فراق یار
- شروع کننده موضوع محـسن ز
- تاریخ شروع
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]
[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]گاهی تو...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]گاهی یاد تو...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]گاهی غم تو...[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]آخر این "تو" کار مرا تمام می کنی...[/FONT]
چه کرده ام که دلم از فراق خون کردی؟
چه اوفتاد، که درد دلم فزون کردی؟
چرا زغم، دل پر حسرتم بیازردی؟
چه شدکه جان حزینم ز غصه خون کردی؟
لوای عشق برافروختی چنان در دل
که در زمان، علم سبز سرنگون کردی
زاشتیاق تو جانم به لب رسید، بیا…
نظر به حال دلم کن، ببین که چون کردی!............
چه اوفتاد، که درد دلم فزون کردی؟
چرا زغم، دل پر حسرتم بیازردی؟
چه شدکه جان حزینم ز غصه خون کردی؟
لوای عشق برافروختی چنان در دل
که در زمان، علم سبز سرنگون کردی
زاشتیاق تو جانم به لب رسید، بیا…
نظر به حال دلم کن، ببین که چون کردی!............
کجایی تو ؟
در این روزهای اندوه بار و کدر که همه جا بوی روزمرگی می دهد
تو را من کجا جا گذاشتم؟
بدون تو ادامه دادن مقدور نیست
من توقف مطلق کرده ام
و نبض زندگی انگار هیچگاه در درونم نمی زده است!
این روزها در غم نداشتن تو به زمین و زمان ناسزا گفته ام
باور کن فراموش کردنت مقدور نیست
و درد نداشتنت به گفته نمی آید
در این برهوت خشک ابتدا مرا خاک کن بعد به هرکجا که می خواهی برو!
در این روزهای اندوه بار و کدر که همه جا بوی روزمرگی می دهد
تو را من کجا جا گذاشتم؟
بدون تو ادامه دادن مقدور نیست
من توقف مطلق کرده ام
و نبض زندگی انگار هیچگاه در درونم نمی زده است!
این روزها در غم نداشتن تو به زمین و زمان ناسزا گفته ام
باور کن فراموش کردنت مقدور نیست
و درد نداشتنت به گفته نمی آید
در این برهوت خشک ابتدا مرا خاک کن بعد به هرکجا که می خواهی برو!
ناگهان آیینه حیران شد، گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد،گمان کردم تویی
ردپایی تازه از پشت صنوبرها گذشت ...
چشم آهوها هراسان شد،گمان کردم تویی
ای نسیم بی‌قرار روزهای عاشقی
هر کجا زلفی پریشان شد،گمان کردم تویی
سایه زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد،گمان کردم تویی
باد پیراهن کشید از دست گل‌ها ناگهان
عطر نیلوفر فراوان شد، گمانکردم تویی
چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت
غنچه‌ای سر در گریبان شد،گمان کردم تویی
کشته‌ای در پای خود دیدی یقین کردی منم
سایه‌ای بر خاک مهمان شد،گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد،گمان کردم تویی
ردپایی تازه از پشت صنوبرها گذشت ...
چشم آهوها هراسان شد،گمان کردم تویی
ای نسیم بی‌قرار روزهای عاشقی
هر کجا زلفی پریشان شد،گمان کردم تویی
سایه زلف کسی چون ابر بر دوزخ گذشت
آتشی دیگر گلستان شد،گمان کردم تویی
باد پیراهن کشید از دست گل‌ها ناگهان
عطر نیلوفر فراوان شد، گمانکردم تویی
چون گلی در باغ، پیراهن دریدم در غمت
غنچه‌ای سر در گریبان شد،گمان کردم تویی
کشته‌ای در پای خود دیدی یقین کردی منم
سایه‌ای بر خاک مهمان شد،گمان کردم تویی
من به یاد تو خوشم
تو به یاد هر که هستی خوش باش
من کنار تو خوشم
تو کنار هر که هستی خوش باش
من در این کلبه خوشم
تو در آن اوج که هستی خوش باش
من به عشق تو خوشم
تو به عشق هر که هستی خوش باش.
تو به یاد هر که هستی خوش باش
من کنار تو خوشم
تو کنار هر که هستی خوش باش
من در این کلبه خوشم
تو در آن اوج که هستی خوش باش
من به عشق تو خوشم
تو به عشق هر که هستی خوش باش.
پشت پنجره خیس باران زده ایستاده ام
...
واشک آسمان را می نگرم
کاشـــ بودی ...کاشـــ..
.
تا به خیال اشک شوق آسمان ،...باران را این قدر دلتنگ نمی پنداشتم ؛ ...
...
واشک آسمان را می نگرم
کاشـــ بودی ...کاشـــ..
.
تا به خیال اشک شوق آسمان ،...باران را این قدر دلتنگ نمی پنداشتم ؛ ...
اعتراف می کنم به خیانت
در نبودت با
خیالت بودم
...
گاهی در فرا سوی این لحظات از خود میپرسم، با خود چه کردی؟!!!
که همچون باران میباری.. همچون باد گریزانی..
و همچون تاریکی در هراسی
حتی چشمانت را در کلبه ی وجودش نیافتی
تو خود، او بودی و او تو نبود...
چه بد کردیم به خود...
هر چیز زمانی دارد
نفس هم که باشی
دیر برسی
من رفته ام . . .
در نبودت با
خیالت بودم
...
گاهی در فرا سوی این لحظات از خود میپرسم، با خود چه کردی؟!!!
که همچون باران میباری.. همچون باد گریزانی..
و همچون تاریکی در هراسی
حتی چشمانت را در کلبه ی وجودش نیافتی
تو خود، او بودی و او تو نبود...
چه بد کردیم به خود...
هر چیز زمانی دارد
نفس هم که باشی
دیر برسی
من رفته ام . . .
او هم ادم است!
اگر دوستت دارم هایت را نشنیده گرفت،غصه نخور!اگر رفت گریه نکن!
یک روز چشمهای یک نفر عاشقش میکند...
یک روز معنی کم محلی را میفهمد...
یک روز شکستن را درک میکند...
ان روز میفهمد اه هایی که کشیدی از ته قلبت بوده!...
میفهمد شکستن یک دل تاوان سنگینی دارد...
اگر دوستت دارم هایت را نشنیده گرفت،غصه نخور!اگر رفت گریه نکن!
یک روز چشمهای یک نفر عاشقش میکند...
یک روز معنی کم محلی را میفهمد...
یک روز شکستن را درک میکند...
ان روز میفهمد اه هایی که کشیدی از ته قلبت بوده!...
میفهمد شکستن یک دل تاوان سنگینی دارد...
حواسم را پرت میکنم
تا کمتر دل تنگ باشم
تا بتوانم
به زندگی ادمه دهم
اما این حواس را از ر کجایش میگیرم
میرسد
به تو
و نمیدانم چگونه
به حواسم بفهمانم
تو نیستی
حتی شاید دیگر مرا نخواهی
و نمیدانی این شایدها
چگونه
مرا عذاب میدهد
هر لحظه با این شایدها
باید سر کنم
و نمیدانم
چقدر عذاب اور هست وقتی برایت هیچ فرقی ندارد بودن و نبودنم
تا کمتر دل تنگ باشم
تا بتوانم
به زندگی ادمه دهم
اما این حواس را از ر کجایش میگیرم
میرسد
به تو
و نمیدانم چگونه
به حواسم بفهمانم
تو نیستی
حتی شاید دیگر مرا نخواهی
و نمیدانی این شایدها
چگونه
مرا عذاب میدهد
هر لحظه با این شایدها
باید سر کنم
و نمیدانم
چقدر عذاب اور هست وقتی برایت هیچ فرقی ندارد بودن و نبودنم
شب فراق که داند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق دربند است
گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم
کدام سرو به بالای دوست مانند است
پیام من که رساند به یار مهر گسل
که برشکستی و ما را هنوز پیوند است
قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست
به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است
که با شکستن پیمان و برگرفتن دل
هنوز دیده به دیدارت آرزومند است
بیا که بر سر کویت بساط چهره ماست
به جای خاک که در زیر پایت افکنده است
خیال روی تو بیخ امید بنشانده است
بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده است
عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی
به زیر هر خم مویت دلی پراکنده است
اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی
گمان برند که پیراهنت گل آکند است
ز دست رفته نه تنها منم درین سودا
چه دست ها که ز دست تو بر خداوند است
فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست
بیا و بر دل من بین که کوه الوند است
ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق
گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است
مگر کسی که به زندان عشق دربند است
گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم
کدام سرو به بالای دوست مانند است
پیام من که رساند به یار مهر گسل
که برشکستی و ما را هنوز پیوند است
قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست
به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است
که با شکستن پیمان و برگرفتن دل
هنوز دیده به دیدارت آرزومند است
بیا که بر سر کویت بساط چهره ماست
به جای خاک که در زیر پایت افکنده است
خیال روی تو بیخ امید بنشانده است
بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده است
عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی
به زیر هر خم مویت دلی پراکنده است
اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی
گمان برند که پیراهنت گل آکند است
ز دست رفته نه تنها منم درین سودا
چه دست ها که ز دست تو بر خداوند است
فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست
بیا و بر دل من بین که کوه الوند است
ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق
گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است
R-ALI
عضو جدید
* درگیر رویای توام*
درگیر رویای توام .. من‌و دوباره خواب کن
دنیا اگه تنهام گذاشت .. تو من‌و انتخاب کن
دلت از آرزوی من .. انگار بی‌خبر نبود
حتی تو تصمیمای من .. چشمات بی‌اثر نبود
خواستم بهت چیزی نگم .. تا با چشام خواهش کنم
درارو بستم روت تا .. احساس آرامش کنم
باور نمی‌کنم ولی .. انگار غرور من شکست
اگه دلت میخواد بری .. اصرار من بی‌فایدست
هر کاری می‌کنه دلم .. تا بغضمو پنهون کنه
چی می‌تونه فکر تو رو .. از سر من بیرون کنه
یا داغ رو دلم بذار .. یا که از عشقت کم نکن
تمام تو سهم منه .. به کم قانعم نکن
دنیا اگه تنهام گذاشت .. تو من‌و انتخاب کن
دلت از آرزوی من .. انگار بی‌خبر نبود
حتی تو تصمیمای من .. چشمات بی‌اثر نبود
خواستم بهت چیزی نگم .. تا با چشام خواهش کنم
درارو بستم روت تا .. احساس آرامش کنم
باور نمی‌کنم ولی .. انگار غرور من شکست
اگه دلت میخواد بری .. اصرار من بی‌فایدست
هر کاری می‌کنه دلم .. تا بغضمو پنهون کنه
چی می‌تونه فکر تو رو .. از سر من بیرون کنه
یا داغ رو دلم بذار .. یا که از عشقت کم نکن
تمام تو سهم منه .. به کم قانعم نکن