ما آدمها گاهی اشتباه می کنیم
و از سر غم و اندوه اشتباهاتمون اشک میریزیم شاید به اندازه یک رودخونه
بعد باید پل بسازیم واز روی اون اشتباهات و غمها رد بشیم
وگرنه اون رودخونه کم کم تبدیل به دریا میشه و بعد اقیانوس
و ما توی غمها هو رنجامون غرق میشیم
پس همیشه به فکر ساختن اون پل بعد از هر اشتباهی باش