معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
لیـــاقــت مــی خواهــد
بـــودن در شعــر هـــای دختــریــــ کهــــ
بـــــا تمامــــ عشقــش نبـــودنـــت را اشکــــ مــی ریـــزد
تعجـــب نکــــن !!
در بی لیـــــاقتی تـــو شکـــی نیـــست
اینجـــا دلیـــل بــودنـــت میـــان بغــــض هــــایـــم
خــریتـــــ خـــودم اســـت نـــه لیـــاقــــت تــــو …!
بـــودن در شعــر هـــای دختــریــــ کهــــ
بـــــا تمامــــ عشقــش نبـــودنـــت را اشکــــ مــی ریـــزد
تعجـــب نکــــن !!
در بی لیـــــاقتی تـــو شکـــی نیـــست
اینجـــا دلیـــل بــودنـــت میـــان بغــــض هــــایـــم
خــریتـــــ خـــودم اســـت نـــه لیـــاقــــت تــــو …!
مثل بغض خسته از درد ، مثل بارون شکستن
راه ناهموار ماتم، خیره خیره تا گسستن
آرزوهای شکسته منتظرهای رمیده
از درنگ و ظلمت شب، بال پرواز پروار تکیده
قطعه قطعه هر صدایی ، فرصت خون خوردن ما
بی عبور یک پرستو، وقت پر اندوه آوا
پر هراس وحشت خویش در حصار تنگ هر تن
بارش مرگ و جدایی ، مست از این بیهوده بودن
ما که رفتیم و ندیدم یک بهار و یک شکستن
عشق ما جنس فنا شد، مثل آوار تکیدن
پس چرا باید بمیریم...! ما سزوار بهاریم
منتظر اینجا نشسته ، آرزوی کهنه داریم
آروزی پرکشیدن ، آرزوی مرگ وحشت
آرزوی بوسه بر عشق ، رد شدن از مرز غربت
راه ناهموار ماتم، خیره خیره تا گسستن
آرزوهای شکسته منتظرهای رمیده
از درنگ و ظلمت شب، بال پرواز پروار تکیده
قطعه قطعه هر صدایی ، فرصت خون خوردن ما
بی عبور یک پرستو، وقت پر اندوه آوا
پر هراس وحشت خویش در حصار تنگ هر تن
بارش مرگ و جدایی ، مست از این بیهوده بودن
ما که رفتیم و ندیدم یک بهار و یک شکستن
عشق ما جنس فنا شد، مثل آوار تکیدن
پس چرا باید بمیریم...! ما سزوار بهاریم
منتظر اینجا نشسته ، آرزوی کهنه داریم
آروزی پرکشیدن ، آرزوی مرگ وحشت
آرزوی بوسه بر عشق ، رد شدن از مرز غربت
در انتظار آمدنت بودم، تا مرا به سرزمین پاک دلت میهمانی کنی و دنیایم را با حجم
"بودنت"،
که اکنون همه دنیای من شده، پر نمایی !؟
چشم براهت بودم تا مهربانی، شور و عشقم را خرج چشمانت کنم!
منتظرت بودم!
تا بار دگر، دستهای مرا به معراج شانه هایت، ببری!
انتظار دیدارت، هنوز با من است! سخت و کشنده!!
اما تو دیگر نیامدی!!!!
"بودنت"،
که اکنون همه دنیای من شده، پر نمایی !؟
چشم براهت بودم تا مهربانی، شور و عشقم را خرج چشمانت کنم!
منتظرت بودم!
تا بار دگر، دستهای مرا به معراج شانه هایت، ببری!
انتظار دیدارت، هنوز با من است! سخت و کشنده!!
اما تو دیگر نیامدی!!!!
تو بوی باران میدهی
تو آسمانی
آرام و دیدنی
تو کوهی
پر از غرور
شبی
تیره اما آبی
تقدیم به تنها و تنهایی
تو آسمانی
آرام و دیدنی
تو کوهی
پر از غرور
شبی
تیره اما آبی
تقدیم به تنها و تنهایی
مهربانم ای خوب...
ياد قلبت باشد يک نفر هست که اينجا
بين آدمهايي که همه سرد و غريبند با تو
تک و تنها، به تو مي انديشد
و دلش از دوري تو دلگير است...
مهربانم اي خوب
اين بار ياد قلبت باشد
يک نفر هست که با تو به خداوند جهان نزديک است
و به يادت هر صبح گونه سبز اقاقي ها را
از ته قلب و دلش مي بوسد
و دعا مي کند اين بار که تو
با دلي سبز و پر از آرامش، راهي خانه خورشيد شوي
و پر از عاطفه و عشق و اميد
به شب معجزه و آبی فردا برسی...
بين آدمهايي که همه سرد و غريبند با تو
تک و تنها، به تو مي انديشد
و دلش از دوري تو دلگير است...
مهربانم اي خوب
اين بار ياد قلبت باشد
يک نفر هست که با تو به خداوند جهان نزديک است
و به يادت هر صبح گونه سبز اقاقي ها را
از ته قلب و دلش مي بوسد
و دعا مي کند اين بار که تو
با دلي سبز و پر از آرامش، راهي خانه خورشيد شوي
و پر از عاطفه و عشق و اميد
به شب معجزه و آبی فردا برسی...
وقتی
هر روز
نقاب میزنم
هر روز میخندم
و سعی میکنم
همه شاد کنم
گاهی هم ناراحت هستم
ولی باز سعی خودم میکنم نشانش ندهم
تنها
وقتی
مینویسم
نقاب از چهره برداشته ام و میتوان
ان ادم پشت نقاب را دید
وقتی
نوشته هایم را میخوانی
مپندار ساده سورایده شدن
با خون دل و دیده ام سوردمشان
هر گاه که چکه های اشک بر این کیبورد یخ میچکد
ولی کسی نیست
تا ارام بگوید
هیس ارام
اینجا چه میکنی
بیا کنارت هستم
تنها یک شعر میگذارم
و لایک میزنند
و من
با لبخند به
این میزان امتیازات نگاه میکنم
اما
کسی نفهمید
نیازی به این
لایکها
ندارم
تنها میایم مینویسم
تا غمهایم را کم کنم
ولی گاهی
همین نوشتن انقدر زیادشان میکنند
که دیگر نمیتوانم
خودم را ارام کنم
و صدای هق هقم را دیوارها میشنوند
هر روز
نقاب میزنم
هر روز میخندم
و سعی میکنم
همه شاد کنم
گاهی هم ناراحت هستم
ولی باز سعی خودم میکنم نشانش ندهم
تنها
وقتی
مینویسم
نقاب از چهره برداشته ام و میتوان
ان ادم پشت نقاب را دید
وقتی
نوشته هایم را میخوانی
مپندار ساده سورایده شدن
با خون دل و دیده ام سوردمشان
هر گاه که چکه های اشک بر این کیبورد یخ میچکد
ولی کسی نیست
تا ارام بگوید
هیس ارام
اینجا چه میکنی
بیا کنارت هستم
تنها یک شعر میگذارم
و لایک میزنند
و من
با لبخند به
این میزان امتیازات نگاه میکنم
اما
کسی نفهمید
نیازی به این
لایکها
ندارم
تنها میایم مینویسم
تا غمهایم را کم کنم
ولی گاهی
همین نوشتن انقدر زیادشان میکنند
که دیگر نمیتوانم
خودم را ارام کنم
و صدای هق هقم را دیوارها میشنوند
عشق آخرين همسفر من مثل تو منو رها كرد
حالا دستهام مونده و تنهايي من
حالا دستهام مونده و تنهايي من
نه مثل همیشه
در ضیافت زمین و ستاره
با لباس سفید اتو کشیده ایستاده‌ام
تا به تجربه‌های تازه‌ی این غربت بی‌آینه
عادت کنم
به قیامت‌ِ دیدار تو نمی‌دانم اما
چه‌گونه؟
اکنون که مه از کوه پائین می‌آید
از تپه پائین می‌آید
روی سقف سفالین خانه‌ها چرخ می‌زند
و بر شاخه‌های پریشان اردی‌بهشت،
که سنگین از عطر شکوفه‌های غریب
می‌بارد،
من از رویاهای پراکنده‌ام در سرزمینی یاد میکنم
که انگار وطن من بود!
و دلم برای تو ای نامهربان
نه مثل همیشه
که بیش‌تر از همیشه
تنگ میشود...
در ضیافت زمین و ستاره
با لباس سفید اتو کشیده ایستاده‌ام
تا به تجربه‌های تازه‌ی این غربت بی‌آینه
عادت کنم
به قیامت‌ِ دیدار تو نمی‌دانم اما
چه‌گونه؟
اکنون که مه از کوه پائین می‌آید
از تپه پائین می‌آید
روی سقف سفالین خانه‌ها چرخ می‌زند
و بر شاخه‌های پریشان اردی‌بهشت،
که سنگین از عطر شکوفه‌های غریب
می‌بارد،
من از رویاهای پراکنده‌ام در سرزمینی یاد میکنم
که انگار وطن من بود!
و دلم برای تو ای نامهربان
نه مثل همیشه
که بیش‌تر از همیشه
تنگ میشود...
غروب که میشود
دلم میگیرد
دل تنگ میشوم
ولی دیگر به دل تنگیهایم
عادت کرده ام
به نبودنهایش عادت کرده ام
به خنده هایش با دیگران عادت کرده ام
تنها
در سکوت به اسمان نگاه میکنم
و منتظر میشوم دوباره یک روز تکراری دیگر تمام شود
ولی از این تکرار خسته ام
چقدر دلم یک اتفاق
میخواهد
متفاوت با این روزهای تکراری
دلم میگیرد
دل تنگ میشوم
ولی دیگر به دل تنگیهایم
عادت کرده ام
به نبودنهایش عادت کرده ام
به خنده هایش با دیگران عادت کرده ام
تنها
در سکوت به اسمان نگاه میکنم
و منتظر میشوم دوباره یک روز تکراری دیگر تمام شود
ولی از این تکرار خسته ام
چقدر دلم یک اتفاق
میخواهد
متفاوت با این روزهای تکراری
[FONT=courier new,courier,monospace]اینکــه بـاید فـرامـوشت می کـردم[/FONT]
[FONT=courier new,courier,monospace]را فــرامــوش کـــردم
[FONT=courier new,courier,monospace]تـو تکـراری تـرـن "حضـــور" روزگـار منــی
[FONT=courier new,courier,monospace]و مــن عجیب؛[/FONT]
[FONT=courier new,courier,monospace]بـه بــودن تــــو...[/FONT]
[FONT=courier new,courier,monospace]از آنسـوی فاصـله هــا[/FONT]
[FONT=courier new,courier,monospace]خــو گــرفتـه ام...[/FONT]
[/FONT][/FONT]
انقدر سکوت کرده ام
و سخن نگفتم
که
این
فریادها
و سکوت ناگهانی
مرا در خود اسیر کرده است
همیشه
میگویند
سکوت کن
ولی
دیگر سکوت بی معنا میشود
وقتی
هیچ هم صحبتی
نداری
اونوقت
برای هر بیگانه ای
از خودت و دردهایت میگویی
و بعضی از
این بیگانگان
یا دل میشسوزانند
یا ترحم
یا میشوند
خنجری بر قلبت
و سخن نگفتم
که
این
فریادها
و سکوت ناگهانی
مرا در خود اسیر کرده است
همیشه
میگویند
سکوت کن
ولی
دیگر سکوت بی معنا میشود
وقتی
هیچ هم صحبتی
نداری
اونوقت
برای هر بیگانه ای
از خودت و دردهایت میگویی
و بعضی از
این بیگانگان
یا دل میشسوزانند
یا ترحم
یا میشوند
خنجری بر قلبت
زیر بـاران با یاد تو میروم
بـه دنبال جای پـای تـو
تـو را مـی پرستـم من شـبانـه
بـرای لحـظه هـای شادمانه
بـرای بـا تو بودن صادقـانـه
مـی آیم من بـه پیشـت عاشقانه
بـه تودل بستـم من شاعرانه
اما افسـوس ازدرك زمانه
چه زیباست راز زمانه
اگرزندگی باشد یك ترانه
همین که تو میدانــی
" دوستت دارم"
کافیست...
بگذار خفه کند خودش را
دنیا...
" دوستت دارم"
کافیست...
بگذار خفه کند خودش را
دنیا...
صــبر
هيـــچ وقــــت
انتــخاب نــيســت
اجبــار اســت...اجــبـــار..
مـــن از يــــــــــــادت نمـيکاهـــم
تــــــــــــو را هر لحظه چــــــــــــون احساس نيــــــــــــما
چــــــــــــشم در راهــــــــــــم…
هيـــچ وقــــت
انتــخاب نــيســت
اجبــار اســت...اجــبـــار..
مـــن از يــــــــــــادت نمـيکاهـــم
تــــــــــــو را هر لحظه چــــــــــــون احساس نيــــــــــــما
چــــــــــــشم در راهــــــــــــم…
زندگی رویا نیست.
زندگی زیبایی ست.
می توان ،
بر درختی تهی از بار ، زدن پیوندی
می توان در دل این مزرعه خشک و تهی بذری ریخت
می توان ،
از میان فاصله ها را بر داشت
دل من با دل تو ،
هر دو بیزار از این فاصله هاست
زندگی زیبایی ست.
می توان ،
بر درختی تهی از بار ، زدن پیوندی
می توان در دل این مزرعه خشک و تهی بذری ریخت
می توان ،
از میان فاصله ها را بر داشت
دل من با دل تو ،
هر دو بیزار از این فاصله هاست