سلام دوستان
دیروز، 27شهریور ماه روز درگذشت استاد شهریار است که به همین مناسبت روز شعر و ادب پارسی نام گرفته است.
این مناسبت رو بهونه ای دونستم تا از اسطوره ی به یاد ماندنی شهریار شاعران ایران؛ یعنی منظومه ی بلند حیدربابا یه سلام یادی بکنم.بی دلیل نیست که این منظومه در روح و جان همه ی آزربایجانی ها رخنه کرده، چرا که یاد آور تمام گمشده های ما آزربایجانی ها و ایرانیها هست. گمشده هایی که شاید سن ما به اونا نرسه و فقط پدرها و پدربزرگها و همچنین مادرها و مادربزرگهامون اونا رو به یاد دارند. من حس می کنم این احساس و این تعلق خاطر که همه ی ما رو به سمت این شعر می کشونه و یقینا نسلهای بعد از ما رو هم شیفته ی خود خواهد کرد، میراثی است که لز این آب و خاک در فطرت ما بوجود آمده.
میخوام توی این تایپیک این منظومه رو به همراه ترجمه ی فارسی اون بذارم تا دوستان غیر ترک زبان هم متوجه معانی صمیمی و دلنشین این منظومه بشن. هرچند که هیچ وقت حق مطلب ادا نمیشه. به دلیل بلند بودن این منظومه، در هر پست سعی میکنم یک بند از اون رو بذارم. بسیار دوست داشتم که ترجمه ی نیمایی حیدربابا یه سلام از مرحوم حسین منزوی رو اینجا بذارم تا یادی هم از آن شاعر بزرگ بشه، ولی نشد. شاعر این ترجمه رو نمیشناسم تا اسمش رو اینجا بیارم.
ضمنن برای کسانی که با این منظومه آشنایی ندارند باید بگم که شهریار دو شعر حیدربابا یه سلام داره که، شعر اولی ماندگار ششده و معمولا از شعر اولی به عنوان حیدربابا یه سلام یاد میشه. ما نیز در اینجا منظورمون همین شعر اولی هست.
از دوستان خواهش میکنم، لابلای پستهای شعری، پستی ندن و فقط ار دکمه ی تشکر اگه میخان استفاده کنن.با تشکر از حوصله ی دوستان
دیروز، 27شهریور ماه روز درگذشت استاد شهریار است که به همین مناسبت روز شعر و ادب پارسی نام گرفته است.
این مناسبت رو بهونه ای دونستم تا از اسطوره ی به یاد ماندنی شهریار شاعران ایران؛ یعنی منظومه ی بلند حیدربابا یه سلام یادی بکنم.بی دلیل نیست که این منظومه در روح و جان همه ی آزربایجانی ها رخنه کرده، چرا که یاد آور تمام گمشده های ما آزربایجانی ها و ایرانیها هست. گمشده هایی که شاید سن ما به اونا نرسه و فقط پدرها و پدربزرگها و همچنین مادرها و مادربزرگهامون اونا رو به یاد دارند. من حس می کنم این احساس و این تعلق خاطر که همه ی ما رو به سمت این شعر می کشونه و یقینا نسلهای بعد از ما رو هم شیفته ی خود خواهد کرد، میراثی است که لز این آب و خاک در فطرت ما بوجود آمده.
میخوام توی این تایپیک این منظومه رو به همراه ترجمه ی فارسی اون بذارم تا دوستان غیر ترک زبان هم متوجه معانی صمیمی و دلنشین این منظومه بشن. هرچند که هیچ وقت حق مطلب ادا نمیشه. به دلیل بلند بودن این منظومه، در هر پست سعی میکنم یک بند از اون رو بذارم. بسیار دوست داشتم که ترجمه ی نیمایی حیدربابا یه سلام از مرحوم حسین منزوی رو اینجا بذارم تا یادی هم از آن شاعر بزرگ بشه، ولی نشد. شاعر این ترجمه رو نمیشناسم تا اسمش رو اینجا بیارم.
ضمنن برای کسانی که با این منظومه آشنایی ندارند باید بگم که شهریار دو شعر حیدربابا یه سلام داره که، شعر اولی ماندگار ششده و معمولا از شعر اولی به عنوان حیدربابا یه سلام یاد میشه. ما نیز در اینجا منظورمون همین شعر اولی هست.
از دوستان خواهش میکنم، لابلای پستهای شعری، پستی ندن و فقط ار دکمه ی تشکر اگه میخان استفاده کنن.با تشکر از حوصله ی دوستان
