اگر دوست دارید، صدای خروش آبشاری پر آب در كوهسار را بشنوید و به تماشای ریزش آب از كوه و لالههای سرخ واژگون و شكوفههای رنگارنگ و بستر سبز كنار جویها بایستید، به سمیرم در استان اصفهان بروید و از آنجا پس از پشت سر گذاشتن مسیری 5 كیلومتری به كنار آبشار سمیرم میرسید كه از زیباترین و بزرگترین آبشارهای ایران است. چشماندازهای طبیعت رنگارنگ آنجا در بهار و اوایل تابستان رویاییاند اما در زمستان هم میشود به كنار آبشار رفت و در خلوت سكوت، غرش آبشار را با تمام وجود شنید. آبشار پرشكوه سمیرم، آب نمای طبیعی چشمنوازی است كه در 5 كیلومتری شرق سمیرم واقع در 160 كیلومتری جنوب اصفهان قرار گرفته است.
با عبور از سمیرم به سمت شرق به آبشار زیبای سمیرم میرسیم. این آبشار گاهی، البته به ندرت، ارتفاعی بیش از 70 متر پیدا میكند. آب آبشار از چشمه ساران ارتفاعات بالادست آن سرچشمه میگیرد و از بالای تخته سنگ صخرهای صاف و عظیم به بیرون میجهد. پای آبشار فضای سبز وسیعی احداث شده كه هماهنگی چشمگیری با كوه و آبشار و گیاهان و گلهای طبیعی كوه دارد.
اواخر بهار و سراسر تابستان شاید جایی برای نشستن روی نیمكتهای فضای سبز آبشار پیدا نكنید و صدای آبشار در سروصدای مردم، صلابت زمستانیاش را نداشته باشد؛ اما در زمستان شمایید و طبیعت شگفتانگیز پیشرویتان و شاید هم چند نفری مثل خودتان آنجا باشند. میگویند آبشار سمیرم، عروس زیبای سلسله كوههای زاگرس است.
آب و هوای اینجا در بهار و تابستان مطبوع و روحنواز است و گردشگران زیادی را جذب خود میكند اما در زمستان هم به ویژه اگر هوا خیلی سرد نباشد و برف زیادی زمین را نپوشانده باشد، مشتاقان طبیعت به تماشای آبشار میشتابند.
زاگرس زیباییهای خیره كنندهای دارد. شاید یكی از جالبترین آنها همین آبشار باشد. این آبشار كه آبش در دره نادر جریان مییابد، در گذشته 75 متر ارتفاع داشته؛ اما بر اثر فرسایش در سالهای متمادی به 35 متر كاهش یافته و تنها در سالهای پرآبی دوباره ارتفاع میگیرد.
سالیان طولانی كه شاید هزاران سال باشد، سبب شده تا نرمی آب، خراش و شكافی بر سینه كوه ایجاد كند و آب از این شكاف بیرون میجهد. همسایگی آبشار و كوه با درختان و همنوایی آنها با پرندگان، درختان و جانوران در محل، چشماندازی رویایی پدید آورده كه تنها باید به آنجا رفت و این همه زیبایی را به چشم بصیرت و حیرت دید.
نياوران
نام قديم اين منطقه گردوي بوده است. برخي معتقدند در زمان ناصرالدين شاه نام اين ده به نياوران تغيير کرده است به اين ترتيب که نياوران مرکب از "نيا" (حد، عظمت و قدرت) "ور" (صاحب) و "ان" علامت نسبت است و در مجموع يعني کاخ داراي عظمت. ونک
نام ونک تشکيل شده است از دو حرف (ون) به نام درخت و حرف (ک) که به صورت صفت ظاهر مي شود. يوسف آباد
منطقه يوسف آباد را ميرزا يوسف آشتياني مستوفي الممالک در شمال غربي دارالخلافه ناصري احداث کرد و به نام خود، يوسف آباد ناميد. پل چوبي
قبل از اين که شهر تهران به شکل امروزي خود درآيد، دور شهر دروازه هايي بنا شده بود تا دفاع از شهر ممکن باشد. يکي از اين دروازه ها، دروازه شميران بود با خندق هايي پر از آب در اطرافش که براي عبور از آن، از پلي چوبي استفاده مي شد. امروزه از اين دروازه و آن خندق پر از آب اثري نيست، اما اين محل همچنان به نام پل چوبي معروف است. شميران
نظريات مختلفي درباره اين نام شميران وجود دارد. يکي از مطرح ترين دلايل عنوان شده ترکيب دو کلمه سمي يا شمي به معناي سرد و «ران» به معناي جايگاه است. در واقع شميران به معناي جاي سرد است. به همين ترتيب نيز تهران به معناي جاي گرم است. همچنين در نظريه ديگري به دليل وجود قلعه نظامي در اين منطقه به آن شميران مي گفتند و همچنين برخي نيز معتقدند که يکي از نه ولايت ري را شمع ايران مي گفتند که بعدها به شميران تبديل شده است. گيشا
نام گيشا که در ابتدا کيشا بوده است برگرفته از نام دو بنيانگذار اين منطقه (کينژاد و شاپوري) است. منيريه (در جنوب وليعصر)
منيريه در زمان قاجار يکي از محله هاي اعيان نشين تهران بوده و گفته شده نام آن از نام زن کامران ميرزا، يکي از صاحب منصبان قاجر، به نام منير گرفته شده است.
