مشاعرۀ سنّتی

[حسن بیدخوری]

درون خانه ای چون هست صورت
فرشته ناید اندر وی ضرورت

تو مو میبینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو

 

[mani24]

تو مو میبینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو

وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او

تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را​

 

[حسن بیدخوری]

وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او

تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را​

از بس ز آشنایی مردم رمیده ام
دائم تلاش معنی بیگانه می کنم

 

[mani24]

از بس ز آشنایی مردم رمیده ام
دائم تلاش معنی بیگانه می کنم

من ای گل دوست می‌دارم تو را کز بوی مشکینت​

چنان مستم که گویی بوی یار مهربان آید​

نسیم صبح را گفتم تو با او جانبی داری​

کز آن جانب که او باشد صبا عنبرفشان آید​

 

[حسن بیدخوری]

من ای گل دوست می‌دارم تو را کز بوی مشکینت​

چنان مستم که گویی بوی یار مهربان آید​

نسیم صبح را گفتم تو با او جانبی داری​

کز آن جانب که او باشد صبا عنبرفشان آید​

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مهر لب او بر در این خانه نهادیم

 

[zahra.71]

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مهر لب او بر در این خانه نهادیم

من پیر سال و ماه نیم یار بی وفاست
بر من چو عمر میگذرد پیر از ان شدم

 

[حسن بیدخوری]

من پیر سال و ماه نیم یار بی وفاست
بر من چو عمر میگذرد پیر از ان شدم

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم

 

[zahra.71]

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم

مرگ گوارا شود موی چو گردد سپید
لذت دیگر بود خواب دم صبح را

 

[mani24]

مرگ گوارا شود موی چو گردد سپید
لذت دیگر بود خواب دم صبح را

آن نه زلفست و بناگوش که روزست و شب‌ست​

وان نه بالای صنوبر که درخت رطب‌ست​

نه دهانیست که در وهم سخندان آید​

مگر اندر سخن آیی و بداند که لب‌ست​

 

[khanommohandes]

آن نه زلفست و بناگوش که روزست و شب‌ست​

وان نه بالای صنوبر که درخت رطب‌ست​

نه دهانیست که در وهم سخندان آید​

مگر اندر سخن آیی و بداند که لب‌ست​

تا فصل وصال منتظر خواهم ماند
تا ديدن يار منتظر خواهم ماند
در غيبت او اگر مرا دار زنند
بر چوبه دار منتظر خواهم ماند
​

 

[zahra.71]

تا فصل وصال منتظر خواهم ماندتا ديدن يارمنتظر خواهم مانددر غيبت او اگر مرا دار زنندبر چوبه دار منتظر خواهمماند​

دامن صحرا نبرد از چهره ام گرد ملال
میروم چون سیل تا دریا بفریادم رسد

 

[khanommohandes]

دامن صحرا نبرد از چهره ام گرد ملال
میروم چون سیل تا دریا بفریادم رسد

دامن خود را پر از گل مي كنم ​

در هواي گل تامل مي كنم ​

 

[zahra.71]

دامن خود را پر از گل مي كنم ​

در هواي گل تامل مي كنم ​

مرا با شمع نسبت نیس در سوز
که او شب سوزد و من در شب و روز

 

[khanommohandes]

مرا با شمع نسبت نیس در سوز
که او شب سوزد و من در شب و روز

ز دست دیده و دل هر دو فریاد​

هر آن چه دیده بیند دل کند یاد​

 

[zahra.71]

ز دست دیده و دل هر دو فریاد​

هر آن چه دیده بیند دل کند یاد​

در قیامت که سر از خاک ب در خواهم کرد
بازهم در طلبت خاک بسر خواهم  کرد

 

[khanommohandes]

در قیامت که سر از خاک ب در خواهم کرد
بازهم در طلبت خاک بسر خواهم کرد

در آسمان نه عجب گربه گفته حافظ سرود زهره به رقص اورد مسیحارا​

 

[zahra.71]

در آسمان نه عجب گربه گفته حافظ سرود زهره به رقص اورد مسیحارا​

الا یا ایها الساقی ادر کسا و ناولها
که عشق اسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

 

[khanommohandes]

الا یا ایها الساقی ادر کسا و ناولها
که عشق اسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

آسمان بوي اجابت مي دهد​

بس که قنديل دعا آويخته است
​

 

[حسن بیدخوری]

آسمان بوي اجابت مي دهد​

بس که قنديل دعا آويخته است
​

تا فصل وصال منتظر خواهم ماند
تا دیدن یار منتظر خواهم ماند

در غربت او اگر مرا دار زنند
بر چوبه ی دار منتظر خواهم ماند

 

[*انعکاس*]

دل خراب من دگر خرابتر نمیشود
که خنجز غمت دگر خرابتر نمیزند

 

[حسن بیدخوری]

دل خراب من دگر خرابتر نمیشود
که خنجز غمت دگر خرابتر نمیزند

در دل هوسی هست دریغا نفسی نیست
ما را نفسی نیست که در دل هوسی نیست

 

[jungle bird]

تنها یکی به قله ی تاریخ می رسد
هر مرد پا شکسته که تیمور لنگ نیست

 

[self.f_t_m990]

تنها یکی به قله ی تاریخ می رسد
هر مرد پا شکسته که تیمور لنگ نیست

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه
حکیم عمر خیام

 

[mx_2000]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه
حکیم عمر خیام

همت طلب از باطن پیران سحرخیز
زیرا که یکـی را ز دو عالم طلبیدند

------ فروغی بسطامی -------
​

 

[حسن بیدخوری]

همت طلب از باطن پیران سحرخیز
زیرا که یکـی را ز دو عالم طلبیدند

------ فروغی بسطامی -------
​

در عرصه ی جنگ بر جهان تاختیم
در جبهه ی نرم قافیه را باختیم

 

[mani24]

در عرصه ی جنگ بر جهان تاختیم
در جبهه ی نرم قافیه را باختیم

موی بتراش و کفن ساز تنت را از موی

تا درین عرصه نگردی تو بهر مویی مات

 

[self.f_t_m990]

موی بتراش و کفن ساز تنت را از موی

تا درین عرصه نگردی تو بهر مویی مات

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش / رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

 

[حسن بیدخوری]

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش / رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

آن روز که در محشر مردم همه گردآیند
ما با تو در آن غوغا دزدیده نظربازیم

 

[self.f_t_m990]

معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا/ کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا

 

[alone.eng]

معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا/ کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان امد وقت است که باز ایی