقلیسانس در مهندسی انفجار ارائه میکند که اولین برنامه رسمی از این نوع در ایالات متحده است. این دوره فوقلیسانس از خرج مقعر (بارگذاری مواد منفجره) و بمبهای کوچک دقیق که میتوانند یک فلز را مانند چاقو ببرند و یا سوراخی در آن ایجاد کنند گرفته تا مواردی مانند کاهش اثرات انفجار برای نظامیها و تغییرات لرزشی در صخرهها برای معدنکاوی بهتر را شامل میشود.
مرکز ملی تحلیل تصادف، دانشگاه جرج واشینگتن
حرفه: مهندسی ایمنی
هدف آموزش: کوباندن یک خودروی سواری با سرعت 100 کیلومتر در ساعت به مانعی در کنار جاده
در مرکز ملی تحلیل تصادف (NCAC)، هر دانشجوی دوره فوقلیسانس ایمنی حملونقل، یک خودرو داده می شود و علاوه بر آن، آموزشهای لازم برای نابودی خودرو و تبدیل کردنش به چند تکه پیچ و مهره و شیشه در اختیارش قرار می گیرد. دانشجو سپس خودرو را در یک برنامه کامپیوتری از نو بازسازی میکند تا بتواند دوباره و چندباره، خودرو را به طور مجازی به مانع بکوبد.
آزمایشگاه با شرکتهای خودروساز و وزارت حملونقل همکاری میکند تا استانداردهای ایمنی را برای خودروها و تجهیزات کنار جادهای مانند تیرهای چراغ برق، موانع و تابلوهای راهنمایی تدوین کند. دانشجویان دوره کنونی مشغول کار بر روی یک مشکل جدید در آزادراهها هستند: تعداد زیاد خودروهای شاسیبلند (اسیووی)، مینیونها و دیگر کامیونتهای کوچک. دانشجویان در تلاشند که دریابند آیا اشیایی مانند موانع آزادراه را باید برای مواجهه با اندازه این خودروها که احتمالا در آینده به آنها برخورد میکنند، تغییر داد یا نه.
مرکز پژوهشهای پیشرانه دانشگاه آلاباما
حرفه: دانشمند موشک
هدف آموزش: ساخت چیزهایی که بتوانند خیلی سریع و خیلی دور بروند
هر سال، 20 مهندس مکانیک و هوافضا یک دوره 8 ماهه را میگذرانند تا یک موشک را طراحی کنند، بسازند و به پرواز درآورند تا به ارتفاع 5280 پا (1610 متر) برسد. اینها جزو موشکهای تفریحی نیستند که معمولا کمتر از هزار پا (330متر) اوج میگیرند. مارلو موسر، استاد این دوره میگوید: «یک دستگاه موتور A قدرتی به اندازه نصف یک موتور B دارد و به همین ترتیب، برای کلاسهای بالاتر هم همین گونه است. موشکهایی که در پارکها به آسمان میفرستید، موتورهای کلاس A و B دارند. اما موشکهای دوره ما از موتور کلاس L بهره میبرند که چهارهزار بار قویترند».
شرکت کنندگان دوره قبل یک موشک 17 کیلوگرمی به طول 2.6 متر را با پرتابه فیبر کربنی ساختند که سیستمهای پیشرفته گردآوری اطلاعات بر روی آن نصب شده بود. کلاهک موشک حاوی یک دوربین ویدیویی و سیستمهای هواسنجی بود تا مسیر پروازی موشک و دادههای دیگر را ضبط کند؛ در قسمت عقبی موشک نیز حسگرهای دما و تنش قرار داشتند. دانشجویان با این موشک نهتنها در رقابت پرتاب موشک که با پشتیبانی ناسا برگزار میشود، شرکت کردند، که درست مانند شرکتی که خواهان حضور در مناقصه و فروش موشک خود به ناسا باشد، گزارشی را به مهندسین و دانشمندان ناسا ارائه کردند. به رغم اینکه این ارائه تنها یک تمرین دانشگاهی بود، بسیاری از فارغالتحصیلان دوره اکنون در ناسا مشغول به کار شدهاند و محل کارشان نیز در مرکز سفرهای فضایی مارشال ناسا است که در نزدیکی دانشگاه آلاباما قرار دارد. موزر میگوید: «اینجا دانشجویان در تمام روز با آتش و مواد منفجره بازی میکنند».
مجید جویا: خیلیها فکر میکنند فعالیتهای دانشگاهی به حضور در کلاسهای خستهکننده درسی و حل معادلات ریاضی پیچیده روی صفحات کاغذ خلاصه میشود، اما مجله پاپساینس در بازدیدی از بزرگترین دانشگاههای جهان، گزارشی از هیجانانگیزترین آزمایشگاههای آنها فراهم کرده که شور و شوق در گوشه و کنار آن موج میزند.
آزمایشگاه معدن دانشگاه علوم و فناوری میسوری
حرفه: انهدام صنعتی
هدف آموزش: منفجر کردن
دانشجویان در این آزمایشگاه یاد میگیرند که چگونه ساختمانها را منفجر کنند، انفجارهای نمایشی را طراحی کنند، قطعات صافی را از دیوارههای سنگی با انفجار جدا کنند، در کنسرتهای موسیقی آتشبازی به راه بیاندازند و در فیلمهای سینمایی، کارهای جلوههای ویژه آتشبازی و انفجار را انجام دهند. همان گونه که ممکن است انتظار داشته باشید، فرایند نظارتی این دوره تنه به تنه آژانس اطلاعاتی آمریکا، سیا خواهد زد. داوطلبان این دوره باید با بررسی گستردهای از سوابق خود برای گزینش موافقت کنند، و غیر شهروندان نیز باید خود را به اداره الکل، تنباکو و سلاح گرم معرفی کنند.
دانشگاه علوم و فناوری میسوری، همچنین یک مدرک فوقلیسانس در مهندسی انفجار ارائه میکند که اولین برنامه رسمی از این نوع در ایالات متحده است. این دوره فوقلیسانس از خرج مقعر (بارگذاری مواد منفجره) و بمبهای کوچک دقیق که میتوانند یک فلز را مانند چاقو ببرند و یا سوراخی در آن ایجاد کنند گرفته تا مواردی مانند کاهش اثرات انفجار برای نظامیها و تغییرات لرزشی در صخرهها برای معدنکاوی بهتر را شامل میشود.
مرکز ملی تحلیل تصادف، دانشگاه جرج واشینگتن
حرفه: مهندسی ایمنی
هدف آموزش: کوباندن یک خودروی سواری با سرعت 100 کیلومتر در ساعت به مانعی در کنار جاده
در مرکز ملی تحلیل تصادف (NCAC)، هر دانشجوی دوره فوقلیسانس ایمنی حملونقل، یک خودرو داده می شود و علاوه بر آن، آموزشهای لازم برای نابودی خودرو و تبدیل کردنش به چند تکه پیچ و مهره و شیشه در اختیارش قرار می گیرد. دانشجو سپس خودرو را در یک برنامه کامپیوتری از نو بازسازی میکند تا بتواند دوباره و چندباره، خودرو را به طور مجازی به مانع بکوبد.
آزمایشگاه با شرکتهای خودروساز و وزارت حملونقل همکاری میکند تا استانداردهای ایمنی را برای خودروها و تجهیزات کنار جادهای مانند تیرهای چراغ برق، موانع و تابلوهای راهنمایی تدوین کند. دانشجویان دوره کنونی مشغول کار بر روی یک مشکل جدید در آزادراهها هستند: تعداد زیاد خودروهای شاسیبلند (اسیووی)، مینیونها و دیگر کامیونتهای کوچک. دانشجویان در تلاشند که دریابند آیا اشیایی مانند موانع آزادراه را باید برای مواجهه با اندازه این خودروها که احتمالا در آینده به آنها برخورد میکنند، تغییر داد یا نه.
مرکز پژوهشهای پیشرانه دانشگاه آلاباما
حرفه: دانشمند موشک
هدف آموزش: ساخت چیزهایی که بتوانند خیلی سریع و خیلی دور بروند
هر سال، 20 مهندس مکانیک و هوافضا یک دوره 8 ماهه را میگذرانند تا یک موشک را طراحی کنند، بسازند و به پرواز درآورند تا به ارتفاع 5280 پا (1610 متر) برسد. اینها جزو موشکهای تفریحی نیستند که معمولا کمتر از هزار پا (330متر) اوج میگیرند. مارلو موسر، استاد این دوره میگوید: «یک دستگاه موتور A قدرتی به اندازه نصف یک موتور B دارد و به همین ترتیب، برای کلاسهای بالاتر هم همین گونه است. موشکهایی که در پارکها به آسمان میفرستید، موتورهای کلاس A و B دارند. اما موشکهای دوره ما از موتور کلاس L بهره میبرند که چهارهزار بار قویترند».
شرکت کنندگان دوره قبل یک موشک 17 کیلوگرمی به طول 2.6 متر را با پرتابه فیبر کربنی ساختند که سیستمهای پیشرفته گردآوری اطلاعات بر روی آن نصب شده بود. کلاهک موشک حاوی یک دوربین ویدیویی و سیستمهای هواسنجی بود تا مسیر پروازی موشک و دادههای دیگر را ضبط کند؛ در قسمت عقبی موشک نیز حسگرهای دما و تنش قرار داشتند. دانشجویان با این موشک نهتنها در رقابت پرتاب موشک که با پشتیبانی ناسا برگزار میشود، شرکت کردند، که درست مانند شرکتی که خواهان حضور در مناقصه و فروش موشک خود به ناسا باشد، گزارشی را به مهندسین و دانشمندان ناسا ارائه کردند. به رغم اینکه این ارائه تنها یک تمرین دانشگاهی بود، بسیاری از فارغالتحصیلان دوره اکنون در ناسا مشغول به کار شدهاند و محل کارشان نیز در مرکز سفرهای فضایی مارشال ناسا است که در نزدیکی دانشگاه آلاباما قرار دارد. موزر میگوید: «اینجا دانشجویان در تمام روز با آتش و مواد منفجره بازی میکنند».