سرتاسر زندگي تلاش ميكنيم كه به خوشبختي برسيم، دريغ از اينكه خوشبختي( از نظر من) رضاي حضرت دوست و اولياي اوست.قصدم توي اين تاپيك دانستن نقش امام زمان(عج) در زندگي جوانان اين مرز و بوم غرورآفرين است. به راستي آيا به ايشان كه توصيه شده اولياي خدا هستند چقدر توجه داريم؟ آيا به اندازه يه وسيله خيلي مهم(سند خونه، موبايل، هديه دوستت و ...) كه گم ميشه به دنبال امام زمان (عج) هستيم؟امام حسين(ع) علي اكبر داشت، علي اكبر امام زمان (عج) كجاست؟ چقدر براي امام زمان(عج) گريه كرده ايم؟اصلا آيا گريه هايمان را براي امام زمان(عج) بيمه كرده ايم؟ آيا براستي تو خونه ي دل ما ايشان غريب نيست؟آيا دوست نداريم كه خداوند دوستار ما باشد؟(پيامبر(ص):"هركس دوست دارد خدا را در حال ايمان كامل و مسلماني مورد رضايت او ملاقات كند، ولايت و محبت امام عصر (عج) را بپذيرد")؟آيا آماده براي به حضور رسيدن به محضر امام هستيم؟(پيامبر(ص): خوشا به حال كسي كه به حضور "قائم" برسد، در حالي كه پيش از قيام او نيز پيرو او باشد)آيا به دستور پيامبر اسلام(ص)،رسول خداي مهربان، عمل كرده ايم:"هركس بميرد و امام زمان خود را نشناخته باشد به مرگ جاهلي مرده است"
همچنين همون خدايي كه سر منشاء تمام مهربانيهاست؛ از ما ميخواد منتظر فرج خليفه اش باشيم؛همانطور كه امام علي(ع) ميفرمايند:"منتظر فرج الهي باشيد و از لطف الهي مايوس نشويد و بدانيد كه محبوبترين كارها نزد خدا، انتظار فرج است."
پس بذاريد سوالهامو يه جور ديگه بپرسم:
آيا برای ظهور آماده شده ايم؟
چقدر برای ظهور از خودمون مايه گذاشته ايم؟
چقدر به فكر ايشون هستيم؟
"كجاست آن ذخيره شده براي تجديد واجبات و راه و روش پيامبر،كجاست آن برگزيده براي بازگرداندن ملت و دين،...،كجاست آن زنده كننده نشانه هاي دين و اهلش، ...،كجاست آن دروكننده شاخه هاي گمراهي و شكاف، كجاست آن محو كننده آثار انحراف و هوسها، ...،كجاست آن ريشه كن كننده اهل لجبازي و گمراهي و بدبيني،كجاست آن درب خداوندي كه از آن وارد شوند،كجاست آن چهره خداوندي كه بسوي او متوجه شوند اوليا،...،كجاست آن صاحب روز پيروزي و گستراننده بيرق هدايت، ...،ايكاش ميدانستم كجا قرار گرفته مركز اصليت،...، آيا به سوي تو اي فرزند احمد راهي است تا ملاقات دست دهد،آيا متصل مي شود روزگار ما بتو به مدتي تا بهره مند شويم،كي وارد مي شويم به چشمه هاي سيراب كننده ات تا سيراب شويمكي استفاده بريم از آب گوارايت زيرا طولاني شد تشنگي!!! (بخشي از دعاي ندبه)"
" خدايا ان جمال بارشيد و چهره ستوده را به من بنمايان
و با نگاهي از من به او، ديده ام را نوراني كن
م در گشايش امرش تعجيل فرما و درآمدنش را آسان گردان
و راهش را وسعت بخش و مرا به راهش درآور. (بخشي از دعاي عهد)
همچنين همون خدايي كه سر منشاء تمام مهربانيهاست؛ از ما ميخواد منتظر فرج خليفه اش باشيم؛همانطور كه امام علي(ع) ميفرمايند:"منتظر فرج الهي باشيد و از لطف الهي مايوس نشويد و بدانيد كه محبوبترين كارها نزد خدا، انتظار فرج است."
پس بذاريد سوالهامو يه جور ديگه بپرسم:
آيا برای ظهور آماده شده ايم؟
چقدر برای ظهور از خودمون مايه گذاشته ايم؟
چقدر به فكر ايشون هستيم؟
"كجاست آن ذخيره شده براي تجديد واجبات و راه و روش پيامبر،كجاست آن برگزيده براي بازگرداندن ملت و دين،...،كجاست آن زنده كننده نشانه هاي دين و اهلش، ...،كجاست آن دروكننده شاخه هاي گمراهي و شكاف، كجاست آن محو كننده آثار انحراف و هوسها، ...،كجاست آن ريشه كن كننده اهل لجبازي و گمراهي و بدبيني،كجاست آن درب خداوندي كه از آن وارد شوند،كجاست آن چهره خداوندي كه بسوي او متوجه شوند اوليا،...،كجاست آن صاحب روز پيروزي و گستراننده بيرق هدايت، ...،ايكاش ميدانستم كجا قرار گرفته مركز اصليت،...، آيا به سوي تو اي فرزند احمد راهي است تا ملاقات دست دهد،آيا متصل مي شود روزگار ما بتو به مدتي تا بهره مند شويم،كي وارد مي شويم به چشمه هاي سيراب كننده ات تا سيراب شويمكي استفاده بريم از آب گوارايت زيرا طولاني شد تشنگي!!! (بخشي از دعاي ندبه)"
" خدايا ان جمال بارشيد و چهره ستوده را به من بنمايان
و با نگاهي از من به او، ديده ام را نوراني كن
م در گشايش امرش تعجيل فرما و درآمدنش را آسان گردان
و راهش را وسعت بخش و مرا به راهش درآور. (بخشي از دعاي عهد)
