برخی واژه های فارسی

fire dragon

عضو جدید
کاربر ممتاز
آیا می‌دانستید که اصل و نسب برخی از واژه‌ها و عبارات مصطلح
در زبان فارسی در واژ‌ه‌ها عبارتی از یک زبان بیگانه قرار دارد
و شکل دگرگون شدة آن وارد زبان عامة ما شده است؟
به نمونه‌های زیر توجه کنید:
زِ پرتی: واژة روسی Zeperti به معنی زندانی است و استفاده از آن یادگار زمان قزاق‌های روسی در ایران است در آن دوران هرگاه سربازی به زندان می‌افتاد دیگران می‌گفتند یارو زپرتی شد و این واژه کم کم این معنی را به خود گرفت که کار و بار کسی خراب شده و اوضاعش دیگر به هم ریخته است.
هشلهف: مردم برای بیان این نظر که واگفت (تلفظ) برخی از واژه‌ها یا عبارات از یک زبان بیگانه تا چه اندازه می‌تواند نازیبا و نچسب باشد، جملة انگلیسی (I shall haveبه معنی من خواهم داشت) را به مسخره هشلهف خوانده‌اند تا بگویند ببینید واگویی این عبارت چقدر نامطبوع است! و اکنون دیگر این واژة مسخره آمیز را برای هر واژة عبارت نچسب و نامفهوم دیگر نیز (چه فارسی و چه بیگانه) به کار می‌برند.
چُسان فُسان: از واژة روسی Cossani Fossani به معنی آرایش شده و شیک پوشیده گرفته شده است.
شِر و وِر: از واژة فرانسوی Charivari به معنی همهمه، هیاهو و سرو صدا گرفته شده است.

فاستونی: پارچه ای است که نخستین بار در شهر باستون Boston در امریکا بافته شده است و بوستونی می‌گفته‌اند.

اسکناس: از واژة روسی Assignatsia که خود از واژة فرانسوی Assignat به معنی برگة دارای ضمانت گرفته شده است.
فکسنی: از واژة روسی Fkussni به معنی بامزه گرفته شده است و به کنایه و واژگونه به معنی بیخود و مزخرف به کار برده شده است.

لگوری (دگوری هم می‌گویند): یادگار سربازخانه‌های ایران در دوران تصدی سوئدی‌ها است که به زبان آلمانی (Lagerhure) به فاحشة کم‌بها یا فاحشة نظامی می‌گفتند.

نخاله: یادگار سربازخانه‌های قزاق‌های روسی در ایران است که به زبان روسی به آدم بی ادب و گستاخ می‌گفتند Nakhal و مردم از آن برای اشاره به چیز اسقاط و به درد نخور هم استفاده کرده‌اند.
 

hannaneh-sh

عضو جدید
کاربر ممتاز
استکانم اضافه کن (East tea can)
در قدیم در ایران مردم از واژه پیاله استفاده می کردند. در اشعار نیز پیاله به وفور یافت می شود و از آنجایی که در زمانهای قدیم از چای در ایران خبری نبوده از آن برای نوشیدن باده یا همان شراب خودمان استفاده می کردند. هنگامی که ارتباط ایران با غرب برقرار شد و اروپاییان به ایران آمدند این ظرف را با خود به اروپا بردند و نام آن را چنین گذاشتند:
East tea can
یعنی ظرف چای شرقی
این واژه دوباره به کشور ما برگشت و ما ایرانیان فراموش کردیم که این ظرف همان پیاله خودمان است
 

Similar threads

بالا