زَنگیدارو گیاهی است از دسته سرخسگیان، از ردهٔ بسپایکها، راستهٔ بسپایکها، از تیره، سپرزدارویان.[SUP]
[۵][/SUP] که در جنگلهای شمال ایران هم میروید و مصارف زینتی دارد.
زنگیدارو بیشتر در سنگلاخها میروید و برگ آن شبیهاست به برگ
بسپایک و سوی زیرین برگ آن سرخرنگ است. در پزشکی سنتی ایران سرشت این گیاه را گرم و خشک دانستهاند و آن را زایلکننده
سپرز توصیف کردهاند.[SUP]
[۶][/SUP]
زنگیدارو گیاهی است پایا و دارای
ساقه زیرزمینی کوتاه و نامنظم و برگهایی به درازای ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر و به پهنای ۴ تا ۵ سانتیمتر با
دمبرگ کوتاه و پوشیده از کرک. این گیاه در کناره چشمهها و دیواره چاههاو اماکن سایهدار میروید و قسمت مورد استفاده، برگهای آن است که بویی به نسبت مطبوع و طعمی ملایم دارد. ساقه زیرین آن ضخیم است و در درمان به عنوان قابض و ادرارآور بکار میرود.[SUP]
[۷][/SUP]
ساقه زیرزمینی این
سرخس پوشیده از بازماندههای پوسیده برگهای قبلی است. حلقه مکانیکی
هاگدان در این سرخس ناقص است.[SUP]
[۸][/SUP]
زنگیدارو گیاهی معمولی در اروپا است ولی در آمریکای شمالی کم دیده میشود. گونهٔ آمریکای شمالی آن
چهارلاد[SUP]
[۹][/SUP][SUP]
[۱۰][/SUP] است در حالی که گونه اروپایی آن
دولاد[SUP]
[۱۱][/SUP] میباشد. گونهای از آن با نام علمی A. scolopendrium var. lindenii در جنوب مکزیک و
هیسپانیولا میروید.[SUP]
[۱۲]
تقصیر ویکپدیا دیگه !! من چه این شکلی !! اما خوبیه ویکپدیا اینه که مطمئنیم اطلاعتش درسته درسته !!! [/SUP]