مولوی در راستای داشتن دنیا و عملاً هیچ چیز نداشتن قصه ای دارد که برای انسان ،هشدار نیکویی در بر دارد . او می گوید: در داخل یک یک شهر بزرگی که به اندازه ی یک استکان بود ، تمام مردم دنیا جمع بودند، که آن ها سه نفر بیشتر نبو دند ! این سه نفر هم ادم های عجیبی بودند. یکی از آنها کور دور بین بود. کور بود اما دور دور هارا می دید،علاوه بر این که نزدیک را هم می دید ! یکی از انهاکر بود، اما خیلی گوشش تیز بود! یکی هم برهنه بود و در عین حال لباس هایش بسیار بلند بود!
بود شهری بس عظیم و مه ولی قدر او قدر سکره بیش نی
بس عظیم و بس فراخ و بس دراز سخت زفت،زفت اندازه پیاز
مردم ده شهر مجموع اندر او لیک جمله سه تن ناشسته رو
ان یکی بس دوربین و دیده کور از سلیمان کور و دیده پای مور
بعضی ها این طوری هستند که پیامبری به عظمت حضرت سلیمان را نمی بینند اما پای مورچه ای را می بینند، قیمت دلار را می داننداما از خدا و دین و پیامبر او چیزی نمی دانند، خلاصه به حقایق ماندنی توجهی ندارند و به متاع کوچک رفتنی دنیا مشغولند.
وان یکی بس تیز گوش و سخت کر گنج در وی نیس یک جو سنگ زر
خیلی تیز گوش و تیز هوش است ! همه چیز در باره دنیا می شنود و می شناسد، اما گنج معنوی ندارد و یک ذره معنا را هم در وجود خود حس نمی کند، و نسبت به حقایق کر است.
آن دگرعور و برهنه لاشه باز لیک دامن های جامه او دراز
خود را به جهت داشتن دنیا ، دارای همه چیز می داند ولی در حقیقت برهنه است چون تقوا –که لباس واقعی است-ندارد.
گفت کور اینک سپاهی می رسد من همی بینم که چه قومند و چند
گفت کر اری،شنودم بانگشان که چه می گویند پیدا و نهان
آن برهنه گفت ترسان زین منم که ببرنداز درازی دامنم
کور گفت:
اینک به نزدیک آمدند خیز،بگریزیم پیش از زخم و بند
کر همی گویدکه آری مشغله می شود نزدیک تریاران،هله
آن برهنه گفت که آه دامنم ازطمع برند و من نا ایمنم
کور گفت::«ای مردم !سپاهی دارد از دور می آید. من این قدر دقیقم که می دانم از کدام طایفه اندو چند نفرند» کرگفت:«من هم صدایشان را شنیدم و حرف های در گوشیشان را هم می شنوم»برهنه گفت:«چه کار کنم که الان دامنم را می برند»کور می گوید:«بیایید فرارکنیم...»خلاصه این ادم های «خیلی نادان خیلی با هوش» بلند شدند وفرار کردند.
داستان عمیقی است این سه نفرنماد همه افراد دنیا طلب هستند.مولوی می گوید کور دور بین یعنی کوری که حقیقت را نمی بیند،اما مواظب ریال اخر زندگیش هم هست. کر تیز گوش ،نسبت به شنیدن سخن حق کراست،در عین حال نسبت به سود و زیان دنیایی اش خیلی تیز گوش است. و برهنه لباس بلند ، برهنه از کمالات معنوی است که ثروت دنیایی دارد. اما کور حرص است ،شخص حریص، عیب همه را می بیند ولی عیب خودش را نمی بیند. کر ارزو است،صدای مرگ بقیه را می شنود ولی مردن خودش را باور ندارد. و برهنه، مرد دنیاست ،در حالی که چیزی ندارد،فکر می کند همه چیز داردو دیگران هم برای دارایی او نقشه می کشند.
داستان عمیقی است این سه نفرنماد همه افراد دنیا طلب هستند.مولوی می گوید کور دور بین یعنی کوری که حقیقت را نمی بیند،اما مواظب ریال اخر زندگیش هم هست. کر تیز گوش ،نسبت به شنیدن سخن حق کراست،در عین حال نسبت به سود و زیان دنیایی اش خیلی تیز گوش است. و برهنه لباس بلند ، برهنه از کمالات معنوی است که ثروت دنیایی دارد. اما کور حرص است ،شخص حریص، عیب همه را می بیند ولی عیب خودش را نمی بیند. کر ارزو است،صدای مرگ بقیه را می شنود ولی مردن خودش را باور ندارد. و برهنه، مرد دنیاست ،در حالی که چیزی ندارد،فکر می کند همه چیز داردو دیگران هم برای دارایی او نقشه می کشند.
کر امل را دان که مرگ ما شنید مرگ خودنشنید ونقل خود ندید
حرص،نابیناست میبیند موبه مو عیب خلقان و بگوید کوبه کو
عیب خود یک ذره چشم کور او می نبیند،گرچه،هست او عیب جو
صد هزاران فصل داند از علوم جان خود را می نداند ان ظلوم
دانداو خاصیت هر جوهری در بیان جوهر خو چون خری
قیمت هر کاله دانی که چیست قیمت خود را نداند احمقی است
جان جمله علمها این است و این که بدانی من کیم در یوم دین
عور می ترسد که دامانش برند دامن مرد برهنه چون درند؟
مرد دنیا مفلس است و ترسناک هیچ اورا نیست،ازذر دانش باک
نتی جه این که اگر کسی با خدا ارتباط نداشته باشد، کور تیز چشم،کر تیز گوش،و پوشیدهی عریان است! پوشیده ای که از عریانی می ترسد،و کری که از حق ناشنواست-وهمه ی حواسش به این است که یک ریال ضرر نکند- وکوری که از دیدن حق محرو است، این ها همواره دچار اظطراب هستندو جنس دنیا همین است. کسی که از حق کور است، و از حق کر است و از معنا تهی است حتما به پوچی ها سرگرم است و به اظطراب دچار می شود. مولوی می گوید این ها فرار کردند و به دهی رفتند. در انجا یک مرغ بریان شده دیدند که انقدر گوشت داشت که به اندازهی استخوان بود ! خوردند و خوردند تا باد کردند و انقدر لاغر شدند که از فرط چاقی دیگر نتوا نستند تکان بخورند! ایا این طور نیست؟!بعضی ها انقدر بزرگ اند که ده ها ساختمان دارند اما هیچ انسانیتی ندارند! آدمی که از کمالات معنوی برخوردار نباشد خیلی «هیچ»دارد
بر گرفته از کتاب اشتی با خدااز طریق اشتی با خود راستین
نویسنده: اصغر طاهر زاده
بابا یه خرده مثبت فکر کن 
