کیانا احمدی
کاربر فعال
شكهايى كه نبايد اعتنا شوند
مساءله 238:
شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد عبارت است از:
1 - در چيزى كه محل بجا آوردن آن گذشته است ، مثل آنكه (( در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه ))
2 - شك بعد از سلام نماز
3 - شك بعد از گذشتن وقت نماز
4 - شك كثير الشك ، يعنى ، كسى كه زياد شك مى كند
5 - شك امام در شماره ركعتهاى نماز، در صورتى كه ماءموم شماره آنها را بداند و نيز شك ماءموم در صورتى كه امام شماره ركعتهاى نماز را بداند
6 - شك در نماز مستحبى
شكهاى صحيح نماز
مساءله 239 :
در نُه صورت اگر در شماره ركعتهاى نماز چهار ركعتى شك كند، بنابر احتياط، بايد فكر كند و اگر يقين يا گمان به يك طرف از شك پيدا كرد، همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند و گرنه به دستورهايى كه گفته مى شود عمل كند.
نُه صورت شك بدين قرار است
1 - شك بين دو و سه ، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، بنابر اظهر بايد بنا بگذارد به اينكه سه ركعت خوانده و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد.
2 - شك بين دو و چهار، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، كه بايد بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند و بعد از نماز، دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.
3 - شك بين دو و سه و چهار، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز، دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد.
4 - شك بين چهار و پنج ، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز، دو سجده سهو بجا آورد.
اگر بعد از ركوع ركعتى كه در آن شك كرده و پيش از سر برداشتن از سجده دوم ، اين شك براى او پيش آيد، بنابر احيتاط واجب ، بايد نماز را دوباره هم بخواند.
5 - شك بين سه و چهار، كه در هر جاى نماز باشد، بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز، يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد.
6 - شك بين چهار و پنج ، در حال ايستاده ، قبل از ركوع ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام دهد و آنگاه يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته ، بجا آورد و بنابر احتياط، دو سجده سهو نيز انجام دهد.
7 - شك بين سه و پنج ، در حال ايستاده ، قبل از ركوع ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام دهد و دو ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.
8 - شك بين سه و چهار و پنج ، در حال ايستاده ، قبل از ركوع ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز، دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد و سپس دو سجده سهو براى كارهاى زيادى كه انجام داده ، بجا آورد.
9 - شك بين پنج و شش ، در حال ايستاده ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام دهد و دو سجده سهو بجا آورد
دستور سجده سهو
مساءله 245 :
دستور سجده سهو اين است كه بعد از سلام نماز، فوراً نيّت سجده سهو كند و پيشانى بر مهر بگذارد و بگويد:
((بِسم اللّه و باللّه و صَلَّى اللّه على محمَّدٍ و آل محمّدٍ)) يا
((بِسم اللّه و باللّهِ اللّهُمَّ صَلِّ على محمّدٍ و آل محمّدٍ))
ولى بهتر است بگويد:
((بِسم اللّه و باللّه السَّلامُ عَلَيكَ اءيُّها النَّبِىُّ و رحْمةُ اللّه و بَرَكا تُهُ))
بعد بايد بنشيند و دوباره به سجده رود و يكى از ذكرهايى را كه گفته شد بگويد و بنابر اظهر وقتى سر از سجده برداشت تشهّد بخواند و سپس سلام بدهد.
روزه
تعريف روزه
مساءله 246 :
روزه آن است كه انسان براى انجام دادن فرمان خداوند عالم ، از اذان صبح تا مغرب ، از چيزهايى كه روزه را باطل مى كند و شرح آنها بعداً گفته مى شود، خوددارى كند.
نيّت روزه
مساءله 247 :
انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان ، براى روزه فرداى آن نيّت كند. همچنين جايز است كه شب اوّل ماه روزه همه ماه را نيّت كند.
مساءله 248 :
اگر انسان بخواهد غير از روزه رمضان ، روزه واجب ديگرى بگيرد، بنابر اقوى بايد آن را معين كند مثلاً نيّت كند كه ((روزه قضا)) يا ((روزه نذر)) مى گيرم ولى در ماه رمضان ، لازم نيست نيّت كند كه روزه ماه رمضان را مى گيرم .
مساءله 249 :
اگر روزى را كه شك دارد آخر شعبان است يا اوّل ماه رمضان ، به نيّت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن ، روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است بايد نيّت روزه رمضان كند.
مبطلات روزه
مساءله 250 :
نُه چيز روزه را باطل مى كند:
1 - خوردن و آشاميدن
2 - استمنا
3 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر ص و جانشينان پيغمبر و معصومان
4 - رساندن غبار به حلق
5 - جماع
6 - اماله كردن
7 - باقى ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح
8 - فرو بردن تمام سر در آب
9 - قى كردن
احكام مبطلات روزه
خوردن و آشاميدن
مساءله 251 :
اگر روزه دار، چيزى را عمداً بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز، معمول باشد (مثل نان و آب ) و چه معمول نباشد (مثل خاك و شيره درخت ) و چه كم باشد و چه زياد.
مساءله 252 :
اگر روزه دار، چيزى را سهواً بخورد يا بياشامد، روزه اش باطل نمى شود.
مساءله 253 :
احتياط واجب آن است كه روزه دار، از استعمال آمپولى كه بجاى غذا بكار مى رود، خوددارى كند (بلكه اجتناب خالى از وجه نيست )، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بى حس مى كند، يا به جهت ديگر استعمال مى شود، اشكال ندارد.
مساءله 254 :
اگر روزه دار، چيزى را كه بين دندان مانده است ، عمداً فرو ببرد، روزه اش باطل مى شود.
مساءله 255 :
جويدن غذا براى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولاً به حلق نمى رسد، اگر چه اتّفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمى كند.
مساءله 256 :
انسان نمى تواند براى ضعف ، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است كه مشقّت شديدى دارد، به طورى كه معمولاً نمى شود آن را تحمّل كرد، خوردن روزه اشكال ندارد، ولى اگر تا سال ديگر خوب شد، بايد قضاى آن را بگيرد.
استمناء
مساءله 257 :
اگر روزه دار استمنا كند. يعنى با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد، روزه اش باطل مى شود.
دروغ بستن به خدا و پيغمبر
مساءله 258 :
اگر روزه دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها، به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت ، عمداً نسبت دروغ بدهد، روزه او باطل است . و خالى از وجه نيست كه به دروغ بستن به پيغمبران و جانشينان آنها و حضرت زهرا3 ملحق به دروغ بستن به خدا باشد و روزه را باطل كند.
رساندن غبار غليظ به حلق
مساءله 259 :
رساندن غبار يا دود غليظ به حلق ، بنابر اظهر، روزه را باطل مى كند، چه آن غبار، غبار چيزى باشد كه خوردن آن حلال است مثل (غبار آرد) و يا غبار چيزى باشد كه خوردن آن حرام باشد.
مساءله 260 :
اگر غبار و مانند آن ، بى اختيار، به حلق برسد، روزه باطل نمى شود.
مساءله 238:
شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد عبارت است از:
1 - در چيزى كه محل بجا آوردن آن گذشته است ، مثل آنكه (( در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه ))
2 - شك بعد از سلام نماز
3 - شك بعد از گذشتن وقت نماز
4 - شك كثير الشك ، يعنى ، كسى كه زياد شك مى كند
5 - شك امام در شماره ركعتهاى نماز، در صورتى كه ماءموم شماره آنها را بداند و نيز شك ماءموم در صورتى كه امام شماره ركعتهاى نماز را بداند
6 - شك در نماز مستحبى
شكهاى صحيح نماز
مساءله 239 :
در نُه صورت اگر در شماره ركعتهاى نماز چهار ركعتى شك كند، بنابر احتياط، بايد فكر كند و اگر يقين يا گمان به يك طرف از شك پيدا كرد، همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند و گرنه به دستورهايى كه گفته مى شود عمل كند.
نُه صورت شك بدين قرار است
1 - شك بين دو و سه ، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، بنابر اظهر بايد بنا بگذارد به اينكه سه ركعت خوانده و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد.
2 - شك بين دو و چهار، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، كه بايد بنا بگذارد چهار ركعت خوانده و نماز را تمام كند و بعد از نماز، دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.
3 - شك بين دو و سه و چهار، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز، دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد.
4 - شك بين چهار و پنج ، بعد از سر برداشتن از سجده دوم ، كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز، دو سجده سهو بجا آورد.
اگر بعد از ركوع ركعتى كه در آن شك كرده و پيش از سر برداشتن از سجده دوم ، اين شك براى او پيش آيد، بنابر احيتاط واجب ، بايد نماز را دوباره هم بخواند.
5 - شك بين سه و چهار، كه در هر جاى نماز باشد، بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز، يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد.
6 - شك بين چهار و پنج ، در حال ايستاده ، قبل از ركوع ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام دهد و آنگاه يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته ، بجا آورد و بنابر احتياط، دو سجده سهو نيز انجام دهد.
7 - شك بين سه و پنج ، در حال ايستاده ، قبل از ركوع ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام دهد و دو ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد.
8 - شك بين سه و چهار و پنج ، در حال ايستاده ، قبل از ركوع ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و بعد از سلام نماز، دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد و سپس دو سجده سهو براى كارهاى زيادى كه انجام داده ، بجا آورد.
9 - شك بين پنج و شش ، در حال ايستاده ، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام دهد و دو سجده سهو بجا آورد
دستور سجده سهو
مساءله 245 :
دستور سجده سهو اين است كه بعد از سلام نماز، فوراً نيّت سجده سهو كند و پيشانى بر مهر بگذارد و بگويد:
((بِسم اللّه و باللّه و صَلَّى اللّه على محمَّدٍ و آل محمّدٍ)) يا
((بِسم اللّه و باللّهِ اللّهُمَّ صَلِّ على محمّدٍ و آل محمّدٍ))
ولى بهتر است بگويد:
((بِسم اللّه و باللّه السَّلامُ عَلَيكَ اءيُّها النَّبِىُّ و رحْمةُ اللّه و بَرَكا تُهُ))
بعد بايد بنشيند و دوباره به سجده رود و يكى از ذكرهايى را كه گفته شد بگويد و بنابر اظهر وقتى سر از سجده برداشت تشهّد بخواند و سپس سلام بدهد.
روزه
تعريف روزه
مساءله 246 :
روزه آن است كه انسان براى انجام دادن فرمان خداوند عالم ، از اذان صبح تا مغرب ، از چيزهايى كه روزه را باطل مى كند و شرح آنها بعداً گفته مى شود، خوددارى كند.
نيّت روزه
مساءله 247 :
انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان ، براى روزه فرداى آن نيّت كند. همچنين جايز است كه شب اوّل ماه روزه همه ماه را نيّت كند.
مساءله 248 :
اگر انسان بخواهد غير از روزه رمضان ، روزه واجب ديگرى بگيرد، بنابر اقوى بايد آن را معين كند مثلاً نيّت كند كه ((روزه قضا)) يا ((روزه نذر)) مى گيرم ولى در ماه رمضان ، لازم نيست نيّت كند كه روزه ماه رمضان را مى گيرم .
مساءله 249 :
اگر روزى را كه شك دارد آخر شعبان است يا اوّل ماه رمضان ، به نيّت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن ، روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است بايد نيّت روزه رمضان كند.
مبطلات روزه
مساءله 250 :
نُه چيز روزه را باطل مى كند:
1 - خوردن و آشاميدن
2 - استمنا
3 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر ص و جانشينان پيغمبر و معصومان
4 - رساندن غبار به حلق
5 - جماع
6 - اماله كردن
7 - باقى ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح
8 - فرو بردن تمام سر در آب
9 - قى كردن
احكام مبطلات روزه
خوردن و آشاميدن
مساءله 251 :
اگر روزه دار، چيزى را عمداً بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مى شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز، معمول باشد (مثل نان و آب ) و چه معمول نباشد (مثل خاك و شيره درخت ) و چه كم باشد و چه زياد.
مساءله 252 :
اگر روزه دار، چيزى را سهواً بخورد يا بياشامد، روزه اش باطل نمى شود.
مساءله 253 :
احتياط واجب آن است كه روزه دار، از استعمال آمپولى كه بجاى غذا بكار مى رود، خوددارى كند (بلكه اجتناب خالى از وجه نيست )، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بى حس مى كند، يا به جهت ديگر استعمال مى شود، اشكال ندارد.
مساءله 254 :
اگر روزه دار، چيزى را كه بين دندان مانده است ، عمداً فرو ببرد، روزه اش باطل مى شود.
مساءله 255 :
جويدن غذا براى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولاً به حلق نمى رسد، اگر چه اتّفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمى كند.
مساءله 256 :
انسان نمى تواند براى ضعف ، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است كه مشقّت شديدى دارد، به طورى كه معمولاً نمى شود آن را تحمّل كرد، خوردن روزه اشكال ندارد، ولى اگر تا سال ديگر خوب شد، بايد قضاى آن را بگيرد.
استمناء
مساءله 257 :
اگر روزه دار استمنا كند. يعنى با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد، روزه اش باطل مى شود.
دروغ بستن به خدا و پيغمبر
مساءله 258 :
اگر روزه دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها، به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت ، عمداً نسبت دروغ بدهد، روزه او باطل است . و خالى از وجه نيست كه به دروغ بستن به پيغمبران و جانشينان آنها و حضرت زهرا3 ملحق به دروغ بستن به خدا باشد و روزه را باطل كند.
رساندن غبار غليظ به حلق
مساءله 259 :
رساندن غبار يا دود غليظ به حلق ، بنابر اظهر، روزه را باطل مى كند، چه آن غبار، غبار چيزى باشد كه خوردن آن حلال است مثل (غبار آرد) و يا غبار چيزى باشد كه خوردن آن حرام باشد.
مساءله 260 :
اگر غبار و مانند آن ، بى اختيار، به حلق برسد، روزه باطل نمى شود.