روش های تولید ورقهای Clad

[P O U R I A]

این ترکیب راه حلی اقتصادی و بهینه می باشد چرا که، مواد مقاوم به خوردگی نسبتاً گران قیمت بوده و بکارگیری آنان در ضخامت های بالا راه حل منطقی از لحاظ اقتصادی نمی باشد. از دیر باز تا کنون ورقهای Clad در صنایع نفت، گاز و نیز مجتمعهای شیمیایی کاربرد وسیعی داشته اند از دامنه این کاربرد ها، مبدل های حرارتی خنک شونده با آب دریا، مخازن تحت فشار، ری اکتورها و سایر تجهیزاتی که در سرویس پروسسی آنها گاز ترش و دیگر مواد خورنده وجود دارند، می توان برشمرد.

شکل۱-پوسته مخزن تحت فشار- داری پوشش CLAD​

شکل۲-ری اکتور- داری پوشش تیتانیم​

به طور عمده فارغ از نوع ماده ای که به عنوان پوشش بکار می رود دو روش مهم در تولید ورقهای پوشش دار در صنایع امروزی وجود دارد

 

[P O U R I A]

هم جوشی به صورت انفجاری Explosion Bonding


در این روش ابتدا سطوح در تماس ماده پایه (Base) و نیز پوشنده (Clad) کاملاً تمیز و یکنواخت می گردد. پس از آن روی سطح ورق پوشاننده با ماده منفجره خاصی قرار داده می شود و نهایتاً به منطقه حفاظت شده و ایمنی که زیر زمین ساخته شده و یا اینکه در ناحیه ای دور از محل سکونت هدایت می شود، این ناحیه به اتاق انفجار یا (Shooting Chamber) معروف است.
به علت بالا بودن هزینه تولید، بهتر است اندازه ورقها، به اندازه کافی بزرگ باشد تا در یک مرحله عملیات انفجار صورت پذیرد.


روش انفجاری یا جوش انفجاری (Explosion Welding) در زمان جنگ جهانی دوم توسط شرکت Dupont که در حرفه ساخت مهمات و مواد منفجره فعالیت داشت به دنیا معرفی گردید. این ابداع که در سال ۱۹۶۴ میلادی پا به عرصه ظهور گذاشت توسط انجمن مهندسین مکانیک آمریکا(ASME) و همچنین جامعه جوشکاری آمریکا (AWS) به عنوان روش جوشکاری بکار گرفته شده است.

 

[P O U R I A]

روش Roll-Bonding

در این روش ساخت ورق های پوشش دار، ابتدا چهار تکه ورق به صورت دو لایه میانی ورق رویه که بوسیله پایه در دو طرف احاطه شده اند، قرار می گیرند. این مجموعه تحت فشار و نیز دمای بالا در دستگاهی بین دو غلطک عبور داده می شوند. تحت این فشار و دما نهایتاً ورقهای پایه به ورقهای رویه همجوشی پیدا می کنند، که پس از برش لبه ی مجموعه ۴ ورق در پایان دو عدد ورق رویه دار حاصل می گردد. عملیات حرارتی نیز جهت آزاد سازی تنش های پسماند در این پروسه نیز در نظر گرفته می شود.
با توجه به روش تولید مورد بحث و حذف عملیات انفجاری می توان نتیجه گرفت که با این روش ورق های رویه دار با ضمانت پایین تر را می توان تولید کرد. علاوه بر این همزمان با یک بار عملیات ساخت ظرفیت تولید دو برابر روش قبل است. سطح بدست آمده نیز در مقایسه با روش انفجاری یکنواخت تر و هموارتر بوده و عملیات کمتری جهت بهسازی سطح مورد نیاز است.
تلورانسهای ابعادی دقیق تر و نیز امکان تولید با ابعاد بزرگتر مزیت دیگری را در کنار زمان تحویل سریعتر کارخانه تولید کننده، آشکار می سازد.