مجله نیمکت:
بوشهر
قلیه ماهی در ساحل خلیج فارس
چه دلیلی بهتر از رفتن به سرزمین بوشهر جز دریا وجود دارد. شهر کوچک و مثلثی شکل بوشهر همه جایش بوی خلیج فارس می دهد، بوی ماهی های تازه و اگر در عید مهمان این شهر باشید، نسیمی که در عصرهای بندر، روح را تازه میکند. اینجا، بندری است با نزدیک به سیصد هزار نفر جمعیت که تاریخچه اش حتی به دوره ی ساسانی هم می رسد، می گویند زمانی «اردشیر ساسانی» سنگ بنای این شهر را نهاده اما آنچه که امروز به عنوان بندر بوشهر شناخته می شود مرهون تلاش های «نادرشاه افشار» برای ساخت بندری تجاری است.
کجا برویم؟
دریا زیباترین دیدنی بوشهر است. غیر از آن، این شهر دو بافت مجزا از هم دارد، یکی بافت قدیمی شهر و دیگر بافت تازه ی آن. بافت قدیمی شهر، آمیزه ای است از ترکیب سه رنگ سفید، زرد و قهوه ای بر زمینه ی آبی رنگ، اگر از ما می شنوید، دیدار از ریشهر، آب انبار قوام، خانه ی قاضی، عمارت ملک، گوردختر، عمارت دهدشتی، مدرسه ی گلستان، امامزاده عبدالمهیمن، قبر ژنرال انگلیسی، آرامگاه اصفهانی، معبد خدادریا، کلیسای مسیح مقدس، قلعه ی هندی ها، کنیسه ی یهودیان، قبرستان انگلیسی ها و عمارت حاج رییس را از دست ندهید.
چه بخوریم؟
آنهایی که دنبال غذاهای دریایی هستند، اشتهایشان در بوشهر حسابی در معرض بوهای مختلف قرار دارد. تخت های در سایه، غذاهای کبابی و ماهی های مختلف، یکی از مهم ترین جاذبه های حاشیه ی بازارها و پارک ها و اسکله های این شهر هستند. غذای اصلی بوشهر، قلیه میگو، قلیه ماهی و قیمه است اما اگر رستوران عربی خوبی پیدا کنید، می توانید غذاهای تند این فرهنگ را هم امتحان کنید و خلاصه بعد از این همه شکم چرانی، مهمان یک قلیان تنگ سفالی بشوید. در بوشهر رستوران «خانه ی معلم» یکی از بهترین و معروف ترین رستوران هاست اما خب، طبیعی است که غذایش به خاطر کیفیت و تمیزی گران تر از رستوران های معمولی شهر باشد.
پیشنهاد ما اما رفتن به رستوران «خلیج فارس» است که به آن «شبانکار» هم می گویند. در این رستوران می توانید از غذاهای عربی تجربه ای متفاوت داشته باشید و البته که در میان منوی پررنگ و لعاب این رستوران هیچ گزینه ای بهتر از کباب نیست. البته بوشهر یک رستوران تاریخی هم دارد که به «قوام» مشهور است. این رستوران در گذشته یک آب انبار بوده با قدمتی صد و پنجاه ساله آن هم در نزدیکی ساحل دریا. حالا اما مورد مرمت قرار گرفته و یکی از پاتوق های مسافران شده است.
اصفهان
قدم زدن در نصف جهان
قدیمی ها گفته اند، اصفهان، نصف جهان. پر ببراه هم نگفتند، وقتی راه اصفهان پیش گرفته می شود، در مرکز ایران، شهری رخ می نماید که نشان از فرهنگی زنده در کالبدی شهری دارد. این شهر، یک موزه ی زنده است و اگر پیاده آن را گز کنید، انگار در راهروهای یک موزه قدم می زنید و شانس دیدن کلی دیدنی همراهتان خواهدبود.
کجا برویم؟
مهم ترین مکانی که هیچ موقع سال نمی توانید در اصفهان ببینید و تنها زمان نوروز است که درهای آن باز می شود، مدرسه ی چهارباغ است. مدرسه ای که نمونه ی عینی تحولات معماری صفوی است. در اصفهان می توان بناهای بسیاری را دید، اگر خودتان را به میدان امام اصفهان یا خیابان چهارباغ برسانید، دیگر برنامه ی گردش مهیاست؛ از همین جا می توانید بیشتر آثار تاریخی اصفهان همچون مسجدها، بازار و سراها و تیمچه ها، صنایع دستی، مدرسه ها، پل ها و عمارت ها را ببینید.
در این میان مسجد لطف اله را هیچ کجای دیگر نمی توان پیدا کرد. برای شما که معلم هستید، کاخ ها و عمارت ها هم از دیگر دیدنی های این شهر است. مثل عمارت عالی قاپو، عمارت توحیدخانه که بخشی از کاخ عالی قاپو است، عمارت چهلستون، عمارت هشت بهشت، عمارت رکیب خانه و دژ سارویه که همه ی این عمارت ها نزدیک هم بوده و شما می توانید به راحتی از این بناهای منحصر به فرد دیدار کنید و لذت ببرید.
چه بخوریم؟
اصفهان جزو شهرهایی است که غذاهای خاص و بومی خود را همچنان حفظ کرده است. برای همین وقتی به اصفهان می روید، بهتر است که دور غذاهای همیشگی را خط بکشید و بیایید سراغ غذاهای بومی و خوشمزه ی اصفهان. «خورش ماست»، یکی از خوشمزه ترین غذاهایی است که که اگر نخورید از کیسه تان رفته است. البته این غذا را بیشتر می توانید، در منزل اصفهانی ها پیدا کنید تا در رستوران های آن. اما معروف ترین غذای اصفهانی «بریونی» است. بریونی را می توانید در تمام غذاخوری های اصفهان پیدا کنید و حتی نحوه ی پخت آن را ببینید. دور میدان اما بریونی پزی های کم نظیری است که این غذای خاص اصفهانی را به بهترین شکل آماده می کنند.
در میدان امام اما چندین غذاخوری دیگر است که نباید از دست بدهید. یکی از آنها رستوران «شهرزاد» است که این رستوران می تواند غذاهای بسیار خوشمزه ای را برایتان بیاورد. اما به هر تقدیر وقتی پایتان به اصفهان رسید، دوغ و گوش فیل را نباید از دست بدهید. امتحان این غذا می تواند ذائقه ی شما را عوض کند و حال و روزتان را حتی تغییر دهید. در میدان امام یک قهوه خانه ی سنتی است به اسم «چاه علی». این قهوه خانه ی سنتی که در و دیوار آن کشکول و چراغ می ریزد، محیط دنج و خوبی است که می تواند شما را به دنیای متفاوتی پیوند بزند و دمی از حال و هوای بیرون رهایی بخشد که مپرس.
یزد
سفر به قلب خاطره ی کویر
یزد به مفهوم پاک و مقدس است، سرزمین خدا و شهری که انسان به خدا نزدیک تر است. روی نقشه را که نگاه کنید، یزد را به عنوان قلب پیکره ی ایران پیدا خواهید کرد؛ شهری که در آن همه چیز به قدمت خود تاریخ است، از کوچه پس کوچه های خشتی اش گرفته تا معابدی که نشان های اولیه ی پرستش خدا در روی زمین هستند، شاید به همین خاطر است که نگین کویر ایران را کلمه ای چون «یزد» و مفهومی چون «پاکی» و «تقدس» همسان کرده اند. سفر به یزد، سفری به سوی کویر مرکزی ایران است، دشتی محصور بین رشته کوه های شیرکوه و خرانق که از آن چون نگینی مراقبت می کنند.
کجا برویم؟
اگر در یزد هستید و قصد دارید بناهای تاریخی این شهر را از نزدیک ببینید، باید بدانید که این شهر آن قدر دیدنی دارد که نمی شود چند روزه، همه شان را دید. مسجد جامع کبیر، مسجد امیر چخماق، خانه ی ملک التجار، مسجد ملااسماعیل، برج ساعت، باغ دولت آباد، بقعه ی دوازده امام، آب انبار شش بادگیر، بقعه ی زرندیان و... تنها بخشی از فهرست دیدنی های یزد هستند. بنابراین بهتر است بی خیال این فهرست بلندبالا شوید و به همین چند مورد قناعت کنید. مسجد مرتفع امیرچخماق در اصلی ترین نقطه ی شهر یزد قرار گرفته و به عنوان نماد این شهر شناخته می شود.
بنابراین می توانید دیدار این مسجد را به عنوان نقطه ی آغاز گردش خود در یزد انتخاب کنید. درِ مسجد به میدان امیرچخماق باز می شود جایی که یزدی ها از آن به عنوان پارک استفاده می کنند و محل داد و ستدهای روزانه است. اندکی آن طرف تر از مسجد، یکی از مهم ترین آب انبارهای شهر قراردارد؛ آب انبار «شش بادگیری». روایت های تاریخی حکایت از این دارد که یزد بیش از هفتاد و پنج آب انبار در دل خود داشته تا تشنگی روزهای تابستانی اش را برطرف کند.
امروز از آن همه آب انبار تعداد کمتری به جا مانده اما همه شان قابل بازدید نیستند. بعد به باغ دولت آباد بروید تا تصورتان نسبت به باغ کلی تغییر کند. این باغ که منتهی به خیابان شهید رجایی و در فاصله ی بین این خیابان و بلوار دولت آباد قرار گرفته یکی از اصلی ترین باغ هایی است که با تاریخ ایران گره خورده اند. این مجموعه یادگاری است از دوره های افشاریه و زندیه با بادگیری معروف که از بالای آن می شود «ساعت مارکار» را دید.
چی بخوریم؟
یزدی ها بهترین آشپزهای «آش» هستند و تا دلتان بخواهد آش های مختلفی می پزند. اما معروف ترین آش یزد نامش «شولی» است که بی شباهت به آش رشته نیست اما کمی رقیق تر. آش کلم، آش ماش و آش انار هم جز غذاهای یزدی ها به حساب می آید اما کمتر رستورانی در شهر پیدا می شود که این غذاهای بوم را سرو کند. به گفته ی اهالی شهر رستوران «سادات اخوی» در بلوار جمهوری و رستوران «فرهنگیان» در صفاییه از بهترین رستوران های شهر هستند که در رستوران فرهنگیان علاوه بر غذاهای سنتی، پیتزا و فست فود هم ارائه می شود.
چندسالی است که برخی رستوران های یزد، شولی را هم در برنامه ی غذایی خود گنجانده اند اما خیلی زیاد نیستند. شیرینی پزی در یزد سابقه ای طولانی دارد و مردم این شهر استادان بلامنازع باقلوا، قطاب، لوز نارگیل، پشمک، نان برنجی و حاجی بادامی هستند. دست خالی برگشتن از یزد شاید برای دوستان و آشنایانتان نوعی توهین باشد چرا که بسته های کوچک این شیرینی ها را می توانید به قیمت هایی کمتر از پنج هزار تومان هم بخرید!
کرمان
شهر شعر و خشت
کرمان، شهر خشت و طنازی های شعر و داستان است، نمونه هایش هم حی و حاضرند، «ارگ بم»، «احمدرضا احمدی» و «هوشنگ مرادی کرمانی». ارگ بم، بزرگ ترین شهر خشتی جهان شهره ی عام و خاص است و احمدرضا احمدی اش، شاعر افسرده ای که به ظرافت های کلامی و طبع شوخش شهره ی عام و خاص است. قصه های مجید هم که سفره اش در دل هر ایرانی پهن است. می ماند پسته و خرما و زیره که خب بهترین هایش را در کرمان می توانید پیدا کنید.
کجا برویم؟
صبر کنید! باید قبل از ورود به کرمان تصمیم بگیرید که قرار است به کدام قسمت از ذوق و علاقه تان جواب دهید. اگر می خواهید به گردش بروید، اینجا پر از گردشگاه طبیعی است، اگر اهل تاریخ هستید، بهترین بناها را همین جا می شود پیدا کرد و اگر دلتان لک زده برای اندکی آرامش، چند پیشنهاد خوب داریم. هویت واقعی تاریخ کرمان را در تمدن های «تل ابلیس»، «تپه یحیی» و «شهداد» جست و جو کنید، اگر باورتان نمی شود، فعلا این را داشته باشید که کشفیات گروه باستان شناسی پروفسور «کلدول» از تل ابلیس نشان می دهد که عمر ساختمان های اینجا به اواخر هزاره ی پنجم قبل از میلاد بر می گردد.
مسجد ملک؛ یکی دیگر از بناهای مقدسی است که در برنامه ریزی سفرتان باید گنجانده شود. این مسجد از مهم ترین بناهای معماری کرمانی است که به روایتی قدمت آن به سال 478 قمری بر می گردد و به فرمان «تورانشاه سلجوقی» ساخته شده است. اما از مهم ترین و به یادگارماندنی ترین آثار هنر معماری در قرن هشتم مربوط به کرمان، مسجد جامعه مظفری و مسجد پامنار است.
چی بخوریم؟
کرمان شهری است که غذاهای آن معروف اند به اینکه یک وجب روغن رویشان است. این را با چشم خود می توانید ببینید.اگر صبح زود به کرمان رسیدید، می توانید سری به «کله پزی آزادگان» معروف شهر بزنید. آن وقت است که کله پاچه ای با طعم متفاوت با یک وجب روغن واقعی را می توانید تجربه کنید. بعد آن هم چای و لیمو. آن هم با قیمتی بسیار مناسب. کباب چرکول ماهان هم یکی دیگر از غذاهای منحصر به فرد و کم هزینه کرمان است.
برترین ها
بوشهر
قلیه ماهی در ساحل خلیج فارس
چه دلیلی بهتر از رفتن به سرزمین بوشهر جز دریا وجود دارد. شهر کوچک و مثلثی شکل بوشهر همه جایش بوی خلیج فارس می دهد، بوی ماهی های تازه و اگر در عید مهمان این شهر باشید، نسیمی که در عصرهای بندر، روح را تازه میکند. اینجا، بندری است با نزدیک به سیصد هزار نفر جمعیت که تاریخچه اش حتی به دوره ی ساسانی هم می رسد، می گویند زمانی «اردشیر ساسانی» سنگ بنای این شهر را نهاده اما آنچه که امروز به عنوان بندر بوشهر شناخته می شود مرهون تلاش های «نادرشاه افشار» برای ساخت بندری تجاری است.
کجا برویم؟
دریا زیباترین دیدنی بوشهر است. غیر از آن، این شهر دو بافت مجزا از هم دارد، یکی بافت قدیمی شهر و دیگر بافت تازه ی آن. بافت قدیمی شهر، آمیزه ای است از ترکیب سه رنگ سفید، زرد و قهوه ای بر زمینه ی آبی رنگ، اگر از ما می شنوید، دیدار از ریشهر، آب انبار قوام، خانه ی قاضی، عمارت ملک، گوردختر، عمارت دهدشتی، مدرسه ی گلستان، امامزاده عبدالمهیمن، قبر ژنرال انگلیسی، آرامگاه اصفهانی، معبد خدادریا، کلیسای مسیح مقدس، قلعه ی هندی ها، کنیسه ی یهودیان، قبرستان انگلیسی ها و عمارت حاج رییس را از دست ندهید.
چه بخوریم؟
آنهایی که دنبال غذاهای دریایی هستند، اشتهایشان در بوشهر حسابی در معرض بوهای مختلف قرار دارد. تخت های در سایه، غذاهای کبابی و ماهی های مختلف، یکی از مهم ترین جاذبه های حاشیه ی بازارها و پارک ها و اسکله های این شهر هستند. غذای اصلی بوشهر، قلیه میگو، قلیه ماهی و قیمه است اما اگر رستوران عربی خوبی پیدا کنید، می توانید غذاهای تند این فرهنگ را هم امتحان کنید و خلاصه بعد از این همه شکم چرانی، مهمان یک قلیان تنگ سفالی بشوید. در بوشهر رستوران «خانه ی معلم» یکی از بهترین و معروف ترین رستوران هاست اما خب، طبیعی است که غذایش به خاطر کیفیت و تمیزی گران تر از رستوران های معمولی شهر باشد.
پیشنهاد ما اما رفتن به رستوران «خلیج فارس» است که به آن «شبانکار» هم می گویند. در این رستوران می توانید از غذاهای عربی تجربه ای متفاوت داشته باشید و البته که در میان منوی پررنگ و لعاب این رستوران هیچ گزینه ای بهتر از کباب نیست. البته بوشهر یک رستوران تاریخی هم دارد که به «قوام» مشهور است. این رستوران در گذشته یک آب انبار بوده با قدمتی صد و پنجاه ساله آن هم در نزدیکی ساحل دریا. حالا اما مورد مرمت قرار گرفته و یکی از پاتوق های مسافران شده است.
اصفهان
قدم زدن در نصف جهان
قدیمی ها گفته اند، اصفهان، نصف جهان. پر ببراه هم نگفتند، وقتی راه اصفهان پیش گرفته می شود، در مرکز ایران، شهری رخ می نماید که نشان از فرهنگی زنده در کالبدی شهری دارد. این شهر، یک موزه ی زنده است و اگر پیاده آن را گز کنید، انگار در راهروهای یک موزه قدم می زنید و شانس دیدن کلی دیدنی همراهتان خواهدبود.
کجا برویم؟
مهم ترین مکانی که هیچ موقع سال نمی توانید در اصفهان ببینید و تنها زمان نوروز است که درهای آن باز می شود، مدرسه ی چهارباغ است. مدرسه ای که نمونه ی عینی تحولات معماری صفوی است. در اصفهان می توان بناهای بسیاری را دید، اگر خودتان را به میدان امام اصفهان یا خیابان چهارباغ برسانید، دیگر برنامه ی گردش مهیاست؛ از همین جا می توانید بیشتر آثار تاریخی اصفهان همچون مسجدها، بازار و سراها و تیمچه ها، صنایع دستی، مدرسه ها، پل ها و عمارت ها را ببینید.
در این میان مسجد لطف اله را هیچ کجای دیگر نمی توان پیدا کرد. برای شما که معلم هستید، کاخ ها و عمارت ها هم از دیگر دیدنی های این شهر است. مثل عمارت عالی قاپو، عمارت توحیدخانه که بخشی از کاخ عالی قاپو است، عمارت چهلستون، عمارت هشت بهشت، عمارت رکیب خانه و دژ سارویه که همه ی این عمارت ها نزدیک هم بوده و شما می توانید به راحتی از این بناهای منحصر به فرد دیدار کنید و لذت ببرید.
چه بخوریم؟
اصفهان جزو شهرهایی است که غذاهای خاص و بومی خود را همچنان حفظ کرده است. برای همین وقتی به اصفهان می روید، بهتر است که دور غذاهای همیشگی را خط بکشید و بیایید سراغ غذاهای بومی و خوشمزه ی اصفهان. «خورش ماست»، یکی از خوشمزه ترین غذاهایی است که که اگر نخورید از کیسه تان رفته است. البته این غذا را بیشتر می توانید، در منزل اصفهانی ها پیدا کنید تا در رستوران های آن. اما معروف ترین غذای اصفهانی «بریونی» است. بریونی را می توانید در تمام غذاخوری های اصفهان پیدا کنید و حتی نحوه ی پخت آن را ببینید. دور میدان اما بریونی پزی های کم نظیری است که این غذای خاص اصفهانی را به بهترین شکل آماده می کنند.
در میدان امام اما چندین غذاخوری دیگر است که نباید از دست بدهید. یکی از آنها رستوران «شهرزاد» است که این رستوران می تواند غذاهای بسیار خوشمزه ای را برایتان بیاورد. اما به هر تقدیر وقتی پایتان به اصفهان رسید، دوغ و گوش فیل را نباید از دست بدهید. امتحان این غذا می تواند ذائقه ی شما را عوض کند و حال و روزتان را حتی تغییر دهید. در میدان امام یک قهوه خانه ی سنتی است به اسم «چاه علی». این قهوه خانه ی سنتی که در و دیوار آن کشکول و چراغ می ریزد، محیط دنج و خوبی است که می تواند شما را به دنیای متفاوتی پیوند بزند و دمی از حال و هوای بیرون رهایی بخشد که مپرس.
یزد
سفر به قلب خاطره ی کویر
یزد به مفهوم پاک و مقدس است، سرزمین خدا و شهری که انسان به خدا نزدیک تر است. روی نقشه را که نگاه کنید، یزد را به عنوان قلب پیکره ی ایران پیدا خواهید کرد؛ شهری که در آن همه چیز به قدمت خود تاریخ است، از کوچه پس کوچه های خشتی اش گرفته تا معابدی که نشان های اولیه ی پرستش خدا در روی زمین هستند، شاید به همین خاطر است که نگین کویر ایران را کلمه ای چون «یزد» و مفهومی چون «پاکی» و «تقدس» همسان کرده اند. سفر به یزد، سفری به سوی کویر مرکزی ایران است، دشتی محصور بین رشته کوه های شیرکوه و خرانق که از آن چون نگینی مراقبت می کنند.
کجا برویم؟
اگر در یزد هستید و قصد دارید بناهای تاریخی این شهر را از نزدیک ببینید، باید بدانید که این شهر آن قدر دیدنی دارد که نمی شود چند روزه، همه شان را دید. مسجد جامع کبیر، مسجد امیر چخماق، خانه ی ملک التجار، مسجد ملااسماعیل، برج ساعت، باغ دولت آباد، بقعه ی دوازده امام، آب انبار شش بادگیر، بقعه ی زرندیان و... تنها بخشی از فهرست دیدنی های یزد هستند. بنابراین بهتر است بی خیال این فهرست بلندبالا شوید و به همین چند مورد قناعت کنید. مسجد مرتفع امیرچخماق در اصلی ترین نقطه ی شهر یزد قرار گرفته و به عنوان نماد این شهر شناخته می شود.
بنابراین می توانید دیدار این مسجد را به عنوان نقطه ی آغاز گردش خود در یزد انتخاب کنید. درِ مسجد به میدان امیرچخماق باز می شود جایی که یزدی ها از آن به عنوان پارک استفاده می کنند و محل داد و ستدهای روزانه است. اندکی آن طرف تر از مسجد، یکی از مهم ترین آب انبارهای شهر قراردارد؛ آب انبار «شش بادگیری». روایت های تاریخی حکایت از این دارد که یزد بیش از هفتاد و پنج آب انبار در دل خود داشته تا تشنگی روزهای تابستانی اش را برطرف کند.
امروز از آن همه آب انبار تعداد کمتری به جا مانده اما همه شان قابل بازدید نیستند. بعد به باغ دولت آباد بروید تا تصورتان نسبت به باغ کلی تغییر کند. این باغ که منتهی به خیابان شهید رجایی و در فاصله ی بین این خیابان و بلوار دولت آباد قرار گرفته یکی از اصلی ترین باغ هایی است که با تاریخ ایران گره خورده اند. این مجموعه یادگاری است از دوره های افشاریه و زندیه با بادگیری معروف که از بالای آن می شود «ساعت مارکار» را دید.
چی بخوریم؟
یزدی ها بهترین آشپزهای «آش» هستند و تا دلتان بخواهد آش های مختلفی می پزند. اما معروف ترین آش یزد نامش «شولی» است که بی شباهت به آش رشته نیست اما کمی رقیق تر. آش کلم، آش ماش و آش انار هم جز غذاهای یزدی ها به حساب می آید اما کمتر رستورانی در شهر پیدا می شود که این غذاهای بوم را سرو کند. به گفته ی اهالی شهر رستوران «سادات اخوی» در بلوار جمهوری و رستوران «فرهنگیان» در صفاییه از بهترین رستوران های شهر هستند که در رستوران فرهنگیان علاوه بر غذاهای سنتی، پیتزا و فست فود هم ارائه می شود.
چندسالی است که برخی رستوران های یزد، شولی را هم در برنامه ی غذایی خود گنجانده اند اما خیلی زیاد نیستند. شیرینی پزی در یزد سابقه ای طولانی دارد و مردم این شهر استادان بلامنازع باقلوا، قطاب، لوز نارگیل، پشمک، نان برنجی و حاجی بادامی هستند. دست خالی برگشتن از یزد شاید برای دوستان و آشنایانتان نوعی توهین باشد چرا که بسته های کوچک این شیرینی ها را می توانید به قیمت هایی کمتر از پنج هزار تومان هم بخرید!
کرمان
شهر شعر و خشت
کرمان، شهر خشت و طنازی های شعر و داستان است، نمونه هایش هم حی و حاضرند، «ارگ بم»، «احمدرضا احمدی» و «هوشنگ مرادی کرمانی». ارگ بم، بزرگ ترین شهر خشتی جهان شهره ی عام و خاص است و احمدرضا احمدی اش، شاعر افسرده ای که به ظرافت های کلامی و طبع شوخش شهره ی عام و خاص است. قصه های مجید هم که سفره اش در دل هر ایرانی پهن است. می ماند پسته و خرما و زیره که خب بهترین هایش را در کرمان می توانید پیدا کنید.
کجا برویم؟
صبر کنید! باید قبل از ورود به کرمان تصمیم بگیرید که قرار است به کدام قسمت از ذوق و علاقه تان جواب دهید. اگر می خواهید به گردش بروید، اینجا پر از گردشگاه طبیعی است، اگر اهل تاریخ هستید، بهترین بناها را همین جا می شود پیدا کرد و اگر دلتان لک زده برای اندکی آرامش، چند پیشنهاد خوب داریم. هویت واقعی تاریخ کرمان را در تمدن های «تل ابلیس»، «تپه یحیی» و «شهداد» جست و جو کنید، اگر باورتان نمی شود، فعلا این را داشته باشید که کشفیات گروه باستان شناسی پروفسور «کلدول» از تل ابلیس نشان می دهد که عمر ساختمان های اینجا به اواخر هزاره ی پنجم قبل از میلاد بر می گردد.
مسجد ملک؛ یکی دیگر از بناهای مقدسی است که در برنامه ریزی سفرتان باید گنجانده شود. این مسجد از مهم ترین بناهای معماری کرمانی است که به روایتی قدمت آن به سال 478 قمری بر می گردد و به فرمان «تورانشاه سلجوقی» ساخته شده است. اما از مهم ترین و به یادگارماندنی ترین آثار هنر معماری در قرن هشتم مربوط به کرمان، مسجد جامعه مظفری و مسجد پامنار است.
چی بخوریم؟
کرمان شهری است که غذاهای آن معروف اند به اینکه یک وجب روغن رویشان است. این را با چشم خود می توانید ببینید.اگر صبح زود به کرمان رسیدید، می توانید سری به «کله پزی آزادگان» معروف شهر بزنید. آن وقت است که کله پاچه ای با طعم متفاوت با یک وجب روغن واقعی را می توانید تجربه کنید. بعد آن هم چای و لیمو. آن هم با قیمتی بسیار مناسب. کباب چرکول ماهان هم یکی دیگر از غذاهای منحصر به فرد و کم هزینه کرمان است.
بشینیم تو خونه 
