مشاعرۀ سنّتی

[ar ebrahimzadeh]

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل
اسیر دست شیطانی چه حاصل

 

[ar ebrahimzadeh]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخواست مشکل نشیند

 

[aynaz]

دل با اميد وصل به جان خواست درد عشق
آن روز درد عشق چنين بي‌دوا نبود
از من گذشت و من هم از او بگذرم ولي
با چون مني بغير محبت روا نبود

 

[ar ebrahimzadeh]

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دوهزار کوزه گویا و خموش
ناگه ز یکی کوزه برآمد این خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

"این شعر خیام را خیلی دوست دارم ولی در صحت مصرع سوم رباعی شک دارم"

 

[marjan.h]

شمع هر جمع مشو ورنه بسوزی مارا
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهره ی شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم.

 

[hamid_61]

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دوهزار کوزه گویا و خموش
ناگه ز یکی کوزه برآمد این خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

"این شعر خیام را خیلی دوست دارم ولی در صحت مصرع سوم رباعی شک دارم"

در کـارگـه کـوزه گـري بــودم دوش

ديـدم دو هزار کـوزه گـويا و خـموش

هــر يک به زبان حــال با مـن گفتند

کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

(خيام)

 

[sshhiimmaa]

شراب تلخ مي خواهم كه مرد افكن بود زورش
كه تا يك دم بياسايم ز دنيا و شر و شورش

 

[aynaz]

شب تاريک و بيم موج و گردابي چنين هايل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها

 

[يامين]

آمد اما درنگاهش آن نوازشها نبود

دل همان دل بود اما مست و بي پروا نبود

بر لب خندان او غوغاي دل خاموش بود

آخر آن تنها اميد جان من تنها نبود

 

[aynaz]

دلي کو شهريارا دشمن جان دوست‌تر دارد
دريغ از دوستي با وي که جز دشمن نخواهد شد

 

[sshhiimmaa]

درون سينه ام صد آرزو مرد
گل صد آرزو نشكفته پژمرد
دلم بي روي او درياي درد است
همين دريا مرا در خود فرو برد...

 

[مونا]

دل تشنه شد در تو گمان برد که آبست

بیچاره ندانست فریبنده سرابست...

 

[يامين]

تيشه را بايست اول بر سر خسرو زدن

جوهر مردانگي در بازوي فرهاد نيست

 

[amir_n]

لبانت
به ظرافت شعر
شهوانی ترین بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند
که جاندار غارنشین از آن سود می جوید
تا به صورت انسان در آید

و گونه هایت
با دو شیار مورب
که غرور تو را هدایت می کنند و سرنوشت مرا
که شب را تحمل کرده ام
بی آن که به انتظار صبح مسلح بوده باشم...

__________________
مادر از بهر غم و رنج جهان زاد مرا
درس غم داد در اين مدرسه استاد مرا

 

[hamid_61]

من دگر با چه دلی لب به سخن باز کنم

سرم ای ماه به دامان نوازش بگذار

تا در آغوش تو سوز غزلی ساز کنم

به نوایم برسان زان لب شیزین که چو نی

شکوه های شب هجران تو آغاز کنم

 

[marjan.h]

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد رفت
قضای آسمان است این و دیگر گون نخواهد شد

 

[sshhiimmaa]

دوش مي آمد و رخساره بر افروخته بود
تا كجا باز دل غمزده اي سوخته بود

 

[marjan.h]

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم
با من چه کرد دیده ی معشوق باز من

 

[hami_life]

نیست سری کز تو پر اشوب نیست
این همه هم خوب بودن خوب نیست
جور و جفا کن که حبیب منی
مهر و وفا شیوه ی محبوب نیست

 

[googooli]

تا که بودیمنبودیم کسی,کشت ما را غم بی هم نفسی,
تا که خفتیم همه بیدار شدند,تاکه مردیم همگی یار شدند,
قدر ان شیشه بدانید که هست;نه در ان موقع که افتاد و شکست.

 

[hami_life]

تا هستم ای دوست ندانی که کیستم
روزی سراغ من ایی که نیستم

 

[aynaz]

مراد دل ز كه پرسم كه نيست دلداري
كه جلوه نظر و شيوه كرم دارد

 

[hami_life]

دست از طلب ندارم تا کام من براید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن دراید

 

[يامين]

دل بيمار شد از دست رفيقان مددي

تا طبيبش به سر آريم و دوايي بكنيم

 

[marjan.h]

مرا به کشتی باده در افکن ای ساقی
که گفته اند نکویی کن و درآب انداز

 

[يامين]

ز آن می که حيات جاودانيست بخور
سرمايه ي لذت جوانی است بخور

سوزنده چو آتش است ليکن غم را،
سازنده چو آب زندگانی است بخور

 

[hami_life]

روزی تو خواهی امد از کوی می کساران
تا از دلم بشویی اعم های روزگاران

 

[marjan.h]

نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد

 

[hami_life]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[marjan.h]

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت