دسته اول: عيوب حفره اي يا مك
شامل دو دسته گازي و انقباضي است.
حفره گازي: به دليل عدم گاززدايي موفق در فرآيند كنترل كيفي مذاب است.
حفره انقباضي: به دليل عدم طراحي مناسب تغذيه و سيستم راهگاهي است.
دسته دوم: عيوب آخالي
شامل آخال سرباره، آخال گرافيتي و از قبيل چنين عيوبي.
آخال: آخال تنها دليل اين دسته عيوب است، بطور كلي آخال به كليه ي ناخالصيهاي تركيبي فلزي و غيرفلزي گفته ميشود كه در فلز مذاب به وجود مي‌آيند. آخالها، شامل مجموعه اكسيدهاي ساده ، سولفيدها ، نيتريدها، كلرورها و... ياتركيبات مختلف آنها هسند. آخال، روي خواص مكانيكي، متالورژيكي ، فيزيكي و ريخته گري فلزات تأثير مهمي دارد.
دسته سوم: عيوب فشرده
شامل نرمي و سختي پيش از حد در مناطقي از قطعه ي ريختگي است.
كنترل: تنها عامل عدم بروز اين عيب، كنترل قطعه قبل و بعد از بارريزي در بوته و بخصوص در تركيبات مذاب و سپس در سرد كردن قطعه ي ريختگي است.
دسته چهارم: عيوب انقباضي
شامل انقباض گوشه، انقباض ماهيچه و از قبيل چنين عيوبي.
تغذيه: اين عيب از لحظاتي با دسته ي اول مشابه است اما در اين دسته بندي عيوب گازي جايي ندارد و صرفاً عيب از مک به حفره هاي بزرگ تبديل ميشود. تنها عامل، عدم استفاده از تغذيه مناسب براي جبران مذاب در حين انجماد است.
دسته پنجم: عيوب پارگي و ترك
شامل سردشكني، گرم شكني ، پارگي گرم، پارگي سرد و از قبيل چنين عيوبي.
سرد شدن: پارگي هاي گرم و ترك ها در حين سرد شدن قطعات و در نتيجه تنش هاي كششي دروني به وجود مي آيد. اين عيوب از لحاظ ظاهر شبيه به هم بوده اما از لحاظ دليل به وجود آمدن مي تواننند به گروههاي مختلفي تقسيم شوند، كه در قسمت بعد به آن اشاره مي شود.
دسته ششم: عيوب آلياژي
شامل ضعف پيش از حد در خواص مكانيكي و قابليت هاي ماشينكاري ريخته‌گري و به طور كلي روشهاي توليد است.
مهندس آلياژ ساز: استفاده نابجا و يا افزايش و كاهش استفاده از يك يا چند عنصر آلياژي در مذاب علت اين سري عيوب است كه دليل عمده اين مشكل عدم توانايي آناليز مذاب توسط مهندس آلياژ ساز مي باشد.
دسته هفتم: عيوب تكنيكي
شامل راه شكن، كم آمد، دو پوستگي است.
تكنسين ها: دليل اصلي بروز اين عيب عدم توانايي بارريز براي محاسبه ي مقدار وزن مذاب باقي مانده براي قالب مورد نظر است و حتي در عيب راه شكن عامل اصلي ، واحد تميزكاري و قالبگيري مي باشند.
منبع:متالورژی هفتگانه نوشته ی حامد سرلکی(مبحث هفتم)
شامل دو دسته گازي و انقباضي است.
حفره گازي: به دليل عدم گاززدايي موفق در فرآيند كنترل كيفي مذاب است.
حفره انقباضي: به دليل عدم طراحي مناسب تغذيه و سيستم راهگاهي است.
دسته دوم: عيوب آخالي
شامل آخال سرباره، آخال گرافيتي و از قبيل چنين عيوبي.
آخال: آخال تنها دليل اين دسته عيوب است، بطور كلي آخال به كليه ي ناخالصيهاي تركيبي فلزي و غيرفلزي گفته ميشود كه در فلز مذاب به وجود مي‌آيند. آخالها، شامل مجموعه اكسيدهاي ساده ، سولفيدها ، نيتريدها، كلرورها و... ياتركيبات مختلف آنها هسند. آخال، روي خواص مكانيكي، متالورژيكي ، فيزيكي و ريخته گري فلزات تأثير مهمي دارد.
دسته سوم: عيوب فشرده
شامل نرمي و سختي پيش از حد در مناطقي از قطعه ي ريختگي است.
كنترل: تنها عامل عدم بروز اين عيب، كنترل قطعه قبل و بعد از بارريزي در بوته و بخصوص در تركيبات مذاب و سپس در سرد كردن قطعه ي ريختگي است.
دسته چهارم: عيوب انقباضي
شامل انقباض گوشه، انقباض ماهيچه و از قبيل چنين عيوبي.
تغذيه: اين عيب از لحظاتي با دسته ي اول مشابه است اما در اين دسته بندي عيوب گازي جايي ندارد و صرفاً عيب از مک به حفره هاي بزرگ تبديل ميشود. تنها عامل، عدم استفاده از تغذيه مناسب براي جبران مذاب در حين انجماد است.
دسته پنجم: عيوب پارگي و ترك
شامل سردشكني، گرم شكني ، پارگي گرم، پارگي سرد و از قبيل چنين عيوبي.
سرد شدن: پارگي هاي گرم و ترك ها در حين سرد شدن قطعات و در نتيجه تنش هاي كششي دروني به وجود مي آيد. اين عيوب از لحاظ ظاهر شبيه به هم بوده اما از لحاظ دليل به وجود آمدن مي تواننند به گروههاي مختلفي تقسيم شوند، كه در قسمت بعد به آن اشاره مي شود.
دسته ششم: عيوب آلياژي
شامل ضعف پيش از حد در خواص مكانيكي و قابليت هاي ماشينكاري ريخته‌گري و به طور كلي روشهاي توليد است.
مهندس آلياژ ساز: استفاده نابجا و يا افزايش و كاهش استفاده از يك يا چند عنصر آلياژي در مذاب علت اين سري عيوب است كه دليل عمده اين مشكل عدم توانايي آناليز مذاب توسط مهندس آلياژ ساز مي باشد.
دسته هفتم: عيوب تكنيكي
شامل راه شكن، كم آمد، دو پوستگي است.
تكنسين ها: دليل اصلي بروز اين عيب عدم توانايي بارريز براي محاسبه ي مقدار وزن مذاب باقي مانده براي قالب مورد نظر است و حتي در عيب راه شكن عامل اصلي ، واحد تميزكاري و قالبگيري مي باشند.
منبع:متالورژی هفتگانه نوشته ی حامد سرلکی(مبحث هفتم)
