مشاعرۀ سنّتی

[anathema]

شمس تبريزی شده از جرعه ای مست و خراب
لاجرم مست است و از گفتار خود معذور مست

 

[sara60]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بين که چون همی سپرم

 

[anathema]

ما را سري است با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سريم

 

[sara60]

ما رو باش رو چه درختی اسمامونو جا می ذاريم ما رو باش
قسمتی جز اون دو چشم نا مسلمون که نداريم ما رو باش

 

[anathema]

شيشه بازی سرشکم نگری از چپ و راست
گر بر اين منظر بينش نفسی بنشينی

 

[sara60]

ياد باد آنکه مه من چو کله بربستی
در رکابش مه نو پيک جهان پيما بود

 

[anathema]

دو تنها و دو سرگردان دو بيکس
دد و دامت کمين از پيش و از پس
بيا تا حال يکديگر بدانيم
مراد هم بجوييم ار توانيم

 

[sara60]

ما در عشق تو اسيران بلاييم
کس نيست چنين عاشق بيچاره که ماييم

 

[farnaz_sh]

ما پيش خاک پای تو صد رو نهاده ايم
روی و ريای خلق به يکسو نهاده ايم

 

[mim-shimi]

محتسب ان مست را می زد به زور
مست گفت ای محتسب کم کن تو شور

 

[hilda]

روندگان طريقت ره بلا سپرند
گر اعتماد بر الطاف كارساز كنيد

 

[mim-shimi]

در جفای من مرو زین بیش نیز
داد بستان اندکی از خویش نیز

 

[zarnaz_a]

زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت
عاقلا مکن کاری کاورد پشیمانی

 

[MMZ]

ياد دلنشينت اي اميـد جان
هر كجا روم روانه با من است

 

[shanli]

تکیه بر صبر و توان کم کن که در میدان عشق
آن زپا افتاده ای وین ناتوانی بیش نیست

 

[magsod]

تا درد رسید چشم خونخوار ترا
خواهم که کشد جان من ازار ترا

 

[magsod]

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان تو را شمار نتوانم کرد

 

[zarnaz_a]

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود.

 

[magsod]

دیروز به توبه ای شکستم ساغر
و امروز به ساغری شکستم توبه
از بس که شکستم و ببستم توبه
فریاد همی کند زدستم توبه

 

[anathema]

همه صيد ها بکردی هله مير بار ديگر
سگ خويش را رها کن که کند شکار ديگر

 

[zarnaz_a]

روزها گر رفت گورو باک نیست
تو بمان ای انکه چون تو پاک نیست

 

[anathema]

تو صدقه كن اي محتشم بر دل كه ديدت اي صنم
در غير تو چون بنگرم اندر زمين يا در سما

 

[zarnaz_a]

ای نسیم سحر ارامگه یار کجاست
مسکن ان بت عاشق کش عیار کجاست

 

[magsod]

تا چند حدیث قامت و زلف نگار
تا کی باشی تو طالب بوس و کنار
گر زانکه نه ای دروغزن عاشق وار
در عشق چو او هزارچون او بگذار

 

[يامين]

نيکی و بدی که در نهاد بشر است
شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بيچاره تر است​

 

[zarnaz_a]

تنها نبود رسم محبت گفتن
یک مرتبه در عمل نشان باید داد

 

[يامين]

دلکش آن چهره، که چون لاله بر افروخته از شرم

بار دیگر به سراغ من خونین جگر آید














​

 

[ie student]

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[*parvaneh*]

حافظ

حافظ

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
از بس که دست می گزیم و آه می کشیم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

 

[magsod]

شاها زدعای مرد اگاه بترس
وز سوز دل و اه سحرگاه بترس
بر لشکر و بر سپاه خود غره مشو
از امدن سیل به نا گاه بترس