«ون» مردی ویتنامی بود که همسرش را در سال ۲۰۰۳ از دست داد. زمانی که او را دفن کرد، تصمیم گرفت تونلی را تا گور همسرش حفر کند به طوری که بتواند شب‌ها در کنار او باشد ولی وقتی همسایه‌ها و مسئولین محلی متوجه شدند، جلوی کار او را گرفتند. ون در نوامبر سال ۲۰۰۴ تصمیم گرفت که بقایای جسد همسرش را از گور در آورده و به خانه بیاورد.
او این کار را انجام داد و باقیمانده جنازه همسرش را در کاغذ پیچید و ماسکی نقاشی شده به شکل همسرش را روی صورت جنازه قرار داد و سال‌ها با او زندگی کرد.
پسر ون می‌گوید که او همیشه قبل از رفتن به رختخواب برای خواب مادرش را در آغوش می‌گیرد و سپس به تخت خود می‌رود.
ون به روزنامه محلی ویتنام گفت: همسایه‌ها هیچگاه به دیدن ما نمی‌آمدند ولی از زمانی که موضوع جسد همسرم کشف شد و در روزنامه‌ها نوشته شد هر روز می‌خواهند با ما دیداری داشته باشند. او افزود من ترسی از خوابیدن با همسرم ندارم، فقط جسم همسرم مرده ولی روحش هنوز با ماست.
او این کار را انجام داد و باقیمانده جنازه همسرش را در کاغذ پیچید و ماسکی نقاشی شده به شکل همسرش را روی صورت جنازه قرار داد و سال‌ها با او زندگی کرد.
پسر ون می‌گوید که او همیشه قبل از رفتن به رختخواب برای خواب مادرش را در آغوش می‌گیرد و سپس به تخت خود می‌رود.
ون به روزنامه محلی ویتنام گفت: همسایه‌ها هیچگاه به دیدن ما نمی‌آمدند ولی از زمانی که موضوع جسد همسرم کشف شد و در روزنامه‌ها نوشته شد هر روز می‌خواهند با ما دیداری داشته باشند. او افزود من ترسی از خوابیدن با همسرم ندارم، فقط جسم همسرم مرده ولی روحش هنوز با ماست.
