مشاعرۀ سنّتی

[گلابتون]

انديشه هاي سوخته ارغوان ببين
رمز خيال سوختگان بي سخن بگو

آن شد كه سر به شانه شمشاد مي گذاشت
آغوش خاك و بي كسي نسترن بگو

 

[floe]

انديشه هاي سوخته ارغوان ببين
رمز خيال سوختگان بي سخن بگو

آن شد كه سر به شانه شمشاد مي گذاشت
آغوش خاك و بي كسي نسترن بگو

وحشی که همیشه میل ساغر دارد
جز باده کشی چه کار دیگر دارد
پیوسته کدویش ز می ناب پر است
یعنی که مدام باده در سر دارد​

 

[گلابتون]

درد بي عشقي ما ديد و دريغش آمد
آتش شوق درين جان شكيبا زد و رفت

خرمن سوخته ما به چه كارش ميخورد
كه چو برق آمد و در خشك و تر ما زد و رفت

 

[floe]

درد بي عشقي ما ديد و دريغش آمد
آتش شوق درين جان شكيبا زد و رفت

خرمن سوخته ما به چه كارش ميخورد
كه چو برق آمد و در خشك و تر ما زد و رفت

تا دل به برم هوای دل‌بر دارد
افسانه‌ی عشق دل‌بر از بر دارد
دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری
دل از دل‌بر چگونه دل بر دارد​

 

[ronaz]

تا دل به برم هوای دل‌بر دارد

افسانه‌ی عشق دل‌بر از بر دارد
دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری

دل از دل‌بر چگونه دل بر دارد​

در زیر پای بوته ی هرزی شقایق له شده
اما برای مامدن سرخش تقلا میکند
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در سینه های صیقلی هر لحظه گردد منجلی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]کاری که با موسی دمی در طور سینی می کند[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]

 

[floe]

در زیر پای بوته ی هرزی شقایق له شده
اما برای مامدن سرخش تقلا میکند
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در سینه های صیقلی هر لحظه گردد منجلی[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]کاری که با موسی دمی در طور سینی می کند[/FONT]

دل تنگم حریف درد و اندوه فراوان نیست
امان ای سنگدل از درد و اندوه فراوانت
​

 

[ronaz]

دل تنگم حریف درد و اندوه فراوان نیست

امان ای سنگدل از درد و اندوه فراوانت​

تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم
من آفتاب انورم خوش پرده‌ها را بردرم


من نوبهارم آمدم تا خارها را برکنم

 

[گلابتون]

منت چرا نهيم كه برخاك پاي يار
جاني نثار كرديم و ناقابل است اين


پندم دهد كه سايه درين غم صبور باش
در بحر غرقه ام من و بر ساحل است اين

دوستان ببخشيد من امتيازاتم تموم شده شرمنده

 

[ronaz]

منت چرا نهيم كه برخاك پاي يار
جاني نثار كرديم و ناقابل است اين


پندم دهد كه سايه درين غم صبور باش
در بحر غرقه ام من و بر ساحل است اين

دوستان ببخشيد من امتيازاتم تموم شده شرمنده

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]نام تو شد روشنی ذکر خموشان[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هلهله و هروله کوزه به دوشان[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]این همه تصویر تویی در شب روشن[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تا که ببینند تو را آینه پوشان[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]​

 

[floe]

منت چرا نهيم كه برخاك پاي يار
جاني نثار كرديم و ناقابل است اين


پندم دهد كه سايه درين غم صبور باش
در بحر غرقه ام من و بر ساحل است اين

دوستان ببخشيد من امتيازاتم تموم شده شرمنده

دشمنتون شرمنده این چه حرفیه

نوروز شد و بنفشه از خاک دمید
بر روی جمیلان چمن نیل کشید
کس را به سخن نمی‌گذارد بلبل
در باغ مگر غنچه به رویش خندید
​

 

[گلابتون]

دلم به باده و گل وا نميشود، چه كنم
كه بي تو باده و گل ناگوار مي آيد

بهار سايه تويي اي بنفشه مو باز آي
كه گل به ديده من بي تو خار مي آيد

 

[floe]

دلم به باده و گل وا نميشود، چه كنم
كه بي تو باده و گل ناگوار مي آيد

بهار سايه تويي اي بنفشه مو باز آي
كه گل به ديده من بي تو خار مي آيد

در صید گهت که جان طرب ساز آید
سیمرغ اسیر چنگل بازآید
هر جا که صدای طبل باز تو رسد
سد مرغ دل از شوق به پرواز آید​

 

[naghmeirani]

در صید گهت که جان طرب ساز آید

سیمرغ اسیر چنگل بازآید
هر جا که صدای طبل باز تو رسد

سد مرغ دل از شوق به پرواز آید​

در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود
کاین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد​

 

[گلابتون]

دلا حكايت خاكستر و شراره مپرس
به باد رفته كجا و چو برق جسته كجا

خوش آن زمان كه سرم در پناه بال تو بود
كجا بجويمت اي طاير خجسته كجا

 

[floe]

دلا حكايت خاكستر و شراره مپرس
به باد رفته كجا و چو برق جسته كجا

خوش آن زمان كه سرم در پناه بال تو بود
كجا بجويمت اي طاير خجسته كجا

ای سایه‌ی سنبلت سمن پرورده
یاقوت لبت در عدن پرورده
همچون لب خود مدام جان می‌پرور
زان راح که روحیست به تن پرورده​

 

[گلابتون]

هر دم از حلقه عشاق ، پريشاني رفت
به سر زلف بتان، سلسله دارا تو بمان

سايه در پاي تو چون موج چه خوش زار گريست
كه سر سبز تو خوش باد، كنارا تو بمان

 

[floe]

هر دم از حلقه عشاق ، پريشاني رفت
به سر زلف بتان، سلسله دارا تو بمان

سايه در پاي تو چون موج چه خوش زار گريست
كه سر سبز تو خوش باد، كنارا تو بمان

سایه جان منم امتیازام تموم شد

نور رخ تو طلسم خورشید شکست
خورشید ز شرم سایه از خلق گسست
رخ زرد و خجل گشت و به مغرب پیوست
پیرایه سیه کرد و به ماتم بنشست​

 

[گلابتون]

فداي سرت عزيزجان...شعر رو درياب

تا سر زلف تو شد بازيچه دست نسيم
كار و بار جمع مشتاقان پريشان گشتن است

جام بشكستند و اكنون وقت گل خون ميخورند:
حاصل آن توبه كردن اين پشيمان گشتن است.

 

[bekhand_nazanin]

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آیی نیستم
در آستان مرگ که زندان زندگی ست
تهمت به خویشتن نتوان زد که زیستم

 

[floe]

فداي سرت عزيزجان...شعر رو درياب

تا سر زلف تو شد بازيچه دست نسيم
كار و بار جمع مشتاقان پريشان گشتن است

جام بشكستند و اكنون وقت گل خون ميخورند:
حاصل آن توبه كردن اين پشيمان گشتن است.

توبه چکنم که توبه‌ام سایه‌ی تست
بار سر توبه جمله سرمایه‌ی توست
بدتر گنهی بپیش تو توبه بود
کو آن توبه که لایق پایه‌ی تست
​

 

[naghmeirani]

توبه چکنم که توبه‌ام سایه‌ی تست

بار سر توبه جمله سرمایه‌ی توست
بدتر گنهی بپیش تو توبه بود
کو آن توبه که لایق پایه‌ی تست​

تا نگیرد دست من دامان تو
پای دل بر فرق جان نتوان نهاد​

 

[sina1]

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

 

[گلابتون]

تمام شب به خيال تو رفت و ، مي ديدم
كه پشت پرده اشكم سپيده سر ميزد

 

[floe]

تمام شب به خيال تو رفت و ، مي ديدم
كه پشت پرده اشكم سپيده سر ميزد

دی چشم تو رای سحر مطلق میزد
روی تو ره گنبد از رق میزد
تا داشتی آفتاب در سایه‌ی زلف
جان بر صفت ذره معلق میزد​

 

[naghmeirani]

تمام شب به خيال تو رفت و ، مي ديدم
كه پشت پرده اشكم سپيده سر ميزد

دلا! ز هجر مکن ناله، زان که در عالم
غم است و شادی و خار و گل و نشیب و فراز
​

 

[floe]

دلا! ز هجر مکن ناله، زان که در عالم

غم است و شادی و خار و گل و نشیب و فراز​

زین گونه که این شمع روان می‌سوزد
گوئی ز فراق دوستان می‌سوزد​

 

[sh85]

زین گونه که این شمع روان می‌سوزد


گوئی ز فراق دوستان می‌سوزد​

درونم خون شد از نادیدن دوست
الا تغسا" لاایام الفراق
حافظ

 

[naghmeirani]

زین گونه که این شمع روان می‌سوزد


گوئی ز فراق دوستان می‌سوزد​

دل سوختگان را خبر از عشق تو نیست

مشتاق هوا را اثر از عشق تو نیست

در هر دو جهان نیک نظر کرد دلم

زان هیچ مقام برتر از عشق تو نیست

 

[kachal63]

تبسم تو دلم را ستاره باران کرد
رسم به ماه، اگر خنده ی دوباره کنی

 

[naghmeirani]

تبسم تو دلم را ستاره باران کرد
رسم به ماه، اگر خنده ی دوباره کنی

یارب این شمع دل افروز ز کاشانه ی کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه ی کیست