برای تو می نویسم
- شروع کننده موضوع hilari
- تاریخ شروع
- وضعیت
فقـــط برای خودم هستمـــ.!.!.!
من
چه دوحرفــــیه وسوسه انگیزیســـت..... این من!
نه مهـربانمــــــــــ.... نه عـاشق و نه محتاج نگاهی...!
صبورمـــ و عجـــول!! سنگــین... ســـرگردان... مغــــــــــرور... قـانــــع....
با یـــک پیچیدگی ساده و مقــــداری بـــی حوصلگیه زیاد!!!
برای تویـــی که چهره های رنـــگ شده را می پرستی ،
نه سیرتــــ آدمی ؛
هـــیچ ندارمـــــ
راهت را بگیــر و بـــرو
حوالی ما توقف ممنــوع است.
secret.arch
عضو جدید
دوستت دارم
این تعارف نیست
زندگی من است . . .
این تعارف نیست
زندگی من است . . .
secret.arch
عضو جدید
پر است خلوتم از یاد عاشقانه ی او / گرفته باز دل کوچکم بهانه ی او
نسیم رهگذر این بار هم نیاورده / به دست قاصدکی نامه با نشانه ی او
نسیم رهگذر این بار هم نیاورده / به دست قاصدکی نامه با نشانه ی او
secret.arch
عضو جدید
آنکه باید بسوزد و بسازد منم / آنکه دائم بی تو میسوزد منم
آنکه آتش زد به قلب من تویی / آنکه خاموش است و میسوزد منم . . .
آنکه آتش زد به قلب من تویی / آنکه خاموش است و میسوزد منم . . .
یک ساعت که افتاب بزنه خاطره ی دو هفته بارون از یاد میره .............
اینه حکایت زندگی
اینه حکایت زندگی
نفسم پیش کش تو جای من زنده بمون.................
تاپیک به تالار ادبیات منتقل شد
ده سال بعد از حال این روزام
باکافه های بی تو درگیرم
گفتم جهان بی تو یعنی مرگ
ده سال رفتی و نمی میرم
ده سال بعد از حال این روزام
تو توی آغوش یکی خوابی
من گفتم و دکتر موافق نیست
تو بهتر از قرصای اعصابی
ده سال ک لبهام و می بندم
با باوسه های تلخ هرجایی
ده سال وقتی شعر میخونم
لبخند روی صندلیهایی
یک عمر بعد از حال این روزام
یک پیرمردم توی یه کافه
بارون دلم می خواد,هوا اما
مثل موهای دخترت صافه
یک عمر بعد از حال این روزام...
باکافه های بی تو درگیرم
گفتم جهان بی تو یعنی مرگ
ده سال رفتی و نمی میرم
ده سال بعد از حال این روزام
تو توی آغوش یکی خوابی
من گفتم و دکتر موافق نیست
تو بهتر از قرصای اعصابی
ده سال ک لبهام و می بندم
با باوسه های تلخ هرجایی
ده سال وقتی شعر میخونم
لبخند روی صندلیهایی
یک عمر بعد از حال این روزام
یک پیرمردم توی یه کافه
بارون دلم می خواد,هوا اما
مثل موهای دخترت صافه
یک عمر بعد از حال این روزام...
چقدر قوی شده ام
شاهزاده!چند روزی است کـه بـه چشم هایت فکر نکرده ام . یعنی دروغ چرا .. فکر کرده ام ! ولی به محض اینکـه
حواسم جمع و جور می شود ، ادای فکر نکردن در می آورم !
بـه زمین و زمان فکر می کنم . بـه تــو کـه می رسم ، خودم را بـه خنگی می زنم !
نمی نویسم . حرف نمی زنم . فقط می خندم ! خنده کـه نـه ... بی صدا می میرم .
اتفاق تازه ای نیفتاده .
نه از زندگی بریده ام ، نه از تو دلگیرم .
فقط احساس می کنم ، کمی پیـ ـ ـر شده ام !!!
شوخی نمی کنم ! پیری کـه فقط به موی سپید و راه رفتن آهستـه آهستـه
و چین و چروک نیست !
تصمیم عجیبی گرفتم برای زندگیم ، شاهزاده !
"دعا کن برام ..."
حال من خوب است
ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور
که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند . . .
با این همه اگر عمری باقی بود
... طوری از کنار زندگی می گذرم
که نه دل کسی در سینه بلرزد
و نه این دل نا ماندگار بی درمانم . . .
می دانم ، دل من همیشه پر از هوای تازه باز نیامدن است !
انگار که تعبیر همه رفتن ها ، هرگز باز نیامدن است
بی پرده بگویمت :
می خواهم تنها بمانم
در را پشت سرت ببند
بی قرارم ، می خواهم بروم ، می خواهم بمانم ؟!
هذیان می گویم ! نمی دانم . . .
نه عزیزم ، نامه ام باید کوتاه باشد
ساده باشد ، بی کنایه و ابهام
پس از نو می نویسم:
سلام!
حال من خوب است
ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور
که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند . . .
با این همه اگر عمری باقی بود
... طوری از کنار زندگی می گذرم
که نه دل کسی در سینه بلرزد
و نه این دل نا ماندگار بی درمانم . . .
می دانم ، دل من همیشه پر از هوای تازه باز نیامدن است !
انگار که تعبیر همه رفتن ها ، هرگز باز نیامدن است
بی پرده بگویمت :
می خواهم تنها بمانم
در را پشت سرت ببند
بی قرارم ، می خواهم بروم ، می خواهم بمانم ؟!
هذیان می گویم ! نمی دانم . . .
نه عزیزم ، نامه ام باید کوتاه باشد
ساده باشد ، بی کنایه و ابهام
پس از نو می نویسم:
سلام!
حال من خوب است
اما تو باور نکن ...
آخرین ویرایش:
دلتنگم در این روزهای پرسه میان کاغذ پاره ها
این ته مانده ی آبانِ نفرت انگیز
همیشه حالم را بهم میزند
...
قهوه مینوشم
کتابهایم را ورق میزنم
حبس میکنم خودم را در اتاق
و به این نتیجه میرسم:
برای تو مُردن
هیچ قانونی نمی خواهد!
کنارم که باشی
همه چیز بهتر می شود
نبودنت را
هیچ ماده و تبصره ای
توجیه نمیکند...
این ته مانده ی آبانِ نفرت انگیز
همیشه حالم را بهم میزند
...
قهوه مینوشم
کتابهایم را ورق میزنم
حبس میکنم خودم را در اتاق
و به این نتیجه میرسم:
برای تو مُردن
هیچ قانونی نمی خواهد!
کنارم که باشی
همه چیز بهتر می شود
نبودنت را
هیچ ماده و تبصره ای
توجیه نمیکند...
برای تویی که تنهایی هایم پر از یاد توست...
برای تویی که قلبم منزلگه عـــشـــق توست ...
برای تویی که احسا
سم از آن وجود نازنین توست ... برای تویی که تمام هستی ام در عشق تو غرق شد...
برای تویی که چشمانم همیشه به راه تو دوخته است... برای تویی که مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاک خود کردی...
برای تویی که وجودم را محو وجود نازنین خود کردی...
برای تویی که هر لحظه دوری ات برایم مثل یک قرن است...
... تویی که سـکوتـت سخت ترین شکنجه من است برای
برای تویی که قلبت پـا ک است ...
برای تویی که در عشق ، قـلبت چه بی باک است...
برای تویی که عـشقت معنای بودنم است...
برای تویی که عـشقت معنای بودنم است...
برای تویی که غمهایت معنای سوختنم است...
برای تویی که آرزوهایت آرزویم است..
وقتی تو آمدی و دستت را به سویم دراز کردی ،
گفتم ــ از قفس چه می دانی ؟
گفتی : آزادی
از تنهایی ؟
گفتی : همزبانی
از محبت ؟ : عشق
از دوستی ؟ : صداقت
از بهار ؟ : طراوت
از سفر ؟ : انتظار
از جدایی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ : ........
باز هم گفتم جدایی ؟
سکوت تو مرا شکست و به گریه انداخت .
به چشمانت نگاه کردم و گفتم بگو ...
تو آغوش به رویم گشودی و گفتی :جدایی ، هرگز ...
بی تو من می میرم......
گفتم ــ از قفس چه می دانی ؟
گفتی : آزادی
از تنهایی ؟
گفتی : همزبانی
از محبت ؟ : عشق
از دوستی ؟ : صداقت
از بهار ؟ : طراوت
از سفر ؟ : انتظار
از جدایی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ : ........
باز هم گفتم جدایی ؟
سکوت تو مرا شکست و به گریه انداخت .
به چشمانت نگاه کردم و گفتم بگو ...
تو آغوش به رویم گشودی و گفتی :جدایی ، هرگز ...
بی تو من می میرم......
اگر می دونستی چقدر دوستت دارم سکوت را فراموش می کردی تمامی
ذرات وجودت عشق را فریاد می کرد اگر می دانستی که چقدر دوستت
دارم چشمهایم را می شستی و اشکهایم را با دستان عاشقت به باد می
دادی اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم نگاهت را تا ابد بر من می
دوختی تا من بر سکوت نگاه تو رازهای یک عشق زمینی را با خود به
عرش خداوند ببرم ای کاش می دانستی اگر می دانستی که چقدر دوستت
دارم هرگز قلبم را نمی شکستی گر چه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی
است اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم لحظه ای مرا نمی آزردی که
این غریبه ی تنها , جز نگاه معصومت پنجره ای و جز عشقت بهانه ای
برای زیستن ندارد ای کاش می دانستی اگر می دانستی که چقدر دوستت
دارم همه چیز را فدایم می کردی همه آن چیز ها که یک عمر بخاطرش
رنج کشیده ای و سال ها برایش گریسته ای اگر می دانستی که چقدر
دوستت دارم همه آن چیز ها که در بندت کشیده رها می کردی غرورت
را ...... قلبت را ...... حرفت را اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
دوستم می داشتی همچون عشق که عاشقانش را دوست می دارد کاش می
دانستی که چقدر دوستت دارم و مرا از این عذاب رها می کردی ای کاش تمام اینها را می دانستی .عشق من . . .
ذرات وجودت عشق را فریاد می کرد اگر می دانستی که چقدر دوستت
دارم چشمهایم را می شستی و اشکهایم را با دستان عاشقت به باد می
دادی اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم نگاهت را تا ابد بر من می
دوختی تا من بر سکوت نگاه تو رازهای یک عشق زمینی را با خود به
عرش خداوند ببرم ای کاش می دانستی اگر می دانستی که چقدر دوستت
دارم هرگز قلبم را نمی شکستی گر چه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی
است اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم لحظه ای مرا نمی آزردی که
این غریبه ی تنها , جز نگاه معصومت پنجره ای و جز عشقت بهانه ای
برای زیستن ندارد ای کاش می دانستی اگر می دانستی که چقدر دوستت
دارم همه چیز را فدایم می کردی همه آن چیز ها که یک عمر بخاطرش
رنج کشیده ای و سال ها برایش گریسته ای اگر می دانستی که چقدر
دوستت دارم همه آن چیز ها که در بندت کشیده رها می کردی غرورت
را ...... قلبت را ...... حرفت را اگر می دانستی که چقدر دوستت دارم
دوستم می داشتی همچون عشق که عاشقانش را دوست می دارد کاش می
دانستی که چقدر دوستت دارم و مرا از این عذاب رها می کردی ای کاش تمام اینها را می دانستی .عشق من . . .
شاید امشب به یادت بیایم
با بالهای خیال و کفشهایی از جنس امیدهای وارونه
از آسمان میآیم
از راه کهشانهای پروانه ای
با حضور دلگرم کننده ی ستاره های دیوانه
آری همان
ستاره های دنباله دار منظومه ای
حتی اگر درها راببندی
دیوارها را بلند تر کنی
امشب با یادت خواهم آمد
میدانم که همیشه
فراموش میکنی پنجره ها ی خیالت را به روی من ببندی
برای تو می نویسم که بودنت بهار و نبودنت خزانی سرد است
تویی که تصور حضورت سینه بی رنگ کاغذم را نقش سرخ عشق می زند
در کویر قلبم از تو برای تو می نویسم
ای کاش در طلوع چشمان تو زندگی می کرد
م تا مثل باران هر صبح برایت شعری می سرودم
آن گاه زمان را در گوشه ای جا می گذاشتم و به شوق تو اشک می شدم
و بر صورت مه آلودت می لغزیدم
ای کاش باد بودم و همه عصر را در عبور می گذراندم
تا شاید جاده ای دور هنوز بوی خوب پیراهنت
را وقتی از آن می گذشتی در خود داشته باش
که مرهمی شود برای دلتنگی هایم
تویی که تصور حضورت سینه بی رنگ کاغذم را نقش سرخ عشق می زند
در کویر قلبم از تو برای تو می نویسم
ای کاش در طلوع چشمان تو زندگی می کرد
م تا مثل باران هر صبح برایت شعری می سرودم
آن گاه زمان را در گوشه ای جا می گذاشتم و به شوق تو اشک می شدم
و بر صورت مه آلودت می لغزیدم
ای کاش باد بودم و همه عصر را در عبور می گذراندم
تا شاید جاده ای دور هنوز بوی خوب پیراهنت
را وقتی از آن می گذشتی در خود داشته باش
که مرهمی شود برای دلتنگی هایم
... همیشه تکیه های من به هیچ ها مرا زمین زده است
و پشت من هزار زخم از هزار نارفیق را به دوش میکشد
درخت من!
قسم بخور
که پشت اعتمادِ زخم خورده ی مرا پناه می شوی
مشخص است از نگاه تو
مشخص است از تمسخر سیاه تو
که پشت من به سمت زخم تازه ای عمیق پیش می رود:
جفا
و زخم
زخم جاودانه ای که هیچ گاهش التیام نیست.
مشخص است، کاملاً مشخص است
که من دوباره از زمین- عجوزه ی حسود پیر- زخم طعنه می خورم
به جرم عشق!
به جرم اعتماد و عشق!!
به جرم سادگی و اعتماد و عشق!!!
درخت من!
خیال تو عجین پاره پاره، ذره ذره، لخت لخت من!
اگر مرا برای عشق
ترا برای تکیه های عاشقانه آفریده اند
مرا به جز علاقه ات گزیر نیست
به جبر عشق تو
به میخ های افترا کشیده می شوم ولی
مرا به غیر تن سپردنی مسیح وار بر صلیب ساقه ات گزیر نیست.
اگر چه کاملاً مشخص است
ولی
دوباره من به ساقه تناور تو اعتماد می*کنم
و باز هم
و...
قسم به حرمتی که هست خون عشق را
مرا زمین مزن
زمین عجیب تشنه است خون عشق را
مرا زمین مزن ...
و پشت من هزار زخم از هزار نارفیق را به دوش میکشد
درخت من!
قسم بخور
که پشت اعتمادِ زخم خورده ی مرا پناه می شوی
مشخص است از نگاه تو
مشخص است از تمسخر سیاه تو
که پشت من به سمت زخم تازه ای عمیق پیش می رود:
جفا
و زخم
زخم جاودانه ای که هیچ گاهش التیام نیست.
مشخص است، کاملاً مشخص است
که من دوباره از زمین- عجوزه ی حسود پیر- زخم طعنه می خورم
به جرم عشق!
به جرم اعتماد و عشق!!
به جرم سادگی و اعتماد و عشق!!!
درخت من!
خیال تو عجین پاره پاره، ذره ذره، لخت لخت من!
اگر مرا برای عشق
ترا برای تکیه های عاشقانه آفریده اند
مرا به جز علاقه ات گزیر نیست
به جبر عشق تو
به میخ های افترا کشیده می شوم ولی
مرا به غیر تن سپردنی مسیح وار بر صلیب ساقه ات گزیر نیست.
اگر چه کاملاً مشخص است
ولی
دوباره من به ساقه تناور تو اعتماد می*کنم
و باز هم
و...
قسم به حرمتی که هست خون عشق را
مرا زمین مزن
زمین عجیب تشنه است خون عشق را
مرا زمین مزن ...
اگر در زندگی عوض نشویم تعویض میشویم.....................
باز با آن دیگری دیدم تو را
جای قهر و اخم خندیدم تو را
باز گفتی اشتباهت دیده ام
گفتمت باشد ... بخشیدم تو را
باز هم این قصه ات تکرار شد
با رقیبان رفتنت انکار شد
آنقدر کردی که دیگر قلب من
از تو و از عشق تو بیزار شد
آن رقیبان یک شبت میخواستند
ذره ذره پاکیت می کاستند
شب به مهمان خانه ات مهمان شدند
صبح اما از برت برخاستند
آمدی گفتی پشیمانی دگر
زین پس اما پاک می مانی دگر
گفتمت توبه به گرگان چاره نیست
گفتی ام چون کوه ایمانی دگر
گفتمت باشد بخشیدم تو را
اخم وا کردم و خندیدم تو را
زین حکایت ساعتی نگذشت تا
باز با آن دیگری دیدم تو را
جای قهر و اخم خندیدم تو را
باز گفتی اشتباهت دیده ام
گفتمت باشد ... بخشیدم تو را
باز هم این قصه ات تکرار شد
با رقیبان رفتنت انکار شد
آنقدر کردی که دیگر قلب من
از تو و از عشق تو بیزار شد
آن رقیبان یک شبت میخواستند
ذره ذره پاکیت می کاستند
شب به مهمان خانه ات مهمان شدند
صبح اما از برت برخاستند
آمدی گفتی پشیمانی دگر
زین پس اما پاک می مانی دگر
گفتمت توبه به گرگان چاره نیست
گفتی ام چون کوه ایمانی دگر
گفتمت باشد بخشیدم تو را
اخم وا کردم و خندیدم تو را
زین حکایت ساعتی نگذشت تا
باز با آن دیگری دیدم تو را
گرمای حضورت آنچنان بود
که سرمای دوریت ، استخوانهایم را درهم شکست !
اگر می شد یک لحظه صدایت را شنید
تا ابد آرام می شدم !
ای صداقت لطیف آسمان در لحظه ی طلوع خورشید
کاش باری دیگر مانند زمین، قلب صاف و چو رودت را در بر گیرم!
می بینی ؟!
بدون تو، دستم یارای چیدن کلمات را ندارند!
و بی عطر وجودت ، کاغذ بازی مرا ، جز آتش فراق ، بهایی نیست!
بی تو چگونه سر کنم ؟!
و کجا ... کجا بگریزم از تو ؟
که عکست را در چشمانم قاب کرده ای ...!
که سرمای دوریت ، استخوانهایم را درهم شکست !
اگر می شد یک لحظه صدایت را شنید
تا ابد آرام می شدم !
ای صداقت لطیف آسمان در لحظه ی طلوع خورشید
کاش باری دیگر مانند زمین، قلب صاف و چو رودت را در بر گیرم!
می بینی ؟!
بدون تو، دستم یارای چیدن کلمات را ندارند!
و بی عطر وجودت ، کاغذ بازی مرا ، جز آتش فراق ، بهایی نیست!
بی تو چگونه سر کنم ؟!
و کجا ... کجا بگریزم از تو ؟
که عکست را در چشمانم قاب کرده ای ...!
هر روز با تو در سرزمین رویا قدم میزنم.هر روز با عطر تن تو رویاهایم را معطر میکنم.
در حالی که تو عشق منی اما من در حسرت آغوش تو ام.
تو از من رویت را برمیگردانی اما من عاشق نگاه تو ام.
تو در برابرمن سکوت میکنی اما من تشنه شنیدن صدای تو ام.
تو از من بی اعتنا میگذری اما من در حسرت روزی هستم که بی ریا پناهم باشی....
عزیزترینم ایکاش روزی تو به این باور برسی که شاهزاده نازنینی
آخرین ویرایش:
شاهزاده نازنین روزی گمان میکردم تو برایم یک دوست ساده ای!
اما نه! انگار اشتباه میکردم اخر ماهی قلبم با دیدن تو در برکه وجودم بالا و پایین می پردو نفسم به شماره می افتد و دست و پایم بی اراده شروع می کنند به لرزیدن. اما با این حال ستاره های نگاهم میدرخشند و نورهای حجب و حیا را به صورتم می پاشند. و قرمزی گونه هایم از همیشه شفاف تر و دل ربا تر می شود!
شاهزاده دلم دلم تنگ شده برای عکس هایی که پاره کردم وسوزاندمشان....
برای دفتر خاطراتم که مدتهاست دیگر چیزی در آن نمی نویسم
حتی برای آدمهای حسودی که دور وبرم می چرخند وخیلی دیر شناختمشان!
برای بی خیالی وآرامشی که مدتهاست که دیگر ندارمش.
خنده هایی که دارم فراموششان می کنم.
وبرای خودم
برای دفتر خاطراتم که مدتهاست دیگر چیزی در آن نمی نویسم
حتی برای آدمهای حسودی که دور وبرم می چرخند وخیلی دیر شناختمشان!
برای بی خیالی وآرامشی که مدتهاست که دیگر ندارمش.
خنده هایی که دارم فراموششان می کنم.
وبرای خودم
__________________
- وضعیت