موشک ها

eliz

عضو جدید
سلام وخسته نباشید
توی این تاپیک میخواهیم با همکاری خودتون البته بااستارت من یکم در مورد موشک ها اطلاعات جمع کنیم.
خوب من اول از پیشرانش شروع میکنم.
(تمامی مطالب من منظورات شخصی از کتاب دکتر بدریان هست ،اشکالات را لطفا متذکر شوید تا مطلب جامع تر شود)
باتشکر.
معرفی سایت هایی در باره موشک یادتون نر ه
موفق باشید.
 

eliz

عضو جدید
موشک:
(propllantes پیشران موشک:(
چون موشک محفظه بسته ای است و دسترسی به اکسیژن نداردبه همراه سوخت آن ماده ای اکسید کننده قرار میدهندتاحتی درجایی که اکسیژن نیست براحتی کار کند.
گازهای گرم ومتراکم درنتیجه احتراق-------سوخت +ماده اکسید کننده
انواع سوخت واکسید کننده ها
براساس کیفیت ونحوه عملکرد:
پیشرانها به دودسته 1.یگانه:آن دسته که به تنهایی واکنش گرما زای را انجام داده.
2.دوگانه:در دومحفظه جداگانه(سوخت مایع)
بررسی یگانه از نظر کیفیت وعملکرد:
الف)پیشرانی که سوخت واکسید در یک مولکول وفقط با یک شوک وجرقه فرآورده گازی تولید میکند.(مایعات وجامدات انفجاری)
مثال:نیترو گلیسیرین-استر های نیتراتی-اتیلن اکسید وهیدروژن پراکسید.
ب)ترکیباتی ناپایدار که هم نقش سوخت وهم اکسید راایفا میکنند.مثال:هیدرازین-استیلن-پروپین(فکر میکنم اول بخاطر تقارن دارای پیوند محکمی هستند وبعد چون پیون دوگانه و یگانه در کاره ناپایدارتر از نوع آلکان ها میشوند؟(شاید)!
ج)ترکیباتی که در یک مخزن واحدند ولی برهم بی اثرند و با ایجاد جرقه واکنش میدهند.مثال:آمونیوم نیترات –آمونیوم هیدروکسید
وسوختهای جامد مثل:نیترو گلیسیرین-تری نیتروتولوئن-آمونیوم پرکلرات(که خیلی در دسترسه)
دوگانه ها:
مزیت(کنترل میزان و تنظیم مواد چون در 2 مخزن هستند)
برای بررسی پیشران جامدومایع از پارامتر تکانه ویژه چگالی(density specific impulse ( استفاده کنیم.
تکنه ویژه چگالی:ارزیابی کارایی سوخت باتوجه به چگالی و وزن مولکولی.
می دانیم:سوختی که چگالی کم دارد با توجه به رابطه حجم ؟آن زیاد است و در نتیجه وزن انباره زیاده که سبب رکود سرعت وشتابگیری موشکه.مثل :هیدروژن مایع(چگالی کم)وزن مخزن بالا که در مقایسه باهیدرازین فلوئور که چگالی بیشتر و وزن کمتر داره نامناسبه چون در سوخت دوم وزن انباره کمتره و این همان نیاز ماست.
حالا بازهم میدانیم که تکانه ویژه با کم شدن وزن مولکولی گاز خروجی افزایش پیدا میکنه (چون چگالی هم کم میشه).مثلا در نتیجه واکنش اکسیژن وهیدروژن آب تولید میشود که فورا به بخار تبدیل میشود و وزن مولکولی کمی دادرد در نتیجه با اینحال ترکیب هیدروژن دار به عنوان سوخت ارزش والایی دارد.
سوخت ایده ال:
برای بررسی سوخت ایده ال باید آنتاپی وظرفیت گرمایی مورد بررسی قرار گیرد.در اینصورت باید آنتاپی کم وظرفیت گرمایی کوچکی داشته باشد تا در آخر طبق محاسبات(اگر کسی نیاز داشت رابطه ها را واسش میذارم)واکنش از نوع گرما زا بشه چون نسبت به گرماگیر مطمئنا ارزش و اهمیت بیشتری دارد
تولید نیرو توسط گازها:
باید 2 پارامتر اساس در نظر گرفت:وزن مولکولی کم و انرژی تفکیک زیاد
مثال:
فلوئور با وزن کم 38 که قدرت تفکیک آن هم کم است نمیتواند به عنوان یک شاره باکیفیت عمل کند.
سیانوژن اکسیژن:با اینکه در واکنش گرمایی معادل 500 کلئین آزاد می کند اما چون محصولات عمل کربن مونو اکسید و نیتروژن اند وزن مولکولی بسیار بالایی دارند در نتیجه نمی تواند به عنوان شاره به خوبی رفتار کند.
و اما هیدروژن اعجوبه ای بس کارا:چون:
ظرفیت گرمایی کم
انرژی تفکیک بالا
جرم مولکولی کم
در نتیجه ارجعیت خاصی دارد همچنین هیدرید از نوع با کیفیت شناخته شده اند.
نکته(گاهی در فرآورده به ماده ای میرسیم که به عنوان شاره نمی تواند به خوبی رفتار کند میتوان با مخلوط کردنش با گازی از ایراد آن صرفنظر کرد.(مثل بور نیترید:کهفقط وزن مولکولی بالایی دارد و باید با هیدروژن مخلوط کرد تا قابل قبول شود.
مزایا و معایب سوخت جامد و مایع:
1.قابل منترل بودن(مایع)
2.نیروی آزاد شده از 1گرم سوخت مایع بیشتر از جامد است.
3.از وزن موشک می کاهد و انبار وجاسازی آن راحتتر(مایع)
4.سوخت جامد سرعت بالا ایجاد میکند و بیشتر برای پدافند هوایی
5.سوخت مایعی که در دمای معمولی مایع نشود نیاز به تجهیزات دارد که در نتیجه اش بالا بردن وزن موشک است.
6.اگر سوخت مایع فشار بخار بالایی داشته باشد باید انباره ضخیم تا دچار کاواک زایی نشود که در نتیجه وزن موشک بالا.
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
موشک بالستیک


تعریف موشک:


پرتابه‌ای است که با نیروی عکس‌العمل ناشی از خروج گاز (معمولاً ناشی از سوختن سوخت) حرکت می‌کند. در موشک ماده اکسیدکننده نیز به همراه سوخت حمل می‌شود و سوختن سوخت در آن نیاز به اکسیژن هوا ندارد. از این نظر موشک با راکت و فشفشه فرق دارد.

انواع موشکها:


موشک‌ها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مایع و موشک با سوخت جامد تقسیم می‌شوند.
موشکهایی با سوخت پیشران جامد


سوختهای پیشران از یک نوع سوخت و یک اکسنده تشکیل شده‌اند. برای روشن شدن موشک ، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره می‌سوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران را از طریق دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. اولین موشکها را احتمالا در قرن یازدهم میلادی در کشور چین ساخته‌اند. آنها موشکهایی بودند که از سوخت پیشران جامد استفاده می‌کردند. سوخت موشک یک نوع باروت بود که از مخلوطی از نیترات پتاسیم ، زغال چوب و سولفور تشکیل شده بود.
موشکهایی که از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند، اغلب به عنوان موشکهای تقویت کننده‌ای استفاده می‌شوند که نیروی اولیه موشکهای بزرگتر را تأمین می‌کنند. موشکهای بزرگتر خود از سوخت پیشران مایع استفاده می‌کنند. بزرگترین موشکهای مصرف کننده سوخت جامد با 45 متر ارتفاع جزء موشکهای تقویت کننده شاتل فضایی ایالات متحده محسوب می‌شوند. آنها حاوی 586500 کیلوگرم (2/1 میلیون پوند) سوخت پیشران هستند که بطور متوسط 13 میلیون تن (5/3 میلیون پوند نیرو) نیروی پیشران را تولید می‌کنند.
این موشکها را طوری طراحی کرده‌اند که بعد از اتمام سوخت و افتادن در دریا ، از دریا بیرون کشیده شده ، دوباره برای مأموریتهای بعدی سوختگیری می‌شوند. ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده می‌کنند چندان دشوار نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک مدت زمان کم تولید می‌کنند. تنها ایراد این نوع موشکها این است که بعد از روشن شدن به راحتی خاموش نمی شوند. به عبارت دیگر ، نمی‌توان آن را به آسانی تحت کنترل درآورد.
موشکهای با سوخت مایع


اکثر موشکهایی که از آنها در پروازهای فضایی استفاده می‌شود، از سوخت پیشران مایع بهره می برند. سوخت و اکسنده که در مخزنهای جداگانه‌ای نگهداری می‌شوند، هر دو مایع هستند. پمپهای قدرتمندی آنها را به محفظه احتراق می‌برند؛ در آنجا آنها باهم ترکیب شده ، شروع به تولید گازهای خروجی می‌کنند. گازهای مذکور نیز به نوبه خود از دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق استفاده می‌کنند. سوخت پیشران سایر موشکها هنگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق می‌کند
اما روش احتراق در این موشكها اکسنده و سوخت باهم ترکیب می‌شوند و در محفظه احتراق شروع به سوختن می‌کنند. سپس گازهای خروجی حاصل از فرآیند احتراق از دماغه خارج و به عنوان نیروی پیشران ، موشک را به طرف جلو حرکت می‌دهند.
توجه كنید كمتر از سوخت مایع در موشكهای بالستیك استفاده می شود مگر در انواع قاره پیما كه نیاز به رانش بیشتری دارند و گرنه بیشترین مورد استفاده در موشكهای فضایی است.
همچنین آنها از لحاظ کاربرد به دسته های زیر تقسیم بندی می شوند:
موشک‌های بالستیک
موشک‌های اتمی
موشک‌های فضایی
موشک‌های ضد ماهواره
موشک‌های لیزری
موشک‌های شیمیایی، میکروبی، صوتی،...
موشک‌های جنگ شهری
موشک‌های ضدتانک
موشک‌های ضدزره
موشک‌های ضدهوایی
موشک باستیک


مقدمه

یكی از پشتوانه ها و تكیه گاه های نظامی كشورها در عرصه بین المللی، قدرت موشكی آنهاست. در جهان امروزی به رغم امضای پیمان نامه های متعدد كشورها و قراردادهای بین المللی كه برای كنترل تكنولوژی موشكی در سازمان ملل به امضاء می رسد، در نهایت كشوری حرف اول را می زند كه به لحاظ موشكی مجهزتر باشد.
تا قبل از جنگ جهانی دوم (بنا به مقتضیات جنگ) فقط چندین كشور كه در حال جنگ بودند ابرقدرت موشكی محسوب می شدند (مانند روسیه و آلمان). در واقع جنگ برای اینها مانند كاتالیزوری در جهت پیشرفت صنایع موشكی بود؛ همچنان قدرتمند و قدرتمندتر می شدند و این امر موجب رعب و وحشت كشورهای دیگر شد، چرا كه از همان ابتدا هم پیش بینی می شد اگر فقط چند ابرقدرت خاص، این تكنولوژی را به دست می گرفتند، دیگر پاسخ ندادن به درخواست های آنها كار مشكلی بود.
پس از فروكش كردن التهابات جنگ جهانی دوم، بسیاری از كشورها دست به كار شدند و شروع به ساخت یا حداقل خرید موشك كردند زیرا می دانستند اگر سیستم موشكی قوی داشته باشند، پشتوانه خوبی برای حفظ امنیت دارند. هرروزه انواع موشك ساخته و آماده می شد و در این میان یك فناوری، توجه همگان را بیش از دیگر شاخه ها به خود جلب كرد و آن، تكنولوژی ساخت موشك های بالستیك بود.
برد بسیار بالا و توانایی حمل مقدار زیاد مهمات، آنها را از سایر موشك ها متمایز می سازد و همین موضوع، موجب رعب و وحشت و نگرانی می شود. با اینكه یك موشك بالستیك به خودی خود یك سلاح كشتار جمعی (WMD) محسوب نمی شود، ولی می تواند مقدار زیادی از انواع سلاح های كشتار جمعی را حمل كند و به عنوان یك منبع نگرانی برای كشورها به حساب آید.
تكنولوژی موشك های بالستیك هم پس از جنگ جهانی دوم نمو پیدا كرد و از دهه 1950 ابرقدرت هایی موشكی به وجود آمدند كه تهدیدی برای كشورهای دیگر محسوب می شدند. در این عرصه، اتحاد جماهیر شوروی یك سر و گردن از رقبای خود بالاتر بود. با گذشت زمان، قدرتش بیشتر و بیشتر می شد و همواره حرف اول را در این زمینه می زد. این مسئله، كشورهای دیگر- مخصوصاً رقیب سرسختش یعنی ایالات متحده آمریكا- را آزار می داد.
موشک بالستیک چیست؟


یك موشك بالستیك در حقیقت یك ماشین تحویل موشك- مولد، شامل سیستم رهیابی و محفظه حمل مهمات است كه اساساً علیه اهداف زمینی و سطحی مورد استفاده قرار می گیرد. انواع گوناگون موشك های بالستیك بر حسب برد، طبقه بندی می شوند. نوع خاصی از موشك های بالستیك وجود دارد كه از زیردریایی ها شلیك می شود و SBLM نام دارد.

در ساخت موشك های بالستیك، مبحث «پیشران» كه مشخص كننده برد موشك است مهمترین مسئله محسوب می شود و پس از آن میزان توانایی حمل مهمات كه قدرت تخریب آن را افزایش می دهد.
موشك های بالستیك به موشك هایی می گویند كه تا ارتفاع بسیار بالایی اوج می گیرند(كه این قسمت راه با موتور روشن انجام می شود) و مابقی راه را با استفاده از نیروی جاذبه زمین به سمت هدف می روند كه مانند یك سقوط آزاد البته با هدایت صحیح است.
برخی از موشك های بالستیك حتی از جو زمین نیز خارج می شوند و با استفاده از یك ماشین ورود مجدد (RV) به جو باز می گردند كه برد بسیار بالایی دارند.
موشك های بالستیك از لحاظ برد به5 گروه زیر تقسیم می شوند:


1-موشك جنگی كوتاه برد با میزان برد 150 كیلومتر
2- موشك بالستیك كوتاه برد با میزان برد 150 تا 799 كیلومتر
3- موشك بالستیك میان برد با میزان برد 800 تا 2399كیلومتر
4- موشك بالستیك دوربرد با میزان برد 2400 تا 5499 كیلومتر
5- موشك بالستیك قاره پیما با میزان برد 5500 كیلومتر به بالا

تفاوت میان موشک بالستیک و کروز


تفاوت میان این دو موشک در چگونگی عملکرد در مراحل نهایی است. موشک بالستیک به هنگام پرواز در جو زمین با سیستمهای کنترل پرواز همچون بالهای منحنی برای جریان هوای آیرودینامیکی و سکان و پره های بالابرنده که موشک را به صورت افقی و عمودی تراز می کنند مسیر خود را تصحیح می کند . که در صورت پرتاب سیستمهای هشدار دهنده می توانند مسیر آنها را کشف و به مقابله بپردازند . در صورتیکه موشک کروز می تواند با سقف پرواز کم و مجهز به رادار کوچک و پرتوی مادون قرمز با استفاده از یک اشتباه در سپر پدافند دشمن از آن عبور کرده و هدف خود را نابود کند
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
موشک بالستیک دور برد قدر1 با بردی بیش از شهاب 3


حتما از رسانه های مختلف خبر غیر منتظره نمایش موشک دوربرد بالستیک قدر ۱ را در رژه نیروهای مسلح دیدید وشنیدید این خبر لرزه بر اندام قدرتها و بالاخص رژیم صهیونیستی انداخت...
رژه ای که ادوات هوایی.. دریایی.. زمینی ..و موشکی اش تماما تولید داخل و کاملا بومی بود..با تمام وجود به خودمان بالیدیم.
باید گفت ایران از این پس قدم در مرحله ساخت موشکهای دوربرد و بالستیک نهاده است.
به هر حال سعی ما بر اینست که اطلاعات نسبتا جامعی از این موشک ارائه نماییم..
پس از ساخت موشكهای سری شهاب شامل شهاب 1، 2 و 3، متخصصان دفاعی كشورمان توانستند موشكی را طراحی و تولید كنند كه حداكثر برد آن 500 كیلومتر بیش از شهاب 3 است یعنی با بردی در حدود 2500 کیلومتر.
این موشك با نام "قدر 1" در رژه نیروهای مسلح در جوار حرم مطهر حضرت امام (ره) به همراه سكوی پرتاب آن (لانچر) به نمایش گذاشته شد تا صفحه دیگری از تاریخ توانمندی های دفاعی كشور در عرصه‌هایی چون موشكی به نمایش گذاشته شود.
از خصوصیات این موشك بالستیك سر جنگی و ماسوره انفجاری، ضربتی و مجاورتی است و به صورت عمود پرواز شلیك می‌شود. نیز این موشک از لحاظ طراحی بسیار شبیه موشک معروف شهاب ۳ میباشد اما با این تفاوت که برد آن۵۰۰ کیلومتر از شهاب ۳بیشتر است یعنی در واقع ۸۵ درصد اروپا و ۷۰ درصد آسیا در تیر رس این موشک قرار دارد...
نمایش "قدر 1" در كنار دیگر موشك‌های ساخت كشور همچون زلزال، نازعات، فاتح 110، فجر 5 و شهاب 3 در رژه نیروهای مسلح امسال نشان داد كه ایران در بخش‌های موشكی بدون نیاز به كشورهای دیگر و درحالیكه در تحریم به سر می‌برد به توانایی بسیار بالایی دست یافته است.
این موشك اکنون در اختیار نیروی هوایی سپاه پاسداران قرار دارد.
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
ایم-۵۴ فینیکس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد



ایم-۵۴ فینیکس
نوع موشک دور‌برد هوا‌به‌هوا تاریخچه خدمت خدمت ۱۹۷۴ تاکنون استفاده شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده، ایران تاریخ تولید سازنده شرکت هواپیما سازی هاگز، ریتون قیمت واحد ۷۴۴/۱۳۱ دلار تولید شده در ۱۹۶۶ خصوصیات وزن ۴۵۴ الی ۴۷۲ کیلوگرم طول ۳/۹ متر طول لوله ۹۰۰ میلیمتر قطر ۳۸۰ میلیمتر کلاهک ۶۰ کیلوگرم از نوع High Explosive موتور موتور راکت جلوبرنده جامد
طول بال ۹۰۰ میلیمتر برد
موثر ۱۸۴ کیلومتر سقف پرواز ۳۰ کیلومتر ارتفاع پرواز ۲۴ کیلومتر سرعت ۵ ماخ سامانه
هدایت نیمه فعال و پردازش تصویر فرو سرخ فعال سکوی
پرتاب اف-۱۴ تام‌کت موشک فونیکس یا فینیکس (به انگلیسی: AIM-54 Phoenix) موشک هوابه‌هوا، مجهز به رادار و دوربردی است که در جنگنده‌های اف-۱۴ نصب و استفاده می‌شود. هر فروند هواپیمای اف-۱۴ می‌تواند ۶ موشک فونیکس حمل کند که چهار تای آن در زیر بدنه و دو تای آن در زیر بال‌ها استقرار می‌یابد. برد این موشک برابر ۱۸۴ کیلومتر است.
این موشک در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی برای استفاده در بمب‌افکن‌های جنرال داینمیکس اف-۱۱۱ ساخته شد. این موشک مشخصا برای شلیک به اهداف از راه دور طراحی شده است و در جنگ‌های نزدیک هوا به هوا کاربردی ندارد.
موشک فونیکس اولین موشک دور برد هوا به هوا ایالات متحده بود که توانایی در گیری همزمان با ۶ هدف متحرک را دارا است.


ایم-۵۴ فینیکس لحظاتی پس از پرتاب




ایم-۵۴ فینیکس نصب شده بر بال اف-۱۴. توجه شود که بالاهای جلویی هنوز نصب نشده‌اند



موشک فونیکس در نیروی هوایی ایران

نیروی هوائی جمهوری اسلامی ایران ۲۸۵ فروند از این موشک در ابتدای جنگ هشت ساله با عراق در اختیار داشت. گسترده‌ترین کارگیری از این موشک در جریان جنگ ایران و عراق بوده است.
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
Cruise missile

From Wikipedia, the free encyclopedia





United States/UK Tomahawk cruise missile




A modern Taurus KEPD 350 cruise missile of the German Luftwaffe


A cruise missile is a guided missile that carries an explosive payload and uses a lifting wing and a propulsion system, usually a jet engine, to allow sustained flight; it is essentially a flying bomb. Cruise missiles are generally designed to carry a large conventional or nuclear warhead many hundreds of kilometers with high accuracy. Modern cruise missiles can travel at supersonic or high subsonic speeds, are self-navigating, and fly on a non-ballistic very low altitude trajectory to avoid radar detection. In general (and for the purposes of this article), cruise missiles are distinct from unmanned aerial vehicles (UAV) in that they are used only as weapons and not for reconnaissance, the warhead is integrated into the vehicle, and the vehicle is always sacrificed in the mission.[citation needed]

Concise history In the period between the World Wars Great Britain developed the Larynx (Long Range Gun with Lynx Engine) which underwent a few flight tests in the 1920s.[citation needed] In the Soviet Union Sergey Korolev headed the GIRD-06 cruise missile project from 1932-1939, which used a rocket-powered boost-glide design.[citation needed] The 06/III (RP-216) and 06/IV (RP-212) contained gyroscopic guidance systems. Germany first deployed cruise style missiles, during World War II. The V-1 contained a gyroscopic guidance system and was propelled by a simple pulse-jet engine, the sound of which gave the V-1 its nickname of "buzz bomb". Accuracy was sufficient only for use against very large targets (the general area of a city). The V-1 and similar early weapons are often referred to as flying bombs. Also in World War II the Imperial Japanese forces used piloted aircraft with an explosive payload known as kamikazes, and the purpose-built and piloted rocket engined Ohka.
Immediately after the war the United States Air Force had 21 different guided missile projects including would-be cruise missiles. All were cancelled by 1948 except four: the Air Material Command BANSHEE, the SM-62 Snark, the SM-64 Navaho, and the MGM-1 Matador. The BANSHEE design was similar to Operation Aphrodite; like Aphrodite it failed, and was canceled in April 1949.[1]
During the Cold War period both the United States and the Soviet Union experimented further with the concept, deploying early cruise missiles from land, submarines and aircraft. The main outcome of the U.S. Navy submarine missile project was the SSM-N-8 Regulus missile, based upon the V-1.
The U.S. Air Force's first operational surface-to-surface missile was the winged, mobile, nuclear-capable MGM-1 Matador, also similar in concept to the V-1. Deployment overseas began in 1954, first to West Germany and later to the Republic of China (Taiwan) and South Korea. On November 7, 1956 U. S. Air Force Matador units in West Germany, whose missiles were capable of striking targets in the Warsaw Pact, deployed from their fixed day-to-day sites to unannounced dispersed launch locations. This alert was in response to the crisis posed by the Soviet attack on Hungary which suppressed the 1956 Hungarian Revolution.
Between 1957 and 1961 the United States followed an ambitious and well-funded program to develop a nuclear-powered cruise missile, Project Pluto. It was designed to fly below the enemy's radar at speeds above Mach 3 and carry a number of hydrogen bombs that it would drop on its path over enemy territory. Although the concept was proven sound and the 500 megawatt engine finished a successful test run in 1961, no airworthy device was ever completed. The project was finally abandoned in favor of ICBM development.
While ballistic missiles were the preferred weapons for land targets, heavy nuclear and conventional tipped cruise missiles were seen by the USSR as a primary weapon to destroy U.S. naval carrier battle groups. Large submarines (e.g. Echo and Oscar classes) were developed to carry these weapons and shadow U.S. battle groups at sea, and large bombers (e.g. Backfire, Bear, and Blackjack models) were equipped with the weapons in their air-launched cruise missile (ALCM) configuration.

General design

Cruise missiles generally consist of a guidance system, payload, and propulsion system, housed in an airframe with small wings and empennage for flight control. Payloads usually consist of a conventional warhead or a nuclear warhead. Cruise missiles tend to be propelled by a jet engine, turbofan engines being preferred due to their greater efficiency at low altitude and sub-sonic speed.

Guidance systems

Guidance systems also vary greatly. Low-cost systems use a radar altimeter, barometric altimeter and clock to navigate a digital strip map. More advanced systems use inertial guidance, satellite navigation and terrain contour matching (TERCOM). Use of an automatic target recognition (ATR) algorithm/device in the guidance system increases accuracy of the missile. The Standoff Land Attack Missile features an ATR unit from General Electric.

Categories

Cruise missiles can be categorized by size, speed (subsonic or supersonic), and range, and whether launched from land, air, surface ship, or submarine. Often versions of the same missile are produced for different launch platforms; sometimes air- and submarine-launched versions are a little lighter and smaller than land- and ship-launched versions.
Guidance systems can vary across missiles. Some missiles can be fitted with any of a variety of navigation systems (Inertial navigation, TERCOM, or satellite navigation). Larger cruise missiles can carry either a conventional or a nuclear warhead, while smaller ones carry only conventional warheads.

Hypersonic

A Hypersonic variant of the BrahMos cruise missile called the BrahMos-II[2] is being developed by India. The development of the missile has already started and has been Lab Tested with speeds of Mach 5.26 Once developed it will be the first Hypersonic cruise missile and the fastest cruise missile in the world.


Supersonic

These missiles travel faster than the speed of sound, usually using ramjet engines. The range is typically 100-500 km, but can be greater. Guidance systems vary.


BrahMos at the Indian Republic Day Parade


Examples:


.
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
Long-range subsonic

Both the U.S. and the U.S.S.R. developed several long-range subsonic cruise missiles. These missiles have a range of over 1,000 km and fly at about 800 km/h.[citation needed] They typically have a launch weight of about 1,500 kg,[citation needed] and can carry either a conventional or a nuclear warhead. Earlier versions of these missiles used inertial navigation; later versions use much more accurate TERCOM and DSMAC systems. Most recent versions can use satellite navigation.
Examples:


[edit] Medium-range subsonic

These missiles are about the same size and weight and fly at similar speeds to the above category, but the range is (officially)[citation needed] less than 1,000 km. Guidance systems vary.
Examples:


Short-range

These are subsonic missiles which weigh around 500 kg (1,100 lb) and have a range of 70-300 km (40-200 mi)[citation needed]. Navigation systems are usually simpler than those of larger missiles. They are not always called "cruise" missiles.
Examples:


Deployment

The most common mission for cruise missiles is to attack relatively high value targets such as ships, command bunkers, bridges and dams[citation needed]. Modern guidance system permit precise attacks.
(As of 2001) the BGM-109 Tomahawk missile model has become a significant part of the U.S. naval arsenal. It gives ships and submarines an extremely accurate, long-range, conventional land attack weapon. Each costs about $600,000 U.S.D.[4] The US Air Force deploys an air launched cruise missile, the AGM-86. It can be launched from bombers like the B-52 Stratofortress. Both the Tomahawk and the AGM-86 were used extensively during Operation Desert Storm.
Both Tomahawk (as BGM-109) and ALCM (AGM-86) were competing designs for the U.S.A.F. ALCM nuclear tipped cruise missile to be carried by the B-52 heavy bomber.[citation needed] The U.S.AF adopted the AGM-86 for its bomber fleet while AGM-109 was adapted to launch from trucks and ships and adopted by the U.S.AF and Navy. The truck-launched versions, and also the Pershing II and SS-20 Intermediate Range Ballistic Missiles, were later destroyed under the bilateral INF (Intermediate Range Nuclear Forces) treaty with the U.S.S.R.
The British Royal Navy (RN) also operates cruise missiles, specifically the U.S.-made Tomahawk, used by the RN's nuclear submarine fleet. Conventional warhead versions were first fired in combat by the RN in 1999, during the Kosovo War. The Royal Air Force uses the Storm Shadow cruise missile on its Tornado GR4 aircraft. It is also used by France, where it is known as SCALP EG, and carried by the Armée de l'Air's Mirage 2000 and Rafale aircraft.
India and Russia have jointly developed the supersonic cruise missile BrahMos. There are three versions of the Brahmos: ship/land-launched, air-launched and sub-launched. The ship/land-launched version were operational as of late 2007. The Brahmos has the capability to attack targets on land. Russia also continues to operate other cruise missiles: the SS-N-12 Sandbox, SS-N-19 Shipwreck, SS-N-22 Sunburn and SS-N-25 Switchblade. Germany and Spain operate the Taurus missile while Pakistan has developed its own cruise missile somewhat similar to Tomahawk cruise missile, named the Babur missile. Both the People's Republic of China and the Republic of China (Taiwan) have designed several cruise missile variants, such as the well-known C-802, some of which are capable of carrying biological, chemical, nuclear, and conventional warheads.

Nuclear warhead versions


SSM-N-8 Regulus


The U.S. has 460 AGM-129 Advanced Cruise Missiles (ACMs) with a W80 nuclear warhead (5 kt or 150 kt selectable yield) for B-52 Stratofortress (B-52H) external carriage. Also there are ca. 350 sea-launched cruise missiles with the same nuclear warhead. The range of the missile is 3000 km. These missiles have been "mothballed" and placed in storage.
The SSM-N-8 Regulus was also designed for a nuclear warhead.
See also:

Russia has Kh-55SM cruise missiles, with similar to U.S. AGM-129 range of 3000 km, but are able to carry more powerful warhead of 200 kt.

Efficiency in modern warfare

Cruise missiles are among the most expensive of single-use weapons, up to several million dollars apiece. One consequence of this is that its users face difficult choices in targeting, to avoid expending the missiles on targets of low value. For instance during Operation Enduring Freedom the United States attacked targets of very low monetary value with cruise missiles, which led many to question the efficiency of the weapon. However, proponents of the cruise missile counter that the same counterargument applies to cruise missiles as to other types of UAVs: they are cheaper than human pilots when total training and infrastructure costs are taken into account, not to mention the risk of loss of personnel
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
How Cruise Missiles Work
by Marshall Brain

Please copy/paste the following text to properly cite this HowStuffWorks article:


Brain, Marshall. "How Cruise Missiles Work." 01 April 2000. HowStuffWorks.com. <http://science.howstuffworks.com/cruise-missile.htm> 20 July 2009.​


Inside this Article


  1. Introduction to How Cruise Missiles Work
  2. The Basics
  3. Dimensions

  1. Guidance
  2. Lots More Information
  3. See all Explosives articles


Science Videos





The Basics

A cruise missile is basically a small, pilotless airplane. Cruise missiles have an 8.5-foot (2.61-meter) wingspan, are powered by turbofan engines and can fly 500 to 1,000 miles (805 to 1,610 km) depending on the configuration. A cruise missile's job in life is to deliver a 1,000-pound (450-kg) high-explosive bomb to a precise location -- the target. The missile is destroyed when the bomb explodes. Since cruise missiles cost between $500,000 and $1,000,000 each, it's a fairly expensive way to deliver a 1,000-pound package.




Cruise missiles come in a number of variations (see the links at the end of the article for more information) and can be launched from submarines, destroyers or aircraft.

[FONT=arial,helvetica]

[SIZE=-2]Photo courtesy U.S. Department of Defense[/SIZE]
[SIZE=-1]Left: AGM Tomahawk air-launched cruise-missile loaded on a B-52 Stratofortress
Right: Ground Launch Cruise Missile (GLCM) launcher
[/SIZE]
[/FONT]
[FONT=arial,helvetica]

[SIZE=-2]Photo courtesy U.S. Department of Defense[/SIZE]
[SIZE=-1]Left: Tomahawk cruise missile launched from the USS Merrill
Right: Tomahawk cruise missile launched from nuclear submarine USS La Jolla
[/SIZE]
[/FONT] When you hear about hundreds of cruise missiles being fired at targets, they are almost always Tomahawk cruise missiles launched from destroyers.



Previous Page Next Page
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
انواع موشکها

موشک های بالستیک
موشک‌های اتمی
موشک‌های فضایی
موشک‌های ضد ماهواره
موشک‌های لیزری
موشک‌های شیمیایی، میکروبی، صوتی،...
موشک‌های دوربرد زمین به زمین
موشک‌های میانبرد زمین به زمین
موشک‌های برد نزدیک زمین به زمین
موشک‌های دوربرد دریا به زمین
موشک‌های میانبرد دریا به زمین
موشک‌های برد نزدیک دریا به زمین
موشک‌های زمین به دریا
موشک‌های زمین به هوا
موشک‌های زمین به فضا
موشک‌های دریا به دریا
موشک‌های دریا به هوا
موشک‌های هوا به هوا
موشک‌های هوا به دریا
موشک‌های هوا به فضا
موشک‌های جنگ شهری
موشک‌های ضدتانک
موشک‌های ضدزره
موشک‌های ضدهوایی
موشک‌های دفاع هوایی
موشک‌های دفاع دریایی
موشک‌های دفاع فضایی
موشک‌های زیردریایی
موشَک

پرتابه‌ای است که با نیروی عکس‌العمل ناشی از خروج گاز (معمولاً ناشی از سوختن سوخت) حرکت می‌کند. در موشک ماده اکسیدکننده نیز به همراه سوخت حمل می‌شود و سوختن سوخت در آن نیاز به اکسیژن هوا ندارد. از این نظر موشک با راکت و فشفشه فرق دارد.

موشک‌ها از نظر سوخت به دو دسته موشک با سوخت مایع و موشک با سوخت جامد تقسیم می‌شوند.
موشک بالیستیک

نوعی موشک است که پس از پرتاب و به‌پایان رسیدن سوخت آن، اصلاً هدایت‌پذیر نیست و صرفاً بر پایه قوانین پرتابه‌ها یا بالیستیک به سوی هدف می‌رود.تمام موشک‌هائی را که هدایت شونده نیستند می‌توان موشک بالیستیک نامید، چه موشک مدل برای تفریح و تحقیق باشد و چه موشک‌هائی که فضاپیماها را به فضا می‌برد، ولی اصطلاح موشک بالیستیک معمولاً معنای نظامی دارد و در مورد موشک‌هائی که مواد منفجره و بمب حمل می‌کنند بکار می‌رود.


نخستین موشک بالیستیک و-۲ آلمان بود که در جنگ جهانی دوم بکار رفت.موشک طرح شوروی اسکاد-ب که انواع آن در جنگ ایران و عراق از هردو طرف بکار گرفته شد یکی از مشهورترین موشک‌های بالیستیک با برد متوسط است.موشک‌ بالیستیک دوربرد یا قاره‌پیما با چندین کلاهک اتمی قدرتمندترین و مخرب‌ترین سلاح کشتار جمعی موجود در جهان است. آمریکا، روسیه، قزاقستان، اوکراین، بریتانیا، فرانسه و چین از این سلاح دارند.

موشکهای کروز
موشک کروز

�نوعی هواپیمای بی‌سرنشین هدایت شونده است که مسیر آن تا رسیدن به هدف قابل تغییر و هدایت است. در اغلب موشک‌های کروز در واقع از نوعی موتور جت استفاده می‌شود و بنابر تعریف نمی‌توان به آن‌ها موشک گفت.هدایت موشک‌های کروز امروزی توسط کامپیوتری که در آن‌ها قراردارد انجام می‌شود. در این کامپیوترها مدلی از زمین و پستی و بلندی‌های آن تا هدف وجود دارد و موشک کروز با استفاده از سیستم موقعیت‌یاب ماهواره‌ای (مانند جی‌پی‌اس) و با حرکت در نزدیکی زمین و تغییر مکرر ارتفاع و مسیر خود به هدف می‌رسد.ردیابی و انهدام موشک‌های کروز با کلاهک اتمی به دلیل پرواز نزدیک به زمین برای سیستم‌های ردیاب و رادار مشکل است و به این دلیل جزو سلاح‌های هسته‌ای استراتژیک محسوب می‌شوند.موشک کروز برای مخفی ماندن از دید سیستم‌های راداری دارای دوخصوصیت است.

1 - سطح مقطع راداری کمی دارد که ردیابی آن را برای سیستم‌های ضدموشکی راداری مشکل می‌کند.

2 - به خاطر استفاده از موتور توربوفن، حرارت کمی تابش می‌کند و در نتیجه امکان قفل حرارتی روی آن نیز کم است.

تعریف موشك كروز‌

موشك های كروز مانند هر سلاح دیگری، محصول تكنولوژی زمان خود می باشند كه در طول زمان تغییر و توسعه بسیاری یافته اند. از همین رو آنچه كه 50 سال بیش به عنوان موشك كروز خوانده می شد با آنچه كه امروز به عنوان موشك كروز شناخته می شود،‌ به لحاظ عملكردی، تفاوت های بسیاری دارد. به همین جهت ارائه یك تعریف جامع و مانع از این وسیله،‌به سادگی امكان‌پذیر نبوده و تعاریفی هم كه در مراجع مختلف ارائه شده، یكسان نیستند. با این وجود بر اساس گره‌های تكنولوژیكی و نیز ماموریت و انتظاری كه از چنین وسیله ای می رود، اجمالا یك موشك كروز را می توان بصورت زیر تعریف نمود:

�وسیله پرنده ای بدون سرنشین كه از یك یاچند پیشران هوازی استفاده كرده، با بهره گیری از نیروهای آیرودینامیكی و غلبه بر جاذبه زمین، بیشتر مسیر پروازی خود را به صورت كروز طی می نماید. این وسیله كه در تمام طول مسیر هدایت می شود، ماموریت دارد تا محموله ای را به نقطه ای از پیش تعیین شده برساند. با این توصیف، موشك های معروفی نظیر Exocet فرانسوی و نیز HY-2 Silkworm چینی كه از موتور راكت به عنوان پیشران استفاده می كنند در دسته بندی موشك های كروز نمی‌گنجند.

برد موشك های كروز، ‌محدوده وسیعی را پوشش می دهد، به طوری كه برد برخی از موشكهای� كروز كمتر از 50 كیلومتر و برد انواعی از آن به پیش از چندین هزار كیلومتر می رسد.
انواع موشك های كروز

موشك های كروز را می توان به دو دسته تقسیم بندی نمود:

1 - موشك های كروز ضد اهداف زمینی Land Attack Cruise Missile (LACM) �

2 - موشك های كروز ضد كشتی Anti- ship Cruise Missile (ASCM) �

جایگاه موشك های LACM از لحاظ تكنولوژی به كار گرفته شده در آنها بالاتر از موشك های ASCM است به طوری كه این موضوع باعث شده تا كشورهای تولید كننده موشك های LACM محدود به ایالات متحده، روسیه و فرانسه باشند. حال آنكه كشورهای صاحب تكنولوژی موشك های ASCM محدوده وسیع تری را شامل می شوند (حدود 12 كشور) .

البته دسته بندی های دیگری نیز می توان از این موشك ها ارائه داد كه عبارتند از:‌

الف) از لحاظ محموله

سرجنگی هسته ای

سرجنگی شیمیایی یا بیولوژیكی

سرجنگی معمولی

سیستم های فریب راداری

رادارها و سیستم های مراقبت و شناسایی

ب) از لحاظ اهمیت و میزان تعیین كنندگی درجنگ

- انواع دور برد استراتژیك كه غالبا علیه اهداف ثابت زمینی مثل سیلوهای پرتاب موشك های بالستیك بین قاره ای، ‌تاسیسات زیر بنایی، تاسیسات كنترل و فرماندهی و مانند آن به كارگرفته می شوند.

- انواع تاكتیكی با برد كمتركه عموما دارای سرجنگی معمولی بوده و علیه اهداف متحرك روی خشكی و دریا هم استفاده می شوند.

ج) از لحاظ برد(طبقه بندی امریكایی )

- short Range

Medium Range

Intermediate Range

Long Range


تاریخچه موشك های كروز

موشك كروز با تعریف امروزی اولین بار توسط آلمان ها درجنگ جهانی دوم علیه مناطقی در جنوب شرقی انگلیس به كارگرفته شد كه از سایتهای واقع درفرانسه به سمت هدف پرتاب می‌شد. این موشك با عنوان (V-1) در مدت زمان بسیار كوتاهی در حین جنگ دوم جهانی توسعه یافته و به تولید انبوه رسید. آلمان ها در طی چند ماه با بیش از 5000 فروند ازاین موشك ها لندن را مورد هدف قرار دادند. این موشك در آن زمان ازیك موتور پالس جت برای پیشرانش بهره می گرفت و سیستم هدایت و ناوبری ضعیفی داشت كه دلیل اصلی در پایین آمدن احتمال برخود این موشك با هدف بود، به طوری كه طبق برخی گزارش ها تنها حدود سی درصد از این موشك ها در محدوده هدف فرود می آمدند.



موشك V-1 به شكل گسترده‌ای در جنگ جهانی دوم مورد استفاده واقع شد



�از زمان پرتاب این موشك ها توسط آلمان‌ها، آمریكایی‌ها تحقیقاتی را برای شناسایی این سیستم تسلیحاتی آغاز نمودند تا اینكه دراواسط سال 1944، ‌نیروی هوایی موفق به دستیابی به بقایای یكی از این موشك ها شد كه ظاهرا سقوط كرده و عمل نكرده بود. طی مدت بسیار كوتاهی (17روز) با استفاده از مهندسی معكوس، نمونه ای از این موشك در امریكا ساخته شد و پس از تست‌های اولیه بواسطه شرایط جنگی آن زمان، ‌برای تولید انبوه این وسیله پرنده به تعداد 75000� فروند برنامه ریزی هایی صورت گرفت. بانرخ تولید روزانه چند صد فروند سرانجام سفارش تولید 12000 فروند صادر شد كه به پایان یافتن جنگ پس از تولید هزار و چهارصدمین فروند، روند تولید این موشك متوقف گردید.

�هدایت به كار گرفته شده درV-1 بسیار ساده بود. در V-1 موتور موشك پس از یك زمان از پیش تنظیم شده خاموش می‌شد و با خاموش شدن موتور، موشك وارد دایو شده و بدین ترتیب به هدف برخورد می نمود. این سیستم دقت بسیار كمی را برای موشك به همراه داشت. از اینرو امریكایی‌ها درصدد اصلاح و تغییر آن برآمدند و برای این منظور دراوایل سال 1945 آزمایش این موشك را با یك سیستم هدایت از طریق فرمان رادیویی آغاز نمودند. اگر چه با این سیستم دقت این موشك ها به میزان قابل توجهی افزایش یافت ولی همچنان خطای موجود زیاد و در بهترین شرایط درحدود 400 متر به ازای 160 كیلومتر برد موشك بود. این موشك ها خیلی زود از خدمت خارجی گردید و انگیزه و مبنای توسعه موشك های كروز درآینده شد. به عنوان مثال از نتایج حاصل از تست های این موشك مستقیما در توسعه موشك های كروز بعدی امریكایی یعنی RGM-6 Regulus� بهره گرفته شد. در اواخردهه 40 ونیز دهه 50 برنامه موشك های كروز به عنوان یك سلاح تاكتیكی در ایالات متحده دنبال می‌شد. در این دوره با توسعه موشك هایی نظیر Regulus ,Matador ,Mace ,Snark، موشك‌های كروز به خصوص در زمینه هدایت و ‌پرتاب به تدریج توسعه یافتند. ولی همچنان علی رغم پیشرفت های صورت گرفته، مساله هدایت به عنوان یك عامل محدود كننده در این موشك ها مطرح بود. در دهه 60تمركز بر روی موشك های بالستیك، موشك های كروز را به حاشیه برد و این موضوع به طور مضاعف توسعه موشك های كروز را تحت الشعاع قرار داد. البته باید توجه داشت كه آنچه در موشكهای كروز اولیه مطرح بود، ساخت یك هواپیمای بدون سرنشین بود كه بتواند صرفا یك سرجنگی (غالباَ یك كلاهك هسته ای) را تا نقطه هدف حمل نماید و قابلیت هایی كه امروزه از یك موشك كروز انتظار می‌رود در این دوره زمانی مطرح نبود.

موشك های كروز توسعه یافته تا پیش از دهه 50 میلادی، عمدتا شباهت زیادی به هواپیماهای هم دوره خود داشته و دارای ابعاد بزرگی بودند و همانگونه كه پیش‌تر نیز گفته شد در زمینه هدایت با مشكلات اساسی مواجه بودند. این مشكلات در كنار سایر موانع تكنولوژیك در راه توسعه این نوع موشك‌ها منجر به وقفه‌ای حدودا ده ساله درتوسعه آنها گردید. این امر كه به ویژه در تاریخچه رشد و توسعه موشك های كروز در ایالات متحده به خوبی نمایان است، مقارن با دهه‌ شصت و اوایل دهه هفتاد میلادی بود. در این دوره زمانی سرمایه گذاری سیستم‌های تسلیحاتی بر روی موشك‌های بالستیك قاره پیما متمركز گردید.

�در جنگ ویتنام، پدافند هوایی و موشك های سطح به هوایی كه نسبتا موفق هم عمل می كردند، باعث شدند تا نیروهای امریكایی به تدریج به نوعی پرنده بدون سرنشین كه قابلیت انجام عملیات شناسایی، فریب راداری و مانند آن را داشته باشد احساس نیاز كنند. به همین دلیل برنامه طراحی و ساخت یك RPV كه هدف آن عمدتاَ فریب رادارهای دشمن به منظور تسهیل در پرواز بمب افكن های خودی بر فراز مناطق هدف و بمباران این مناطق بود، ‌آغاز شد. كمی بعد امریكایی‌ها دریافتند كه از چنین وسیله ای كارهای دیگری نیز ساخته است، بطوری‌كه از آن می توان به عنوان یك سلاح موثر نیز استفاده نمود. وسیله ای كه بتواند در ارتفاع كم و درنزدیكی سطح زمین پرواز كرده و RCS كمی هم داشته باشد به سختی توسط رادارهای زمینی و هوایی دشمن شناسایی شده و احتمال رهگیری آن� توسط موشكهای پدافند هوایی دشمن بسیار كم می شود، بدین جهت قادر خواهد بود تا اعماق خاك دشمن نفوذ كرده تاسیسات ارزشمند دفاعی و پا زیر بنایی دشمن را هدف قرار دهد. امریكایی ها توجه خود را معطوف به این نكته كرده واین بار با نگاهی تازه به این سیستم تسلیحاتی، برنامه های جدیدی را برای توسعه موشك های كروز با چنین قابلیت هایی آغاز نمودند. این امرمقارن با اوایل دهه 70 میلادی بود. در این زمان بسترهای تكنولوژیكی لازم برای توسعه چنین سلاح هایی هم فراهم شده بود و تكنولوژی های در دسترس و تازه توسعه یافته، اجازه طراحی و ساخت چنین موشك هایی را به برنامه ریزان وزارت دفاع امریكا می دادند. بدین ترتیب موشك های كروز به عنوان سلاح های استراتژیك مورد توجه قرار گرفتند. جالب توجه است كه در هر دوره زمانی، تكنولوژی های موجود در دسترس و بالانس این تكنولوژیها، صاحب تكنولوژی را به سمت نوع خاصی از سلاح سوق می دهد و به طور كلی یكی از عوامل تغییر سلاح های استراتژیك و تعیین كننده، تكنولوژی و توانمندی های فنی و برتریهای تكنولوژیك است. در محدوده زمانی مورد بحث ما نیز توسعه موتورهای توربینی كم حجم با قابلیت اعتماد بالا،� نسبت تراست به وزن بالا، مصرف سوخت كم، دمای پایین گازهای خروجی و نیز روش‌ها و سیستم‌های پردازش و ذخیره اطلاعات، در كنار روش های نوین هدایت و نیز كوچك شدن تجهیزات الكترونیكی و اویونیكی لازم در ایالات متحده از یك سو و از سوی دیگر پیشرفت پدافندهای هوایی شوروی (سابق) و توان بازدارندگی آنها علیه بمب افكن استراتژیك ایالات متحده یعنی B-52 و رشد سیستم های راداری این كشور باعث شد تا این موشك ها به عنوان سلاح هایی استراتژیك مورد توجه قرار گیرند.





موشكهای Matador و Mace به دلایل سیاسی و استراتژیك خیلی زود بازنشسته شدند



در این مقطع زمانی (اوایل دهه هفتاد)، مزایای موشك های كروز نظیر پنهانكاری و قابلیت نفوذ تا عمق خاك دشمن، در كنار هزینه های نسبتا كم تحقیقات و توسعه و پایین بودن قیمت نهایی هر فروند (در مقایسه با سیستم های تسلیحاتی جایگزین) و... آنچنان مورد توجه قرار گرفت كه باعث شد در آن مقطع پروژه‌هایی نظیر بمب افكن دور برد و پنهانكار 1- B به نفع پروژه موشك های كروز كنار گذاشته شوند. در این دوره، پروژه های نظیر ALCM كه یك موشك LACM است و نیز Harpoon كه یك موشك ASCM است درایالات متحده آغاز شدند وكمی بعد موشك Tomahawk نیز به آنها اضافه شد.

توسعه این موشك‌ها در دهه 80 نیز ادامه یافت، اما ابتدای دهه 90 نقطه عطفی در تاریخ موشك های كروز به شمار می رود. استفاده از این موشك هادر چندین عملیات نظامی كه علیه عراق صورت گرفت، باعث شد تا این موشك ها از طرف سایر كشورها به شدت مورد توجه قرار گیرند. و شاید همین موضوع یكی از علل كشیده شدن كشورهایی نظیر چین، آلمان، سوئد، ایتالیا، اسرائیل، آفریقای جنوبی و انگلستان به سمت توسعه چنین سیستم های آفندی بوده باشد.

به طور كلی موفقیت موشك های كروزی نظیر Tomahawk در سلسله جنگ هایی كه در دهه 90 و دو، سه سال پس از آن رخ داد، ‌علاقه كشورهای مختلف را به دستیابی به موشك های كروزی از این دست تحریك كرده است، به طوریكه بازار این موشك ها در سال 2015 (كه توسط یك سازنده غربی تسلیحات تخمین زده شده) چیزی حدود 7000/6000 �فروند می باشد (بدون احتساب مواردی كه روسیه، چین و ایالات متحده وارد خدمت كرده ویا سفارش خواهند داد).
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
موشکهای میانبرد روسی


R-23/AA-7 Apex

موشک آر-23 (یا اِی اِی-7معروف به اَپِکس) در دو مدل عرضه شده است که تفاوت آنها در نوع جستجوگرهایشان می باشد.آر-23آر (اِی اِی-7 اِی)مجهّز به یک رادار جستجوگر نیمه فعّال می باشد ؛ در حالیکه آر-23 تی (اِی اِی-7 بی)دارای یک رادار جستجوگر مادون قرمز می باشد. هر دوی این موشکها بردشان در حدود 25 تا 35 کیلومتر است . موشک نسبتاً قدیمی آر-23 امروزه با موشکهای قوی و هوشمند آر-27 معروف به آلامو جایگزین شده است.

R-27/AA-10 Alamo

موشک آر-27، موشک اصلی میانبرد هواپیمای سوخو-27 می باشد و انواع مختلفی دارد.موشک آر-27 برای اولین بار در سال 1982 تولید شد و هدف اصلی از تولید آن جایگزین کردن این موشک بر روی هواپیماهای جدید میگ-29 و
سوخو-27به جای موشک آر-23(اَپِکس)بود که بر روی هواپیماهای میگ-23 قرار داشت.

آر-27 بر روی هواپیماهای با قدرت مانور بالا ، هلی کوپترها و موشک های کروز موثّر است.این موشک قادر به نابودی هدف ها در هر زاویه منظر یا زاویه ی دید بوده و هم در روز و هم در شب وچه در هوای خوب و چه در هوای بد قابل استفاده است.سیستم هدایت آن در مقابل تداخل های طبیعی محیط و (ایی سی اِم)مقاوم است و قادر به ردیابی هدفها هم در روی زمین وهم بر روی آب می باشد.این موشک قادر به نابودی هدفهایی است که در ارتفاع25 متر تا 20 کیلومتر پرواز می کنند و تا 10 کیلومتر اختلاف سطح با موشک دارند.سرعت پرواز این موشک 3500کیلومتر در ساعت وتا 8 برابر فشار جاذبه ی زمین یا 8جی را تحمل می کند.

آر-27 دارای انواع مختلفی می باشد که مجهّز به کلاهک های جستجوگر متفاوت می باشند.نوع مجهّز به مکانیزم تقرّب به هدف راداری نیمه فعّال (اِس اِی آر اِچ) مدل آر-27 آر(آلامو-اِی)می باشد ؛که معمولاً به همراه مدل آر -27 تی (آلامو-بی) حمل می شود. این مدل از سیستم هدایت مادون قرمز بهره می برد.بنابراین با حمل کردن هردوی این موشکها که هم (اِس اِی آر اِچ)و مادون قرمز را دارا هستند.می توان از تکنیک زوج شلیک برای بیشتر شدن احتمال برخورد استفاده کرد.

مدل های دور برد دو موشک دارای موتورهای تقویت کننده ی جدید می باشندکه می توان از اختلاف ظاهری قابل چشم پوشی آنها که یک بدنه ی کشیده تر وبخش پشت کمی قطورتر است ؛ نام برد. نام این دو مدل به ترتیب (آر-27 آر ایی) و(آر-27 تی ایی)می باشد.دو نوع دیگر آنها (آر-27 ایی اِم) که مجهّز به جستجوگر (اِس اِی آر اِچ)ارتقاء یافته جهت بالا بردن راندمان و (آر-27 اِی ایی )که یک موشک با قابلیّت پرواز در ارتفاع پایین ودر سطح دریا مجعهّز به رادار فعّال تقرّب به هدف ، می باشند.

ظرفیّت حمل استاندارد سوخو-27 شش عدد موشک آر-27 می باشد.
موشکهای میانبرد روسی

R-77/AA-12 Adder

موشک آر-77(اِی اِی-12"ادِّر")نسل جدیدی از موشکهای میانبرد هوا به هوا می باشد.این موشک در غرب به طور غیر رسمی به نام (آمرام اسکای)خوانده می شود.آر-77 برای اولین بار در سال 1992 بطور محدود تولید شد و در گام اول در هواپیماهای جدید و انواع پیشرفته ی سوخو-27 و میگ-29 به کار گرفته شد.این موشک از هدایت توسط فرمان رادیویی در بخش اولیّه ی پرواز خود و تقرب به هدف راداری فعّال هنگام نزدیک شدن به هدف بهره می برد .(در فواصل 15 کیلومتر و کمتر).موشک آر-77 می تواند به طور موثّری در برابر هواپیماهای با قابلیت بالا ،موشک های کروز ، موشکهای هوا به هوا (اِی اِی اِم) و موشک های هوا به زمین(اِس اِی اِم)،بمب افکن های استراتژیک وهلی کوپترها به کار گرفته شود.این موشک می تواند تمام هدفها را در هر جهتی که حرکت می کنند ودر هر زاویه و منظری که هستند ؛نابود کند.این موشک می تواند هم در روز و هم در شب و هم در هوای خوب یا بد شلیک شود.سیستم هدایت این موشک در برابر (ایی سی اِم)مقاوم است و قادر به رهگیری هدفها هم بر روی زمین وهم بر روی آب است.حداکثر برد آن 90 کیلومتر است و دارای سرعت ماکسیمم 4ماخ در ارتفاعات بالا می باشد.
موشک کروز ضدکشتی BrahMos | عمومی «برهموس» یك موشك كروز مافوق‏‎صوت می‏باشد كه آن را می‏توان از طریق زیردریایی‏ها، ناوهای جنگی، هواپیماها و یا از سطح زمین پرتاب نمود.

این موشك، تولید مشتركی است بین شركت روسی Mashinostreyenia و شركت هندی Brahmos Corp كه پیشرانهء آن بر اساس موشك روسی «یخونت» (Yakhont) طراحی شده است، در حالی كه سامانهء هدایت كنندهء موشك به وسیلهء شركت هندی Brahmos ساخته شده است.

برهموس، جزو معدود موشكهای كروز در كل جهان محسوب می‎شود كه در سرعت حیرت‏انگیز 2.5 تا 2.8 ماخ پرواز می‏كند، كه این مقدار، سه برابر سرعت موشك كروز آمریكایی «اماهاوك»(Tomahawk) می‏باشد.
طراحی برهموس، كار مشتركی است بین «سازمان تحقیقات و تولیدات دفاعی» (DRDO) از هند و موسسهء فدرال ایالتی Mashinostroyenia از روسیه (NPOM) كه تحت سرمایه‏گذاری شركت هوافضای برهموس انجام پذیرفت.

این موشك، نام خود را از اسامی دو رود بزرگ Brahmaputra و Moskva برگرفته است. دو كشور روسیه و هند، قصد دارند تعداد 1000 فروند از این موشك كروز را در طول 10 سال آینده تولید نمایند و 50 درصد تولید را نیز به سایر كشورها صادر كنند.

موشك برهموس در ارتفاع 10 متری سطح زمین پرواز كرده و به اهداف خود اصابت می‏كند. این موشك، پس از پرتاب، به سرعت 2.8 ماخ دست پیدا می‏كند و دارای حداكثر بردی برابر 290 كیلومتر می‏باشد.

موشك ناوپرتاب و زمین پرتاب برهموس، هر دو دارای 200 كیلوگرم سرجنگی هستند، در حالی كه نوع هواپرتاب آن، كه BrahMos A نام دارد، دارای 300 كیلوگرم مادهء منفجره می‏باشد.

این موشك از پیشرانه‏ای دو مرحله‏ای، شامل راكت سوخت جامد جهت شتاب‏دهی اولیه و سپس یك موتور رمجت با سوخت مایع، جهت دست‏یابی به پرواز مافوق‏صوت بهره می‏گیرد.
موتور هواخنك رمجت از نظر میزان مصرف سوخت، بسیار بهینه‏تر از پیشرانه راكت با سوخت جامد می‏باشد، به همین جهت، این پیشرانه، به برهموس این امكان را می‎دهد تا به فواصلی بسیار دورتر از یك موشك مجهز به پیشرانهء معمول راكت، دست پیدا كند.

سرعت بسیار بالای موشك برهموس، باعث می‎شود تا خسارت ناشی از انرژی جنبشی حاصل از برخورد نیز بسیار بیشتر از یك موشك كروز با سرعت كمتر، نظیر تاماهاوك باشد.

اگرچه برهموس، یك موشك ضدكشتی به شمار می‎رود، اما می‏توان آن را بر علیه اهدافی در سطح زمین نیز مورد استفاده قرار داد.
موشك برهموس را هم می‏توان به صورت عمودی و هم به صورت زاویه‏دار و در تمام 360 درجهء افق پرتاب نمود.
موشك برهموس ویژهء پرتاب از زمین، دارای مشخصات مشابهی با انواع هواپرتاب یا دریاپرتاب می‏‎باشد.
گونهء هواپرتاب، دارای بوستر كوچكتر می‏باشد؛ ضمن اینكه دارای بالچه‎های اضافی در قسمت دم جهت ثبات بیشتر حین پرتاب می‏باشد.
موشك برهموس، به تازگی جهت استفادهء هواپرتاب به وسیلهء جنگنده‏های Su-30MKI دچار برخی تغییرات شده است. یك كمیتهء مشترك بین «سازمان تحقیقات و تولیدات دفاعی» (DRDO) و نیروی هوایی هند (IAF)، دستوری مبنی بر ایجاد تغییرات ساختاری در جنگندهء Su-30MKI را صادر كردند تا موشك برهموس، بتواند در این هواپیما قابل نصب شود.





این سایتهارو نگاه کن عکس هم دارن
http://www.aerospaceusr.ir/space/home.php?page=edu&pages=rocket&id=1

 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
توان دفاعی حزب الله در نبرد با اسراییل


بیشترین توان موشکی حزب الله را طبق آمارها و گزارشات منابع مختلف تعداد 13000 موشک های کاتیوشا 122 میلیمتری تشکیل می دهد که برد آنها 25 کیلومتر است . همچنین دارای موشک رعد 1 با برد 13 کیلومتر می باشد که بعضی منابع آنرا تغییر نام یافته موشک شاهین 1 می دانند. یکی دیگر از موشک های مورد استفاده حزب الله در جنگ اخیر خیبر 1 بوده است. که نام این موشک برای اولین بار در تاریخ 28 جولای 2006 توسط سید حسن نصرالله در گفتگویش با شبکه المنار فاش شد. خیبر 1 از آن جهت که دارای بردی برابر 75 کیلومتر است اهمیت زیادی دارد. چون برد آنها و هم چنین قدرت تخریب آنها چها برابر موشک های کاتیوشا می باشد. این موشک اولین بار به شهر آفولا(Afula) در جنوب حیفا شلیک شد.

بنا به گزارشات این موشک برای زدن اهدافی در بیت شین حدود هفتاد کیلومتری جنوب مرزهای لبنان ، هادرا (Hadera) و حیفا سومین شهر بزرگ اسراییل بکار رفته است.
نیروهای دفاعی اسراییل ادعا می کنند که خیبر 1 همان موشک های تغییر نام یافته ی فجر 3 یا فجر 5 ساخت ایران است. فجر 3 و فجر 5 به ترتیب دارای بردهای 45 و 75 کیلومتر می باشند.


به عقیده ی بعضی از تحلیل گران، حزب الله دارای موشک قوی تری است که ادعا شده بردی بین 200 تا 400 کیلومتر دارد. که به عقیده آنها این موشک قابلیت هدف قرار دادن تل آویو را داراست. این موشک دارای سر جنگی 600 کیلوگرمی بسیار مخربی می باشد . به عقیده این منابع این موشک از نوع Zelzal-2ایران است که در واقع به نظر می رسد برد 100 کیلومتر برای این موشک به واقعیت نزدیک تر باشد. این موشک با سیستم سوخت جامد کار می کند که براحتی قابل حمل و شلیک می باشد. به گزارش خبرگزاری فرانسه حزب الله تعداد 30 موشک از این نوع دارد. که خود خطر بزرگی برای تل آویو به حساب می آید.
در مورد توان دفاعی نیروهای حزب الله در مقابله هوایی می توان به ضد هوایی Zu-23 اشاره کرد. اما وجود موشک سطح به هوای SA-18 (SAM) پتانسیل آنها را در مقابله هوایی بالا برده است.
در 14 جولای 2006 نیروهای حزب الله به سمت رزمناو مجهز و پیشرفته اسراییلی موشکی شلیک کردند که بنا به برخی گزارشات موشک مزبور ، موشک هدایت شونده ضدناو
802-C چینی بوده است. که باعث به هلاکت رسیدن 4 ملوان رزمناد اسراییلی و خسارات بسیار زیاد به آن شد. و بعد از آن یکی دیگر از این ناوچه ها را مورد هدف قرار دادند که موفق به غرق کردن آن شدند. گفته شده است که این ناو چه از نوع SAAR5 یکی از پیشرفته ترین ناوهای اسراییلی محسوب می شود که مجهز به موشک انداز و سیستم دفاع ضد موشکی و باند مخصوص بالگرد است . موشکی دیگر از همین نوع یک کشتی تجاری مصری را غرق کرد که البته تلفاتی نداشت. منابع اسراییلی گفته بودند که ایران در پرتاب این موشک دخالت داشته که مقامات ایرانی آنرا قویا تکذیب کردند.

ارتش اسراییل در 4 آگوست 2006 گزارش داد که نیروهای حزب الله دارای موشک های هدایت شونده ضد تانک از نوع روسی Metis-M و اروپایی آن MILAN هستند. که بر ضد تانک های فوق پیشرفته مرکاوا به کار گرفته شدندو بیشترین تلفات سربازان اسراییلی هم در در طی این حملات بود البته به نقل از واشینگتن تایمز نیروهای حزب الله بوسیله موشک های ضد تانک هدایت شونده لیزری Kornet-E روسی، تانک های مرکاوا را مورد هدف قرار دادند.


تانک مرکاوا یکی از پیشرفته ترین و قدرت مندترین تانک های حال حاضر دنیا است که دارای سپر دفاعی قوی در جلوی آن می باشد. و برای شرایط سخت درگیری و استقامت در برابر حملات ، طراحی شده و دارای پوشش زرهی چند لایه و بسیار محکمی می باشد. این در حالی است که منابع مستقل، خبر از انهدام 28 تا 44 تانک مرکاوای اسراییل داده اند. یوری آونری یکی از فرماندهان پیشین ارتش اسراییل گفته است که « تانک مرکاوا غرور ملی ماست. ژنرال اسراییل تال افسر عالی رتبه زمانی که اقدام به ساخت این تانک کرد نمی خواست این تانک تنها یکی از تانک های پیشرفته دنیا باشد. بلکه در نظر داشت این تانک بهترین محافظ ممکن برای خدمه آن باشد. و ما حالا می بینیم که موشک های هوایی سال های 80 قادر به فلج کردن تانک های ما شده است و نفرات داخل آن کشته یا زخمی می شوند.





هم چنین نیروهای حزب الله موفق به زدن هلیکوپتر فوق سنگین Ch-53 به اضافه پنج سرنشین آن شدند. که به نقل از واشینگتن پست بوسیله یک موشک ضد تانک مورد هدف قرار گرفته است.


53-CH یا همان 65-S Sikorshy هلیکوپتر نظامی ترابری سنگین و یکی از بزرگترین هلیکوپترهای دنیا می باشد که در اصل برای نیروی دریایی آمریکا ساخته و طراحی شده اند.


در جنگ اخیر نیروهای حزب الله مجهز به هواپیماهای بدون سرنشین مرصاد 1 بودند که به ادعای برخی منابع همان مهاجر -4 ایران می باشد. که منابع اسراییلی خبر از انهدام یکی از آنها در نزدیکی سواحل داد. دو فروند دیگر از این هواپیما ها (UAV) یک روز قبل از آتش بس سقوط کردند که گفته می شود به احتمال قوی ناشی از نقص فنی بوده است. سخنگوی ارتش اسراییل در گفت و گویی غیر رسمی با روزنامه " ورمیا نوواستی" بعید ندانست که مبارزین حزب الله از تسلیحات روسی از جمله سیستم های ضد موشکی " ایگلا" که روسیه در سال 2005 به سوریه فروخته است استفاده کنند.


منبع:
با استفاده از مقاله www.avia.ir
گردآوري و تدوين متن و تصوير : كاوه
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
نگاهى به تاريخچه پيدايش و ساخت موشك
قسمت1
مقدمه
حداقل ۷۰۰ سال از عمر موشك مى گذرد. در قرن سيزدهم بود كه چينى ها نخستين تيرهاى آتشين ضبط شده در تاريخ را پرتاب كردند و مغول هاى مهاجم را به وحشت افكندند. چينى ها در جنگ پين كينگ در سال ۱۲۳۲ ميلادى سلاح هاى آتشين را كه بر سر خود آتش داشتند عليه تاتارها به كار گرفتند. در اين سال ها توسط يك نفر ايتاليايى به نام فونتانا راكتى اختراع شد كه داراى محرك بود. اين راكت در آن زمان چندان عملى نبود و تخريب چندانى نداشت و بيشتر اثر روانى آن در ايجاد ترس در دشمن مورد نظر بود.
اولين راكت به مفهوم امروزى توسط شاهزاده حيدرعلى در هندوستان ابداع شد كه اين راكت در نيمه دوم قرن ۱۷ عليه انگليسى ها به كار گرفته شد. اين راكت ها لوله هايى از آهن و ماده اصلى آن را باروت تشكيل مى داد و وزن اين راكت ۳ تا ۵ كيلوگرم و طول آن ۲۰ و قطر آن ۵ سانتى متر با برد حدود ۵/۲ كيلومتر بود كه طول راكت در مجموع با قطعات چوبى به ۳ متر مى رسيد. همچنين پايدارى اين راكت ها در پرواز توسط قطعاتى از چوب بامبو كه به بدنه آن متصل بود تامين مى شد كه اين قطعات چوبى عملى شبيه بالك هاى كنترلى در موشك هاى امروزى را انجام مى دادند. در جنگى كه در هندوستان بين ارتش انگليس و حيدرعلى اتفاق افتاد، ارتش حيدرعلى با به كارگيرى ۵ هزار راكت انداز ابداعى خود شكست سختى بر ارتش انگليس تحميل كرد و انگليس و غرب به رغم داشتن زمينه هاى مساعد در تهيه اسلحه فعاليت چشمگيرى در تحقيقات موشكى نداشتند. اما در اين جنگ تعدادى از راكت هاى سالم به وسيله يكى از افسران انگليسى به نام ويليام كنگرو جهت تجزيه و بررسى به انگلستان ارسال شد. اين افسر پس از بازگشت به انگليس در سال ۱۸۰۴ به رياست كارخانه موشك سازى كه تازه در ولويچ تاسيس شده بود انتخاب شد و نتيجه فعاليت وى موجب پيدايش راكتى به نام خود او شد كه طول بدنه فلزى كنگرو ۱۰۷ سانتى متر بود و قطر آن ۱۰ سانتى متر كه با سر دوكى شكل به چوبى به طول ۶/۴ متر و قطر ۸/۳ سانتى متر وصل شده و وزن آن در حدود ۵/۱۴ كيلوگرم بوده و برد آن ۸/۱ كيلومتر بود كه با تغييرات انجام شده به ۷/۳ كيلومتر افزايش يافته است و با استفاده از اين راكت ها ارتش انگليس در سال ۱۸۰۵ شهر بولونى فرانسه را با پرتاب ۲۰ هزار راكت و در سپتامبر سال بعد شهر كپنهاگ را با پرتاب ۴۰ هزار راكت به ويرانه تبديل كرد.
پيشتازان صنعت موشك

۱-كنستانتين، ادوارد ويچ و تسيولكوفسكى
تسيولكوفسكى در ۱۷ سپتامبر ۱۸۵۷ در دهكده ايزوسك در شهر كوچك كالوگا، ۱۶۰ كيلومترى مسكو در جنوب غربى روسيه به دنيا آمد. اين دانشمند ضمن اينكه در روسيه پدر راكت شناخته شده، به علت ارائه نظريات و تئورى هاى باارزش نسبت به گذشتگان خود در زمينه چگونگى دسترسى به ستارگان، پدر غيرقابل انكار كيهان نوردى نيز است.
او از سنين نوجوانى به علوم فيزيك و هوانوردى اشتياق فراوان داشت و در ۱۶ سالگى براى شركت در سمينارى در مورد علوم و رياضيات به مسكو رفت و در راستاى علاقه مندى به اين دو رشته بود كه در مدرسه دهكده بوروسك در ۹۰ كيلومترى جنوب شرقى مسكو شغل معلمى رياضيات و فيزيك را قبول كرد و در اين شغل مطالعات جدى و فراوانى در مورد كيهان شناسى نمود و محل سكونت خود را به مركز تحقيقات نسبتاً بزرگى تبديل و مدل هاى مختلف راكت را جمع آورى كرد. او از جمله نخستين انسان هايى بود كه دريافت موشك وسيله اى براى گريز از زمين است.
فعاليت هاى تسيولكوفسكى
تسيولكوفسكى در سال ۱۸۹۷ اصولموتورهاى كنترلى را تعريف و در سال بعد كتابى تحت عنوان ورود به مدارات ماهواره اىاز زمين و سپس كتاب ديگرى با نام كيهان نوردى با استفاده از موتورهاى عكس العملى بهرشته تحرير درآورد. در اين زمان با مندليف نيز تماس هايى داشت ولى مندليف به او گفتكه كارهايش اتلاف وقت است و به عنوان انجمن شيمى از او خواست كه از محاسبات آيندهمطلع شود ولى تسيولكوفسكى دست از فعاليت هاى خود برنداشت و در سال ۱۸۹۸ ديگرقانون هاى رياضى حركت موشكى كه اساس طرح همه سفينه هاى فضايى است را به دست آوردهبود و در سال ،۱۹۰۳ سال اولين پرواز هواپيماى برادران رايت نتايج اصلى كار خود رامنتشر كرد و پايه هاى دانش فضانوردى را بنا نهاد كه شامل بررسى نظرى از مسئله سوختموشك ها، كارايى موتور موشك و استفاده از هيدروژن و اكسيژن مايع به عنوان ماده محركموشكى است كه طبق محاسبات او امكان مسافرت بين سيارات و يا استفاده از ماهواره وايستگاه هاى فضايى در مدارات مختلف زمين امكان پذير است و ثابت كرد براى ورود بهمدار زمين رسيدن به سرعت ۸ كيلومتر در ثانيه ضرورى است. در سال ۱۹۰۳ دستگاه كاملىرا معرفى كرد كه قادر به حمل انسان به فضا بود و نيروى محركه آن را اكسيژن مايع وهيدروژن تشكيل مى داد. وى با درك مشكلات نيروى محركه موتورهاى چندمرحله اى راپيشنهاد و فرمول هاى قوانين حركت در فضا را ارائه كرد و در سال ۱۸۸۱ اولين تونل بادروسيه را ساخت كه شايد در دنيا اولين باشد. اين دانشمند نابغه كه نتيجه تحقيقاتشبراى ساختن موشك V1 آلمانى مورد استفاده قرار گرفت و به رغم داشتن محدوديت،تلاش هاى ارزنده اى در ساخت موتور راكت و مطالعات كيهان نوردى داشت، در ۱۱ سپتامبر۱۹۳۵در سن ۷۸ سالگى در كالوگا در حالى كه نزديك به ۵۰۰ اثر علمى به صورت مقاله وكتاب از خود بر جاى گذاشت چشم از جهان فرو بست.


رابرت هاچگينز گادارد
مردىكه همه موشك ها مرهون او هستند. گادارد كه در سال ۱۸۸۲ در شهر ووستر در ايالتماساچوست به دنيا آمده بود، مبتكر تك رويى بود كه در جوانى از حمله مكرر بيمارى جانبه در برده بود. اين شخص به راستى يك پيشاهنگ واقعى بود، همانند تسيولكوفسكى درشوروى سابق و هرمان ابرت در آلمان به محاسبات موشكى و پرواز فضايى پرداخت ولى بعداًكارش را با پرداختن به مسائل عملى طرح دستگاه ها و وسايل آزمايش سوخت ها و ساختن وپرواز دادن موشك ها دنبال كرد و سال ها پس از مرگ او روشن شد كه موشك هاى او نهتنها از محركه دگرگونى فناورى سالم بيرون آمده اند بلكه خود سهمى در به وجود آوردنآن دگرگونى ها داشته كه در اين رابطه يك كارشناس موشكى به نام جروم هان ساكر گفتهاست هر موشك مايع سوزى كه پرواز مى كند يك موشك گادارد است. در واقع اگرتسيولكوفسكى را پدر علم راكت بدانيم، بدون شك گادارد را بايد پدر مهندسى راكت خطابكنيم. اگر چه اين دو نابغه چندين دهه بدون اطلاع از هم بودند ولى تحقيقاتشان عملاًبه موازات يكديگر بوده است.
هدف گيرى به سوى ماه در سال هاى ۱۹۲۰
رابرتگادارد روزى كه به صورت جدى به فكر موشك بازى و پرواز فضايى افتاد فقط ۱۷ سال داشت. وقتى كه در دانشگاه كلارك در ووستر در رشته فيزيك درس مى خواند يكه و تنها به بررسىسوخت هاى احتمالى موشك ها پرداخت. پس از توجه به سوخت هاى جامد گوناگون به ايننتيجه رسيد كه تركيبى از ئيدروژن و اكسيژن مايع از همه بهتر خواهد بود اما در آنتاريخ هيچ يك از اين دو گاز مايع به صورت تجارتى براى فروش موجود نبود. او پس ازپايان دوره دبيرستان به دانشگاه كلارك در ووستر رفت و در سال ۱۹۱۱ وقتى كه ۲۸ سالهبود در رشته فيزيك دكترا گرفت و يك سال بعد هم معلم دانشگاه كلارك شد و سر كلاسمباحث خارج برنامه اى چون راه هاى مسافرت به ماه را نيز شرح مى داد. او در حقيقتپايه گذار راكت هايى است كه هم اكنون به شكل فعلى در قرن بيستم شناخته شده است و درسال ۱۹۱۶ گادارد به قصد تهيه بودجه پژوهشى از انجمن اسميتسونى تقاضا كرد تاموشك هاى آزمايشى بسازد و اين انجمن نيز پنج هزار دلار به او اعطا كرد و در سال۱۹۱۹كتابى تحت عنوان روش هاى رسيدن به ارتفاعات فوق العاده بالا منتشر ساخت.

ناكامى ها و كاميابى ها
در جنگ جهانى اول رسته مخابرات ارتش آمريكا گادارد رامامور طرح سلاح سبك و در عين حال پرقدرتى كرد. او هم موشك كوچك جامدسوزى را كه ازدرون يك لوله پرتاب مى شد براى اين كار به وجود آورد و در سال ۱۹۲۰ انجمن اسميتسونىواشينگتن رساله اى كه نخستين بورس تحقيقاتى گادارد را نصيب او ساخته بود منتشر ساختو پيشنهاد او درباره سفر موشكى به ماه هياهوى بسيار بزرگى داشت و گادارد انسان ماهموشكى لقب گرفت و سرانجام در سال ۱۹۲۶ راكت با سوخت مايع و نفت را آزمايش كرد. اينراكت با سرعت ۶۰۰ مايل در ساعت تا ارتفاع ۱۸۴ پا صعود كرده و سپس توجه خود را بهجاى افزايش در ارتفاع، انعطاف پذيرى در برد معطوف كرد و سرانجام طى آزمايش هاىمتعدد سرعت مافوق صوت را در راكت به دست آورد و او كه از استفاده زمين هاى ايالتىبراى آزمايش هاى موشكى منع شده بود به ناچار عمليات خود را به هل پاند (بركه دوزخ)،باتلاق برهوتى در وسط ميدان تير فدرال نزديك اردوگاه ديونز منتقل ساخت و اعلام كردكه با به كارگيرى شكل خاصى از نازل مى توان با سوخت ثابت سرعت پرتاب را هشت برابربالا برد و برد راكت نيز ۶۴ برابر افزايش پيدا مى كند. و او دريافت كه براى رسيدنبه سرعت مافوق صوت، موتور هاى سوخت مايع بر موتور هاى با سوخت باروتى ارجحيتدارند.

دره بهشت بعد از بركه دوزخ
در سال ۱۹۲۹ شخص مهمى كه از كار گاداردتحت تاثير قرار گرفته و شور آينده فضانوردى در وجودش رفته بود، به قصد كمك بهگادارد قدم پيش نهاد. اين شخص سرهنگ چارلز ليندبرگ قهرمان هوانوردى آمريكا بود و بهزودى بورس دوساله اى به مبلغ ۵۰ هزار دلار نصيب گادارد شد و او كه بودجه كافى بهدست آورده بود رهسپار غرب گرديد و به شهر راس ول در ايالت نيومكزيكو رفت، جايى كهآب و هوا و طبيعت از هر لحاظ براى كار او مناسب بود. گادارد مركز كار خود را نزديكراسل ول در محلى به نام دره بهشت قرار داد. گادارد در طول تمامى سال هاى آزمايش خودبا كارشناسان موشكى در سراسر دنيا مكاتبه داشت و از دريافت گزارش موشك سازىآلمان ها روز به روز نگران تر مى شد. او حتى ترسيد كه آلمان برخلاف ايالات متحدهخيلى زود به امكانات نظامى موشكى پى ببرد.

گادارد و دستيارانش
ميدان موشكآزمايى (دره بهشت) بيش از هفت كارمند نداشت. پنج مكانيك و از جمله برادر همسرگادارد و همسرش در نقش عكاس رسمى و خاموش كننده حريق هاى ايجاد شده از گاز هاىخروجى موشكى بودند. موشك ها در واقع همه سرهم بندى شده بودند. گادارد قسمتى ازمصالح خود را از طريق سفارش پستى از عمده فروشى هاى ابزار و ادوات تهيه مى كرد وقسمتى ديگر را دستياران او ضمن شكار در ابزارفروشى ها، فروشگاه هاى وسايل ورزشى ومراكز فروش قطعات يدكى اتومبيل مى خريدند و هنگامى كه چيزى پيدا مى كردند كه به دردمى خورد مثلاً يك ساعت مچى بچه، يك تكه سيم پيانو يا شمع اتومبيل آن را جهت مصرفىبه كار مى بردند كه سازندگان آن قطعات حتى در خواب هم نديده بودند. همچنين بيشتروقت كارگاه صرف دست چين كردن قطعات قابل استفاده از موشك هاى ناموفق مى شد يعنىموشك هايى كه پرواز مى كردند و ناكام در جايگاه پرتاب باقى مى ماند باعث تاسف بوداما در عوض معمولاً سالم مى ماند. به هر حال يك پرواز موفق شادى بخش بود اما در عينحال مترادف بود با برگرداندن توده اى فلز اسقاط به كارگاه يعنى آنچه معمولاً ازموشك بعد از سقوط باقى مى ماند. موشك هاى له شده را به ندرت مى شد تعمير كرد. ازاين رو گادارد سيستمى براى سالم بازگرداندن موشك ها به زمين به كمك چتر نجات طرحكرد كه فرود موشك ها را آرام تر مى ساخت. اين سيستم به صورتى بود كه پوزه مخروطىموشك خود به خود جدا مى شد و چتر كوچك پيشاهنگى اول بيرون مى آمد و به نوبه خود چتراصلى را كه سه متر قطر داشت بيرون مى كشيد و موشك را آرام به زمين مى رسانيد.
http://www.moshaki-nezami.blogfa.com/
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
تاريخچه موشكي ايران
تلاش هاي ايران براي ساخت موشك هاي بالستيك با برد زياد و توپخانه هايي با برد بالا را ميتوان به سه دوره زماني تقسيم كرد.دوره اول بين سال هاي(1977- 1979).دوره دوم در خلال جنگ با دشمن بعثي حوالي سالهاي(1980- 1988) و دوره سوم بعد از جنگ در سال(1988)به بعد.
از مرحله دوم به بعد ساخت موشك وارد فاز جديدي شد و ساخت و طراحي موشك ها به تعداد بالا و همزمان با شرايط خاص انجام شد.(ميتوان عنوان كرد كه با توجه به اينكه ايران در خلل جنگ 8 ساله تاثير موشك هاي بالستيك و فناوري موشكي را درجنگ و استراتژي دفاعي به خوبي درك كرد و بعد از جنگ به سمت استراتژي دفاع موشكي نامحدود روي ورد).
بعد از پايان جنگ ايران كوشيد كه با كمك گرفتن از مهندسين خارجي برزگ كه از كشور خود رانده شده و يا بيكار بودند به توسعه فناوري موشكي خود بپردازد.برنامه موشكي ايران به سرعت پيش رفت و باعث حيرت جهانيان گشت.
سوخت جامد
پايه و شالوده اصلي استفاده از اين نوع سوخت موشك هاي عقاب و شاهين 2 بودند.
ايران از اين فناوري به صورت سيتماتيك براي توليد توپخانه هاي صحرايي خود استفده كرد كه باعث ساخت توپخانه هاي گروه فجر,نازعات و زلزال گرديد.تلاش هاي اوليه به پشتوانه كمك هاي فني و تكنولوژيكي چين انجام شد.در همين راستا كارخانه هاي مونتاژ و توليد صنعتي زيادي در خلال سال هاي 1991 تا 1992 ايجاد شد.ايران با سرعتي باور نكردني از چين پيشي گرفت و در ساخت اين محصولات از كمك چين بي نياز گشت.
سوخت مايع
بعد از جنگ,ايران به ازمايش موشك هايي با سوخت مايع روي اورد از جمله موشك اسكاد-بي كه به وسيله مهندسي معكوس ساخته شده بود.نمونه بومي موشك اسكاد-بي به نام شهاب-1 شناخته ميشد كه دوباره طراحي و ساخته شده بود.
بعد از شهاب 1 نوبت به شهاب 2 بود كه از روي موشك اسكاد-سي طراحي و توليد شده بود.اخرين موشك از اين گروه در حال حاضر موشك شهاب 3 است.تمامي اين برنامه ها با كمك هاي فني روسيه و كره شماي انجام شد.ايران طرح هاي زيادي را براي ساخت موشك هاي شهاب 4(موشكي براي حمل ماهواره),موشك شهاب 5 و شهاب 6 در دست اجرا دارد كه اطلاعات كمي از انها وجود دارد و شايد نوع 5 و 6 ان وجود خارجي نداشته باشند.طبق برخي گمانه زني ها ايران براي گسترس موشك هاي خود از موشك كره اي تيپدانگ 2 كه در چهارم جولاي سال 2006 ازمايش شد استفده ميكند(اينها همگي حدس و گمانه زني هايي است كه توسط سرويس هاي اطلاعاتي غربي بيان شده است).
گروه موشك هاي تاكتيكي ايران

موشك فاتح-110:
موشك فاتح-110 يكي از پيشرفته ترين موشك هاي بالستيك برد كوتاه است كه با دقتي 10 متري قدرت زيادي در نبرد هاي نزديك به نيروهاي مسلح ميبخشد.اين موشك بردي 200 كيلومتر در نوع اول و 250كيلومتري در نوع دوم دارد.

--------------------------------------------------------------
موشك چند كلاهكه فجر 3:
موشك چند كلاهكه فجر 3 ايران يك موشك پيشرفته بالستيك است.اين موشك به صورت بومي و با سوخت مايع گسترش داده شده است از برد اين موشك اطلاعاتي در دسترس نيست.اين موشك با توجه به چند كلاهكه بودن از قدرت تخريب بالا در حجم وسيعي برخوردار است.طبق برخي گمانه زني ها فجر 3 از كلاهكي 3 قسمته ساخته شده است.

--------------------------------------------------------------
موشك شهاب 3:
موشك شهاب 3 اولين موشك بالستيك ميان برد ايران است.مدل اول اين موشك كه با نام Shahab-3A شناخته ميشود بردي برابر 1300 كيلومتر را دارست.مدل بعدي اين موشك كه با نام Shahab-3B شناخته ميشود از كلاهكي سنگين تر بهره ميگيرد و توانايي هدف قرار دادن اهدافي در 2000 كيلومتري را داراست.نوع اخر اين موشك Shahab-3d ناميده ميشود كه بردي بين 2200 تا 3000 كيلومتر را داراست.

----------------------------------------------------------
موشك شهاب 4:
از اين موشك اطلاعات زيادي در دسترس نيست.اين موشك در پيشبرد برنامه هاي فضايي ايران مورد استفاده قرار ميگيرد كه از سوخت مايع استفده ميكند و از موتوري 2 مرحله اي سود ميبرد.
---------------------------------------------------------------------------

تقسيم بندي گروه هاي موشكي جمهوري اسلامي ايران:
توپخانه صحرايي:
● فجر-2
● فجر-3
● فجر-5
● فجر-27
● عقاب
موشك هاي بالستيك با برد كوتاه:
● سميد(توپخانه)
● تندر-69(توپخانه)
● شاهين2(توپخانه)
● نازعات(توپخانه)
●زلزال(توپخانه
●فاتح-110
●صيغه
موشك هاي بالستيك ميان برد:
● آر-17 ايي نسخه اي از موشك اسكاد- بي
● شهاب-1
● شهاب-2
● شهاب-3
● فجر-3(چند كلاهكه)
● قدر-110
موشك هاي بالستيك برد بلند:
● شهاب-4(وضعيت نامعلوم)
● شهاب-5(وضعيت نامعلوم)
● شهاب-6(وضعيت نامعلوم)
------------------------------------------------------------------------
منبع:
وكيپديا,فاس,گلوبال,ان تي اي
----------------------------------------------------
نويسنده: اميرحسام ملائي يگانه


 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
موشکهای ضد کشتی ایران
۱-موشك هارپون(AGM-84 Harpoon) موشک هارپون یکی از معروفترین و قویترین سلاح های ضد کشتیست که با وجود عمر طولانی آن هنوز یکی از موشک های اصلی ضد کشتی در نیروی دریایی آمریکا و بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران است(هارپون به معنی نیزه ی شکار نهنگ است)
موشک هارپون بسور اختصاصی و تنها برای مقابله با کشتی ها ساخته شد و اولین بار به خدمت نیروی زمینی و دریایی آمریکا در آمد موشک هارپون بدلیل نیاز شدید نیرو های هوایی و دریایی در مدل های مختلف به تولید انبوه رسید بعدها موشکSLAM که به معنی (Stand-off Land Attack Missile) است از روی آن تولید گردید
در 1965 نیروی دریایی بصورت آزمایشی در قالب یک طرح پژوهشی بر روی موشک برای مقابله ی سطحی با زیر دریایی ها و با برد 45 کیلومتر شروع به بررسی نمود پس از نابودی رزم ناو اسرائیلی Eilat توسط دو ناوچه ی موشک انداز ساخت روسیه در 1967 احمیت این پروژه دوچندان شد چرا که نیاز به یک موشک ضد کشتی قوی در برابر اهداف سطحی بسیار حس میشد با سرعت گرفتن رشد پروژه در 1970 اولین نمونه ی هارپون تحت عنوان ZAGM-84A مورد آزمایش قرار گرفت با این وجود نتیجه ی آزمایشات رضایت بخش نبود در نتیجه سال بعد این قرار داد طی مناقصه ای به شرکت McDonnell-Douglas اعطا گردید بدنبال این امر مکدانل داگلاس طی مدت کوتاهی سه مدل مختلف از این موشک را تدوین نمود و سریعا اولین تست ها انجام شد نمونه ی اولیه در 1972 آزمایش شدمدل هایی که مکدانل داگلاس ارائه کرد به این ترتیب بود موشک هوا به دریا مدل پایه AGM-84A و موشک دریا به دریا RGM-84A و زمین به دریا UGM-84A ولی طرح ایراداتی نیز داشت از جمله برد کم در حالی که حد اقل نیاز به دامنه برد 90 کیلومتر می بود که بعدها اصلاح شد
اولین مدل در 1977 وارد خدمت شد و اولین نمونه هم نمونه ی دریا به دریا بود پس از آن اولین نمونه ی هوا به دریا (AGM-84A ) در 1979 بر روی هواپیما های P-3 اوریون نصب شد اولین نمونه ی زمین به دریا هم در 1981 وارد خدمت گردید.
از تعداد و امادگي اين نوع موشك در نيروي دريايي ايران اطلاعات زيادي دردست نيست و سياست ايران در ضمينه موشك هاي دريايي برپايه موشك هاي كروز قرار دارد.موشك هارپون در مدلهاي مختلفي توليد گشته و ما مشخصات موشك هاي تحت اختيار ايران را در زير قرار مي دهيم.
مشخصات:
نوع: موشك ضد كشتي
طول: 4 متر 55 سانتيمتر
وزن: 5/661 كيلوگرم
برد: 60 مايل
سرعت: 855 كيلومتر بر ساعت

2-موشك كروز دريايي كوثر(C-701)
اين موشک ترکيبي از تکنولوژي بومي و برداشتهايي از نمونه ي چيني C-701 است اين موشک به يک سرجنگي الکترو اوپتيک مجهز است که به همراه يک رادار جستجوي ميليمتري کنترل آن را انجام ميدهد
موشک کوثر مناسب براي شليک از شناور هاي گشتي کوچک تا متوسط لانچر هاي زميني هليکوپتر ها و جنگنده ها يا هواپيماهاي گشت درياييست (مانند اوريون)
از توانايي هاي اين موشک ميتوان به اصلاح اتوماتيک مسير شليک انتخاب اتوماتيک هدف بعدي(نزديک ترين هدف در صورت خارج شدن هدف اول از دسترس يا قفل رادار بطور کلي بازيافت البته امکان هدايت اپتيکي تلوزيوني هم هست)
مشخصات:
نوع: موشک ضد کشتي
برد بيشينه:15 تا 19 کيلومتر
طول:2.6 متر
وزن سرجنگي: 29 کيلوگرم با توانايي ضد زره براي ورود به قسمت هاي داخلي تر(تاخير در انفجار)
وزن کلي: 100 کيلوگرم
موتور: يک بوستر سوخت جامد با سوخت ذخيره
سرعت: 0.8 ماخ
نوع کنترل گر: کنترل گر تصويري يا رادار موج ميليمتري به همراه رادار خانگي Sea skimmer


3-موشك كروز دريايي نور(بهينه شده c-802)
موشك كروز نور از جمله موشك هاي ساخت داخل ميباشد كه با الگو برداري از موشك هاي چيني c-802 توسط متخصصان داخلي توليد شده .اين موشك در ايران در سال 80 به صورت توليد انبوه در اختيار نيروهاي مسلح قرار گرفت.در سال 1385 و در رزمايش پيامبر اعظم(ص) نوع بهينه شده اي از موشك نور مورد ازمايش قرار گرفت و با موفقيت ازمايش شد.موشك بهينه نور بدون نياز به سيستم OTHT با حداكثر برد به سمت اهداف سطحي شليك مي‌شود.جمهوري اسلامي ايران اولين كشوري است كه توانست موشك نور(c-802) را بر روي بالگرد نصب كند و ما نخستين كشوري هستيم كه اين تكنولوژي را دارا مي‌باشيم.
مشخصات:
برد:120 كيلومتر
ورن كلاهك جنگي:165 كيلوگرم

4-موشك حوت
در سال 1385 و در رزمايش پيامبر اعظم(ص) موشكي را ازمايش كرد كه باعث حيرت بيش از پيش جامعه جهاني گشت.ايران در اين رزمايش موشكي با سرعت 100 متر بر ثانيه را ازمايش كرد.موشك انداز هاي اين موشك كامل رادار گريز بوده و از ديد رادارهاي دشمن مخفي ميمانند.توان رزمي اين موشك برابر با موشك VA-111 Shkval ساخت روسيه است و تنها دو كشور ايران و روسيه فناوري لازم را براي ساخت چنين موشك هاي به دست اورده اند.هنوز مشخص نيست كه آيا "حوت" بر پايه shkval ساخته شده است يا خير.سرعت متوسط اين موشك 4 برابر اژدر معمولي زير ابي است.
اين موشك با توليد حبابهاي بخار كه از نوك دماغه و پوسته خود خارج مي كند لايه اي از گاز در اطراف خود شكل مي دهد و بدين ترتيب خود را از تماس مستقيم با آب و پساي قابل ملاحظه ناشي از آن دور مي كند.
اين موشك قابليت پرتاب از روي شناور و يا زيردريايي در عمق 100 متري را دارد. با سرعت حدود 50 نات (93 كيلومتر بر ساعت) كپسول پرتاب خود را ترك مي كند. با فرو رفتن در آب و رسيدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن كرده و به سمت هدف راهي مي شود.
از چالش هاي فني توسعه چنين موشكي مي توان به كاويتاسيون اشاره نمود كه لازم است ميزان حبابهاي كاويتاسيون براي حفظ و پايدار نگهداشتن لايه گاز اطراف موشك ونيز رسيدن به كمترين پسا كنترل شود. در همين رابطه توجه به تداخل گازهاي خروجي از راكت و نيز سطوح كنترل موشك با لايه گاز ايجاد شده در اطراف آن، پيچيدگيهاي اين مساله را روشن تر مي سازد. به ويژه زمان شروع به كار موتور و شرايط گذار (Transision) ناشي از آن از اين حيث قابل توجه است.
سيستم هدايت چنين موشكي نيز با چالشهاي خود روبرو است. تغيير محيط سيال اطراف موشك، شكست امواج و نيز سرعت خودموشك از مواردي است كه هدايت آن را با مشكلات عديده اي مواجه مي سازد


5-موشك سانبرن(SS-N-22 Sunburn,Moskit)
موشك جهت شكست دادن سيستم راداری دفاعی آمريكا طراحی شده است . يك ناو آمريكايی در حالت دفاعی به هر صورت در جريان شناسايی موشك SUNBURN كه به طرف آنها در حركت است تنها زمان كافی برای محاسبه و پيدا كردن راه حل شليك را دارد نه وقت كافی برای منهدم كردن موشك SUNBURN را. به همين خاطر از نوعی اسلحه جديد كه می‌تواند 3000 گلوله اورانيوم را در يك دقيقه شليك كند ولی اين سلاح بايد هماهنگی دقيقی را برای نابودی موشك به موقع انجام دهد كه بسيار مشكل است .
تركيب سرعت مافوق صوت و اندازه بمب آن انرژی تخريبی زيادی را هنگام برخورد با كشتی ايجاد می‌كند . يكعدد از اين موشك‌ها می‌تواند يك كشتی جنگی را غرق كند. تنها راه ناوهای آمريكايی برای دفاع از خودشان در مقابل سلاحهای مهيبی چون SUNBURN اين است كه قبل از رسيدن جنگنده پرتاب كننده بمب به محدوده پرتاب موشك آن را نابود كنند. SUNBURN می‌تواند يك بمب اتمی 200 كيلو تنی يا يك كلاهك 750 پوندی را در حدود 100 مايل حمل كند. بيش از دو برابر ميزانی كه EXOCET می‌تواند. SUNBURN می‌تواند سرعتی دو برابر سرعت صوت داشته و با قابليت تنظيم مسير پروازی كه می‌تواند از كنار موانع عبور كند تا خود را به استحكامات دشمن برساند. اين موشك قابليت شليك از زير دريايي ساحل و ناوهاي جنگي را بر خوردار است.مدل هوايي ان نيز قابليت شليك از جنگنده su-27k يا su-33 رادارا ميباشد كه نام ديگر ان Kh-4 مي باشد.
مطابق گزارش وزير دفاع ايران "علی شمخانی” در سال 2001 هنگام بازديد از مسكو در خواست پرتاب آزمايشی آن را كرد كه روسها هم با روی باز ترتيب آن را داده و علی شمخانی كه مجذوب آن شده بود سفارش تعداد نا محدود از اين موشك را به روسها داد.
از تعداد موشك هاي ايران اطلاعاتي در دست نيست.
مشخصات:
طول: 9 متر
وزن:450كيلوگرم
وزن كلاهك:320 كيلوگرم
سرعت: 3 ماخ
برد نهايي: 250 كيلومتر
نوع رادار: فعال


6-موشك اگزوسه(Exocet)
طراحي موشك اگزوسه در سال1967 اغاز گرديده و نوع دريا پايه ان كه با كد MM 38 شناخته مي شود در سال 1975 وارد خدمت گرديد.نوع هواپايه ان كه با كد AM 39 شناخته مي شود طراحي ان از سال 1974 اغاز گرديد و در سال 1979 تحويل نيروي دريايي فرانسه گشت.اين موشك در جنگ فالكلند از يك جنگنده ارژانتيني شليك شده و باعث غرق شدن ناو جنگي انگلستان گشت و در جنگ اول خليج فارس جنگنده هاي نيروي هوايي عراق اين موشك را به سمت يك ناوچه امريكايي شليك كرد و قبل از اينكه ناو امريكايي بتواند كاري از پيش ببرد موشك به ان برخورد كرده و ان را به دونيم ميكند.
ايران درسال 2003 سفارش تعداد نامحدودي از اين نوع موشك را به فرانسه داده است.از دريافت سفارس ايران اطلاعاتي در دست نيست ولي منابع مطلع تعداد اين موشك هاي ايران را 500 عدد اعلام كرده اند.اين موشك به وسيله جنگنده هاي ميراژ فرانسوي كه در اختيار نيروي هوايي قرار دارد قابل شليك است.
مشخصات:
سال ورود:1979
انداره: 580 سانتيمتر
وزن: 855 كيلوگرم
وزن كلاهك:168 كيلوگرم به همراه زره تاخير انداز در انفجار
سرعت: 0.93 ماخ
برد: 63 كيلومتر
رادار:ESD ADAC رادار فعال


7-موشک ضد کشتی رعد(HY-2)


در سال 2004 ایران یک مدل جدید از موشکهای ضد کشتی را بر مبنای موشک چینی کرم ابریشم را با برد و سرعت بیشتر طراحی نمود و به تولید انبوه رساند
این موشک با توجه به سرعت زیاد آن یکی از خطرناک ترین موشک های ضد کشتی است که امکان هر گون تحرکی را از حریف صلب میکند

مشخصات:
نوع: موشک ضد کشتی
سرعت: بین0.8 تا 1 ماخ
طول:7.8 متر
وزن: 2998 کیلوگرم
برد: 135 تا 200 کیلومتر
ارتفاع پرواز:30 تا 50 متر
نوع سیستم راداری: رادار مونو پالس (فعال)
وزن سر جنگی: 512 کیلوگرم
موتور: یک موتور سوخت مایع بهمراه یک بوستر سوخت جامد

ضد کشتی نصر:


این موشک ماهیتی همچنان نامشخص دارد اما اولین بار در نمایشگاه هوایی ایران در سال 2004 به نمایش درآمد این موشک یک موشک تاکتیکی جدید بحساب می آید
این موشک در حالت راداری تا 35 کیلومتر برد دارد با این وجود همچنان اطلاعات چندانی از آن در دست نیست
9-موشک ضد کشتی فجر دریا:

این موشک نیز یکی از موشک هاییست که اطلاعات کمی در مورد آن انتشار یافته این موشک یک موشک ضد کشتی هوا پرتاب است و تاکنون شلیک آن از هلیکوپتر های سی کینگ نیروی دریایی آزمایش گردیده
در صورت استفاده با نوشتن نام و ذكر منبع ما را ياري كنيد.
-------------------------------------------------
نويسندگان: اميرحسام ملائي يگانه /محمد حسین جهان پناه
Copyrights©Moshaki-nezami.blogfa.com
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
موشک های MIRV یا چند هدفه
در موشك هاي MIRV يا موشك هاي چندين هدفه,موتور اصلي موشك(يا بوستر) وظيفه بالا بردن موشك و قرار دادن ان در مسير اصلي حركت را به عهده دارد(به عكس نگاه كنيد). بعد از مرحله اول و در مانور اصلي موتور كوچكي كه بر روي موشك قرار دارد به همراه سيستم هدايت خودكار كامپيوتري فعال ميشود.بعد از قرار گرفتن در منحني بالستيكي و قرار گرفتن در نقطه بازگشت كه شامل هدف گيري,هدف ميباشد كار رها كردن كلاهك ها در خط سير خاص خودشان انجام ميگيرد.اين مانور با خط سيرهاي متفاوتي انجم ميگيرد و در هر مرحله يكي از كلاه ها ازاد ميشوند و اين كار براي همه كلاهك ها انجام ميشود.


[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]مراحل پرتاب موشك(MIRV) Minuteman III[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]:[/FONT]
1- موشك از سيلوي خود به وسيله موتور شماره 1 پرتاب ميشود.
2- 6۰ ثانيه بعد از پرتابموتوره مرحله اول به اب انداخته ميشود و موتور دوم روشن ميشود و موشك از پوشش خودش خارج ميشود.
3- 120 ثانيه بعد از پرتاب موتور سوم روشن شده و موتور شماره دو را از بدنه جدا ميكند.
4- 180 ثانيه بعد از پرتاب پيشرانه موتور شماره 3 پايان پيدا ميكند و موتور تقويتي حمل كننده از موشك جدا ميشود.
5- موتور تقويتي حمل كننده موشك را در جاي خودش قرار ميدهد و موشك اماده ميشود براي بازگشت.
6-در مرحله بازگشت فريب دهنده و پوسته موشك از يكديگر جدا ميشوند.
7- در مرحله بازگشت پوسته با سرعت بسيار زيادي وارد جو ميشود و در هنگام پرواز مسلح ميشود.
8- كلاه هاي هسته اي منفجر ميشوند با يكديگر در هوا و يا در زمين.
---------------------------------------------------------------------------------
قابل توجه است که موشک فجر ۳ که در رزمایش پیامبر۲ مورد استفاده قرار گرفت در گروه این نوع از موشک ها قرار میگیرد.این گروه از موشک ها از قدرت تخریب بسیار بالایی برخوردار هستند و قابلیت پوشش منطقه وسیعی را دارا هستند.
-------------------------------------------------
نویسنده:امیرحسام ملائی یگانه
Copyrights©Moshaki-nezami.blogfa.com
[/FONT]
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
موشک چینی CSS-4A یا DF-5
این موشک اولین موشک قاره پیمای جمهوری خلق چین(PRC) بود.CSS-4 نتیجه ی پیشرفت هایی بود که در طول ساخت موشک CSS-3 بدست آمده بود.این موشک اولین موشک چینی بود که توانایی رسیدن به قاره آمریکا را داشت. موشک CSS-4A نمونه ی بروز شده ی موشک CSS-4 است که توانایی و دقت ان بطور چشمگیری افزایش یافته است.
CSS-4 اولین موشک چین بود که توانایی تهدید آمریکا را بطور مستقیم داشت,موشک های قبلی فقط توانایی ضربه زدن به نقاط استراتژیک روسیه و امریکا را در قاره آسیا داشتند.این موشک براحتی توانایی نابودی شهرها ی بزرگ و مناطق حساس نظامی را داراست.قبل از آماده شدن این موشک جمهوری خلق چین(PRC) توانایی ضربه زدن به پایگاه های امریکا و متحدیدنش را فقط در قاره آسیا داشت.چین به وسیه این موشک توانایی گرفتن امتیازات سیاسی از امریکا را بخوبی بدست آورد.
در سال 1996 در مقابله با موضوع استقلال تایوان این موشک در سواحل تایوان ازمایش کرد و سخنگوی حزب کمونیست چین گفت: افسران و مستشاران امریکایی نمی توانند مزاحم ما شوند.
CSS-4A نسخه بروز شده ای از موشک CSS-4 است که حداقل 1000 کیلومتر(621 مایل) برد و دقتی برابر با 300 CPE دارد.برد این موشک حداکثر 13000 کیلومتر(8078 مایل) است که توانایی حمل کلاهکی به وزن 3200 کیلوگرم را داراست.
کلاهک این موشک می تواند با کلاهک هسته ای 1 یا 3 مگانتی تجهیز شود.طبق شواهد تایید نشده این موشک می تواند از کلاهک تقسیم شونده(MIRVs) هم سود ببردCSS-4 , با کلاهک تقسیم شونده توانایی حمل 4 یا 6 کلاهک را داراست که هر کدام می تواند بین 150 تا 350 کیلوتن وزن داشته باشند.
CSS-4A از سیستم های تولید پارازیت(chaff) و طعمه برای فریب سیستم های دفاعی (decoys) و وسایل نفوذ به سیستم های دفاع ضد موشکی بهر می برد که کارایی ان را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد.سیستم هدایت داخلی تهییه شده برای این موشک دقتی برابر با 500 m CPE را برای آن مهیا می سازد.
این موشک با طول برابر 36 متر و پهنای 3.35 متر از موتوری دو مرحله ای با سوخت مایع بهره می برد که وزن پرتاب ان برابر 183000 کیلوگرم است.
مراحل طراحی و ساخت CSS-4 در سال 1965 انجام گرفت و اولین تست پروازی ان در سال 1971 انجام پذیرفت و اولین پرتاب ان از سیلو در سال 1979 انجام پذیرفت. اعتقاد بر این است که این موشک در سال 1981 وارد خدمت شده و در سیلوهای استحکام یافته ای در مرکز چین نگهداری می شود. البته CSS-4A در سال 1986 وارد خدمت شد و تخمین زده می شود در طول برنامه شبیه سازی موشک های حمل کننده ماهواره بین 20 تا 50 موشک CSS-4/CSS-4A تولید شده باشد.البته طبق برنامه های جمهوری خلق چین قرار بر این بوده تا این موشک در سال 2005 با موشک CSS-X-10 تعویض شود.
خصوصيات
عملكرد: موشك بالستیک قاره پیما(ICBM)
نام یدکی: DF-5A
كشور سازنده: جمهوری خلق چین(PRC)
پيشرانه: موتور دو مرحله ای سوخت مایع
طول: 36 متر
قطر: 3.35 متر
وزن پرتاب: 183000 كيلوگرم
برد: 13000 كيلومتر
سيستم هدايت: هدايت خودكار
سر جنگی: تک کلاهک و یا 4-6 کلاهک تقسیم شونده
كلاهك: تک کلاهک 1-3 مگاتن و تقسیم شونده 150-350 کیلوتن
سال ورود به خدمت: 1986

منبع: Missilethreat /Fas
نويسنده:اميرحسام ملايي يگانه
 

مهدي كياني

کاربر فعال مهندسی هوافضا
هر چی اطلاعاتدر مورد موشک ها بخواهید می توانید در این سایت مشاهده کنید
البته من جند تایی از اونها را برای نمونه آوردم و همین جا از مدیر سایت
http://moshaki-nezami.blogfa.com/ تشکر می کنم
تاريخچه موشكي ايران
موشکهای ضد کشتی ایران
موشک های MIRV
موشک ضدکشتی KH-35
موشک های بالستیک
موشک کروز استراتژیک Kh-55
موشک بالستیک فاتح-110
موشك بالستيك Topol-M
موشك كروز توماهاك
زير دريايي هاي (SLBM)
موشک اسرائیلی جریکو 3
موشک اسرائیلی جریکو 2
موشک اسرائیلی جریکو 1
موشک ارژانتینی الاکرن
موشک ضد کشتی SS-N-22 Sunburn
موشک کروز سوئدی RBS-15
موشک کروز BrahMos PJ-10
موشک کروز استراتژيك JASSM
آشنايي با موشک کروز
V-1 نخستین موشک کروز جهان
موشک شهاب3
شهاب 4 و 5 و 6
بررسي توان موشكي پاكستان
موشک ها چگونه كار می‌كند؟
برنامه‌هاي چين در زمينه‌ي موشك كروز
موشک ضدکشتي Shkval
موشک ضد کشتی C-802 (نور)
موشک کروز ضد کشتی AS-34 Kormoran 2
موشک کروز Otomat
موشک کروز (ASM-2(Type 93
موشک کروز Storm Shadow
موشك كروز ضدکشتی Sea Eagle
آیا ایران موشک کروز دوربرد دارد؟
فناوری موشك هاي كروز (آیا می توانیم؟)
تقسیم بندی موشک ها و انواع ایرانی آنها
نگاهى به تاريخچه پيدايش و ساخت موشك
انواع طراحي ها و سيستم هاي كنترل موشك ها
روش های شناسایی و مقابله با موشک کروز
موشك بالستيك M-9 ايران يا DF-15/CSS-6 چين
رویکرد موشکی کره شمالی
موشک سطح به سطح
روش هاي نامگذاري موشك هاي روسي و آمريكايي
معرفی انواع سیستم های هدایتی موشک ها
هارپون نیزه ی پوزیدون(AGM/RGM/UGM-84 Harpoon)
موشک دوربرد هوا به هواي AIM-54 Phoenix
R-172 موشک افسانه ای
موشك دوربرد هوا به هواي Vympel R-33
موشك هاي هوا به هواي موجود در نیروی هوایی ایران
موشک میان برد هوا به هوای R-27
موشک دوربرد هوا به هوای AIM-47 Falcon
موشک بالستیک UGM-133) Trident D-5)
هلفایر آتش جهنمی/ AGM-114 HELLFIRE
موشک چینی CSS-4A یا DF-5
 

eliz

عضو جدید
مهندس جان دستتون درد نکنه.الان فکر کنم دیگه جامع شد.
من داشتم مطالب را نت برداری و بعد تایپ می کردم و روسایت میگذاشتم. که شما زحمتو کشیدین.
یه دنیا تشکر
 

glz-psk

عضو جدید
یک کتاب خوب برای آشنایی در حد خوب با موشک کتاب Missile configuration است که نویسنده Chain است. ترجمه فارسی آن نیز در بازار است که خیلی جالب نیست. کتاب Tactical Missile نیز نوشته آقای fileeman بعد این کتاب مناسب است که ترجمه فارسی ان را آقای دکتر به آذین ترجمه کرده است
 
بالا