mohammad3947
عضو جدید
کدام نظریه فرهنگی و اجتماعی این راه را به ما یاد می دهد؟ مگر لباس فروش می داند که خریدارش این لباس را در محفل خصوصی و خانوادگی خواهد پوشید یا در خیابان ها و اماکن عمومی، اصلا مگر حق دارد بپرسد این لباس را کجا خواهی پوشید؟
در هفته گذشته با هدف برخورد با ناهنجاری های اجتماعی اعلا م شد که اگر افرادی با ظاهر و موهای اصلا ح شده ناهنجار مشاهده شوند، بازداشت و آرایشگاهی که سر او را اصلا ح کرده است، پلمپ خواهد شد، یا لباس نامناسبی بر تنی کشیده شده باشد، سراغ لباس فروش خواهند رفت و... یعنی اگر اثری از ناهنجاری ملا حظه شود به سراغ موثر هم خواهند رفت و با موثر هم برخورد خواهند کرد. آیا به انتها و عواقب این چالش اندیشیده ایم؟
کدام نظریه فرهنگی و اجتماعی این راه را به ما یاد می دهد؟ مگر لباس فروش می داند که خریدارش این لباس را در محفل خصوصی و خانوادگی خواهد پوشید یا در خیابان ها و اماکن عمومی، اصلا مگر حق دارد بپرسد این لباس را کجا خواهی پوشید؟ یا از او تعهد بگیرد که کجا حق دارد بپوشد یا نپوشد، نگارنده شخصا در کیش شاهد بود که آقایی به همراه همسرش به یک مغازه مراجعه کرد و دو نفری لباسی را انتخاب کردند و خانم به اطاق پرو مراجعه و لباس را پوشید و برای مشورت با همسرش از اطاق پرو خارج شد، فروشنده برای ایفای نقش فروشندگی اش، به خانم گفت: چقدر با این لباس زیبا شدی! مرد از کوره به در شد و آن چنان اعتراضی به فروشنده و دخالت او در حریم خصوصی خود ابراز کرد که به کتک کاری و فراخوانی پلیس و عذرخواهی فروشنده و ترک مغازه بدون خرید منجر شد.
خاص گرایی های فرهنگی، قشری، قومی، جنسی در اغلب جوامع توسعه نیافته یا در حال توسعه از جمله جامعه ما به مثابه یک مانع اساسی در راه توسعه خودنمایی می کند. گویا اصراری است که نگرش عموم مردم نسبت به مسائل مختلف اجتماعی متاثر از نگرش های تبیین شده سلیقه ای توسط یک قشر یا گروه بدون هیچ تغییری ادامه پیدا کند منظور از مسائل اجتماعی کلیه مسائلی است که در ظرف جامعه صورت وقوع می یابند و این مسائل کلیه امور اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را شامل می شود. اگر نگرشی در بسته افکار عمومی قرار نگیرد درتعامل با جامعه واقع نخواهد شد، به عبارتی شفاف تر برای رسیدن به تفاهم در یک نگرش باید فرآیند زیر را طی کرد:
۱) مبنای نظری نگرش مشخص باشد و آن مبنا در جامعه نهادینه شده باشد. مثلا نگرش هایی در خصوص بانک ها و مسائل مرتبط با آن ها مطرح هست و مبنای نظری آن هم مشخص است اما این مبنا در جامعه نهادینه نشده است، مسیر تبدیل آن به لا یحه یا طرح و ارایه به مجلس شورای اسلا می و طی مراحل تصویب و تایید در شورای نگهبان و ابلا غ به دولت را فاقد است اصرار بر عمومی شدن این نگرش خاص گرایی است و نهادینه نیست و چالش ایجاد خواهد کرد.
۲) در نهادینه کردن نگرش ها، مراحل آزمایش به آسیب شناسی و اصلا ح رفع کاستی های آن ملحوظ شده باشد تا وقتی به اجرا گذاشته می شود قابلیت تعامل در آن بالا باشد و در مقاطع از قبل تعیین شده مورد بازخوانی، مهندسی مجدد و اصلا ح به دلایل مختلف قرار گیرد.
۳) در روش های اجرا نوآوری داشته باشیم چون نوآوری مرحله تبدیل خلا قیت های ذهنی به محصول خدمات یا روش هاست. عقل روشی پذیرفته شده ترین پدیده در زندگی بشر قرن بیست و یکم و قرون قبل است.
۴) برای رسیدن به تفاهم در نگرشی که مراحل فوق را طی کرده است باید ابتدا در جامعه ایجاد ذهنیت منطقی کرد و این ذهنیت را در تعارض با ذهنیت های متمایز هم موضوع هدایت کردکه تا به عینیت رفتاری تبدیل شود و چون در این حرکت خود موضوع هم مسیر تعالی و توسعه را می پیماید، دائم در معرض نو شدن و در چالش های علمی و منطقی زنده و پویا باقی می ماند.
لا زم به ذکر است که در هر شرایط اجتماعی چه بخواهیم و چه نخواهیم، درباره پدیده هائی که با زندگی مردم و چگونگی بودن و شدن آنها و چگونگی زیستن آنها ارتباط دارند، افکار عمومی وجود دارد، در جوامع بسته و دچار انسداد این افکار عمومی پنهان است و در جوامع توسعه یافته آشکار، آنچه که در افکار عمومی حضور دارد، به صور مختلف مورد بحث و گفت وگو قرار می گیرد و وجود گروه های مخالف و مختلف، برای عمق بخشیدن و غنی کردن آن موضوع موهبت است، نه زحمت، برکت است و نه نقمت. افکار عمومی با مفاهیمی مانند وفاق عمومی متفاوت است، افکار عمومی با آداب و رسوم واحساسات و عواطف هم متفاوت است، افکار عمومی قابل تغییر است، جای چون و چرا دارد و می توان آن را هدایت کرد.
در همین مسئله آرایش های به اصطلا ح ناهنجار، چرا راه حل را از اتحادیه آرایشگران نخواهیم، چرا راه حل را از صنف آرایشگر جویا نشویم چرا با پرداخت پاداش آنها را در سمینارها و دوره هایی که نهادینه شده مخالفت ما را بشنوند، گردهم نمیآوریم؟ چرا برای ارائه مدل های پذیرفته شده و هنجار برای آنها ظرفیت سازی نکنیم و ... یادمان باشد عصر، عصر توسعه مشارکت در وظایف مدیریتی است و دوران فقط مشارکت در اجرا گذشته است. مباد اقدامات سلیقه ای ما آرایشگاه ها را هم زیرزمینی کند!
تا باور شما چه باشد.
نویسنده : میرزا بابا مطهری نژاد
آفتاب
در هفته گذشته با هدف برخورد با ناهنجاری های اجتماعی اعلا م شد که اگر افرادی با ظاهر و موهای اصلا ح شده ناهنجار مشاهده شوند، بازداشت و آرایشگاهی که سر او را اصلا ح کرده است، پلمپ خواهد شد، یا لباس نامناسبی بر تنی کشیده شده باشد، سراغ لباس فروش خواهند رفت و... یعنی اگر اثری از ناهنجاری ملا حظه شود به سراغ موثر هم خواهند رفت و با موثر هم برخورد خواهند کرد. آیا به انتها و عواقب این چالش اندیشیده ایم؟
کدام نظریه فرهنگی و اجتماعی این راه را به ما یاد می دهد؟ مگر لباس فروش می داند که خریدارش این لباس را در محفل خصوصی و خانوادگی خواهد پوشید یا در خیابان ها و اماکن عمومی، اصلا مگر حق دارد بپرسد این لباس را کجا خواهی پوشید؟ یا از او تعهد بگیرد که کجا حق دارد بپوشد یا نپوشد، نگارنده شخصا در کیش شاهد بود که آقایی به همراه همسرش به یک مغازه مراجعه کرد و دو نفری لباسی را انتخاب کردند و خانم به اطاق پرو مراجعه و لباس را پوشید و برای مشورت با همسرش از اطاق پرو خارج شد، فروشنده برای ایفای نقش فروشندگی اش، به خانم گفت: چقدر با این لباس زیبا شدی! مرد از کوره به در شد و آن چنان اعتراضی به فروشنده و دخالت او در حریم خصوصی خود ابراز کرد که به کتک کاری و فراخوانی پلیس و عذرخواهی فروشنده و ترک مغازه بدون خرید منجر شد.
خاص گرایی های فرهنگی، قشری، قومی، جنسی در اغلب جوامع توسعه نیافته یا در حال توسعه از جمله جامعه ما به مثابه یک مانع اساسی در راه توسعه خودنمایی می کند. گویا اصراری است که نگرش عموم مردم نسبت به مسائل مختلف اجتماعی متاثر از نگرش های تبیین شده سلیقه ای توسط یک قشر یا گروه بدون هیچ تغییری ادامه پیدا کند منظور از مسائل اجتماعی کلیه مسائلی است که در ظرف جامعه صورت وقوع می یابند و این مسائل کلیه امور اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را شامل می شود. اگر نگرشی در بسته افکار عمومی قرار نگیرد درتعامل با جامعه واقع نخواهد شد، به عبارتی شفاف تر برای رسیدن به تفاهم در یک نگرش باید فرآیند زیر را طی کرد:
۱) مبنای نظری نگرش مشخص باشد و آن مبنا در جامعه نهادینه شده باشد. مثلا نگرش هایی در خصوص بانک ها و مسائل مرتبط با آن ها مطرح هست و مبنای نظری آن هم مشخص است اما این مبنا در جامعه نهادینه نشده است، مسیر تبدیل آن به لا یحه یا طرح و ارایه به مجلس شورای اسلا می و طی مراحل تصویب و تایید در شورای نگهبان و ابلا غ به دولت را فاقد است اصرار بر عمومی شدن این نگرش خاص گرایی است و نهادینه نیست و چالش ایجاد خواهد کرد.
۲) در نهادینه کردن نگرش ها، مراحل آزمایش به آسیب شناسی و اصلا ح رفع کاستی های آن ملحوظ شده باشد تا وقتی به اجرا گذاشته می شود قابلیت تعامل در آن بالا باشد و در مقاطع از قبل تعیین شده مورد بازخوانی، مهندسی مجدد و اصلا ح به دلایل مختلف قرار گیرد.
۳) در روش های اجرا نوآوری داشته باشیم چون نوآوری مرحله تبدیل خلا قیت های ذهنی به محصول خدمات یا روش هاست. عقل روشی پذیرفته شده ترین پدیده در زندگی بشر قرن بیست و یکم و قرون قبل است.
۴) برای رسیدن به تفاهم در نگرشی که مراحل فوق را طی کرده است باید ابتدا در جامعه ایجاد ذهنیت منطقی کرد و این ذهنیت را در تعارض با ذهنیت های متمایز هم موضوع هدایت کردکه تا به عینیت رفتاری تبدیل شود و چون در این حرکت خود موضوع هم مسیر تعالی و توسعه را می پیماید، دائم در معرض نو شدن و در چالش های علمی و منطقی زنده و پویا باقی می ماند.
لا زم به ذکر است که در هر شرایط اجتماعی چه بخواهیم و چه نخواهیم، درباره پدیده هائی که با زندگی مردم و چگونگی بودن و شدن آنها و چگونگی زیستن آنها ارتباط دارند، افکار عمومی وجود دارد، در جوامع بسته و دچار انسداد این افکار عمومی پنهان است و در جوامع توسعه یافته آشکار، آنچه که در افکار عمومی حضور دارد، به صور مختلف مورد بحث و گفت وگو قرار می گیرد و وجود گروه های مخالف و مختلف، برای عمق بخشیدن و غنی کردن آن موضوع موهبت است، نه زحمت، برکت است و نه نقمت. افکار عمومی با مفاهیمی مانند وفاق عمومی متفاوت است، افکار عمومی با آداب و رسوم واحساسات و عواطف هم متفاوت است، افکار عمومی قابل تغییر است، جای چون و چرا دارد و می توان آن را هدایت کرد.
در همین مسئله آرایش های به اصطلا ح ناهنجار، چرا راه حل را از اتحادیه آرایشگران نخواهیم، چرا راه حل را از صنف آرایشگر جویا نشویم چرا با پرداخت پاداش آنها را در سمینارها و دوره هایی که نهادینه شده مخالفت ما را بشنوند، گردهم نمیآوریم؟ چرا برای ارائه مدل های پذیرفته شده و هنجار برای آنها ظرفیت سازی نکنیم و ... یادمان باشد عصر، عصر توسعه مشارکت در وظایف مدیریتی است و دوران فقط مشارکت در اجرا گذشته است. مباد اقدامات سلیقه ای ما آرایشگاه ها را هم زیرزمینی کند!
تا باور شما چه باشد.
نویسنده : میرزا بابا مطهری نژاد
آفتاب
