فرق معامله پیشرفت صنعت ژاپن

[petromech]

[FONT=&quot]امروز می خام یک کمپانی رو در کشور ژاپن بهتون معرفی کنم : کمپانی ابارا: تولید کننده چیلر ها و پمپ ها و بویلر و .... [/FONT] [FONT=&quot]شاید بگین چرا این مارک رو دارم تبلیغات می کنم ؟ سو برداشت نشه من یه کمی با تامل به تاریخچه این کمپانی نگاه کردم و یه ذره افسوس خوردم ! و نمونه مثالی از صنعت ژاپن آوردم .[/FONT] [FONT=&quot]این کمپانی در سال 1912 میلادی تاسیس شده یعنی حدوده 100 سال پیش .اونم یعنی میشه سال 1294 هجری شمسی. این کمپانی در اون سال برای اولین بار پمپ سانتریفیوژ تولید کرده و به بازار داده است.یعنی اون سالها به شاه ایران هم می گفتی پمپ ! فکر میکرد فحش بهش دادی!![/FONT] [FONT=&quot]حالا شما دقت کنید: [/FONT] [FONT=&quot]اون سالها پادشاهان و ملت عزیز ایران در چه فکری بودند و چه کار ها می کردند(تقسیم مملکت بین ملل منطقه به قسمت مساوی و اول های و درگیری های بعد مشروطه)! و ژاپنی که متشکل از چند تا جزیره سنگی هست و هیچی نداشت (جز مسئولیت پذیری) چه کارهایی کرده است. هدف مقایسه صنعت مون با ژاپن نیست چون کلا قابل قیاس نیستیم فقط هدف ام این بود که بدانیم با تلاش و اراده و وحدت و وجدان کاری و مدیریت صحیح و تخصیص بودجه مناسب و استفاده از افراد کاردان و متخصصین داخلی می توان کارهای بزرگی انجام داد.[/FONT] [FONT=&quot]تا کی می تونیم با پول نفت تکنولوژی کهنه این و آن را بخریم و خودمان سر خودمان کلاه بزاریم و بگوییم در دنیا جز تک ها هستیم؟نتیجه اینکارها رو داریم میبینیم فارغ التحصیل بیکار و بیسواد و صنعت ورشکسته و مونتاژکار قطعات چین.. در زمینه پتروشیمی و نیروگاه ها هم مجبوریم از اروپا و روسیه و آمریکا خرید کنیم که چاره ای نداریم.تا کی باید شاهد رفتن نخبگان علمی باشیم؟ آیا با پذیرش بدون کنکور سالی 2 3بار ارشد و دکتری و یا حذف کنکور و ازدیاد فله ای دانشگاه های بی امکانات و بی کیفیت مشکلی حل میشه؟آیا کسی تعداد بیکاران فارغ التحصیل مهندسی رونمی بینه؟آیا کسی نمی داند که با بیکاری جوانان و فارغ التحصیلان معضلات بزرگی در جامعه بوجود می آید؟[/FONT] [FONT=&quot]امثال کمپانی ابارا در دنیا زیاد هستند مخصوصا در کشورهای پیشرفته . در کشورهایی مثل آلمان آمریکا کره جنوبی حتی خود چین ....خیلی دور نیست 30 40 سال پیش کره جنوبی برای اعزام کارگر به ایران قرارداد امضا کرد حالا فرق معامله صنعت ما با آنها رو ببینید.



[/FONT]

[FONT=&quot]

[/FONT]​

[FONT=&quot]الان متاسفانه اکثر کارخانه های صنعتی بزرگ ایران دست به یه کاری می زنند: سفارش ساخت مواد و قطعات رو در کشورهایی مثل چین و ویتنام انجام میدن(چون مقرون به صرفه هست) آخر سر یه مونتاژ رو میارن اینجا. بعد همون جنس بی کیفیت رو به خودمون عرضه می کنند. حالا ببینند همون جنس خود چین ارزون تمام میشه همون جا تولید اش می کنند.[/FONT] [FONT=&quot]هدف خرده گرفتن از دولتمردان و مسئولان مربوطه نیست بسی که جای اعتراض دارد ولی می خاهیم بدانیم : ما که نمی توانیم ژاپن باشیم ولی چرا نمی توانیم در مسئولیت پذیری و مدیریت و تلاش مانند آنها باشیم؟[/FONT] [FONT=&quot]کاش دولتمردان و جامعه صنعتی و دانشگاهی به خود می آمدند و واقعا از ته دل به حال این جامعه صنعتی و علمی بیمار اندیشه ای می کردند.[/FONT]

 

[ayja]

اگر بجای این تاپیک مفید و عالی یه تاپیک مسخره میزدی الان 500 بار ازش بازدید میشد. دغدغه ما بازی با هجویّاته. کسی به این چیزا فکر نمیکنه . بهشونم بگی ناراحت میشن و جوابهای سر بالا میدن. تو این وادی کسی به این چیزا فکر نمیکنه. همه مون داریم اس میزنیم.

 

[silver light]

اگه یک تاپیک بالای زانو زده بود الان هزار تا لایک داشت اما چون به نفعشون نیست دیگه .......

 

[mehdi.chem]

این مملکت درست بشو نیست...(کسی اگه می توه ادعا کنه درست میشه!!!)

ممنون از تاپیک، حسرت دلمون رو بیشتر کرد!

 

[petromech]

متاسفانه قشر تحصیلکرده هم بیشتر از ملت در حال جناح بندی هستند .ما باید خودمون این صنعت و دانشگاه رو به هم ارتباط بدیم.
یک مشکل بزرگ که صنعت ما باهاش مواجه هست نبود تکنسین هست. ببینید کلا آموزشکده ها بخاطر اینکار تاسیس شدند ولی متاسفانه این روند رو نظام آموزشی جدید بهم زدید. یعنی یک کارشناس بعد 1 2 سال کار نمی خاد همان تکنسین باشه و روال سیستم کار بهم می خوره.
یک مشکل دیگه هم داریم » ارتباط صنعت با دانشگاه واقعا خیلی خیلی ضعیفه و باید روی این مسئله کار بشه.یعنی در سیستم آموزشی درس های پروژه ای و کارآموزشی بیشتر بشه و روی این مسئله بیشتر نطارت بکنند.

 

[مسعود.م]

تقریبا یک سال پیش درباره مقایسه ایران و کره تاپیکی زده شد که نظرم رو این طور توضیح دادم... مرور دوباره این پست خالی از لطف نیست

اقتصاد کره جنوبی بعد از رکود در دهه ۹۰ اجرای برنامه های توسعه را اغاز کرد یعنی همان زمانی که ما بعد از اجرای برنامه اول توسعه تقریبا اقتصاد جنگ زده را بازسازی کرده و در میانه اجرای برنامه دوم توسعه بودیم
در ادامه به خلاصه ای از این سال های رقابت اشاره می کنم
بین شرکای اصلی اقتصادی دو کشور تفاوت های وجود داشتکره ای ها امریکا را شریک اصلی خود انتخاب کردند و ما اروپایی ها رابه عنوان مثال کره ای ها در توسعه صنایع خودروسازی با امریکا شریک شدند و ما با فرانسوی ها و المانی ها
شراکت ما با اروپایی ها در صنایع نفت و گاز هم با شرکت هایی مانند توتال فرانسه رپسول اسپانیا شل انگلیسی-هلندی و... ادامه داشت هر چند که در مقطعی با بعضی شرکت های امریکایی همکاری داشتیم
اما امار اقتصادی برنامه های توسعه ما
عملکرد شاخص های اقتصادی مثل تورم و رشد اقتصادی ما هم در پایان برنامه دوم با وجود نوسان رخ داده در میانه راه در پایان مناسب بود
اما شاهکار اقتصادی ما در برنامه سوم (۷۹‏‏تا ۸۳‏)‏ بود که حتی رشد اقتصادی در بخش صنایع دو رقمی شد‏ نرخ تورم به ۱۰.۴ درصد رسید نرخ بیکاری هم ۱۰.۳ درصد شد البته نرخ واقعی بیکاری چرا که دولت فعلی فرمول محاسبه بیکاری و میزان ساعت اشتغال افراد را تغییر داده و در حال حاضر در خوشبینانه ترین حالت میزان بیکاری ۳۰ درصد است
عملکرد ما در برنامه چهارم توسعه از لحاظ رشد اقتصادی نزولی و از لحاظ تورم دارای منحنی سینوسی بود طبق امار ارائه شده رشد اقتصادی در پایان سال ۸۸بین ۲ تا ۴ درصد اعلام شد نرخ تورم هم با وجود افزایش شدید در سال های ۸۵ و ۸۶ به رقم مناسب ۸ درصد رسید (که با توجه به کاهش نرخ تورم در دولت قبل منطقی به نظر می رسید)‏ دلیل بی نظمی امار رشد اقتصادی هم عدم انتشار امار دقیق توسط دولت و تفاوت ان با امارهای منابع معتبر خارجی بوده هرچند که با توجه به افزایش شدید قیمت نفت باید شاهد رشد اقتصادی بیشتری می بودیم اما سیر نزولی اقتصاد ما بعد از تقریبا شکست برنامه چهارم در تحقق رشد اقتصادی از اواخر ۸۹
اغاز شد
در حال حاضر هم که در سال سوم برنامه پنجم توسعه هستیم رشد اقتصادی منفی که حتی بعضی امارها ان را بین ۷. تا ۴ درصد منفی اعلام کردند‏ در حالی که طبق برنامه ما باید به رشد ۸ درصدی برسیم نرخ تورم هم طبق اعلام بانک مرکزی بیش از ۳۰ درصد اعلام شده
به هر حال در بین اجرای برنامه چهارم تا به حال تحریم هم شامل ما شد اما نباید فراموش کنیم که قیمت هر بشکه نفت به بیش از ۱۴۰ دلار هم رسید‏ در حالی که در برنامه موفق سوم نفت به زیر ۲۰ دلار رسید اما با مدیریت صحیح خللی به اجرای ان وارد نشد اما حالا...
به هر حال تفاوت جایگاه اقتصادی فعلی ما با کره جنوبی به خوبی عدم موفقیت ما در اجرای برنامه های چهارم و برنامه پنجم را نشان می دهد
در پایان امیدوارم اولویت نخست اقتصادی دولت اینده بازگرداندن کشور به مسیر پیشرفت بر اساس برنامه های تصویب شده توسعه باشد


پ.ن: حالا هم جای امیدواری هست که این دولت دوباره ملاکش رو عمل به برنامه های اقتصادی که در دهه هفتاد پس از هزاران ساعت کار کارشناسی مشترک سازمان مدیریت و برنامه ریزی وقت - به ریاست دکتر محدرضا عارف - و بانک مرکزی - به ریاست مرحوم دکتر محسن نوربخش - به عنوان نقشه راه اقتصاد ارائه شده بود قرار داده
برنامه ای که اجرای درست ان در اواخر دهه هفتاد و اوایل هشتاد رشد اقتصادی دو رقمی - در بخش صنعت - و کاهش تورم و بیکاری رو در پی داشت اما بعدها به فراموشی سپرده شد...
در حالی که همه میدونند اولین عامل برای موفقیت داشتن برنامه است

 

[ayja]

متاسفانه قشر تحصیلکرده هم بیشتر از ملت در حال جناح بندی هستند .ما باید خودمون این صنعت و دانشگاه رو به هم ارتباط بدیم.
یک مشکل بزرگ که صنعت ما باهاش مواجه هست نبود تکنسین هست. ببینید کلا آموزشکده ها بخاطر اینکار تاسیس شدند ولی متاسفانه این روند رو نظام آموزشی جدید بهم زدید. یعنی یک کارشناس بعد 1 2 سال کار نمی خاد همان تکنسین باشه و روال سیستم کار بهم می خوره.
یک مشکل دیگه هم داریم » ارتباط صنعت با دانشگاه واقعا خیلی خیلی ضعیفه و باید روی این مسئله کار بشه.یعنی در سیستم آموزشی درس های پروژه ای و کارآموزشی بیشتر بشه و روی این مسئله بیشتر نطارت بکنند.

در تایید نظر شما عرض میکنم : اکثر صاحبان صنایع بیسوادند ولی جناحی اند و تو همه نهاد ها یه کسانی رو دارند که بکمک اونا وام های کلان میگیرند و پس هم نمیدن . با ده درصد وام یه کارخونه میزنند بقیه شم تو بخش زمین خواری سرمایه گذاری میکنند و الی آخر.
ارتباط برا صنعت و دانشگاه براشون بی مفهومه ولی ارتباط با چینی ها برای واردات اجناس بنجل همیشه برقراره.

 

[ayja]

تقریبا یک سال پیش درباره مقایسه ایران و کره تاپیکی زده شد که نظرم رو این طور توضیح دادم... مرور دوباره این پست خالی از لطف نیست

اقتصاد کره جنوبی بعد از رکود در دهه ۹۰ اجرای برنامه های توسعه را اغاز کرد یعنی همان زمانی که ما بعد از اجرای برنامه اول توسعه تقریبا اقتصاد جنگ زده را بازسازی کرده و در میانه اجرای برنامه دوم توسعه بودیم
در ادامه به خلاصه ای از این سال های رقابت اشاره می کنم
بین شرکای اصلی اقتصادی دو کشور تفاوت های وجود داشتکره ای ها امریکا را شریک اصلی خود انتخاب کردند و ما اروپایی ها رابه عنوان مثال کره ای ها در توسعه صنایع خودروسازی با امریکا شریک شدند و ما با فرانسوی ها و المانی ها
شراکت ما با اروپایی ها در صنایع نفت و گاز هم با شرکت هایی مانند توتال فرانسه رپسول اسپانیا شل انگلیسی-هلندی و... ادامه داشت هر چند که در مقطعی با بعضی شرکت های امریکایی همکاری داشتیم
اما امار اقتصادی برنامه های توسعه ما
عملکرد شاخص های اقتصادی مثل تورم و رشد اقتصادی ما هم در پایان برنامه دوم با وجود نوسان رخ داده در میانه راه در پایان مناسب بود
اما شاهکار اقتصادی ما در برنامه سوم (۷۹‏‏تا ۸۳‏)‏ بود که حتی رشد اقتصادی در بخش صنایع دو رقمی شد‏ نرخ تورم به ۱۰.۴ درصد رسید نرخ بیکاری هم ۱۰.۳ درصد شد البته نرخ واقعی بیکاری چرا که دولت فعلی فرمول محاسبه بیکاری و میزان ساعت اشتغال افراد را تغییر داده و در حال حاضر در خوشبینانه ترین حالت میزان بیکاری ۳۰ درصد است
عملکرد ما در برنامه چهارم توسعه از لحاظ رشد اقتصادی نزولی و از لحاظ تورم دارای منحنی سینوسی بود طبق امار ارائه شده رشد اقتصادی در پایان سال ۸۸بین ۲ تا ۴ درصد اعلام شد نرخ تورم هم با وجود افزایش شدید در سال های ۸۵ و ۸۶ به رقم مناسب ۸ درصد رسید (که با توجه به کاهش نرخ تورم در دولت قبل منطقی به نظر می رسید)‏ دلیل بی نظمی امار رشد اقتصادی هم عدم انتشار امار دقیق توسط دولت و تفاوت ان با امارهای منابع معتبر خارجی بوده هرچند که با توجه به افزایش شدید قیمت نفت باید شاهد رشد اقتصادی بیشتری می بودیم اما سیر نزولی اقتصاد ما بعد از تقریبا شکست برنامه چهارم در تحقق رشد اقتصادی از اواخر ۸۹
اغاز شد
در حال حاضر هم که در سال سوم برنامه پنجم توسعه هستیم رشد اقتصادی منفی که حتی بعضی امارها ان را بین ۷. تا ۴ درصد منفی اعلام کردند‏ در حالی که طبق برنامه ما باید به رشد ۸ درصدی برسیم نرخ تورم هم طبق اعلام بانک مرکزی بیش از ۳۰ درصد اعلام شده
به هر حال در بین اجرای برنامه چهارم تا به حال تحریم هم شامل ما شد اما نباید فراموش کنیم که قیمت هر بشکه نفت به بیش از ۱۴۰ دلار هم رسید‏ در حالی که در برنامه موفق سوم نفت به زیر ۲۰ دلار رسید اما با مدیریت صحیح خللی به اجرای ان وارد نشد اما حالا...
به هر حال تفاوت جایگاه اقتصادی فعلی ما با کره جنوبی به خوبی عدم موفقیت ما در اجرای برنامه های چهارم و برنامه پنجم را نشان می دهد
در پایان امیدوارم اولویت نخست اقتصادی دولت اینده بازگرداندن کشور به مسیر پیشرفت بر اساس برنامه های تصویب شده توسعه باشد


پ.ن: حالا هم جای امیدواری هست که این دولت دوباره ملاکش رو عمل به برنامه های اقتصادی که در دهه هفتاد پس از هزاران ساعت کار کارشناسی مشترک سازمان مدیریت و برنامه ریزی وقت - به ریاست دکتر محدرضا عارف - و بانک مرکزی - به ریاست مرحوم دکتر محسن نوربخش - به عنوان نقشه راه اقتصاد ارائه شده بود قرار داده
برنامه ای که اجرای درست ان در اواخر دهه هفتاد و اوایل هشتاد رشد اقتصادی دو رقمی - در بخش صنعت - و کاهش تورم و بیکاری رو در پی داشت اما بعدها به فراموشی سپرده شد...
در حالی که همه میدونند اولین عامل برای موفقیت داشتن برنامه است

اینا همش درست . فقط میمونه متن امضای شما که نگفتی برا کی و چه کسانی گفته شده. یعنی هر کی هر چی داره عطای خداونده ؟ فقرا این وسط تکلیفشون چیه؟

 

[petromech]

در تایید نظر شما عرض میکنم : اکثر صاحبان صنایع بیسوادند ولی جناحی اند و تو همه نهاد ها یه کسانی رو دارند که بکمک اونا وام های کلان میگیرند و پس هم نمیدن . با ده درصد وام یه کارخونه میزنند بقیه شم تو بخش زمین خواری سرمایه گذاری میکنند و الی آخر.
ارتباط برا صنعت و دانشگاه براشون بی مفهومه ولی ارتباط با چینی ها برای واردات اجناس بنجل همیشه برقراره.

خوب متاسفانه تک محصولی و سرمایه داری بازاری سنتی به تخصص و پیشرفت تکنولوژی اهمیت نمیده و مهم سودآوری هست.

 

[mehdi.chem]

متاسفانه قشر تحصیلکرده هم بیشتر از ملت در حال جناح بندی هستند .ما باید خودمون این صنعت و دانشگاه رو به هم ارتباط بدیم.
یک مشکل بزرگ که صنعت ما باهاش مواجه هست نبود تکنسین هست. ببینید کلا آموزشکده ها بخاطر اینکار تاسیس شدند ولی متاسفانه این روند رو نظام آموزشی جدید بهم زدید. یعنی یک کارشناس بعد 1 2 سال کار نمی خاد همان تکنسین باشه و روال سیستم کار بهم می خوره.
یک مشکل دیگه هم داریم » ارتباط صنعت با دانشگاه واقعا خیلی خیلی ضعیفه و باید روی این مسئله کار بشه.یعنی در سیستم آموزشی درس های پروژه ای و کارآموزشی بیشتر بشه و روی این مسئله بیشتر نطارت بکنند.

دوست عزیز شما یه نیگا به وضعیت موجود و واقعیت ها بنداز، راهکار زیاده و بعضی اساتید دلسوز دانشگاه ها دارن خودشون رو خفه می کنن اما هیچی تغییر نمی کنه.چرا؟؟؟!!!! چون به سود یه سری که امپریالیسمشون رو به ملت غالب کردن نیست، چون قوانین درست و درمونی در کار نیست و ... .
توی همه کشورها با قوانین به همه چی مسیر میدن اما تو کشور ما برنامه ریزی برای زمان حاله و قانون گذاری بسته به شرایط موجوده. این ینی 4 روز دیگه توی شرایط جدید مواجه میشیم با یه بحران جدید...
آقا این بحث ها هیچ فایده ای نداره، تا وقتی که نه مسولین به فکر هستن و نه خود ما مردم میخوایم این کسالت و تنبلی کنار بذاریم و یکم تصمیم آگاهانه بگیریم.

 

[مسعود.م]

اینا همش درست . فقط میمونه متن امضای شما که نگفتی برا کی و چه کسانی گفته شده. یعنی هر کی هر چی داره عطای خداونده ؟ فقرا این وسط تکلیفشون چیه؟

این حدیث اشاره به دوری از طمع و حریص بودن و راضی بودن به رضای خداوند هست و کاملا در جهت تلاش برای رسیدن به اهداف های هر شخص در زندگی است نه در تضاد با ان ها...
در گذشته یکی از اعضا از من این سوال رو پرسید: انسانی خداباور ، متکی به خدا آمال و آرزوهایش را از خدا میخواهد و رسیدن به آن را ازجانب او می پندارد و عدم رسیدن به آن را تقدیر و مصلحت..

جواب من: انسان های خداباور برای رسیدن به هدف تمام تلاش خودش را انجام می دهند و وقتی که تمام این سعی وتلاش به نتیجه نرسید

در پی اشکالاتش می گردد و سعی در برطرف کردن ان ها می کند و به دلیل این که تدبیر تمام امور را از جانب خداوند می داند ان را به قضا و قدر نسبت میدهد نه این که بدون جستجوی اشکالات نرسیدن به هدف را فقط نتیجه تقدیر خداوند بداند و فقط به این نکته اشاره کند که تقدیر بوده... که در این صورت مطمئنا دوباره شکست خواهد خورد...

در حالی که پیامبر اسلام (ص) با اشاره به همین نکته مثال زیبایی فرمودند : مومن واقعی از یک سوراخ دوبار گزیده نمیشود...

افراد با ایمان از روی ضعف در برابر مشکلات شانه خالی نمیکنند... چرا که این کار با ایمان راسخ در تضاد است و امام باقر (ع) هم فرمودند : مومن واقعی از کوه محکم تر است

اریک فروم روانشناس مشهور غربی جمله ای در این زمینه دارد :
نبود لذت های واقعی سبب شده است انسان مدام به دنبال لذت های هیجان انگیز تازه باشد اما انسان باید راهی را به درون خود باز کند و خود وخدای خود را عمیق تر بشناسد برای همین است که افراد با ایمان شخصیتی قویتر از افراد بی دین وبی ایمان دارند

 

[Hosse!N_206]

اگر بجای این تاپیک مفید و عالی یه تاپیک مسخره میزدی الان 500 بار ازش بازدید میشد. دغدغه ما بازی با هجویّاته. کسی به این چیزا فکر نمیکنه . بهشونم بگی ناراحت میشن و جوابهای سر بالا میدن. تو این وادی کسی به این چیزا فکر نمیکنه. همه مون داریم اس میزنیم.

اگه یک تاپیک بالای زانو زده بود الان هزار تا لایک داشت اما چون به نفعشون نیست دیگه .......

بجای این حرفا ...
یه نظر مفید در راستای بحث تاپیک بزارید بهتره

 

[ayja]

این حدیث اشاره به دوری از طمع و حریص بودن و راضی بودن به رضای خداوند هست و کاملا در جهت تلاش برای رسیدن به اهداف های هر شخص در زندگی است نه در تضاد با ان ها...
در گذشته یکی از اعضا از من این سوال رو پرسید: انسانی خداباور ، متکی به خدا آمال و آرزوهایش را از خدا میخواهد و رسیدن به آن را ازجانب او می پندارد و عدم رسیدن به آن را تقدیر و مصلحت..

جواب من: انسان های خداباور برای رسیدن به هدف تمام تلاش خودش را انجام می دهند و وقتی که تمام این سعی وتلاش به نتیجه نرسید

در پی اشکالاتش می گردد و سعی در برطرف کردن ان ها می کند و به دلیل این که تدبیر تمام امور را از جانب خداوند می داند ان را به قضا و قدر نسبت میدهد نه این که بدون جستجوی اشکالات نرسیدن به هدف را فقط نتیجه تقدیر خداوند بداند و فقط به این نکته اشاره کند که تقدیر بوده... که در این صورت مطمئنا دوباره شکست خواهد خورد...

در حالی که پیامبر اسلام (ص) با اشاره به همین نکته مثال زیبایی فرمودند : مومن واقعی از یک سوراخ دوبار گزیده نمیشود...

افراد با ایمان از روی ضعف در برابر مشکلات شانه خالی نمیکنند... چرا که این کار با ایمان راسخ در تضاد است و امام باقر (ع) هم فرمودند : مومن واقعی از کوه محکم تر است

اریک فروم روانشناس مشهور غربی جمله ای در این زمینه دارد :
نبود لذت های واقعی سبب شده است انسان مدام به دنبال لذت های هیجان انگیز تازه باشد اما انسان باید راهی را به درون خود باز کند و خود وخدای خود را عمیق تر بشناسد برای همین است که افراد با ایمان شخصیتی قویتر از افراد بی دین وبی ایمان دارند

جواب سئوال منو ندادی. سئوال خیلی واضح بود.

 

[ayja]

بجای این حرفا ...
یه نظر مفید در راستای بحث تاپیک بزارید بهتره

چطور به این فکر بکر رسیدی؟ تبریک میگم.

 

[مسعود.م]

جواب سئوال منو ندادی. سئوال خیلی واضح بود.

جواب هم روشن بود حتی من به دو بخش تقسیمش کردم... هدف از بیان حدیث دوری از حریص بودن بیش از حد در زندگی است وگرنه دلیل نمیشه که کسی اگر فقر بود بگه چون تقدیر بوده که فقیر باشم منم هیچ تلاشی نمیکنم و کلا از جامعه فاصله بگیره و راه انزوا رو در پیش بگیره ... کاری که یکی از آفات جامعه اسلامی در قرن های گذشته بود و پایه گذار ان هم دراویش در خانقاه ها بودند....

در هر صورت موضوع تاپیک و همچنین سوالی که شما از پست من نقل قول گرفتید و پرسیدید - درباره امضای شخصی - تفاوت زیادی داشت... اما به هر حال سعی کردم به صورت کامل توضیح بدم...

به هر حال خود بحث تاپیک گسترده است و موضوعات خارج از بحث و توضیحات بیشتر درباره امضای شخصیم رو میتونید تو پروفم جویا بشید

 

[petromech]

لطفا به این تایپیک هم نگاهی بکنید خالی از لطف این تایپیک نیست:

[h=1]نگاهی به آمار نرخ بیکاری فارغ التحصیلان!![/h]

 

[petromech]

وجدان کاری واخلاق حرفه کاری دیگه ربطی به ژاپن و ایران نداره . مدیریت اصولی و کاربلد سیستم رو نچرخونه خودبه خود سیستم افول می کنه و اخلاق و وجدان کاری و انگیزه از بین میره.
اولین مرحله برای پیشرفت صنعت: باید مدیریت اصولی و حرفه ای و کاربلد در راس کار باشه.

 

[Ice Dream]

متاسفانه ایران یک جامعه بیماره. اونقدر مشکلات متعدد وجود داره و اونقدر همه چیز درهم پیچیده شده که عملا راه برای هر اقدامی بسته به نظر می رسه. شاید فقط یک ابرقهرمان یک دیکتاتور خوب! بتونه این شرایطو با زور عوض کنه که اونم فقط یه تصور محاله!

 

[petromech]

لطفا دوستان راهکارهایی پیشنهاد بدن...

 

[محمودپور]

 

[ayja]

متاسفانه ایران یک جامعه بیماره. اونقدر مشکلات متعدد وجود داره و اونقدر همه چیز درهم پیچیده شده که عملا راه برای هر اقدامی بسته به نظر می رسه. شاید فقط یک ابرقهرمان یک دیکتاتور خوب! بتونه این شرایطو با زور عوض کنه که اونم فقط یه تصور محاله!

باز که رسیدیم به دوران ما قبل تاریخ. دیکتاتور؟

 

[Hosse!N_206]

چطور به این فکر بکر رسیدی؟ تبریک میگم.

به لطف دوستان - آشنایان کسبه و بازاریان ...

 

[Ice Dream]

هیچ دیکتاتوری خوب باقی نخواهد ماند.

باز که رسیدیم به دوران ما قبل تاریخ. دیکتاتور؟

عرض کردم که یه تصور محاله...از همونا که تو قصه ها می گن :|

 

[amirdolu]

دکتر دمینگ آمریکایی معلم پیشرفت ژاپنی هاست.
ولی مردم ژاپن همین نکته رو می دونستند که چیزی رو که نیاز دارند باید یاد بگیرند.حتی از کشوری که باهاش در جنگ بودند.ژاپنی ها در 1950 از دکتر دمینگ دعوت می کنند و اصول 14 گانه او را برای افزایش کیفیت به کار میگیرند و میشن این چیزی که می بینیم.
به نظرم مشکل ما در ندانستن نادانی و جهل ماست. نمیدونم از این همه منم منم زدن تو دنیا به کجا میخواهیم برسیم.!!!؟؟؟؟http://www.modiryar.com/index.php
http://www.hayatname.blogfa.com/post-113.aspx
http://faraelm.blogfa.com/post-4.aspx

 

[petromech]

دکتر دمینگ آمریکایی معلم پیشرفت ژاپنی هاست.
ولی مردم ژاپن همین نکته رو می دونستند که چیزی رو که نیاز دارند باید یاد بگیرند.حتی از کشوری که باهاش در جنگ بودند.ژاپنی ها در 1950 از دکتر دمینگ دعوت می کنند و اصول 14 گانه او را برای افزایش کیفیت به کار میگیرند و میشن این چیزی که می بینیم.
به نظرم مشکل ما در ندانستن نادانی و جهل ماست. نمیدونم از این همه منم منم زدن تو دنیا به کجا میخواهیم برسیم.!!!؟؟؟؟http://www.modiryar.com/index.php
http://www.hayatname.blogfa.com/post-113.aspx
http://faraelm.blogfa.com/post-4.aspx

کشورهایی مثل ترکیه ومالزی و کره جنوبی و آفریقای جنوبی با اینکه 40 50 سال پیش با کشورهای سرمایه داری و صنعتی سره جنگ داشتند ولی برای پیشرفتشون بجای خرید تکنولوژی از اساتید و متد صنعتی و اصول های اونا استفاده کردند حتی اساتید زیادی از این کشورها وارد کشور خودشون کردند تا ذهنشون رو بدست بیارن .ولی ما چی ... اگر این لوازم ماقبل تاریخ روسی و یکبارمصرف چینی نبود شایئ وضعمون زا این بهتر میشد.

 

[ayja]

اول باید اندیشه ها ساخته بشه تا انسان رو به بلوغ فکری برسونه. پس آنگاه همین انسان براحتی میتونه راههای ترقی رو طی کنه و شایسته نام انسان باشه.
کار ما با اما و اگر و انشاالله و ماشاالله شروع میشه در حالی که معنی اونم نمیدونیم و خیال میکنیم حکایت منّ و سلوی درحق ما نیز تکرار خواهد شد. بنابراین همیشه جزو عقب مانده های میلیاردر باقی خواهیم ماند.

 

[petromech]

اول باید اندیشه ها ساخته بشه تا انسان رو به بلوغ فکری برسونه. پس آنگاه همین انسان براحتی میتونه راههای ترقی رو طی کنه و شایسته نام انسان باشه.
کار ما با اما و اگر و انشاالله و ماشاالله شروع میشه در حالی که معنی اونم نمیدونیم و خیال میکنیم حکایت منّ و سلوی درحق ما نیز تکرار خواهد شد. بنابراین همیشه جزو عقب مانده های میلیاردر باقی خواهیم ماند.

تا این اندیشه ها به بلوغ فکری منجرب بشه ما ها فسیل شدیم...

 

[amirdolu]

تا این اندیشه ها به بلوغ فکری منجرب بشه ما ها فسیل شدیم...

ولی باید شروع کرد. کما اینکه شروع شده! اگر گاندی هم تنهایی شروع نمیکرد الان هند هنوز زیر پای انگلیسی ها بود.
مهم شروع کردن از خود. و داشتن استقامته.نتیجه صد درصد حاصل میشه.....

 

[Persia1]

ژاپن بهترین کشور آسیا