Sarp
مدیر بازنشسته
مصطفی دهقان
"اختصاصی وبسایت"
شرکت ایرانسل، شرکت جالبی است. شرکتی است که مدعی بکار گیری روش های جدید مدیریت مشتری محور و ارائه خدمات در کوتاه ترین زمان ممکن است. ایرانسل شاید توانسته باشد این ادعای خود را در بخش سیم کارت جامه عمل پوشانده، البته آن هم فقط در سهولت دریافت سیم کارت و نه خدمات مرتبط با آن، اما وقتی شما از سر ناچاری متقاضی دریافت سرویس وایمکس این شرکت می شوی، در فرآیندی قرار می گیری که با عقب افتاده ترین سیستم های بوروکراتیک در دورافتاده ترین نقطه مملکت برابری می کند. بگذارید داستان واقعی بلایی که سرویس وایمکس بر شخص من نازل کرده را برایتان بازگو کنم.
حدود دو ماه پیش، من و همسرم تصمیم گرفتیم تا برای منزلمان اینترنت پرسرعت بگیریم. طبق روال معمول با یک شرکت خدمات ADSL تماس گرفتیم و آن ها بعد از چند روز به ما اعلام کردند که ظرفیت منطقه شما پر شده است و شما نمی توانید از ADSL استفاده کنید. ما برای پی گیری این موضوع به مخابرات منطقه رفتیم تا ببینیم کی می شود یک ظرفیت خالی به چنگ آورد. برادران مخابرات در حالی که مشغول صرف صبحانه بودند، اعلام کردند که "نمی دونیم" و "ماهی یه بار تماس بگیر تا ببینی چی می شه" . من و همسرم ضمن قدردانی از تلاش های شبانه روزی این دوستان و نقشی که در پیشرفت و سعادت کشور عزیزمان ایفا می کنند، دست از پا درازتر از مخابرات خارج شدیم و به دنبال راه و روش دیگری برای دستیابی به مقصود گشتیم.
چند روز بعد وقتی درد بی درمان خود را با دوستی در میان گذاشتیم، این دوست به ما پیشنهاد داد که: "چرا وایمکس نمی گیری؟" و در ادامه از مزایای این سرویس طلایی سخن ها گفت نصیحتمان کرد که وایمکسی شویم. ما نیز نصیحت دوستمان را نصب العین قرار دادیم و به سراغ سایت ایرانسل رفتیم تا ببینیم منطقه ما را پوشش می دهد یا نه و این ابتدای افتادن ما در چاله ای بود که من آن را مصیبت وایمکسی می نامم.
خلاصه این مصیبت از نگاه اول شخص، دوم شخص و سوم شخص! چنین است:
من نقشه پوشش مناطق را چک می کنم و می بینم که وایمکس در منطقه ما پوشش دارد، فرم ثبت نام اینترنتی را پر می کنم. اپراتور ایرانسل دو روز بعد تماس می گیرد و آدرس دقیق منزل ما را می خواهد. آدرس را که می دهیم می گوید که منطقه شما پوشش ندارد و همین که می خواهم بگویم پس چرا نقشه سایت خلاف این را می گوید، گوشی را قطع می کند.
من اما چون روزنامه نگارم و اصولا روزنامه نگاران بیش از حد خوشبین اند تلاش می کنم این پاسخ نا امید کننده را به ناراحتی آن خانم در آن لحظه خاص نسبت دهم و شانس خودم را به شیوه دیگری امتحان کنم: شیوه مراجعه به نمایندگی ایرانسل.
شنبه صبح علی الطلوع به همراه همسرم به نمایندگی ایرانسل در سعادت آباد می رویم، نماینده ایرانسل به ما می گوید معرفی نامه و کارت ملی را بیاورید و وایمکسی شوید اما قبل از آن با 09377070000 تماس بگیرید "تا پوششتان را چک کنند". ما با ذکر چند صلوات و نذر و نیاز به درگاه احدیت شماره را می گیریم و آرزو می کنیم که آن خانمی که ناراحت بود گوشی را برندارد. بعد از حدود 4 دقیقه که به پیامهای ضبط شده ی آگاهی بخش، گوش دل فرا می دهیم، اپراتوری مردی با معرفی خود و بیان " روز شما مشتری عزیر بخیر" پاسخمان را می دهد. پاسخ همان پاسخ قبلی است، " پوشش ندارید". از اپراتور می پرسم پس چرا نقسه سایتتات چیز دیگری می گوید. پاسخ می دهد که آن نقشه دقیق نیست و این جمله اش ما را بهت زده می کند.
نا امید و سرافکنده و شرمسار از سوزاندن یک روز از مرخصی مان به خانه بر می گردیم. چند روز بعد آن دوست ناصحمان را می بینیم. او به ما می گوید "این اپراتور ها چیزی از وایمکس نمی فهمند. بیا این مودم"کله قندی" من را بگیر و ببر خانه و با اکانت من برو ببین وضعیت پوشش آنجا چگونه است". خوشان خوشان "مودم کله قندی" در دست به منزل می رویم، مودم را به برق می زنیم و کانکت می شویم و می بینیم به حمدالله سیگنالمان پُرِ پُر است. به همان شماره زنگ می زنیم و شرح ماوقع باز می گوییم. حیرت می کند و می گوید ال ایحال نقشه ما می گوید الان شما پوشش ندارید پس ما نمی توانیم برای شما چیزی را ثبت کنیم، خودتان بروید نمایندگی و آنجا زورتان را بزنید که تقاضایتان را ثبت کنند.
فردا صبح درب نمایندگی توسط متصدی آنجا با حضور من و همسر گرام گشوده می شود تا یک روز کاری دیگر برای کارمندان سخت کوش ایرانسل آغاز شود و باید بگویم که ما یعنی من و همسرم، سعادت حضور در این لحظه تاریخی را داشتیم. بعد از مستقر شدن دوستان در مکان های معهود، به ما می گویند که اگر کار وایمکسی دارید فردا بیایید چون متصدی آن رفته مرخصی. (باور کنید اغراق نمی کنم، به جان خودم و تمامی اهالی فامیلمان متصدی وایمکس رفته بود مرخصی).
فکر می کنید که ما نا امید شدیم؟ نه! ما همچنان به مبارزه ادامه دادیم. رفتیم و فردا دوباره آمدیم. متصدی وایمکس آمده بود. مدارکمان را که گرفت این جواب را به ما داد: "فیش تلفنتان آدرس ندارد! معرفی نامه تان هم دستی نوشته شده است." گفتیم معرفی نامه را تایپی می آوریم ولی فیش تلفن که دیگر کار دست ما نیست که آدرس دارش کنیم. شانه متصدی که بالا رفت همه پاسخ خود را گرفتیم.
باز هم نا امید نشدیم. با همان شماره مرکز وایمکس تماس گرفتیم و شرح حالمان را پس از 4 دقیقه گوش دادن به پیام های ضبط شده ی آگاهی بخش به اپراتور آنجا گفتیم. پس از رایزنی های بسیار، اپراتور مربوطه گفت:" فیش برقتان اگر آدرس دارد به فیش تلفنتان ضمیمه کنید، حل است". فردای آن روز چنین کردیم و وایمکسمان ثبت شد. دوان دوان به بانک رفتیم و پولی که در اس.ام.اس شرکت ایرانسل گفته بود را به حساب شرکت واریز کردیم و گمان کردیم از فردا با اینترنت پرسرعت وایمکس به شبکه جهانی اینترنت وصل خواهیم بود.
فردای آن روز تکنسین ایرانسل نیامد که مودممان را وصل کند. روز بعدش از ایرانسل تماس گرفتند و شماره تلفن و نام تکنسین را اعلام کردند و گفتند که راس ساعت 7 بعد از ظهر منزل شما خواهد بود. ما ساعت 6 خودمان را به منزل رساندیم و لباس های نومان را پوشیدیم و در معیت پدر همسرم منتظر ماندیم تا به سعادت دیدار با تکنسین ایرانسل نایل شویم. تا ساعت 7 و نیم منتظر ماندیم و هی به هم گفتیم که این ترافیک تهران امان همه را بریده و باعث شده هیچ کس به موقع به قرار خود نرسد.
زمان که به 8 نزدیک شد دل به دریا زدیم و با شماره تکنسین تماس گرفتیم. ایشان با خوشرویی تمام اعلام کردند که به علت مشکل فنی در خطوط وایمکس با اندکی تاخیر خواهند آمد. دردسرتان نمی دهم، پس از 2 بار دیگر که این تکنسین قرار را عقب انداخت ساعت 10 و نیم شب به منزل ما آمد مودم را روی میز گذاشت. از ما امضا گرفت و گفت سایت ایرانسل امشب خراب است و فردا خودتان به ترتیبی که در این دفترچه نوشته شده به سایت مراجعه کنید و مودمتان را ثبت کنید. ضمنا تکنسین عزیز پس از دریافت مدارک ما اعلام کرد که بدانید و آگاه باشید که اکانت شما تا 24 ساعت آینده فعال خواهد شد.
فردا صبح مودممان را ثبت کردیم و ماندیم به انتظار دریافت اس.ام.اس فعال شدن اکانت. 48 ساعت گذشت و خبری نشد. با همان شماره مرکز وایمکس تماس گرفتیم و پس از شنیدن 4 دقیقه پیام آگاهی بخش ضبط شده به ما گفتند شناسه وایمکستان را بگویید. شناسه را گفتیم و گفت صاحب شناسه(یعنی همسر بنده) گوشی را بگیرند. از ایشان نام و فامیل و کد ملی و کد پستی را خواستند و تایید شد که ما خودمانیم نه یک شخص دیگر. پس از بیان ماوقع، اپراتور وظیفه شناس به همسر بنده اعلام کرد که مدارکتان به دست ما نرسیده. شکایتمان را ثبت کردند، شماره تماسمان را گرفتند و به ما یک شماره پی گیری دادند و گفتند تا 24 ساعت آیند خبرمان خواهند کرد.
24 ساعت از آن 24 ساعتی که قرار بود تماس بگیرند گذشت و خبری نشد. دوباره با همان شماره تماس گرفتیم و مجددا به 4 دقیقه پیام آگاهی بخش گوش دل فرا دادیم. این بار اپراتور گرامی به ما گفت که تکنسینی که مدارک شما را تحویل گرفته به شرکت مراجعه نکرده. شماره و نام تکنسین را به اپراتور دادیم. گفت تا عصر پی گیری می کند. خودمان با تکنسین تماس گرفتیم، ما را لایق پاسخ ندید. عصر پس از طی همان مراحل و گوش دادن به همان 4 دقیقه پیام آگاهی بخش به اپراتور وصل شدیم. گفت مدارکتان را از نو برای ما فکس کنید. پذیرفتیم. فردا پس از تهیه مجدد مدارک تماس گرفتیم و آن 4 دقیقه پیام طلایی را گوش دادیم و عاجزانه از اپراتور شماره فکس را طلب کردیم. این اپراتور به ما گفت که "ایمیل کنید بهتره و ضمنا مورد شما تبدیل به یه مورد خاص شده و هیچ ضمانتی نیست که به مورد شما به سرعت رسیدگی بشه".
باورتان می شود؟
حالا ما مانده ایم و یک شناسه وایمکس و یک رمز عبور که غیر فعال است و شرکت مشتری محور ایرانسل که پر توش و توان به دنبال حل مشکل ما است. جالب این است که مدارک ما نزد آن تکنسین مانده و هر کاری که بخواهد می تواند با آن بکند و این بخش ماجرا ابدا برای شرت گرانسنگ ایرانسل اهمیتی ندارد. ما که حل مشکلمان را به خدا واگذار کرده ایم و بدانید که اگر شما هم پای در این راه پر خطر گذاشتید، در انتهای آن به یک حالت عرفانی "راضیه مرضیه" خواهید رسید که حس و حال زیبایی است.
ما که مدارکمان توط ایرانسل وقف عام شده پس شناسه وایمکسمان را هم این جا می گذارم و اگر تا چند روز دیگر اتفاقی نیفتاد رمز عبورش را هم می گذارم تا مومنین و مومنات بدانند که آن چه در بالا آمده همه راستِ راست بود.در حساب کاربری من مدت ها است که در جلوی "وضعیت فعلی کاربر"، نوشته شده: در انتظار دریافت مدارک.
شناسه وایمکس: 09411180018
تکمله: 1 ساعت بعد از انتشار این مطلب از شرکت ایرانسل تماس گرفتند و اکانت ما را فعال کردند. حال در ادامه چه پیش آید، نمی دانم. ولی گزارش لحظه به لحظه از اتفاقات آتی را هم منتشر خواهم کرد.
"اختصاصی وبسایت"
شرکت ایرانسل، شرکت جالبی است. شرکتی است که مدعی بکار گیری روش های جدید مدیریت مشتری محور و ارائه خدمات در کوتاه ترین زمان ممکن است. ایرانسل شاید توانسته باشد این ادعای خود را در بخش سیم کارت جامه عمل پوشانده، البته آن هم فقط در سهولت دریافت سیم کارت و نه خدمات مرتبط با آن، اما وقتی شما از سر ناچاری متقاضی دریافت سرویس وایمکس این شرکت می شوی، در فرآیندی قرار می گیری که با عقب افتاده ترین سیستم های بوروکراتیک در دورافتاده ترین نقطه مملکت برابری می کند. بگذارید داستان واقعی بلایی که سرویس وایمکس بر شخص من نازل کرده را برایتان بازگو کنم.
حدود دو ماه پیش، من و همسرم تصمیم گرفتیم تا برای منزلمان اینترنت پرسرعت بگیریم. طبق روال معمول با یک شرکت خدمات ADSL تماس گرفتیم و آن ها بعد از چند روز به ما اعلام کردند که ظرفیت منطقه شما پر شده است و شما نمی توانید از ADSL استفاده کنید. ما برای پی گیری این موضوع به مخابرات منطقه رفتیم تا ببینیم کی می شود یک ظرفیت خالی به چنگ آورد. برادران مخابرات در حالی که مشغول صرف صبحانه بودند، اعلام کردند که "نمی دونیم" و "ماهی یه بار تماس بگیر تا ببینی چی می شه" . من و همسرم ضمن قدردانی از تلاش های شبانه روزی این دوستان و نقشی که در پیشرفت و سعادت کشور عزیزمان ایفا می کنند، دست از پا درازتر از مخابرات خارج شدیم و به دنبال راه و روش دیگری برای دستیابی به مقصود گشتیم.
چند روز بعد وقتی درد بی درمان خود را با دوستی در میان گذاشتیم، این دوست به ما پیشنهاد داد که: "چرا وایمکس نمی گیری؟" و در ادامه از مزایای این سرویس طلایی سخن ها گفت نصیحتمان کرد که وایمکسی شویم. ما نیز نصیحت دوستمان را نصب العین قرار دادیم و به سراغ سایت ایرانسل رفتیم تا ببینیم منطقه ما را پوشش می دهد یا نه و این ابتدای افتادن ما در چاله ای بود که من آن را مصیبت وایمکسی می نامم.
خلاصه این مصیبت از نگاه اول شخص، دوم شخص و سوم شخص! چنین است:
من نقشه پوشش مناطق را چک می کنم و می بینم که وایمکس در منطقه ما پوشش دارد، فرم ثبت نام اینترنتی را پر می کنم. اپراتور ایرانسل دو روز بعد تماس می گیرد و آدرس دقیق منزل ما را می خواهد. آدرس را که می دهیم می گوید که منطقه شما پوشش ندارد و همین که می خواهم بگویم پس چرا نقشه سایت خلاف این را می گوید، گوشی را قطع می کند.
من اما چون روزنامه نگارم و اصولا روزنامه نگاران بیش از حد خوشبین اند تلاش می کنم این پاسخ نا امید کننده را به ناراحتی آن خانم در آن لحظه خاص نسبت دهم و شانس خودم را به شیوه دیگری امتحان کنم: شیوه مراجعه به نمایندگی ایرانسل.
شنبه صبح علی الطلوع به همراه همسرم به نمایندگی ایرانسل در سعادت آباد می رویم، نماینده ایرانسل به ما می گوید معرفی نامه و کارت ملی را بیاورید و وایمکسی شوید اما قبل از آن با 09377070000 تماس بگیرید "تا پوششتان را چک کنند". ما با ذکر چند صلوات و نذر و نیاز به درگاه احدیت شماره را می گیریم و آرزو می کنیم که آن خانمی که ناراحت بود گوشی را برندارد. بعد از حدود 4 دقیقه که به پیامهای ضبط شده ی آگاهی بخش، گوش دل فرا می دهیم، اپراتوری مردی با معرفی خود و بیان " روز شما مشتری عزیر بخیر" پاسخمان را می دهد. پاسخ همان پاسخ قبلی است، " پوشش ندارید". از اپراتور می پرسم پس چرا نقسه سایتتات چیز دیگری می گوید. پاسخ می دهد که آن نقشه دقیق نیست و این جمله اش ما را بهت زده می کند.
نا امید و سرافکنده و شرمسار از سوزاندن یک روز از مرخصی مان به خانه بر می گردیم. چند روز بعد آن دوست ناصحمان را می بینیم. او به ما می گوید "این اپراتور ها چیزی از وایمکس نمی فهمند. بیا این مودم"کله قندی" من را بگیر و ببر خانه و با اکانت من برو ببین وضعیت پوشش آنجا چگونه است". خوشان خوشان "مودم کله قندی" در دست به منزل می رویم، مودم را به برق می زنیم و کانکت می شویم و می بینیم به حمدالله سیگنالمان پُرِ پُر است. به همان شماره زنگ می زنیم و شرح ماوقع باز می گوییم. حیرت می کند و می گوید ال ایحال نقشه ما می گوید الان شما پوشش ندارید پس ما نمی توانیم برای شما چیزی را ثبت کنیم، خودتان بروید نمایندگی و آنجا زورتان را بزنید که تقاضایتان را ثبت کنند.
فردا صبح درب نمایندگی توسط متصدی آنجا با حضور من و همسر گرام گشوده می شود تا یک روز کاری دیگر برای کارمندان سخت کوش ایرانسل آغاز شود و باید بگویم که ما یعنی من و همسرم، سعادت حضور در این لحظه تاریخی را داشتیم. بعد از مستقر شدن دوستان در مکان های معهود، به ما می گویند که اگر کار وایمکسی دارید فردا بیایید چون متصدی آن رفته مرخصی. (باور کنید اغراق نمی کنم، به جان خودم و تمامی اهالی فامیلمان متصدی وایمکس رفته بود مرخصی).
فکر می کنید که ما نا امید شدیم؟ نه! ما همچنان به مبارزه ادامه دادیم. رفتیم و فردا دوباره آمدیم. متصدی وایمکس آمده بود. مدارکمان را که گرفت این جواب را به ما داد: "فیش تلفنتان آدرس ندارد! معرفی نامه تان هم دستی نوشته شده است." گفتیم معرفی نامه را تایپی می آوریم ولی فیش تلفن که دیگر کار دست ما نیست که آدرس دارش کنیم. شانه متصدی که بالا رفت همه پاسخ خود را گرفتیم.
باز هم نا امید نشدیم. با همان شماره مرکز وایمکس تماس گرفتیم و شرح حالمان را پس از 4 دقیقه گوش دادن به پیام های ضبط شده ی آگاهی بخش به اپراتور آنجا گفتیم. پس از رایزنی های بسیار، اپراتور مربوطه گفت:" فیش برقتان اگر آدرس دارد به فیش تلفنتان ضمیمه کنید، حل است". فردای آن روز چنین کردیم و وایمکسمان ثبت شد. دوان دوان به بانک رفتیم و پولی که در اس.ام.اس شرکت ایرانسل گفته بود را به حساب شرکت واریز کردیم و گمان کردیم از فردا با اینترنت پرسرعت وایمکس به شبکه جهانی اینترنت وصل خواهیم بود.
فردای آن روز تکنسین ایرانسل نیامد که مودممان را وصل کند. روز بعدش از ایرانسل تماس گرفتند و شماره تلفن و نام تکنسین را اعلام کردند و گفتند که راس ساعت 7 بعد از ظهر منزل شما خواهد بود. ما ساعت 6 خودمان را به منزل رساندیم و لباس های نومان را پوشیدیم و در معیت پدر همسرم منتظر ماندیم تا به سعادت دیدار با تکنسین ایرانسل نایل شویم. تا ساعت 7 و نیم منتظر ماندیم و هی به هم گفتیم که این ترافیک تهران امان همه را بریده و باعث شده هیچ کس به موقع به قرار خود نرسد.
زمان که به 8 نزدیک شد دل به دریا زدیم و با شماره تکنسین تماس گرفتیم. ایشان با خوشرویی تمام اعلام کردند که به علت مشکل فنی در خطوط وایمکس با اندکی تاخیر خواهند آمد. دردسرتان نمی دهم، پس از 2 بار دیگر که این تکنسین قرار را عقب انداخت ساعت 10 و نیم شب به منزل ما آمد مودم را روی میز گذاشت. از ما امضا گرفت و گفت سایت ایرانسل امشب خراب است و فردا خودتان به ترتیبی که در این دفترچه نوشته شده به سایت مراجعه کنید و مودمتان را ثبت کنید. ضمنا تکنسین عزیز پس از دریافت مدارک ما اعلام کرد که بدانید و آگاه باشید که اکانت شما تا 24 ساعت آینده فعال خواهد شد.
فردا صبح مودممان را ثبت کردیم و ماندیم به انتظار دریافت اس.ام.اس فعال شدن اکانت. 48 ساعت گذشت و خبری نشد. با همان شماره مرکز وایمکس تماس گرفتیم و پس از شنیدن 4 دقیقه پیام آگاهی بخش ضبط شده به ما گفتند شناسه وایمکستان را بگویید. شناسه را گفتیم و گفت صاحب شناسه(یعنی همسر بنده) گوشی را بگیرند. از ایشان نام و فامیل و کد ملی و کد پستی را خواستند و تایید شد که ما خودمانیم نه یک شخص دیگر. پس از بیان ماوقع، اپراتور وظیفه شناس به همسر بنده اعلام کرد که مدارکتان به دست ما نرسیده. شکایتمان را ثبت کردند، شماره تماسمان را گرفتند و به ما یک شماره پی گیری دادند و گفتند تا 24 ساعت آیند خبرمان خواهند کرد.
24 ساعت از آن 24 ساعتی که قرار بود تماس بگیرند گذشت و خبری نشد. دوباره با همان شماره تماس گرفتیم و مجددا به 4 دقیقه پیام آگاهی بخش گوش دل فرا دادیم. این بار اپراتور گرامی به ما گفت که تکنسینی که مدارک شما را تحویل گرفته به شرکت مراجعه نکرده. شماره و نام تکنسین را به اپراتور دادیم. گفت تا عصر پی گیری می کند. خودمان با تکنسین تماس گرفتیم، ما را لایق پاسخ ندید. عصر پس از طی همان مراحل و گوش دادن به همان 4 دقیقه پیام آگاهی بخش به اپراتور وصل شدیم. گفت مدارکتان را از نو برای ما فکس کنید. پذیرفتیم. فردا پس از تهیه مجدد مدارک تماس گرفتیم و آن 4 دقیقه پیام طلایی را گوش دادیم و عاجزانه از اپراتور شماره فکس را طلب کردیم. این اپراتور به ما گفت که "ایمیل کنید بهتره و ضمنا مورد شما تبدیل به یه مورد خاص شده و هیچ ضمانتی نیست که به مورد شما به سرعت رسیدگی بشه".
باورتان می شود؟
حالا ما مانده ایم و یک شناسه وایمکس و یک رمز عبور که غیر فعال است و شرکت مشتری محور ایرانسل که پر توش و توان به دنبال حل مشکل ما است. جالب این است که مدارک ما نزد آن تکنسین مانده و هر کاری که بخواهد می تواند با آن بکند و این بخش ماجرا ابدا برای شرت گرانسنگ ایرانسل اهمیتی ندارد. ما که حل مشکلمان را به خدا واگذار کرده ایم و بدانید که اگر شما هم پای در این راه پر خطر گذاشتید، در انتهای آن به یک حالت عرفانی "راضیه مرضیه" خواهید رسید که حس و حال زیبایی است.
ما که مدارکمان توط ایرانسل وقف عام شده پس شناسه وایمکسمان را هم این جا می گذارم و اگر تا چند روز دیگر اتفاقی نیفتاد رمز عبورش را هم می گذارم تا مومنین و مومنات بدانند که آن چه در بالا آمده همه راستِ راست بود.در حساب کاربری من مدت ها است که در جلوی "وضعیت فعلی کاربر"، نوشته شده: در انتظار دریافت مدارک.
شناسه وایمکس: 09411180018
تکمله: 1 ساعت بعد از انتشار این مطلب از شرکت ایرانسل تماس گرفتند و اکانت ما را فعال کردند. حال در ادامه چه پیش آید، نمی دانم. ولی گزارش لحظه به لحظه از اتفاقات آتی را هم منتشر خواهم کرد.
کد:
http://hamshahrimags.com/NSite/FullStory/News/?Id=2976
آخرین ویرایش:
