باشکوهی! مثل ِ آوازِ عشایر وقتِ کوچ
مثل ِ رقصیدن ِ مردای گرسنه ی بلوچ!
مثلِ ِ نقش ِ کاشی کاری رو یه طاق آجُری!
مثل ِ ضربای دُهُـل تو یه ترانه ی لری!
تو قشنگی! مث ِبرق ِ سینه ریز ِ نقره کوب!
مث ِ لهجه ی زُلال ِ ماهیگیرای جنوب!
مث ِ یه دف زنِ کـُرد، یا یه سوار ِ ترکمن!
نمی ذاری تن بدم به ننگ ِ آواره شدن!
همخاک ِ من! همحادثه! چشمای تو یعنی: وطن!
از عطر ِ تو شروع می شن مرزای سرزمین ِ من!
بی دریغی! مثل ِ جنگلای تن سبز ِ شمال!
رو سرانگشتِ توئه هلال ِ ماه ِ دشت ِ لوت! 1
من ُ بیرون می کشی از توی باتلاق ِ سکوت!
ساده یی! دُرُس مثِ بومیای ساده ی کیش!
مث ِ کوچه های یزد ُ خونه های کاهگلیش!
تو مثِ جادوی ِ ساز ِ عاشقای آذری،
نمی ذاری تن بدم به غربت ُ دربه دری!
همخاک ِ من! همحادثه! چشمای تو یعنی: وطن!
از عطر ِ تو شروع می شن مرزای سرزمین ِ من!●