مشاعره با شعر سعدی

[blue bee]

ای روی تو آرام دل خلق جهانی

بی روی تو شاید که نبینند جهان را


در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت

حسن تو ز تحسین تو بستست زبان را

 

[mani24]

از مایه بیچارگی قطمیر مردم می‌شود


ماخولیای مهتری سگ می‌کند بلعام را



زین تنگنای خلوتم خاطر به صحرا می‌کشد

کز بوستان باد سحر خوش می‌دهد پیغام را


غافل مباش ار عاقلی دریاب اگر صاحب دلی

باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را


جایی که سرو بوستان با پای چوبین می‌چمد

ما نیز در رقص آوریم آن سرو سیم اندام را


دلبندم آن پیمان گسل منظور چشم آرام دل

نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را


دنیا و دین و صبر و عقل از من برفت اندر غمش

جایی که سلطان خیمه زد غوغا نماند عام را


باران اشکم می‌رود وز ابرم آتش می‌جهد

با پختگان گوی این سخن سوزش نباشد خام را


سعدی ملامت نشنود ور جان در این سر می‌رود

صوفی گران جانی ببر ساقی بیاور جام را

 

[blue bee]

آن نه تنهاست که با یاد تو انسی دارد
تا نگویی که مرا طاقت تنهایی هست

همه را دیده به رویت نگرانست ولیک
همه کس را نتوان گفت که بینایی هست

گفته بودی همه زرقند و فریبند و فسوس
سعدی آن نیست ولیکن چو تو فرمایی هست

 

[دختر شرقی]

تا بود بار غمت بر دل بی​هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

 

[blue bee]

اول نظر ز دست برفتم عنان عقل
وان را که عقل رفت چه داند صواب را

گفتم مگر به وصل رهایی بود ز عشق
بی‌حاصلست خوردن مستسقی آب را

 

[دختر شرقی]

امشب سبکتر می​زنند این طبل بی​هنگام را
یا وقت بیداری غلط بودست مرغ بام را

 

[blue bee]

ای نفس خرم باد صبا
از بر یار آمده‌ای مرحبا

قافله شب چه شنیدی ز صبح
مرغ سلیمان چه خبر از سبا

 

[دختر شرقی]

اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست

 

[blue bee]

تو آن درخت گلی کاعتدال قامت تو

ببرد قیمت سرو بلندبالا را

 

[دختر شرقی]

اگر عداوت و جنگست در میان عرب
میان لیلی و مجنون محبتست و صفاست

 

[blue bee]

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم
به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

 

[دختر شرقی]

آتش روی تو زین گونه که در خلق گرفت
عجب از سوختگی نیست که خامی عجب​ست

 

[blue bee]

تو همچنان دل شهری به غمزه‌ای ببری

که بندگان بنی سعد خوان یغما را

 

[دختر شرقی]

آن نه زلفست و بناگوش که روزست و شب​ست
وان نه بالای صنوبر که درخت رطب​ست

 

[blue bee]

تا مرا با نقش رویش آشنایی اوفتاد

هر چه می‌بینم به چشمم نقش دیوار آمدست

 

[دختر شرقی]

تا دست​ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست

:دی

 

[blue bee]

تا نفخ صور بازنیاید به خویشتن

هرک اوفتاد مست محبت ز جام دوست



من بعد از این اگر به دیاری سفر کنم

هیچ ارمغانیی نبرم جز سلام دوست



رنجور عشق به نشود جز به بوی یار

ور رفتنیست جان ندهد جز به نام دوست

 

[دختر شرقی]

تو را که هر چه مرادست می​رود از پیش
ز بی مرادی امثال ما چه غم دارد

 

[blue bee]

دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت
نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت

به خدا که پرده از روی چو آتشت برافکن
که به اتفاق بینی دل عالمی سپندت

 

[دختر شرقی]

تا حال منت خبر نباشد
در کار منت نظر نباشد
تا قوت صبر بود کردیم
دیگر چه کنیم اگر نباشد..

 

[blue bee]

دردت بکشم که درد داروست
خارت بخورم که خار خرماست

انگشت نمای خلق بودن
زشتست ولیک با تو زیباست

 

[دختر شرقی]

تو را نادیدن ما غم نباشد
که در خیلت به از ما کم نباشد
من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد

 

[mani24]

تو را نادیدن ما غم نباشد
که در خیلت به از ما کم نباشد
من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد

دوست نباشد به حقیقت که او


دوست فراموش کند در بلا



خستگی اندر طلبت راحتست


درد کشیدن به امید دوا


سر نتوانم که برآرم چو چنگ

ور چو دفم پوست بدرد قفا


هر سحر از عشق دمی می‌زنم

روز دگر می‌شنوم برملا

 

[هزاردستان]

ای نفس خرم باد صبا
از بر یار آمده ای مرحبا!

قافله شب چه شنیدی ز صبح؟
مرغ سلیمان چه خبر از سبا؟

بر سر خشم است هنوز آن حریف؟
یا سخنی می رود اندر رضا

بار دگر گر به سر کوی دوست
بگذری ای پیک نسیم صبا

گو رمقی بیش نماند از ضعیف
چند کند صورت بیجان بقا؟​

 

[mani24]

اگر تو روی نپوشی بدین لطافت و حسن​

دگر نبینی در پارس پارسایی را​

منه به جان تو بار فراق بر دل ریش​

که پشه‌ای نبرد سنگ آسیایی را​

دگر به دست نیاید چو من وفاداری​

که ترک می‌ندهم عهد بی‌وفایی را​

دعای سعدی اگر بشنوی زیان نکنی​

که یحتمل که اجابت بود دعایی را​

​

 

[دختر شرقی]

امشب سبکتر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را

یا وقت بیداری غلط بودست مرغ بام را

 

[Ghazal_joon]

اگر پیشم نشینی دل نشانی

و گر غایب شوی در دل نشان هست

 

[PoKeY]

اگر پیشم نشینی دل نشانی

و گر غایب شوی در دل نشان هست

تو را عشق همچون خودي ز آب و گل
ربايد همي صبر و آرام دل

 

[mani24]

تو را عشق همچون خودي ز آب و گل
ربايد همي صبر و آرام دل

لب شیرینت ار شیرین بدیدی در سخن گفتنبر او شکرانه بودی گر بدادی ملک پرویزت


جهان از فتنه و آشوب یک چندی برآسودی

اگر نه روی شهرآشوب و چشم فتنه انگیزت


دگر رغبت کجا ماند کسی را سوی هشیاری

چو بیند دست در آغوش مستان سحرخیزت


دمادم درکش ای سعدی شراب صرف و دم درکش

که با مستان مجلس درنگیرد زهد و پرهیزت

 

[V A N D A]

لب شیرینت ار شیرین بدیدی در سخن گفتنبر او شکرانه بودی گر بدادی ملک پرویزت


جهان از فتنه و آشوب یک چندی برآسودی

اگر نه روی شهرآشوب و چشم فتنه انگیزت


دگر رغبت کجا ماند کسی را سوی هشیاری

چو بیند دست در آغوش مستان سحرخیزت


دمادم درکش ای سعدی شراب صرف و دم درکش

که با مستان مجلس درنگیرد زهد و پرهیزت

تو بگریزی از پیش یک شعله خام
من استاده ام تا بسوزم تمام
تو را آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بین که از پای تا سر بسوخت