می توانید تصور کنید دنیا چقدر هست؟!!!

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز
نمي‌دانم كارل ساگان را مي‌شناسيد و با فعاليت‌هايش آشنا هستيد يا خير، اما اين پرسشي بود كه او مطرح كرد و در نوشته‌اي كوتاه از كنار آن گذشت. هر چند اين سوال در اصل ساخته و پرداخته ساگان هم نبود. او اين پرسش را از اسلاف يوناني خود در بيش از 2000 سال قبل به ارث برده بود و البته از ديد من، اين پرسش به شيوه‌ها و بيانات گوناگون در طول تاريخ بشريت طرح شده و پاسخ هم داده شده است.
بياييد كمي درباره واژه‌هايي كه اين پرسش را شكل مي‌دهند بيشتر بدانيم. دنيا چيست؟ كائناتي كه خوب است ما درك كنيم كدام است؟ چه اندازه‌اي دارد؟
دنيا كه مي‌توان آن را عالم بزرگ مقياس (macro cosmos) ناميد مجموعه‌اي عظيم و بسيار متنوع شامل همه آن چيزي است كه در تصور ما مي‌گنجد. كهكشان‌ها بزرگ‌ترين ذرات اين دنيا هستند. شايد بتوان آنها را ياخته‌هاي اصلي دنياي بزرگ مقياس خودمان بناميم. كهكشان‌ها مجموعه‌هايي بزرگ هستند كه شامل ستارگان و سحابي‌ها (سازندگان ستاره‌ها) مي‌شوند و البته به جز آنها هر چيز ديگري را در اين دنيا در خود جا داده‌اند. اين سازه‌هاي كيهاني بزرگ اندازه‌هايي غيرقابل تصور دارند. مثلا راه شيري كه كهكشان خودمان است و ما به همراه منظومه شمسي‌مان درون آن به سر مي‌بريم كهكشاني متوسط از گونه كهكشان‌هاي مارپيچي است. راه شيري را مي‌توانيد يك بيضي بزرگ فرض كنيد كه قطر آن بيش از 110 هزار سال نوري است. يعني براي طي كردن عرض اين كهكشان با سرعت نور (بالاترين سرعتي كه در دنياي مادي مي‌توان تصور كرد) بايد بيش از 110 هزار سال زمان صرف كرد، اما در دنيايي كه ما از آن به عنوان دنياي بزرگ مقياسمان نام برديم كهكشان‌هايي به مراتب بزرگ‌تر از راه شيري هم وجود دارد. كهكشان‌هاي با ابعاد بزرگ‌تر و البته در تعداد بسيار زياد. امروزه براساس آخرين برآوردهايي كه از تعداد كهكشان‌ها داريم بيش از 170 ميليارد (000‌/‌000‌/‌000‌/‌170) كهكشان بايد در دنيا وجود داشته باشد. هر چند امروزه اين رقم خيلي بيش از اين هم اعلام مي‌شود. از سوي ديگر درون هر كهكشان بيش از 100 ميليارد (000‌/‌000‌/‌000‌/‌100) ستاره وجود دارد. اين اعداد واقعا نجومي هستند يعني با يك حساب سرانگشتي متوجه مي‌شويم كه در دنياي بزرگ مقياسي كه ما تاكنون قادر به ديدنش هستيم بيش از 000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌ 17(17سكتليون ) ستاره وجود دارد. (حاصل ضرب تعداد ستارگان در تعداد كهكشان‌ها) و البته توجه داريد كه گفتم آنچه كه تاكنون قابليت ديدنش را داشته‌ايم. ما امروزه مي‌دانيم (براساس شواهد كاملا محكم فيزيكي) كه مقدار بسيار زيادي ماده در دنيا وجود دارد كه ما هنوز آنها را نديده‌ايم (ديدن به معني آشكارسازي با ابزار‌هاي فيزيكي و نجومي) اين ماده مرموز كه با نام ماده تاريك شناخته مي‌شود بيش از 4 برابر دنياي قابل ديدن ما جرم دارد. يعني اگر مثلا اين ماده تاريك را هم همسان با كهكشان‌ها و ستاره‌هاي موجود فرض كنيم بنابراين تعداد ستارگاني كه از ماده تاريك ساخته شده‌اند بيش از 000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌68 (68سكتليون ) ستاره به رقم بالا اضافه خواهد شد، اما دنياي ما فقط از ستاره‌ها ساخته نشده است. سياره‌ها، سحابي‌ها، اجرام غيرستاره‌اي ديگر، اتم‌ها و مولكول‌ها و مواد معدني و آلي ديگر و هزاران و ميليون‌ها ماده و جرم و شكل ديگر اين دنياي بزرگ مقياس را تشكيل داده‌اند. سوال اين است كه آيا توده مغزي ما با جرمي كه فقط كمي بيشتر از يك كيلوگرم ماده دارد مي‌تواند چنين دنياي عظيمي را شناسايي كند، آن را درك كند و روابط آن را شناسايي كند؟ آيا ما با چنين مغزي امكان اين را داريم كه درك صحيحي از دنياي پيرامونمان داشته باشيم؟
بياييد در نخستين بخش از پاسخي كه به اين پرسش اساسي مي‌دهيم فقط از منظر كمي به آن بپردازيم. مثلا بياييد ببينيم اصلا مغز ما آدم‌ها (به عنوان مهم‌ترين ارگان پردازش و ذخيره­ اطلاعات) توان دريافت اين حجم داده را دارد يا نه.
مغز از مجموعه‌اي از سلول‌هاي عصبي تشكيل شده است. نورون‌ها يا سلول‌هاي عصبي مغز وظيفه دريافت و پاسخ‌دهي به همه داده‌هاي محيط پيرامون را دارد. در مغز ما آدم‌ها در حدود 10 به توان 11 نورون وجود دارد (000‌/‌000‌/‌000‌/‌100).
اين سلول‌هاي عصبي همچون مدارهاي الكترونيكي هستند كه جريان داده‌ها و انتقالات و تبادلات آنها را ميسر مي‌سازند، اما نورون‌ها در انجام اين وظيفه مهم تنها نيستند. هر نورون از مجموعه‌اي از رشته‌هاي ريز متصل تشكيل مي‌شود به نام دندريت‌ها. آنها همچون كليد‌هاي ريزي هستند كه نورون‌ها را به شيوه‌هاي مختلف و در مدارهاي گوناگون به هم ديگر وصل مي‌كنند. اين دندريت‌ها هستند كه با برقراري اتصال يا قطع كردن جريان عصبي مي‌توانند همچون صفر و يك‌هاي رايانه‌اي اطلاعاتي را شكل دهند كه در مغز ما ثبت مي‌شوند و باقي مي‌مانند يا تحليل مي‌شوند يا فراموش مي‌شوند و به نيستي مي‌رسند. هر نورون در حدود 1000 دندريت مي‌تواند داشته باشد يعني مغز ما آدم‌ها در حدود 000‌/‌000‌/‌000‌/‌000‌/‌100 (100 تريليون) دندريت دارد.




 

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز
حال اگر فرض كنيد كه هر دندريت شامل يك بيت داده باشد معني اين اعداد اين است كه مغز ما فقط مي‌تواند 10به‌توان 14 بيت داده را در خود جاي دهد. اين را مقايسه كنيد با تعداد ستارگان عالم... مغز ما كمتر از يك 100 تريليونيم از كل دنيا را مي‌تواند در خود جا دهد. از آن عجيب‌تر اين كه مثلا يك دانه بلور نمك بيش از تمام ظرفيت مغز ما اطلاعات در آن نهفته است. بنابراين به نظر نمي‌آيد كه ما بتوانيم حتي بخش كوچكي از دنيا را درك كنيم و آن را تحليل كنيم. پس چه اتفاقي مي‌افتد؟ اين همه علم‌ورزي و انجام برنامه‌هاي علمي و پروژه‌هاي گرانقيمت ملي و بين‌المللي براي چيست؟ اگر ما حجم و ظرفيت داده‌هاي مغز ما حتي از يك بلور نمك كمتر است، پس چگونه ادعاي شناخت دنيا را خواهيم داشت؟
پاسخي كه براي اين پرسش و ادعا وجود دارد در اصل مفهوم علم نهفته است. علم مجموعه‌اي از دانستني‌ها نيست كه براي شناخت دنيا به آنها نياز داشتيم. علم بدنه دانايي است. علم شيوه‌هاي تحليل است.
بنابراين وقتي مي‌خواهيم يك بلور نمك را مورد شناسايي قرار دهيم يا دنياي بزرگ مقياس را بشناسيم لازم نيست به تعداد ستارگان و داده‌هاي مرتبط با آن دندريت داشته باشيم. كافي است براي شناختن دنيا (بزرگ مقياس يا كوچك مقياس، فرقي نمي‌كند) قوانين و ضوابط دنيا را بشناسيم. با دانستن تعداد كمي از اين قوانين مي‌توانيم كل دنيا را مورد شناسايي قرار دهيم.
خوشبختانه ما در دنيايي زندگي مي­ كنيم كه داراي قانون است. دنياي ما پر است از ضوابطي كه همه دنيا را شكل داده است و كافي است كه ما اين قوانين را كشف كنيم. اگر چنين كنيم يعني پا به حيطه علم گذاشته‌ايم و اگر چنين نكنيم يعني حيطه دانش را نشانه گرفته‌ايم. كشف و شناسايي دنيا نيازي به دندريت‌هاي بي‌شمار ندارد كافي است قوانين دنيا را كشف كنيم تا دنيا كشف شود.







 

زیبای خفته.

عضو جدید
کاربر ممتاز
تاپیکات اصلا به هم نمیادا ...
یه دفعه کیک تقسیم میکنی یه دفعه حرفای گنده تر از خودت میزنی
معلوم هس؟
 

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز
تاپیکات اصلا به هم نمیادا ...
یه دفعه کیک تقسیم میکنی یه دفعه حرفای گنده تر از خودت میزنی
معلوم هس؟


کجا من حرف گنده زدم، دو نمونه بگو

البته اون کیک هم هنوز مونده و خراب میشه حیفه ازدستش ندین
 

زیبای خفته.

عضو جدید
کاربر ممتاز
کجا من حرف گنده زدم، دو نمونه بگو

البته اون کیک هم هنوز مونده و خراب میشه حیفه ازدستش ندین
میدونی؟
شاید اینایی که گفتی خیلی حرفای گنده یی نباشه ولی برا تو هس :biggrin:
بابا ول کن اون کیکو دیگه گفتم من یه چیز دیگه ازت موووخوام
 

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز
میدونی؟
شاید اینایی که گفتی خیلی حرفای گنده یی نباشه ولی برا تو هس :biggrin:
بابا ول کن اون کیکو دیگه گفتم من یه چیز دیگه ازت موووخوام


خوب واسه من که گنده باشه واسه تو خیلی عظیمه و از قوه درکت یه خورده درحد میلیارد سال نوری فاصله هست زیبا جون

گفتم که کیک رو عوض کردم شکلاتی دادم
:cool::cool::cool::cool::cool:
 

.MosTaFa.

کارشناس تالار مهندسی صنایع
کاربر ممتاز
خوب واسه من که گنده باشه واسه تو خیلی عظیمه و از قوه درکت یه خورده درحد میلیارد سال نوری فاصله هست زیبا جون

گفتم که کیک رو عوض کردم شکلاتی دادم
:cool::cool::cool::cool::cool:


کسی اون کیک رو جواب داد؟
 

زیبای خفته.

عضو جدید
کاربر ممتاز
خوب واسه من که گنده باشه واسه تو خیلی عظیمه و از قوه درکت یه خورده درحد میلیارد سال نوری فاصله هست زیبا جون

گفتم که کیک رو عوض کردم شکلاتی دادم
:cool::cool::cool::cool::cool:
ناراحت نشو عزیزم شوخی کردم چرا میزنی حالا ؟
گناه دالم:(
 

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز
در مورد جهان،‌ چگونگي پديدايش و زمان آغاز آن تئوري‌هاي متفاوتي وجود داشت، اما اين كه يافته‌هاي به‌دست آمده از 7 سال اطلاعات فضاپيماي دبليومپ ناسا‌ بر برخي از اين نظريه‌ها مهر تاييد بزند، ‌به نظر هيجان‌انگيز مي‌رسد. يافته‌هاي جديد اميد رفع ابهام از بسيار معماهاي كيهاني را به وجود آورده است.
به گزارش وايرد، مطالعات جديد، چشم‌انداز تازه‌اي را از اولين نور جهان منتشر كرده‌اند. به نظر مي‌رسد كه با استفاده از اين تصاوير و تحليل آن‌ها بتوان سن دقيق جهان را تخمين زد. و با شناسايي گاز هليوم اوليه،‌ علامت كليدي انبساط جهان را كه مدل پيشگام در مورد شكل‌گيري جهان است،‌ به دست آورد.









اين نتايج كه بر پايه اطلاعات گردآوري شده كاوشگر ناهمسانگردي ريزموج ويلكينسون ناسا (WMAP) طي هفت سال ‌به دست آمده، شواهد جديدي مبني بر شباهت رازآلود ماهيت انبساط جهان با ثابت كيهاني انيشتين دارد. به علاوه اين اطلاعات جديد نشان مي‌دهد كه دانشمندان مدل درستي براي توضيح گاز داغ اطراف خوشه‌هاي كهكشان‌ها ندارند.
در آغاز قرن بيستم، دانشمندان تصور مي‌كردند جهان حالتي ايستا دارد. اما معادلات نسبيت عام كه آلبرت اينشتين براي توصيف حالت بزرگ‌مقياس عالم ارايه كرده بود، نشان مي‌داد جهاني حالتي پويا دارد و يا در حال انبساط است يا انقباض. از اين‌رو، پارامتري را به نام ثابت كيهاني وارد معادلات خود كرد تا با اثر انبساط يا انقباض عالم مقابله كند. وقتي در دهه 1930، ادوين هابل كشف كرد جهان در حال انبساط است، اينشتين اين پارامتر را حذف كرد و آن‌را بزرگ‌ترين اشتباه زندگي خود ناميد.
سي.ام.بي: تابش زمينه ريزموج كيهاني
تابش زمينه كيهاني، نخستين پرتوهاي نوري است كه پس‌از تولد كيهان منتشر شده است. در آغاز، جهان شلوغ‌تر از آني بود كه پرتوهاي نور بتوانند منتقل شوند، اما چهارصدهزار سال پس‌از مهبانگ، اين نور براي اولين بار در فضا آزاد شد. اين نور قديمي پر از نقاط گرم و سردي است كه نشانه‌هايي از توده‌هاي اوليه‌ تشكيل دهنده كهكشان‌ها هستند.









دانشمندان بسياري از جمله ويويد اشپرگل از دانشگاه پرينستون و چارلز بنت از دانشگاه جان هاپكينز، اندازه اين نقاط سرد و گرم امروزي را با اندازه آن‌ها در اولين انتشارات نور به فضا مقايسه كرده‌اند تا سن جهان را به دقت محاسبه كنند.
با استفاده از اين اطلاعات و اطلاعات حاصل از مطالعه ابرنواخترهاي دور و ديگر پديده‌هاي كيهان‌شناختي، گروه دانشمندان به اين نتيجه رسيده‌اند كه جهان 13.75 ميليارد سال با 110 ميليون سال كم‌تر يا بيشتر، عمر دارد.
محاسبات قبلي دانشمندان با استفاده از تنها 5 سال اطلاعات مشاهدات ماهواره‌اي، سن جهان را 13.73 ميليارد سال با 120 ميليون سال كم‌تر يا بيشتر نشان داده بود.
مقايسه نقاط سرد و گرم در مدل‌ها و يافته‌هاي جديد
اطلاعات جديد تاييد مي‌كند كه جهان اوليه به سرعت منبسط شده و به عبارت بهتر، متورم شده است. بر اساس نظريه تورمي، جهان در 10 الي 33 ثانيه اول از مقياس زيراتمي به اندازه يك توپ فوتبال رسيده است. طبق اين نظريه كه موفقيت زيادي در توضيح ساختار جهان داشته، نوسان شدت انتشار ريزموج در مقياس‌هاي بزرگ‌تر فضايي بايد به نسبت، بزرگ‌تر از نوسان شدت انتشار اين امواج در مقياس كوچك‌تر باشد. اين الگويي است كه اطلاعات ماهواره جديد آن را تاييد مي‌كند.







مدل استاندارد كيهان‌شناسي پر از انبساط، مواد نامرئي به عنوان ماده تاريك و چيزي به نام انرژي تاريك است كه گفته مي‌شود شتاب‌دهنده انبساط كيهاني است. اما يافته‌هاي ماهواره‌اي جديد به گونه‌اي تازه در مقابل اين مدل در آمده است.
دانشمندان با استفاده از اين يافته‌هاي جديد براي اندازه‌گيري نوسان‌هاي صوتي (معادل كيهاني امواج صوتي) استفاده و تاييد كرده‌اند كه درست همان‌طور كه نظريه انفجار بزرگ مدت‌هاست مي‌گويد، هليوم و هيدروژن را جهان اوليه توليد كرده است. مطالعات قبلي بر پايه ميزان هليوم موجود در قديمي‌ترين ستاره‌هاي كيهان بود و از اندازه‌گيري مستقيم اين گاز در جهان اوليه استفاده نمي‌كرد.
با اين كه شايد اين اطلاعات شگفت‌انگيز و متحيركننده به نظر نرسد،‌ اما به دست آمدن تاييدي براي نظريات موجود،‌ جالب است.
ترديد در نظريات موجود
علاوه بر اين‌ها،‌ دانشمندان از يافته‌هاي اين ماهواره براي تشخيص ذرات خنثاي اوليه به نام نوترينوها در كيهان استفاده كردند. فيزيكدانان 3 نوع نوترينو را مي‌شناسند: نوترينوي الكترون،‌ نوترينوي ميون و نوترينوي تاو. اما يافته‌هاي حاضر، وجود 3 يا 4 نوع را تاييد مي‌كنند و به گفته پژوهشگران، ممكن است دو سال مشاهده بيشتر وجود نوع چهارمي را هم تاييد نمايد.
در يافته‌هايي جداگانه، فراواني فوتون‌هاي تابش زمينه كيهاني در مجاورت خوشه‌هاي كهكشان شناسايي شد. در اين مورد اما يافته‌هاي ماهواره با نظريه موجود در تناقض است. گفته مي‌شود كه الكترون‌هاي پرانرژي مرتبط با خوشه‌هاي كهكشان با برخي از فوتون‌هاي تابش زمينه كيهاني مرتبطند، به صورتي كه اين فوتون‌ها را به سطوح بالاتري از انرژي مي‌فرستند كه كاوشگر قادر به تشخيص آن نيست. در نتيجه كاوشگر، فوتون‌هاي كم انرژي‌تري را در مجاورت خوشه‌ها تشخيص مي‌دهد.
در واقع كاوشگر يك نقص را ضبط مي‌كند،‌ اما اين تنها نيمي از ميزاني است كه نظريه خوشه كهكشان پيش‌بيني كرده است. تلسكوپ قطب جنوب، يك آزمايش زميني است كه تابش زمينه كيهاني را مطالعه مي‌كند و آن هم نقصاني كم‌تر از حد انتظار را نشان داده است. اين عدم هماهنگي با نظريه بدين معناست كه نظريه‌پردازان بايد در فهم خود از خوشه‌هاي كهكشان تجديد نظر نمايند.
 

.MosTaFa.

کارشناس تالار مهندسی صنایع
کاربر ممتاز
اون سوال جوابش اینه که به هر کدوم بگی قسمتی که می بره میرسه به اون یکی
البته من قبلا شنیده بودم ولی خب همون موقع تونستم حلش کنم:smile:
حالا کسی حلش کرده بود؟
 

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز
اون سوال جوابش اینه که به هر کدوم بگی قسمتی که می بره میرسه به اون یکی
البته من قبلا شنیده بودم ولی خب همون موقع تونستم حلش کنم:smile:
حالا کسی حلش کرده بود؟

این جواب دو نفره هست
حالا واسه سه نفر حلش کن

تو همون تاپیک خودش
 

Sarp

مدیر بازنشسته
هروقت به وسعت دنیا فکر میکنم و سعی میکنم بفهمم که آخر دنیا کجاست ، آخرش به خدا میرسم .
 

jovhar

عضو جدید
کاربر ممتاز
در آن روز كه آسمان را چون طوماري در هم مي پيچيم هماگونه كه آفرينش را آغاز

كرديم آنرا باز مي گردانيم. اين وعده اي است كه بر ماست و قطعا آنرا انجام مي دهيم!

سوره انبیا آیه 104
 
  • Like
واکنش ها: Sarp
بالا