مشاعرۀ سنّتی

[MaRaL.arch]

یهویی همه با هم )

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
واندرین کار دل خویش به دریا فکنم

 

[mehdi.chem]

چی شد؟؟!! : )

مایه خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست
می کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

 

[MaRaL.arch]

خط رو خط :دی

چی شد؟؟!! : )

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

ماه كنعاني من مسند مصر آن تو شد
وقت آن است ك بدرود كني زندان را

 

[mehdi.chem]

ماه كنعاني من مسند مصر آن تو شد
وقت آن است ك بدرود كني زندان را

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها.

 

[hossein1320]

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها.

آن گرگ بدان زشتی با جهل و فرامشتی
نک یوسف کنعان شد تا باد چنین بادا

 

[دالان بهشت]

چی شد؟؟!! : )

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

ما زاده عشقيم و فزاينده درديم
با مدّعيِ عاکفِ مسجد، به نبرديم
با مدّعيان، در طلبش عهد نبستيم
با بي‏خبران، سازش بيهوده نکرديم

 

[MaRaL.arch]

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها.

از تير کج تابي تو آخر کمان شد قامتم
کاخت نگون باد اي فلک با ما چه بد تا ميکني..

 

[MaRaL.arch]

ما زاده عشقيم و فزاينده درديم
با مدّعيِ عاکفِ مسجد، به نبرديم
با مدّعيان، در طلبش عهد نبستيم
با بي‏خبران، سازش بيهوده نکرديم

ما کارو دکان وپیشه را سوخته ایم
شعر و غزل و دو بیتی آموخته ایم

 

[mehdi.chem]

از تير کج تابي تو آخر کمان شد قامتم
کاخت نگون باد اي فلک با ما چه بد تا ميکني..

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[MaRaL.arch]

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

روزی ز سر سنگ عقابی ب هوا خاست
...؟؟؟ و پر و بال بیاراست

 

[s_aa]

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

رنگ سال گذشته را دارد، همــــــــــــه لحظه های امسالم
سیصد و شصت و پنج حسرت را، همچنان می کشم به دنبالم

 

[mehdi.chem]

روزی ز سر سنگ عقابی ب هوا خاست
...؟؟؟ و پر و بال بیاراست

تا چند عمر در هوس و آرزو رود
اي كاش اين نفس كه بر آمد فرو رود
از بهر دفع غم به كسي گر بري پناه
هم غم به جاي ماند و هم آبرو رود
...
كرديم هر گناهي و از كرده غافليم
اي واي اگر حديث گنه روبرو رود
امروز رو نكرده به درگاه حق، سنا
فردا به سوي درگه او با چه رو رود؟​

 

[MaRaL.arch]

تا چند عمر در هوس و آرزو رود
اي كاش اين نفس كه بر آمد فرو رود
از بهر دفع غم به كسي گر بري پناه
هم غم به جاي ماند و هم آبرو رود
...
كرديم هر گناهي و از كرده غافليم
اي واي اگر حديث گنه روبرو رود
امروز رو نكرده به درگاه حق، سنا
فردا به سوي درگه او با چه رو رود؟​

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد

 

[MaRaL.arch]

عزیزم غزلشو کامل میذاری؟

رنگ سال گذشته را دارد، همــــــــــــه لحظه های امسالم
سیصد و شصت و پنج حسرت را، همچنان می کشم به دنبالم

مقام امن و می بی غش و رفیق شفیق
گرت مدام میسر شود زهی توفیق !!

 

[s_aa]

مقام امن و می بی غش و رفیق شفیق
گرت مدام میسر شود زهی توفیق !!

قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمی گنجم
دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم

عزیزم غزلشو کامل میذاری؟

رنگ سال گذشته را دارد همه لحظه های امسالم
365 حسرت را همچنان می کشم به دنبالم
قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمی گنجم
دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم
یک نفر از غبار می آید مژده تازه تو تکراریست
یک نفر از غبار آمد و زد زخمهای همیشه بر بالم
باز در جمع تازه اضداد حال و روزی نگفتنی دارم
هم نمی دانم از چه می خندم هم نمی دانم از چه می نالم
راستی در هوای شرجی هم دیدن دوستان تماشاییست
به غریبی قسم نمیدانم چه بگویم جز اینکه خوشحالم
دوستانی عمیق آمدند چهره هایی که غرقشان شده ام
میوه های رسیده ای که هنوز من به باغ کمالشان کالم
چندیست شعرهایم را جز برای خودم نمی خوانم
شاید از بس صدایشان زده ام دوست دارند دوستان لالم ....

.:. محمد علی بهمنی .:.

 

[MaRaL.arch]

چندیست شعرهایم را جز برای خودم نمی خوانم
شاید از بس صدایشان زده ام دوست دارند دوستان لالم ....

.:. محمد علی بهمنی .:.

مستي عشق نيست در سر تو
رو كه تو مست آب انگوري..... :|

 

[s_aa]

مستي عشق نيست در سر تو
رو كه تو مست آب انگوري..... :|

یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم
در خود که ناگزیری دریا ببینیم

 

[MaRaL.arch]

یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم
در خود که ناگزیری دریا ببینیم

ميخواره و سرگشته و رنديم و نظر باز
وآنكس كه چومانيست دراين شهركدام است؟ : )

 

[s_aa]

ميخواره و سرگشته و رنديم و نظر باز
وآنكس كه چومانيست دراين شهركدام است؟ : )

تنها تو آگاهي و تو مي داني
اسرار آن خطاي نخستين را
تنها تو قادري كه ببخشايي
بر روح من صفاي نخستين را

 

[MaRaL.arch]

تنها تو آگاهي و تو مي داني
اسرار آن خطاي نخستين را
تنها تو قادري كه ببخشايي
بر روح من صفاي نخستين را

از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد
جانا! گناهِ طالع و جُرمِ ستاره نیست

 

[s_aa]

از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد
جانا! گناهِ طالع و جُرمِ ستاره نیست

[FONT=&quot]تو در منی و شعرم اگر «حافظانه» نیست[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]«عشقت نه سرسری ست که از سر به در شود[/FONT]»[FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT]

 

[MaRaL.arch]

تو در منی و شعرم اگر «حافظانه» نیست
«عشقت نه سرسری ست که از سر به در شود»

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بوود..

 

[s_aa]

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بوود..

دل من گوشه محراب نگاهت مانده ست
سجده ها می کند او هر شب و هر صبح تو را

 

[MaRaL.arch]

دل من گوشه محراب نگاهت مانده ست
سجده ها می کند او هر شب و هر صبح تو را

او را به چشم پاک توان دید چون هلال
هر دیده جای جِلوهٔ آن ماه‌پاره نیست

 

[s_aa]

او را به چشم پاک توان دید چون هلال
هر دیده جای جِلوهٔ آن ماه‌پاره نیست

تو آسمانی ومن ریشه در زمین دارم
همیشه فاصله ای هست-داد ازاین دارم

 

[mehdi.chem]

او را به چشم پاک توان دید چون هلال
هر دیده جای جِلوهٔ آن ماه‌پاره نیست

تکیه کردم بر وفای او غلط کردم غلط
باختم جان در هوای او غلط کردم غلط

 

[MaRaL.arch]

تکیه کردم بر وفای او غلط کردم غلط
باختم جان در هوای او غلط کردم غلط

طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی
صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست

 

[s_aa]

طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی
صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست

تنها و دل گرفته و بیزار و بی امید
از حال من مپرس که بسیار خسته ام

 

[mehdi.chem]

طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی
صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست

تا بشكفد به گلشن دلها گل اميد
ما را به فيض لطف نسيم صبا ببخش

 

[MaRaL.arch]

تا بشكفد به گلشن دلها گل اميد
ما را به فيض لطف نسيم صبا ببخش

شمع این مسئله را بر همه کس روشن کرد
که توان تا به سحر گریه ی بی شیون کرد