بهترین عکس ها آنهایی هستند که بیننده از داخل آنها مفاهیمی غیر از خود تصویر اصلی هم بتواند دریافت کند.یک احساس، یک حالت، یک اندیشه و در نهایت ورقی از تاریخ.
اگر بخواهیم از عکاسانی یاد کنیم که عکس هایشان واجد این شرط باشد باید در میان آنها از «ادوارد کورتیس» هم یاد کنید.ادوارد در سال 1868 به دنیا آمد و در سال 1890 عکاسی را آغاز کرد.او بیشتر وقت خود را صرف ثبت لحظات زندگی و آداب و رسوم قبایل بومی آمریکا کرد.
بیشتر شهرت کورتیس به دلیل عکس هایی است که در فاصله بین 1906 تا 1930 از آخرین قبیله بومی سرخپوست آمریکا گرفته است. او چنان در این کار کوشا و حرفه ای بود که یک بانکدار به نام «جی. پی. مورگان»بر روی کارهای او سرمایه گذاری کرد.
کورتیس در این سالها 40 هزار عکس گرفت و 10 هزار صفحه موسیقی و آوازهای آنها را جمع آوری کرد و حدود 4 هزار ورق در مورد مردم شناسی این قبیله نوشت.
او از سال 1905 اتا 1909 مستندی در مورد قبیله« چی نی» که در داکوتای امروزی زندگی می کردند ساخت.
مشهورترین عکس از مجموعه ای که کورتیس فراهم کرده است عکس سرخپوستی به نام «شاهین قرمز» است که بر پشت اسب سوار و اسبش در حال آب خوردن از یک برکه است.
اگر بخواهیم از عکاسانی یاد کنیم که عکس هایشان واجد این شرط باشد باید در میان آنها از «ادوارد کورتیس» هم یاد کنید.ادوارد در سال 1868 به دنیا آمد و در سال 1890 عکاسی را آغاز کرد.او بیشتر وقت خود را صرف ثبت لحظات زندگی و آداب و رسوم قبایل بومی آمریکا کرد.
بیشتر شهرت کورتیس به دلیل عکس هایی است که در فاصله بین 1906 تا 1930 از آخرین قبیله بومی سرخپوست آمریکا گرفته است. او چنان در این کار کوشا و حرفه ای بود که یک بانکدار به نام «جی. پی. مورگان»بر روی کارهای او سرمایه گذاری کرد.
کورتیس در این سالها 40 هزار عکس گرفت و 10 هزار صفحه موسیقی و آوازهای آنها را جمع آوری کرد و حدود 4 هزار ورق در مورد مردم شناسی این قبیله نوشت.
او از سال 1905 اتا 1909 مستندی در مورد قبیله« چی نی» که در داکوتای امروزی زندگی می کردند ساخت.
مشهورترین عکس از مجموعه ای که کورتیس فراهم کرده است عکس سرخپوستی به نام «شاهین قرمز» است که بر پشت اسب سوار و اسبش در حال آب خوردن از یک برکه است.
