// ... به نفر بعدیتون یک شعر هدیه بدین ...\\

[shabnam777]

خواهم گرفتارم شوی تا من گرفتارت شوم
از دل و جان مالم شوی تا عاشق و زارت شوم
من نیستم چون دیگران بازیچه بازیگران
اول به چنگ آرم تو را وانگه گرفتارت شوم​

 

[magsod]

فکر نکنم مخاطب این شعر من بوده باشم اما خوب ممنون
رؤيا



با امیدی گرم و شادی بخش
با نگاهی مست و رؤيائی
دخترك افسانه می خواند
نيمه شب در كنج تنهائی:


بی گمان روزی ز راهی دور
می رسد شهزاده ای مغرور
می خورد بر سنگفرش كوچه های شهر
ضربه سم ستور بادپيمايش


می درخشد شعله خورشيد
بر فراز تاج زيبايش
تار و پود جامه اش از زر
سينه اش پنهان به زير رشته هائی از در و گوهر


می كشاند هر زمان همراه خود سوئی
باد ... پرهای كلاهش را
يا بر آن پيشانی روشن
حلقه موی سياهش را

مردمان در گوش هم آهسته می گويند،
«آه . . . او با اين غرور و شوكت و نيرو»
«در جهان يكتاست»
«بی گمان شهزاده ای والاست»

دختران سر می كشند از پشت روزن ها
گونه هاشان آتشين از شرم اين ديدار
سينه ها لرزان و پرغوغا
در طپش از شوق يك پندار

«شايد او خواهان من باشد.»

ليك گوئي ديده شهزاده زيبا
ديده مشتاق آنان را نمی بيند
او از اين گلزار عطرآگين
برگ سبزی هم نمی چيند

همچنان آرام و بی تشويش
می رود شادان براه خويش
می خورد بر سنگفرش كوچه های شهر
ضربه سم ستور بادپيمايش

مقصد او خانه دلدار زيبايش
مردمان از يكديگر آهسته می پرسند
«كيست پس اين دختر خوشبخت؟»

ناگهان در خانه می پيچد صدای در
سوی در گوئی ز شادی می گشايم پر
اوست . . . آري . . . اوست

«آه، ای شهزاده، ای محبوب رؤيائی
نيمه شب ها خواب می ديدم كه می آئی.»

زير لب چون كودكی آهسته می خندد
با نگاهی گرم و شوق آلود
بر نگاهم راه می بندد
(فروغ فرخزاد )

 

[Baran*]

امیدم رو مگیر از من خدایا٬خدایا٬خدایا
دل تنگ مرا مشکن خدایا٬خدایا٬خدایا
از حریم دلم رفته رنگ هوس
روز و شب ز که گویم در درون قفس
ور که دست قضا بسته بال مرا
روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس
می زنم فریاد هر چه بادا باد
وای از این طوفان ٬وای از این بیداد

 

[باران بهاری]

نام من رفته ست روزی بر لب جانان به سهو
اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز

 

[فرهنگ]

کسی معنی خطوط روی کنده رو نفهمید
از صدای اره برقی شونه درختا لرزید

 

[magsod]

اندوه پرست



كاش چون پائيز بودم ... كاش چون پائيز بودم
كاش چون پائيز خاموش و ملال انگيز بودم
برگ های آرزوهايم يكايك زرد می شد
آفتاب ديدگانم سرد می شد
آسمان سينه ام پر درد می شد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد
اشگ هايم همچو باران
دامنم را رنگ می زد
وه ... چه زيبا بود اگر پائيز بودم
وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم
شاعری در چشم من می خواند ... شعری آسمانی
در كنارم قلب عاشق شعله می زد
در شرار آتش دردی نهانی
نغمه من ...
همچو آوای نسيم پر شكسته
عطر غم می ريخت بر دل های خسته
پيش رویم:
چهره تلخ زمستان جوانی
پشت سر:
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
سينه ام:
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
كاش چون پائيز بودم ... كاش چون پائيز بودم

 

[secret_f]

نومید مشو جانا که امید پدید آمد

امید همه جان​ها از غیب رسید آمد​

 

[magsod]

پاسخ



بر روی ما نگاه خدا خنده می زند.
هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ايم
زيرا چو زاهدان سيه كار خرقه پوش
پنهان ز ديدگان خدا می نخورده ايم

پيشانی ار ز داغ گناهی سيه شود
بهتر ز داغ مهر نماز از سر ريا
نام خدا نبردن از آن به كه زير لب
بهر فريب خلق بگوئی خدا خدا

ما را چه غم كه شيخ شبی در میان جمع
بر رویمان ببست به شادی در بهشت
او می گشايد ... او كه به لطف و صفای خويش
گوئی كه خاك طينت ما را ز غم سرشت

توفان طعنه خنده ما را ز لب نشست
كوهيم و در میانه دريا نشسته ايم
چون سينه جای گوهر يكتای راستيست
زين رو بموج حادثه تنها نشسته ايم

مائيم ... ما كه طعنه زاهد شنيده ايم
مائيم ... ما كه جامه تقوی دريده ايم
زيرا درون جامه بجز پيكر فريب
زين هاديان راه حقيقت نديده ايم!

آن آتشی كه در دل ما شعله می كشيد
گر در میان دامن شيخ اوفتاده بود
ديگر بما كه سوخته ايم از شرار عشق
نام گناهكاره رسوا! نداده بود

بگذار تا به طعنه بگويند مردمان
در گوش هم حكايت عشق مدام! ما
«هرگز نمیرد آنكه دلش زنده شد بعشق
ثبت است در جريده عالم دوام ما»

 

[ghisoo_tala]

زندگى خوردن و خوابيدن نيست، انتظار و هوس و ديدن و ناديدن نيست. زندگى چون گل سرخي است پر از برگ و پر از عطر لطيف. يادمان باشد اگر گل چيديم عطر و برگ و گل و خار همه همسايه ديوار به ديوار همند.

 

[EH_S]

زندگی سیبی است گاز باید زد با پوست
جنگ خونین انار و دندان
زندگی آبتنی کردن در حوضچه ی اکنون است

 

[باران بهاری]

بشر چقدر به درمان عشق،درمانده ست
مگر چقدر از این عمر ِبی ثمر مانده ست؟

 

[hami_life]

بزن بارون بزین خیسم کن ابم کن ترم کن
بزار سر روی شونم سایه کن خاکسترم کن

 

[sisah]

در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
صراحی می ناب و سفینه غزل است

جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است
پیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل است

حافظ

 

[shamim_2000]

دوستان عیب كنندم كه چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن كه چنین خوب چرایی؟

 

[نگين...NeGiN سبز]

مرا يك دم دل از خوبان جدا نيست
ولي صد حيف كه از خوبان وفا نيست
به خوبان دل سپردن كار سهل است
ز خوبان دل گرفتن كار ما نيست

 

[mohx]

دوستان عیب كنندم كه چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن كه چنین خوب چرایی؟

آنقدر زيبا بود كه من هم به نفر بعد اين را هديه مي دهم

 

[نگين...NeGiN سبز]

دانم و داني كه جانم عاقبت از آن توست
پس مزن آتش به جانم چون كه جانم جان توست
گر زني آتش به جانم من بسوزم در رهت
بعد از آن هر ذره ي خاكسترم خواهان توست

 

[niusha*]

هست طومار دل من به درازای ابد
بر نوشته ز سرش تا سوی پایان تو مرو...

 

[نگين...NeGiN سبز]

صبر كن عشق زمين گير شود بعد برو
يا دل از ديدن تو سير شود بعد برو

تو اگر كوچ كني بغض خدا مي شكند
صبر كن گريه زمين گير شود بعد برو

 

[p_sh]

باز پرسي از اين قوم ز حج امده باز
كه چه ديديد به جز خار مغيلاني چند
گر طلبكار خداييد خدا در همه جا هست
مي كني از چه سبب طي بياباني چند
​

 

[ghisoo_tala]

کسی باش که عمری با تو بودن یک لحظه و لحظه ای بی تو بودن یک عمر باشد ...

 

[نگين...NeGiN سبز]

يادت مياد اون روزا قسم مي خورديم به خدا
تا آخرين لحظه ي عمر يك دم نشيم از هم جدا

​

 

[فرهنگ]

مي توان هر لحظه هر جا عاشق و دلداده بودن
پر غرور چون آبشاران بودن اما ساده بودن

 

[نگين...NeGiN سبز]

اگر دورم ز ديدارت دليل بي وفايي نيست
وفا آنست كه نامت را هميشه روي لب دارم

 

[p_sh]

نعره زد عشق كه خونين جگري پيدا شد
حسن برزيد كه صاحب نظري پيدا شد

فطرت اشفت كه از خاك جهان مجبور
خودگري،خودشكني،خودنگري پيدا شد

 

[نگين...NeGiN سبز]

اون كه رفته ، ديگه هيچ وقت نمياد
تا قيامت ، دل من گريه مي خواد

 

[ghisoo_tala]

ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا​

 

[محـسن ز]

قیامت قامت و قامت قیامت
قیامت کرده ای با قد وقامت
موذن گر ببیند قامتت را
به قد قامت بماند تا قیامت

 

[pullll]

يـا رب انـگار كه شعرم سخن بـاطل بـود هر چه خـواندم باز از حال دلم غافل بود

شب وروزم پي رخسار چوماهش بگذشت چـونكه درياي من آشفته و او ساحل بـود

جـاي هـيـچـم گله و شكوه و فريـاد نـبـود هـر زمان كز تو مرا زخم زبـان حاصل بـود

گركه عمري گذردبازهمين است همين خرده شعري كه سرودم همه اش ازدل بود

 

[secret_f]

امروز روز شادی و امسال سال گل

نیکوست حال ما که نکو باد حال گل​