می توان در شب چهارشنبه نفرت ها و کینه ها را سوزاند...

petromech

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
باستانی است. خرافی است. شرک است. مقدس است. هر آنچه هست،
دمی است برای سوزاندن
. می توان چوب را سوزاند یا کمی چالشی تر جستجو کرد در کوچه و پس کوچه های ذهن،
افکار منفی، نفرت ها و کینه ها را سوزاند
. می توان
خرافات و شرک
را سوزاند و باقی گذاشت آنچه مقدس است، در این آخرین چهارشنبه سال.






آخرین شب چهارشنبه سال مبارک:gol::heart:
 

*FARZAN*

دستیار مدیر کتابخانه الکترونیکی
کاربر ممتاز
درود به همه دوستان گرامی؛
جشن چهار شنبه سوری رو به همه دوستان شاد باش می گم.
امروز یه بیلبورد دیدیم که من رو به فکر فرو برد:
"چهار شنبه سوری، خیانت به خود و دیگران"
به نظر شما این حرف چقدر واقعیت داره؟
چرا ننوشته اند:
"بی احتیاطی و بی فرهنگی در چهار شنبه سوری، خیانت به خود و دیگران"؟!
اشخاصی با نیت ایران ستیزی تونستند یک فرهنگ غلط و اشتباه رو به راحتی وارد یک جشن زیبا کنند و اون جشن زیبا رو از شب شادی به غم، از دور هم بودن به در منزل ماندن، از لذت شعر خواندن به ترس از ترقه، تبدیل کنند.
اینها به همه مناسبتهای زیبای ایرانی چشم دوختند. چون خودشون چیزی برای ارایه کردن در برابر این تمدن درخشان ندارند پس بهتر دیدند که تمدن رو در چشم مردمان این سرزمین نابود کنند تا فرهنگ هرچند کم فروغ خودشون برای مردم جلوه گر بشه.
ما چقدر در این پروژه سهیم بودیم؟
ما کاری کردیم که در کشور ایران به راحتی در یک بیلبورد تبلیغاتی، جشن زیبای ما رو به خیانت تشبیه می کنند و به دلیل زشتی های این شب، بیشتر مردم هم با اون موافقند!!!
ما داریم با دستهای خودمون جشن زیبای چهار شنبه سوری رو نابود می کنیم.
کمی فکر کنیم...... می تونیم چیکار کنیم؟؟؟؟
از خودمون و خانواده خودمون شروع کنیم، به اطرافیان تذکر بدیم هرچند کوتاه و مختصر، بگذارید شما با فرهنگ باشید و اوج بی فرهنگی دیگران در عقده ترکوندن یک ترقه نمود پیدا کنه.
به هر حال تفاوت بین آدمهای بافرهنگ و اصیل با تازه به دوران رسیده های فرهنگ کش، یه جایی نمود پیدا می کنه.
سم زدایی از فرهنگ رو آغاز کنید.
اگر موافق هستید به دست دوستان با فرهنگ دیگر هم برسونید.
 

petromech

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
از سنت هاي ديرين مردم آذربايجان اين است که در شب چهارشنبه آخر سال برنج پخته و به همراه آجيل و شيريني بر سفره مي گذارند.
پسران جوان يا نوجوان شالي برداشته و از سوراخ بالاي بام خانه (که عمدتاً براي تهويه هوا و خارج شدن دود تنور تعبيه شده) شال خود را پايين مي اندازند و صاحبخانه نيز به فراخور حال خود، مقداري آجيل، شيريني يا تخم مرغ در گوشه شال مي بندد تا پسر آن را بالا بکشد؛ چنانچه پسر، خواهان دختر خانواده باشد، شال را بالا نمي کشد و چنانچه خانواده ي دختر راضي باشد، نشانه اي از دختر را به شال مي بندند.
رسم شال اندازي در بيشتر نقاط آذربايجان از زمان هاي دور رايج بوده و هنوز هم در بعضي از روستاها اين آيين قديمي انجام مي شود.
صبح آخرين چهارشنبه نيز در بسياري از مناطق آذربايجان، زنان بر سر رود يا چشمه رفته ، کوزه ها را پر از آب مي کنند و سعي مي کنند زودتر ازهمه از روي آب مي پرند.
در مناطق روستايي نيز در صبح آخرين چهارشنبه سال ، دام ها را براي گذشتن از آب به سرچشمه يا رود مي برند و از آبي که از آنجا آورده شده، براي خمير کردن ، روشن کردن سماور و يا پختن غذا استفاده مي شود.
از جمله مراسم ديگري که در اين روز در مناطق مختلف آذربايجان شرقي معمول است، فرستادن خوانچه اي از ميوه و شيريني براي عروس خانواده است.
خوردن هفت دانه ي روغني، شيريني يا غله و درست کردن هفت نوع خوراکي شيرين (هفت لون) در اين روز نيز از مراسم رايج مربوط به چهارشنبه آخر سال در آذربايجان شرقي است. البته در بعضي نقاط استان نيز شيريني گلابيه، گردو، بادام، پسته، ميوه، سيب، پرتقال و نخود و کشمش ، ترکيب هفت لون را تشکيل مي دهند.
 
بالا