بیا زیر کرسی تا قصه های قدیمی رو واست تعریف کنم
- شروع کننده موضوع فانوس تنهایی
- تاریخ شروع
losi
عضو جدید
فکر کنم چون تعداد کمه چایی به همه میرسه
نه خیرم چون من زیاد چایی درست کردم
... بازم هست می خواید براتون بریزم؟ 
losi
عضو جدید
مرد ثروتمندی همراه با هشت پسر و دختر و نوه هایش در یک باغ بزرگ زندگی می کرد و با اینکه همه چیز داشت، نگران فرزندان و نوه هایش بودکه به خاطر ثروت او ، هیچ کدام کار نمی کردند و زحمت نمی کشیدند.
یک روز مرد ثروتمند فکری به سرش زد... فردا صبح هر کدام از فرزندان و نوه ها که می خواستند از وسط جاده باغ بگذرند ، چشمشان به تخته سنگ بزرگی افتاد که راه عبور و مرور آنها را بسته بود .
اما آنها نمی دانستند که مرد ثروتمند از پنجره اطاقش آنها را نگاه می کند. بدون اینکه به خودشان زحمت بدهند که لااقل سنگ را از سر راه خودشان یا بقیه ی اعضای خانواده بردارند ، از کنارش گذشتند و رفتند.
خورشید کم کم داشت غروب می کرد و مرد ثروتمند از دیدن آن صحنه ها سخت متاثر شده بود که ناگهان متوجه شد که پیرمرد خدمتکار در حالی که لوازم زیادی در دست داشت، همین که به تخته سنگ رسید، لوازمش را پایین گذاشت و به هر سختی بود تخته سنگ را برداشت و آن را از سر راه دور کرد و ... که در همان لحظه چشمش به یک کیسه پر از صد دلاری افتاد.
پیرمرد باغبان داخل کیسه را نگاه کرد تا صاحبش را پیدا کند، که یادداشتی را وسط بسته های صد دلاری دید که نوشته بود:
هر سد و مانعی که سر راهتان باشد، می تواند مسیر زندگیتان را تغییر دهد، به شرط آنکه سعی کنید آن مانع را از سر راه بردارید !
پیرمرد باغبان خوشحال بود ، اما پیرمرد ثروتمند به حال فرزندانش اشک می ریخت...
یک روز مرد ثروتمند فکری به سرش زد... فردا صبح هر کدام از فرزندان و نوه ها که می خواستند از وسط جاده باغ بگذرند ، چشمشان به تخته سنگ بزرگی افتاد که راه عبور و مرور آنها را بسته بود .
اما آنها نمی دانستند که مرد ثروتمند از پنجره اطاقش آنها را نگاه می کند. بدون اینکه به خودشان زحمت بدهند که لااقل سنگ را از سر راه خودشان یا بقیه ی اعضای خانواده بردارند ، از کنارش گذشتند و رفتند.
خورشید کم کم داشت غروب می کرد و مرد ثروتمند از دیدن آن صحنه ها سخت متاثر شده بود که ناگهان متوجه شد که پیرمرد خدمتکار در حالی که لوازم زیادی در دست داشت، همین که به تخته سنگ رسید، لوازمش را پایین گذاشت و به هر سختی بود تخته سنگ را برداشت و آن را از سر راه دور کرد و ... که در همان لحظه چشمش به یک کیسه پر از صد دلاری افتاد.
پیرمرد باغبان داخل کیسه را نگاه کرد تا صاحبش را پیدا کند، که یادداشتی را وسط بسته های صد دلاری دید که نوشته بود:
هر سد و مانعی که سر راهتان باشد، می تواند مسیر زندگیتان را تغییر دهد، به شرط آنکه سعی کنید آن مانع را از سر راه بردارید !
پیرمرد باغبان خوشحال بود ، اما پیرمرد ثروتمند به حال فرزندانش اشک می ریخت...
losi
عضو جدید
تار می تنم ، تار می تنم ،
دورِ بودنم ، دور تنم
هر روز در انتظار فردا
و هر فردا ، در انتظاری ديگر
تولدی ديگر٬ تولدی دوباره٬ بودنی ديگر بار٬
و هر بار ...
پروانه ها مرا از پريدن باز میدارند .
چه مغرورند ،
و چه خودخواه !
که بالهای رنگارنگشان ، کرشمه ی بودنشان هست .
و پاره پاره ی تار های من ، گواه خيره سريشان .
مگر نه که آنان هم روزی کرمی بودند ، به زشتی کودکيشان ،
و مگر نه که آنان هم دور خود تار تنيدند .
و حال هر خال هر بالشان ثمره ی تار های آفرينشی ست که روزی بودنشان را در سکوتی محض و در سکونی بی روح خلاصه می کرد .
و من امروز چون يک عنکبوت تار می تنم ،
تا پيله ای بسازم دور بودنم و در آن ساکت و بی روح ، بخوابم
چون يک تکه آرامی
و پس از طلوع دوباره ی خورشيد
من به سوی نور پرواز خواهم کرد .
برای هر شمع اشک خواهم ريخت
برای هر گل سرخ قصه خواهم گفت
آری ، من – عنکبوت – پرواز خواهم کرد .
تا خود خورشيد ، تا خود نور .
.
.
.
اما ...
پروانه ها پيله ی مرا پاره می کنند .
و نيستیِ خود را در پاره کردن تار های من می جوييند .
نمیدانم چرا !
مگر آنها خود روزی عنکبوت نبودند ،
که اينک عنکبوتيان را از رسيدن به صفحه ی آسمان پروانه ها باز می دارند ؟!
آن هم با بهايی به سنگينی نابودی خود .
مگر نه که بال پروانه بايد به شعله ی شمع بسوزد !
پس چرا يک پروانه راضی می شود بالهايش را در تارهای من بشکند ؟!
تا من – عنکبوت – در حسرتِ پرواز و پروانه شدن
همچنان ،
و تا هميشه،
باقی بمانم .
ولی من
تار می تنم ، دورِ تنم ،
دورِ بودنم .
دورِ بودنم ، دور تنم
هر روز در انتظار فردا
و هر فردا ، در انتظاری ديگر
تولدی ديگر٬ تولدی دوباره٬ بودنی ديگر بار٬
و هر بار ...
پروانه ها مرا از پريدن باز میدارند .
چه مغرورند ،
و چه خودخواه !
که بالهای رنگارنگشان ، کرشمه ی بودنشان هست .
و پاره پاره ی تار های من ، گواه خيره سريشان .
مگر نه که آنان هم روزی کرمی بودند ، به زشتی کودکيشان ،
و مگر نه که آنان هم دور خود تار تنيدند .
و حال هر خال هر بالشان ثمره ی تار های آفرينشی ست که روزی بودنشان را در سکوتی محض و در سکونی بی روح خلاصه می کرد .
و من امروز چون يک عنکبوت تار می تنم ،
تا پيله ای بسازم دور بودنم و در آن ساکت و بی روح ، بخوابم
چون يک تکه آرامی
و پس از طلوع دوباره ی خورشيد
من به سوی نور پرواز خواهم کرد .
برای هر شمع اشک خواهم ريخت
برای هر گل سرخ قصه خواهم گفت
آری ، من – عنکبوت – پرواز خواهم کرد .
تا خود خورشيد ، تا خود نور .
.
.
.
اما ...
پروانه ها پيله ی مرا پاره می کنند .
و نيستیِ خود را در پاره کردن تار های من می جوييند .
نمیدانم چرا !
مگر آنها خود روزی عنکبوت نبودند ،
که اينک عنکبوتيان را از رسيدن به صفحه ی آسمان پروانه ها باز می دارند ؟!
آن هم با بهايی به سنگينی نابودی خود .
مگر نه که بال پروانه بايد به شعله ی شمع بسوزد !
پس چرا يک پروانه راضی می شود بالهايش را در تارهای من بشکند ؟!
تا من – عنکبوت – در حسرتِ پرواز و پروانه شدن
همچنان ،
و تا هميشه،
باقی بمانم .
ولی من
تار می تنم ، دورِ تنم ،
دورِ بودنم .
خاموشی!
اینکه روشن باشم یا خاموش چه فرقی داره!
بی خیال یاسی جان، داداشمون Invisible حال میکنه...بذار خوش باشه
دیگه پلکام سنگین شدن...شب همتون بخیر باشه...
لالالالایی...لالالالایی...
لالالالایی...لالالالایی...
قورباغه ساکت، خوابیده بیشه...
لالالالایی...
...خوب بخوابید...
لالالالایی...لالالالایی...
لالالالایی...لالالالایی...
قورباغه ساکت، خوابیده بیشه...
لالالالایی...
...خوب بخوابید...
شب بخیر
کجا بودم کجا رفتم
کجایم من نمی دانم
به تاریکی در افتادم ره روشن نمی دانم
به تاریکی در افتادم ره روشن نمی دانم
ندارم من در این حیرت
به شرح حال خود حاجت که او داند که من چونم اگرچه من نمی دانم
به شرح حال خود حاجت که او داند که من چونم اگرچه من نمی دانم
چو من گم گشته ام از خود، چه جویم باز جان و تن
که دگر جان نمی بینم طلسم تن نمی دانم
که دگر جان نمی بینم طلسم تن نمی دانم
چگونه دم توانم زد در این دریای بی پایان
که درد عاشقان آنجا به جز شیون نمی دانم
برون از پرده گر رو می کنی اثبات شرک افتد
که من در پرده جز نامی ز مرد و زن نمی دانم
که درد عاشقان آنجا به جز شیون نمی دانم
برون از پرده گر رو می کنی اثبات شرک افتد
که من در پرده جز نامی ز مرد و زن نمی دانم
کجا بودم کجا رفتم
کجایم من نمی دانم
کجایم من نمی دانم
به تاریکی در افتادم ره روشن نمی دانم
***
***
***
***
در آن خرمن که جان من در آنجا خوشه می چیند
همه عالم و مافیها به نیم ارزن نمی دانند
از آنم سوخته خرمن که من عمری در این صحرا
(اگرچه خوشه می چینم ره خرمن نمی دانم)
در آن خرمن که جان من در آنجا خوشه می چیند
همه عالم و مافیها به نیم ارزن نمی دانند
از آنم سوخته خرمن که من عمری در این صحرا
(اگرچه خوشه می چینم ره خرمن نمی دانم)
چو از هردو جهان خودرا نخواهم مسکنی هرگز
سزای درد این مسکین یکی مسکن نمی دانم
سزای درد این مسکین یکی مسکن نمی دانم
کجا بودم کجا رفتم
کجایم من نمی دانم
کجایم من نمی دانم
به تاریکی در افتادم ره روشن نمی دانم …
آخرین ویرایش:
به به سلام آبجی نگار...اینطرفا...کم پیدایی آبجی! امشب برامون قصه چی داری؟
نمردیمو معنی همه رو هم دونستیممقصودجان وقتی من و نگار هستیم یعنی همه!!دیگه کی رو میخوای غیر از ما؟!؟
شما چطوری؟
ممنون ارامی
خدا رو شکر شما هم خوبید .
سلام به همگي
همه خوبين؟
همه خوبين؟
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
((تشکر از بچه های زیر کرسی و زیر آسمان باشگاه مهندسان )) | ادبیات | 16 | |
|
دلت برای قصه های بچگیت تنگ شده؟بیا تو کودک گذشته... | ادبیات | 2 | |
| P | آخرين قصه | ادبیات | 1 |
Similar threads
-
((تشکر از بچه های زیر کرسی و زیر آسمان باشگاه مهندسان ))
- شروع شده توسط فانوس تنهایی
- پاسخ ها: 16
-