مشاعرۀ سنّتی

[floe]

رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست

 

[azadeh_arch _eng]

تو كه اهسته ميخواني قنوت گريه هايت را ميان ربناي سبز دستانت دعايم كن

 

[floe]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد

 

[R@mtin.eng]

دست از طلب ندارم تا کام من براید ........... یا تن رسد به جانا یا جان زتن درآید

 

[floe]

دو طرار هشیار و، تو خفته مست
پی کیسه ببریدنت تیزدست

 

[R@mtin.eng]

تا شدم حلقه به گوش در می خانه عشق ....... هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم

 

[floe]

مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد

برکش ای مرغ سحر نغمه داوودی باز
که سلیمان گل از باد هوا بازآمد

 

[araz_heidari]

مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد

برکش ای مرغ سحر نغمه داوودی باز
که سلیمان گل از باد هوا بازآمد

دلا غافل زسبحانی چه حاصل
مطیع نفس شیطانی چه حاصل
بود قدر تو افزون از ملائک
تو قدر خود نمی دانی چه حاصل
باباطاهر
​

 

[araz heidari]

دلا غافل زسبحانی چه حاصل
مطیع نفس شیطانی چه حاصل
بود قدر تو افزون از ملائک
تو قدر خود نمی دانی چه حاصل
باباطاهر
​

لال شوم کور شوم کر شوم
لیک محال است که من خر شوم​

 

[bekhand_nazanin]

من آن پیرم که شیران را به بازی در نمیگیرم
تو آهووش چنان شوخی که با من میکنی بازی

 

[danymar]

ما در این شهر غریبیم و درین مُلک فقیر
بهکمند تو گرفتار و به دام تو اسیر
در آفاق گشاده است و لیکن بسته است
از سر زلف تو درپای دل من زنجیر
من نظر باز گرفتن نتوانم همه عمر
از من ای خسروخوبان تو نظر باز نگیر

 

[Mehrdadi]

مشاعره!!!!!!!!!!!!!!!!!!

مشاعره!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ما در این شهر غریبیم و درین مُلک فقیر
بهکمند تو گرفتار و به دام تو اسیر
در آفاق گشاده است و لیکن بسته است
از سر زلف تو درپای دل من زنجیر
من نظر باز گرفتن نتوانم همه عمر
از من ای خسروخوبان تو نظر باز نگیر

ره آسمان درون است ، پرِ عشق را بجنبان
پرِ عشق چون قوی شد غم نردبان نماند

 

[floe]

دوش ديوانه شدم،عشق مرا ديد و بگفت:

آمدم،نعره مزن،جامه مدر،هيچ مگو....​

 

[canopus]

وصالت گر مرا گردد میسر
همه روزم شود چون عید نوروز


( بابا طاهر )

 

[بارون]

اي جان جهان تو را ز جان مي طلبم

سرگشته تو را گرد جهان مي طلبم

تو در دل من نشسته اي فارغ و من

از تو ز جهانيان نشان مي طلبم...

 

[*زهره*]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی........عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم........باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی.

( سعدی )

 

[sensor]

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی........عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم........باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی.

( سعدی )

یاد باد آنکه ز ما وقت سفر یاد نکرد به وداعی دل غمدیده ی ما شاد نکرد

 

[floe]

دل بشد از دست دوست را به چه جویم
نطق فروبست، حال دل به چه گویم

نیست کسم غم‌گسار، خوش به که باشم
هست غمم بی‌کنار لهو چه جویم

 

[gh_engineer]

دل بشد از دست دوست را به چه جویم
نطق فروبست، حال دل به چه گویم

نیست کسم غم‌گسار، خوش به که باشم
هست غمم بی‌کنار لهو چه جویم

می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای

خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

 

[naghmeirani]

می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای

خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

تو آنچه دوش كردي از نوك غمزه كردي .... مـن هر چه كردم امشـب از تيــر آه كردم​

 

[floe]

مست تمام آمده است بر در من نیم شب
آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب

کوفت به آواز نرم حلقه‌ی در کای غلام
گفتم کاین وقت کیست بر در ما ای عجب​

 

[anahita shams]

مست تمام آمده است بر در من نیم شب
آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب

کوفت به آواز نرم حلقه‌ی در کای غلام
گفتم کاین وقت کیست بر در ما ای عجب​

به تیغ هندی دشمن قتال می‌نکند
چنان که دوست به شمشیر غمزه قتال

جماعتی که نظر را حرام می‌گویند
نظر حرام بکردند و خون خلق حلال

 

[naghmeirani]

به تیغ هندی دشمن قتال می‌نکند
چنان که دوست به شمشیر غمزه قتال

جماعتی که نظر را حرام می‌گویند
نظر حرام بکردند و خون خلق حلال

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است
وز پی دیدن او دادن جان کار من است​

 

[*زهره*]

تا گرفتم خلوتی تاریک، روشن‌تر شدم
قطره‌ای بودم چو رفتم در صدف گوهر شدم
هیچ گل چون من در این گلزار بی‌طاقت نبود
خواب دیدم چون نسیم صبح را، پرپر شدم
خشکسالی دیده‌ای در این چمن چون من نبود
ابر را دیدم چو در آهنگ باران، تر شدم
​

 

[naghmeirani]

تا گرفتم خلوتی تاریک، روشن‌تر شدم

قطره‌ای بودم چو رفتم در صدف گوهر شدم
هیچ گل چون من در این گلزار بی‌طاقت نبود
خواب دیدم چون نسیم صبح را، پرپر شدم
خشکسالی دیده‌ای در این چمن چون من نبود
ابر را دیدم چو در آهنگ باران، تر شدم​

من از آن سیاه کردم همه روزگار خود را
که تو ماهی و تعلق به شب سیاه داری

​

 

[floe]

یک چند به تقلید گزیدم خود را
نادیده همی نام شنیدم خود را

در خود بودم زان نسزیدم خود را
از خود چو برون شدم بدیدم خود را

 

[naghmeirani]

یک چند به تقلید گزیدم خود را
نادیده همی نام شنیدم خود را

در خود بودم زان نسزیدم خود را
از خود چو برون شدم بدیدم خود را

ای دل و جان عاشقان شیفته‌ی جمال تو
هوش و روان بی‌دلان سوخته‌ی جلال تو

​

 

[sensor]

یک چند به تقلید گزیدم خود را
نادیده همی نام شنیدم خود را

در خود بودم زان نسزیدم خود را
از خود چو برون شدم بدیدم خود را

امشب به رسم عاشقی یادی ز یاران می کنم
در غربتی تاریک و سرد از غم حکایت میکنم
امشب وجودم خسته است از سردی دل های سرد
آیا تو هم در یاد ما هستی در این شب های درد؟

 

[floe]

دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی
بار پیری شکند پشت شکیبائی را

 

[naghmeirani]

دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی
بار پیری شکند پشت شکیبائی را

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا​