کمتر میای جاهای دیگه نروووو
کرسی باید بیایییی
بیا زیر کرسی تا قصه های قدیمی رو واست تعریف کنم
- شروع کننده موضوع فانوس تنهایی
- تاریخ شروع
کرسی باید بیایییی
نه تنهایی جان!!بفرمایید بیرون!!تاخیر داشتید از پشت در باید گوش بدی!!ببین امیرکبیر چه حالی داشته!!
دستت درد نكه خيلي جالب بود
ضمنا اينكه بد آوزي نيست خوب آموزي
راستي ببخشيد وسط داستانت چندبار حرف زدم
محمدحسين نداشتيما
نگارجان قشنگ بود مرسي
خواهشدستت درد نكه خيلي جالب بود
ضمنا اينكه بد آوزي نيست خوب آموزي
راستي ببخشيد وسط داستانت چندبار حرف زدم
ااااااااااا
هنوز عصبانیت یه زنو ندیدی هاااا
اتفاقا من عاشق داستانهای کوتاهم
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
سلاممممممممممم ارامی دلم واست تنگ شده بود
کرسی و که ترک نمیکن
هر شب یه سری میزنم
ولی کمتر میام
کرسی و که ترک نمیکن
هر شب یه سری میزنم
ولی کمتر میام
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
ملودی جون داستانتو بفرما
اين داستان واقعي است و به اواخر قرن 15 بر مي گردد.
در يك دهكده كوچك نزديك نورنبرگ خانواده اي با 18 فرزند زندگي مي كردند. براي امرار معاش اين خانواده بزرگ، پدر مي بايستي 18 ساعت در روز به هر كار سختي كه در آن حوالي پيدا مي شد تن مي داد. در همان وضعيت اسفباك آلبرشت دورر و برادرش آلبرت (دو تا از 18 فرزند) رويايي را در سر مي پروراندند. هر دوشان آرزو مي كردند نقاش چيره دستي شوند، اما خيلي خوب مي دانستند كه پدرشان هرگز نمي تواند آن ها را براي ادامه تحصيل به نورنبرگ بفرستد.
يك شب پس از مدت زمان درازي بحث در رختخواب، دو برادر تصميمي گرفتند. با سكه قرعه انداختند و بازنده مي بايست براي كار در معدن به جنوب مي رفت و برادر ديگرش را حمايت مالي مي كرد تا در آكادمي به فراگيري هنر بپردازد، و پس از آن برادري كه تحصيلش تمام شد بايد در چهار سال بعد برادرش را از طريق فروختن نقاشي هايش حمايت مالي مي كرد تا او هم به تحصيل در دانشگاه ادامه دهد.
آن ها در صبح روز يك شنبه در يك كليسا سكه انداختند. آلبرشت دورر برنده شد و به نورنبرگ رفت و آلبرت به معدن هاي خطرناك جنوب رفت و براي 4 سال به طور شبانه روزي كار كرد تا برادرش را كه در آكادمي تحصيل مي كرد و جزء بهترين هنرجويان بود حمايت كند. نقاشي هاي آلبرشت حتي بهتر از اكثر استادانش بود. در زمان فارغ التحصيلي او درآمد زيادي از نقاشي هاي حرفه اي خودش به دست آورده بود.
وقتي هنرمند جوان به دهكده اش برگشت، خانواده دورر براي موفقيت هاي آلبرشت و برگشت او به كانون خانواده پس از 4 سال يك ضيافت شام برپا كردند. بعد از صرف شام آلبرشت ايستاد و يك نوشيدني به برادر دوست داشتني اش براي قدرداني از سال هايي كه او را حمايت مالي كرده بود تا آرزويش برآورده شود، تعارف كرد و چنين گفت: آلبرت، برادر بزرگوارم حالا نوبت توست، تو حالا مي تواني به نورنبرگ بروي و آرزويت را تحقق بخشي و من از تو حمايت ميكنم.
تمام سرها به انتهاي ميز كه آلبرت نشسته بود برگشت. اشك از چشمان او سرازير شد. سرش را پايين انداخت و به آرامي گفت: نه! از جا برخاست و در حالي كه اشك هايش را پاك مي كرد به انتهاي ميز و به چهره هايي كه دوستشان داشت، خيره شد و به آرامي گفت: نه برادر، من نمي توانم به نورنبرگ بروم، ديگر خيلي دير شده، ببين چهار سال كار در معدن چه بر سر دستانم آورده، استخوان انگشتانم چندين بار شكسته و در دست راستم درد شديدي را حس مي كنم، به طوري كه حتي نمي توانم يك ليوان را در دستم نگه دارم. من نمي توانم با مداد يا قلم مو كار كنم، نه برادر، براي من ديگر خيلي دير شده...
بيش از 450 سال از آن قضيه مي گذرد. هم اكنون صدها نقاشي ماهرانه آلبرشت دورر قلمكاري ها و آبرنگ ها و كنده كاري هاي چوبي او در هر موزه بزرگي در سراسر جهان نگهداري ميشود.
يك روز آلبرشت دورر براي قدرداني از همه سختي هايي كه برادرش به خاطر او متحمل شده بود، دستان پينه بسته برادرش را كه به هم چسبيده و انگشتان لاغرش به سمت آسمان بود، به تصوير كشيد. او نقاشي استادانه اش را صرفاً دست ها نام گذاري كرد اما جهانيان احساساتش را متوجه اين شاهكار كردند و كار بزرگ هنرمندانه او را "دستان دعا كننده" ناميدند.[FONT="][/FONT]
در يك دهكده كوچك نزديك نورنبرگ خانواده اي با 18 فرزند زندگي مي كردند. براي امرار معاش اين خانواده بزرگ، پدر مي بايستي 18 ساعت در روز به هر كار سختي كه در آن حوالي پيدا مي شد تن مي داد. در همان وضعيت اسفباك آلبرشت دورر و برادرش آلبرت (دو تا از 18 فرزند) رويايي را در سر مي پروراندند. هر دوشان آرزو مي كردند نقاش چيره دستي شوند، اما خيلي خوب مي دانستند كه پدرشان هرگز نمي تواند آن ها را براي ادامه تحصيل به نورنبرگ بفرستد.
يك شب پس از مدت زمان درازي بحث در رختخواب، دو برادر تصميمي گرفتند. با سكه قرعه انداختند و بازنده مي بايست براي كار در معدن به جنوب مي رفت و برادر ديگرش را حمايت مالي مي كرد تا در آكادمي به فراگيري هنر بپردازد، و پس از آن برادري كه تحصيلش تمام شد بايد در چهار سال بعد برادرش را از طريق فروختن نقاشي هايش حمايت مالي مي كرد تا او هم به تحصيل در دانشگاه ادامه دهد.
آن ها در صبح روز يك شنبه در يك كليسا سكه انداختند. آلبرشت دورر برنده شد و به نورنبرگ رفت و آلبرت به معدن هاي خطرناك جنوب رفت و براي 4 سال به طور شبانه روزي كار كرد تا برادرش را كه در آكادمي تحصيل مي كرد و جزء بهترين هنرجويان بود حمايت كند. نقاشي هاي آلبرشت حتي بهتر از اكثر استادانش بود. در زمان فارغ التحصيلي او درآمد زيادي از نقاشي هاي حرفه اي خودش به دست آورده بود.
وقتي هنرمند جوان به دهكده اش برگشت، خانواده دورر براي موفقيت هاي آلبرشت و برگشت او به كانون خانواده پس از 4 سال يك ضيافت شام برپا كردند. بعد از صرف شام آلبرشت ايستاد و يك نوشيدني به برادر دوست داشتني اش براي قدرداني از سال هايي كه او را حمايت مالي كرده بود تا آرزويش برآورده شود، تعارف كرد و چنين گفت: آلبرت، برادر بزرگوارم حالا نوبت توست، تو حالا مي تواني به نورنبرگ بروي و آرزويت را تحقق بخشي و من از تو حمايت ميكنم.
تمام سرها به انتهاي ميز كه آلبرت نشسته بود برگشت. اشك از چشمان او سرازير شد. سرش را پايين انداخت و به آرامي گفت: نه! از جا برخاست و در حالي كه اشك هايش را پاك مي كرد به انتهاي ميز و به چهره هايي كه دوستشان داشت، خيره شد و به آرامي گفت: نه برادر، من نمي توانم به نورنبرگ بروم، ديگر خيلي دير شده، ببين چهار سال كار در معدن چه بر سر دستانم آورده، استخوان انگشتانم چندين بار شكسته و در دست راستم درد شديدي را حس مي كنم، به طوري كه حتي نمي توانم يك ليوان را در دستم نگه دارم. من نمي توانم با مداد يا قلم مو كار كنم، نه برادر، براي من ديگر خيلي دير شده...
بيش از 450 سال از آن قضيه مي گذرد. هم اكنون صدها نقاشي ماهرانه آلبرشت دورر قلمكاري ها و آبرنگ ها و كنده كاري هاي چوبي او در هر موزه بزرگي در سراسر جهان نگهداري ميشود.
يك روز آلبرشت دورر براي قدرداني از همه سختي هايي كه برادرش به خاطر او متحمل شده بود، دستان پينه بسته برادرش را كه به هم چسبيده و انگشتان لاغرش به سمت آسمان بود، به تصوير كشيد. او نقاشي استادانه اش را صرفاً دست ها نام گذاري كرد اما جهانيان احساساتش را متوجه اين شاهكار كردند و كار بزرگ هنرمندانه او را "دستان دعا كننده" ناميدند.[FONT="][/FONT]
بابا شوخي كردم با اين اوضاع يكيشم نمي تونيم بگيريم چه برسه به 3 تامحمدحسين نداشتيما
نشون بده ببينيم البته مشخصه
بيا توبشين پيشه من برات يواشكي بگم مردونس
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
ملودی خیلی قشنگ بود
اشک تو چشام جمع شد
دستت درد نکنه
اشک تو چشام جمع شد
دستت درد نکنه
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
ملودی خیلی قشنگ بود
اشک تو چشام جمع شد
دستت درد نکنه
اشک تو چشام جمع شد
دستت درد نکنه
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
خب بگو محمد حسین میشونم
بگو
بگو
آره بابا اين همه ميگه تابلوهاش اين طورين اون طورين،اونوقت تو ميپرسي راستكي بود!
من خودم تحقيقات مفصلي در اين زمينه انجام دادم
بيا در گوشت بگم
اين زنا دست به يكي كردن سنگر دست كردن ما مردارو بندازن بيرون تو حياط زير برف بچاييم
هه ولي خبر ندارن ما مرديم نگارم بهشون خيانت كرد فرستادن تو سنگر ما عامل نفوزيه
آهان داري بلند ميگي بگو ادامه بده،ماهم فيض ميبريم.
نگار عامل نفوذيه شماس؟بنده خدا خبر نداري
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
ههههههه
نه خیرم ملودی خانوم
آبجی کوچیکه موفق شده خوبه از بد بشناسه
هههههههههههههههههههههه
نه خیرم ملودی خانوم
آبجی کوچیکه موفق شده خوبه از بد بشناسه
هههههههههههههههههههههه
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
ههههههه
نه خیرم ملودی خانوم
آبجی کوچیکه موفق شده خوبه از بد بشناسه
هههههههههههههههههههههه
شما رو هم نصیحت میکنم
بیا تو سنگر ما
موفقیت در سنگر ماست
نه خیرم ملودی خانوم
آبجی کوچیکه موفق شده خوبه از بد بشناسه
هههههههههههههههههههههه
شما رو هم نصیحت میکنم
بیا تو سنگر ما
موفقیت در سنگر ماست
بابا ملودی نگو لو میریم که عامل نفوذیشون عامل نفوذی خودمونه!!!ما در گوشي نداريما.
آهان داري بلند ميگي بگو ادامه بده،ماهم فيض ميبريم.
اي بابا شنيديد شوخي كردم هه ههما در گوشي نداريما.
آهان داري بلند ميگي بگو ادامه بده،ماهم فيض ميبريم.
عجب گوش تيزي دارن اين خانوما
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
آبجی کوچیکه
اینا دارن حسودی میکنن به تو هههههه
اینا دارن حسودی میکنن به تو هههههه
بابا ملودی نگو لو میریم که عامل نفوذیشون عامل نفوذی خودمونه!!!
مي خواي يه چشمه رو كنم ببيني عامل نفوذی كيه
!!!
فانوس تنهایی
مدیر بازنشسته
نه محمد حسین
نگو بذار تمام نقشه هاشونو لو بده
ههههه
بعد از پیروزی میفهمن که کی بوده
نگو بذار تمام نقشه هاشونو لو بده
ههههه
بعد از پیروزی میفهمن که کی بوده
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
((تشکر از بچه های زیر کرسی و زیر آسمان باشگاه مهندسان )) | ادبیات | 16 | |
|
دلت برای قصه های بچگیت تنگ شده؟بیا تو کودک گذشته... | ادبیات | 2 | |
| P | آخرين قصه | ادبیات | 1 |
Similar threads
-
((تشکر از بچه های زیر کرسی و زیر آسمان باشگاه مهندسان ))
- شروع شده توسط فانوس تنهایی
- پاسخ ها: 16
-