مشاعرۀ سنّتی

[mehdi.chem]

يا رب اين شمع دل افروز ز كاشانه كيست
جان ما سوخت بپرسيد كه جانانه كيست..؟

تا قفل قفس باز شد ان سوخته پر رفت
دلواپس ما بود ولیکن به سفر رفت

 

[s_aa]

تاکه بودیم کسی پاس نمیداشت که هستیم
باشد که نباشیم و بدانند که بودیم...

 

[MaRaL.arch]

تاکه بودیم کسی پاس نمیداشت که هستیم
باشد که نباشیم و بدانند که بودیم...

ماه نتابد به روز, کیست که بر خانه تافت
سرو نروید به بام, کیست که بر بام رفت







البته فک کنم درستش اینه: بودیم و کسی پاس نمیداشت ک هستیم..

 

[mehdi.chem]

ماه نتابد به روز, کیست که بر خانه تافت
سرو نروید به بام, کیست که بر بام رفت







البته فک کنم درستش اینه: بودیم و کسی پاس نمیداشت ک هستیم..

تار و پود عالم امکان، به هم پیوسته است
عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

 

[MaRaL.arch]

تار و پود عالم امکان، به هم پیوسته است
عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

دوش سودای رخش گفتم زسر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

 

[s_aa]

ماه نتابد به روز, کیست که بر خانه تافت
سرو نروید به بام, کیست که بر بام رفت







البته فک کنم درستش اینه: بودیم و کسی پاس نمیداشت ک هستیم..

تاچند بگومگوی مطلق بودن
دنبال حقیقتی موثق بودن
دربادخوشاهمچو حبابی کوچک
تالحظه ی نیستی معلق بودن...

 

[s_aa]

دوش سودای رخش گفتم زسر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

من مست می عشقم هشیارنخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدارنخواهم شد

 

[MaRaL.arch]

من مست می عشقم هشیارنخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدارنخواهم شد

در بوستان حریفان مانند لاله و گل
هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری

 

[mehdi.chem]

من مست می عشقم هشیارنخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدارنخواهم شد

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟

کجا روم که راهی به گلشنی ندانم
که دیده برگشودم به کنج تنگنا من

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من

 

[MaRaL.arch]

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟

کجا روم که راهی به گلشنی ندانم
که دیده برگشودم به کنج تنگنا من

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من

​

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من...

 

[s_aa]

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم کجا روم، کجا من؟

کجا روم که راهی به گلشنی ندانم
که دیده برگشودم به کنج تنگنا من

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل
چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من

نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه های غریبانه قصه پردازم
به یاد یار و دیار آنچنان بگیریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم

 

[*FARZAN*]

نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه های غریبانه قصه پردازم
به یاد یار و دیار آنچنان بگیریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم

مراچشمیست خون افشان زدست ان کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از ان چشم و از ان ابرو

 

[s_aa]

مراچشمیست خون افشان زدست ان کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از ان چشم و از ان ابرو

ولیکن کی نمایی رخ به رندان
توکز خورشید ومه آیینه داری

 

[MaRaL.arch]

مراچشمیست خون افشان زدست ان کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از ان چشم و از ان ابرو

وقتی به یاد نام شما آب میخوریم.
انگار جای آب می ناب میخوریم.

 

[MaRaL.arch]

ولیکن کی نمایی رخ به رندان
توکز خورشید ومه آیینه داری

یا رب نظر تو بر نگردد...
برگشتن روزگار سهل است

 

[hossein1320]

یا رب نظر تو بر نگردد...
برگشتن روزگار سهل است

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است
لیکن این است که این نسخه سقیم افتادست

 

[MaRaL.arch]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است
لیکن این است که این نسخه سقیم افتادست

تشبيه دهانت نتوان كرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدين تنگ دهاني

 

[hossein1320]

تشبيه دهانت نتوان كرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدين تنگ دهاني

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

 

[joey]

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنانکه اندر فکر درمانند در مانند

 

[MaRaL.arch]

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنانکه اندر فکر درمانند در مانند

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت
عمريست که عمرم همه در کار دعا رفت

 

[mehdi.chem]

دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت
عمريست که عمرم همه در کار دعا رفت

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

 

[MaRaL.arch]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

تاب بنفشه مي دهد طره مشك ساي تو
پرده غنچه مي درد خنده دل گشاي تو...

 

[mehdi.chem]

تاب بنفشه مي دهد طره مشك ساي تو
پرده غنچه مي درد خنده دل گشاي تو...

وارث تمام اضطرابهای من ســـــلـــام
لیلی قشنگ خوابهای من ســـلــام
کودک اتل متل توتو له ات چه شد
ای بلوغ التهاب های من ســـــلــام
من بهشت را نچیده ام ولی به پشت چشمهام
شاعری سوخته:عذابهای من ســـلـــام
زندگی یکی نبود٬بود٬کودتا٬عشق
عشق٬کربلای انقلاب های من ســـــلــــام
من چقدر دیر می رسم به آخر کتاب
تو:سلام آخر کتابهای من ســـــــلـــــــــام......

 

[MaRaL.arch]

سلام!!
قشنگه فقط یکم خاصّــــــــــــــــــــــــه :دی

وارث تمام اضطرابهای من ســـــلـــام
لیلی قشنگ خوابهای من ســـلــام
کودک اتل متل توتو له ات چه شد
ای بلوغ التهاب های من ســـــلــام
من بهشت را نچیده ام ولی به پشت چشمهام
شاعری سوخته:عذابهای من ســـلـــام
زندگی یکی نبود٬بود٬کودتا٬عشق
عشق٬کربلای انقلاب های من ســـــلــــام
من چقدر دیر می رسم به آخر کتاب
تو:سلام آخر کتابهای من ســـــــلـــــــــام......

مرا دردی است اندر دل
اگر گویم زبان سوزد

وگر پنهان كنم ترسم
كه مغز استخوان سوزد

 

[mehdi.chem]

سلام!!
قشنگه فقط یکم خاصّــــــــــــــــــــــــه :دی






مرا دردی است اندر دل
اگر گویم زبان سوزد

وگر پنهان كنم ترسم
كه مغز استخوان سوزد

سلام. برا همین همشو نوشتم.


دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب

 

[MaRaL.arch]

سلام. برا همین همشو نوشتم.


دلم تنهاست ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید
بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت..

 

[mehdi.chem]

بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید
بهار رفت و تو رفتی و هرچه بود گذشت..

تا كی به انتظار قیامت توان نشست
برخیز تا هزار قیامت به پا كنی

 

[MaRaL.arch]

تا كی به انتظار قیامت توان نشست
برخیز تا هزار قیامت به پا كنی

یک روز رسد غمی به اندازه ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه ی دشت
افسانه ی زندگی همین است عزیز
در سایه ی کوه باید از دشت گذشت

 

[ΜΟΗΑΜΜΑD]

یک روز رسد غمی به اندازه ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه ی دشت
افسانه ی زندگی همین است عزیز
در سایه ی کوه باید از دشت گذشت

تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست

 

[mehdi.chem]

یک روز رسد غمی به اندازه ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه ی دشت
افسانه ی زندگی همین است عزیز
در سایه ی کوه باید از دشت گذشت

تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی