مهندسی هوافضا، یک رشته کاملاً طراح هست که به طور خاص روی مسائل هوایی و تا حدودی فضایی متمرکز شده. یک فارغ‌التحصیل این رشته، متناسب با گرایش کارشناسی ارشد خودش، در زیمنه طراحی موشک، طراحی آیرودینامیکی، طراحی سازه، طراحی پیشرانش یا دینامیک ماهواره مشغول به کار میشه. مجموع فعالیت این افراد در کنار هم، به طراحی یک موشک، هواپیما یا وسیله بازگشت‌پذیر به جو منجر میشه.
در دوره کارشناسی اکثر کتاب‌ها ترجمه شدن و فقط در 3 درس تخصصی به کتاب انگلیسی نیاز پیدا می‌کنید اما در کل، نه فقط برای این رشته، در همه رشته های مهندسی شما به نیاز به داشتن حداقل سطح متوسط در زبان انگلیسی دارید. از ارشد به بالا، تمام کتاب ها زبان اصلی هستند.
هوافضا بسیار بسیار شبیه به مهندسی مکانیک هست با این تفاوت که در وسایل پرنده متمرکز شده. دروس ریاضی و فیزیک-مکانیک پایه های اصلی این رشته هستند. در مقایسه با رشته برق، رشته آسون تر و در مقایسه با رشته صنایع یا عمران رشته سخت تری از لحاظ درس های ارائه شده هست.
الان هر دانشگاهی، قطب یک گرایش هست. در دوره کارشناسی که گرایشی وجود نداره، سه دانشگاه شریف، امیرکبیر، خواجه نصیر دانشگاه های تراز اول این رشته محسوب میشن.
این رشته رو بورس داخل میکنن، خارج از کشور، به دلیل استرتژیک بودن این رشته، یک مقداری Apply گرفتن نسبت به سایر رشته ها سخت تره.
برای موفق بودن تو این رشته: 1- در طول ترم درس ها رو بخونید که روی هم جمع نشه، 2- در مورد آخرین اطلاعات و اخبار رشته مطلع باشید، 3- فقط به کتاب تدریس شده در کلاس قناعت نکنید و حداقل یک مرجع دیگه هم در کنارش داشته باشید، 4- در حوزه کاری رشته تحصیلی زیاد مطالعه کنید.
خواجه نصیر و امیرکبیر که خیلی فرقی ندارن اما مالک اشتر.این دانشگاه متعلق به وزارت دفاع هست و ایده تاسیس اون بر اساس تربیت متخصص برای صنایع دفاعی کشور هست. از نظر پژوهشی دانشگاه قوی محسوب میشه اما در این دانشگاه مثل سایر دانشگاه ها، تمایلی به انجام کارهای مرز دانشی و دانشی صرف وجود نداره.
فرقی نداره از کجای کشور وارد رشته تحصیلی میشید، مهم اینه که خوب درس بخونید و با معدل بالا فارغ التحصیل بشید و در طول تحصیل پروژه های درسی (حداقل) خوبی انجام بدید و به نرم‌افزارهای مورد نیاز رشته تون مسلط باشید. در این صورت، هر دانشگاهی برید، به دردتون می خوره.
