QmpMarketing
عضو جدید
[h=2]اصول مسئولیت اجتماعی شرکت [/h][h=2]
[/h]
به هنگام نزدیک شدن و عمل کردن به مسئولیت اجتماعی، هدف اصلی یک سازمان، افزایش مشارکت در توسعه پایدار شامل بهداشت و رفاه اجتماعی می باشد. مطابق با این هدف، اگرچه یک لیست جامع از اصول مسئولیت اجتماعی موجود نمیباشد، سازمان ها باید حداقل 7 اصل را رعایت کنند. این اصول عبارتند از:
[h=4]1. پاسخگویی[/h]یک سازمان باید پاسخگوی پیامدهایش بر جامعه باشد.
این اصل پیشنهاد میدهد که یک سازمان باید بررسی مناسب و همچنین وظیفه پاسخ به این بررسی را قبول کند و خود را در مقابل آنهایی که متأثر از تصمیمات و فعالیتهایش هستند، و همچنین در مقابل کل جامعه جهت پیامد کلی تصمیمات و فعالیت هایش بر جامعه، پاسخگو بداند.
پاسخگو بودن، پیامد مثبتی در سازمان و جامعه دارد. درجه و میزان پاسخگویی باید همیشه مطابق با مقدار یا حدّ اختیار باشد. به نظر میرسد سازمان هایی که بیشترن اختیار را دارا هستند، توجه بیشتری به کیفیت تصمیمات و اشتباهاتشان دارند. پاسخگویی همچنین شامل قبول مسئولیت به هنگام وقوع اشتباه، انجام اندازه گیریهای مناسب برای اصلاح اشتباه و اقدام جهت پیشگیری از وقوع مجدد، می باشد.
یک سازمان باید برای مسائل زیر پاسخگو باشد:
نتایج تصمیمها و فعالیت هایش، شامل نتایج با اهمیت، حتی اگر تصادفی و پیشبینی نشده باشند و پیامدهای با اهمیت تصمیمها و اقدامات بر جامعه و محیط
[h=4]2. شفافیت[/h]یک سازمان باید در تصمیمها و فعالیت هایش که بر جامعه و محیط اثر میگذارند، شفافیت داشته باشد. یک سازمان باید به صورت واضح، دقیق، کامل و در حدّ کافی و مستدل، تصمیمها و فعالیتهایش را شامل پیامدهای شناخته شده و احتمالی بر جامعه و محیط که مسئول آنها میباشد، ابراز نماید. این اطلاعات باید به آسانی قابل استفاده و مستقیماً در دسترس کسانی که متأثر از فعالیت های سازمان هستند، باشد. این اطلاعات باید به موقع، واقعی و آماده ارائه به صورت واضح و بیطرف باشند تا ذینفعان را به ارزیابی دقیق پیامدهای تصمیمها و فعالیت های سازمان بر منافع مربوط به آنها قادر سازد. شفافیت نیازمند فاش کردن اطلاعات خصوصی و در دسترس گذاشتن اطلاعات حفاظت شده قانونی نمی باشد، که در غیر اینصورت، فاش شدن، متناقض با مقررات قانونی، بازرگانی، امنیتی یا حریم شخصی خواهد بود. یک سازمان باید در موارد زیر شفافیت داشته باشد:
1. هدف، طبیعت و مکان فعالیت هایش
2. طریقه اتخاذ تصمیمها، اجرا و مرور آنها، شامل تعریف نقشها، مسئولیتها، پاسخگوییها و اختیارات، به موازات کارکردهای متفاوت در سازمان
3. استانداردها و معیاری که سازمان عملکرد مربوط به مسئولیت اجتماعیش را با آن ارزیابی می کند.
4. پیامدهای شناخته شده و احتمالی تصمیمها و فعالیت هایش برجامعه و محیط
5. شناسایی ذینفعان و معیار و روشهای مورد استفاده برای شناسایی، انتخاب و استخدام آنها
[h=4]3. رفتار اخلاقی[/h]یک سازمان باید در تمام زمان ها، اخلاقی رفتار نماید.
رفتار یک سازمان باید بر اساس اصول اخلاقی صداقت، بی غرضی و امانت باشد. این اصول اخلاقی بر اهمیت مردم، حیوانات و محیط و تعهد درنظر گرفتن منافع ذینفعان، دلالت می کنند.
یک سازمان باید رفتار اخلاقی خود را به وسیله موارد زیر ارتقاء دهد:
1. گسترش اصول هدایتی که به ارتقاء رفتار اخلاقی، درون سازمان و در تقابل سازمان با دیگران کمک میکند.
2. شناسایی، قبول و به کارگیری استانداردهای رفتار اخلاقی خود، که مناسب با اهداف و فعالیت هایش و در عین حال سازگار با اصول ذکر شده در این استاندارد بین المللی باشد
3. تقویت و ترویج رعایت استانداردهای رفتار اخلاقی خود
4. تعیین و ابلاغ استانداردهای رفتار اخلاقی مورد انتظار از کارکنان و به خصوص از کسانی که موقعیت مهمی برای اثرگذاری بر ارزشها، فرهنگ، امانت، استراتژی و عملکرد سازمان دارند
5. ممانعت یا حل ناسازگاریهای منافع، در سراسر سازمان، که در غیر اینصورت میتوانند منجر به رفتار غیراخلاقی شوند
6. ایجاد مکانیزم های نظارت و کنترل پایش و اجرای رفتار اجتماعی
7. ایجاد مکانیزم هایی برای آسان کردن گزارش دهی تخلفات از رفتار اجتماعی، بدون ترس از تلافی و تشخیص و اداره موقعیت ها در جایی که قوانین و مقررات محلی وجود ندارند و یا در تناقض با رفتار اجتماعی می باشند.
در این باره بیشتر بخوانید.
[h=4]4. احترام به منافع ذینفعان[/h]یک سازمان باید به منافع ذینفعانش احترام گذاشته، آنها را در نظر گیرد و نسبت به آنها پاسخگو باشد.
اگرچه اهداف یک سازمان منحصر به منافع صاحبانش، اعضاء یا سازندگانش میباشد، دیگر افراد یا گروهها نیز دارای حقوق، دعاوی یا منافع خاصی هستند که باید مورد محاسبه قرار گیرد. درکل، ذینفعان سازمان ، این افراد و گروه ها را در بر میگیرند.
یک سازمان باید:
ذینفعانش را شناسایی کند
از منافع و نیازهای ذینفعان آگاه بوده و احترام گذارد و پاسخگوی نگرانی های ابراز شده از جانب آنها باشد
منافع مشروع و حقوق قانونی ذینفعان را مشخص نماید
ظرفیت نسبی ذینفعان را برای ارتباط و تعهد سازمان به حساب آورد
رابطه منافع ذینفعان با منافع وسیعتر جامعه و توسعه پایدار، همچنین طبیعت رابطه ذینفعان با سازمان را درنظر بگیرد و
نقطه نظرات ذینفعان را که ممکن است متأثر از تصمیمات سازمان باشد، حتی درصورت نداشتن نقش رسمی در اداره سازمان یا عدم آگاهی از منافع خود در تصمیمات و فعالیتهای سازمان، درنظر بگیرند.
[h=4]5. احترام به قاعده قانون[/h]یک سازمان باید قبول نماید که احترام به قاعده قانون یک الزام است.
قاعده قانون به برتری قانون برمیگردد، به خصوص به این ایده که هیچ فرد یا سازمانی بالاتر از قانون وجود ندارد و دولت نیز مطیع قانون میباشد. قاعده قانون با عمل مستبدانه قدرت مغایرت دارد. به طور کلی در قاعده قانون اشاره شده است که قوانین، نوشتهای ابرازشده به صورت آشکار و عادلانه اجراشده، مطابق با روشهای اجرایی ایجاد شده میباشند. در مفهوم مسئولیت اجتماعی، احترام به قاعده قانون به معنای موافق بودن یک سازمان با تمام قوانین و مقررات کاربردی میباشد. این مطلب بر آن دلالت دارد که برای آگاهی از قوانین و مقررات، جهت آگاهی دادن درون سازمان مسئول، برای رعایت این قوانین و مقررات و درک اینکه آنها رعایت میشوند، باید مرحله به مرحله پیش رفت.
یک سازمان باید:
1. موافق الزامات قانونی و مقرراتی در تمام قلمروی عملیاتیاش باشد
2. اطمینان یابد که روابط و فعالیتهایش متعلق به چارچوب قانونی مناسب و موردنظر میباشد
3. موافق با نظامنامه، خطمشی، قوانین و روشهای اجرایی خودش بوده و آنها را به شکل عادلانه و بی طرف، بکار بگیرد آگاه از تمام مقررات قانونی بماند
4. در دورههای زمانی، انطباقهایش را بازبینی نماید(همان منبع).
[h=4]6. احترام به قواعد بین المللی اخلاقی[/h]یک سازمان باید به قواعد بین المللی اخلاقی، همچنان که به اصول مربوط به قاعده قانون وفادار است، احترام بگذارد.
1. در کشورهایی که قانون ملّی یا اجرای آن، حداقل مقدار حفاظت از محیط و جامعه را تأمین نمیکند، یک سازمان باید برای احترام به قواعد بین المللی اخلاق، تلاش نماید.
2. در جایی که قانون ملّی و اجرای آن،سازمانها را از احترام به قواعد بین المللی اخلاقی منع میکند، سازمان باید در بیشترین حد ممکن، تمام تلاش خود را برای احترام به این قواعد بنماید.
3. در موقعیتهای متناقض با قواعد بین المللی اخلاقی و جائیکه عدم پیروی از این قواعد نتایج قابل توجهی را موجب میشود، یک سازمان باید در حد امکان و اقتضاء، طبیعت فعالیتها و روابط در قلمرو خود را بازبینی نماید.
4. یک سازمان باید موقعیت های مشروع و مجاری پیگیری تأثیرگذاری سازمانها و مراجع مربوطه را جهت اصلاح هرگونه تناقض با قانون ملّی و اجرای آن در نظر بگیرد.
5. یک سازمان باید از شرکت در فعالیتهای دیگر سازمانها که در مواجه با قواعد بین المللی اخلاقی موفق نبودهاند، اجتناب کند
[h=4]7. احترام به حقوق بشر[/h]یک سازمان باید به حقوق بشر احترام گذاشته و هر دو جنبه اهمیت و جهانی بودن آن را مشخص نماید.
یک سازمان باید:
1. حقوق تنظیم شده در لایحه بین المللی حقوق بشر را محرتم شمرده و پرورش دهد
2. قبول نماید که این حقوق جهانی بوده و به طوری غیرقابل تقسیم، در تمام کشورها، فرهنگ و موقعیت ها دارای کاربرد میباشد
3. در موقعیت هایی که حقوق بشر حمایت نمیشود، برای احترام به حقوق بشر گام بردارد و از چنین شرایطی سوء استفاده ننماید، در موقعیت هایی که قانون ملّی یا اجرای آن، حمایت کافی از حقوق بشر نمینماید، وفادار به اصول احترام به قواعد بین المللی اخلاقی باشد.
[/h]
به هنگام نزدیک شدن و عمل کردن به مسئولیت اجتماعی، هدف اصلی یک سازمان، افزایش مشارکت در توسعه پایدار شامل بهداشت و رفاه اجتماعی می باشد. مطابق با این هدف، اگرچه یک لیست جامع از اصول مسئولیت اجتماعی موجود نمیباشد، سازمان ها باید حداقل 7 اصل را رعایت کنند. این اصول عبارتند از:
[h=4]1. پاسخگویی[/h]یک سازمان باید پاسخگوی پیامدهایش بر جامعه باشد.
این اصل پیشنهاد میدهد که یک سازمان باید بررسی مناسب و همچنین وظیفه پاسخ به این بررسی را قبول کند و خود را در مقابل آنهایی که متأثر از تصمیمات و فعالیتهایش هستند، و همچنین در مقابل کل جامعه جهت پیامد کلی تصمیمات و فعالیت هایش بر جامعه، پاسخگو بداند.
پاسخگو بودن، پیامد مثبتی در سازمان و جامعه دارد. درجه و میزان پاسخگویی باید همیشه مطابق با مقدار یا حدّ اختیار باشد. به نظر میرسد سازمان هایی که بیشترن اختیار را دارا هستند، توجه بیشتری به کیفیت تصمیمات و اشتباهاتشان دارند. پاسخگویی همچنین شامل قبول مسئولیت به هنگام وقوع اشتباه، انجام اندازه گیریهای مناسب برای اصلاح اشتباه و اقدام جهت پیشگیری از وقوع مجدد، می باشد.
یک سازمان باید برای مسائل زیر پاسخگو باشد:
نتایج تصمیمها و فعالیت هایش، شامل نتایج با اهمیت، حتی اگر تصادفی و پیشبینی نشده باشند و پیامدهای با اهمیت تصمیمها و اقدامات بر جامعه و محیط
[h=4]2. شفافیت[/h]یک سازمان باید در تصمیمها و فعالیت هایش که بر جامعه و محیط اثر میگذارند، شفافیت داشته باشد. یک سازمان باید به صورت واضح، دقیق، کامل و در حدّ کافی و مستدل، تصمیمها و فعالیتهایش را شامل پیامدهای شناخته شده و احتمالی بر جامعه و محیط که مسئول آنها میباشد، ابراز نماید. این اطلاعات باید به آسانی قابل استفاده و مستقیماً در دسترس کسانی که متأثر از فعالیت های سازمان هستند، باشد. این اطلاعات باید به موقع، واقعی و آماده ارائه به صورت واضح و بیطرف باشند تا ذینفعان را به ارزیابی دقیق پیامدهای تصمیمها و فعالیت های سازمان بر منافع مربوط به آنها قادر سازد. شفافیت نیازمند فاش کردن اطلاعات خصوصی و در دسترس گذاشتن اطلاعات حفاظت شده قانونی نمی باشد، که در غیر اینصورت، فاش شدن، متناقض با مقررات قانونی، بازرگانی، امنیتی یا حریم شخصی خواهد بود. یک سازمان باید در موارد زیر شفافیت داشته باشد:
1. هدف، طبیعت و مکان فعالیت هایش
2. طریقه اتخاذ تصمیمها، اجرا و مرور آنها، شامل تعریف نقشها، مسئولیتها، پاسخگوییها و اختیارات، به موازات کارکردهای متفاوت در سازمان
3. استانداردها و معیاری که سازمان عملکرد مربوط به مسئولیت اجتماعیش را با آن ارزیابی می کند.
4. پیامدهای شناخته شده و احتمالی تصمیمها و فعالیت هایش برجامعه و محیط
5. شناسایی ذینفعان و معیار و روشهای مورد استفاده برای شناسایی، انتخاب و استخدام آنها
[h=4]3. رفتار اخلاقی[/h]یک سازمان باید در تمام زمان ها، اخلاقی رفتار نماید.
رفتار یک سازمان باید بر اساس اصول اخلاقی صداقت، بی غرضی و امانت باشد. این اصول اخلاقی بر اهمیت مردم، حیوانات و محیط و تعهد درنظر گرفتن منافع ذینفعان، دلالت می کنند.
یک سازمان باید رفتار اخلاقی خود را به وسیله موارد زیر ارتقاء دهد:
1. گسترش اصول هدایتی که به ارتقاء رفتار اخلاقی، درون سازمان و در تقابل سازمان با دیگران کمک میکند.
2. شناسایی، قبول و به کارگیری استانداردهای رفتار اخلاقی خود، که مناسب با اهداف و فعالیت هایش و در عین حال سازگار با اصول ذکر شده در این استاندارد بین المللی باشد
3. تقویت و ترویج رعایت استانداردهای رفتار اخلاقی خود
4. تعیین و ابلاغ استانداردهای رفتار اخلاقی مورد انتظار از کارکنان و به خصوص از کسانی که موقعیت مهمی برای اثرگذاری بر ارزشها، فرهنگ، امانت، استراتژی و عملکرد سازمان دارند
5. ممانعت یا حل ناسازگاریهای منافع، در سراسر سازمان، که در غیر اینصورت میتوانند منجر به رفتار غیراخلاقی شوند
6. ایجاد مکانیزم های نظارت و کنترل پایش و اجرای رفتار اجتماعی
7. ایجاد مکانیزم هایی برای آسان کردن گزارش دهی تخلفات از رفتار اجتماعی، بدون ترس از تلافی و تشخیص و اداره موقعیت ها در جایی که قوانین و مقررات محلی وجود ندارند و یا در تناقض با رفتار اجتماعی می باشند.
در این باره بیشتر بخوانید.
[h=4]4. احترام به منافع ذینفعان[/h]یک سازمان باید به منافع ذینفعانش احترام گذاشته، آنها را در نظر گیرد و نسبت به آنها پاسخگو باشد.
اگرچه اهداف یک سازمان منحصر به منافع صاحبانش، اعضاء یا سازندگانش میباشد، دیگر افراد یا گروهها نیز دارای حقوق، دعاوی یا منافع خاصی هستند که باید مورد محاسبه قرار گیرد. درکل، ذینفعان سازمان ، این افراد و گروه ها را در بر میگیرند.
یک سازمان باید:
ذینفعانش را شناسایی کند
از منافع و نیازهای ذینفعان آگاه بوده و احترام گذارد و پاسخگوی نگرانی های ابراز شده از جانب آنها باشد
منافع مشروع و حقوق قانونی ذینفعان را مشخص نماید
ظرفیت نسبی ذینفعان را برای ارتباط و تعهد سازمان به حساب آورد
رابطه منافع ذینفعان با منافع وسیعتر جامعه و توسعه پایدار، همچنین طبیعت رابطه ذینفعان با سازمان را درنظر بگیرد و
نقطه نظرات ذینفعان را که ممکن است متأثر از تصمیمات سازمان باشد، حتی درصورت نداشتن نقش رسمی در اداره سازمان یا عدم آگاهی از منافع خود در تصمیمات و فعالیتهای سازمان، درنظر بگیرند.
[h=4]5. احترام به قاعده قانون[/h]یک سازمان باید قبول نماید که احترام به قاعده قانون یک الزام است.
قاعده قانون به برتری قانون برمیگردد، به خصوص به این ایده که هیچ فرد یا سازمانی بالاتر از قانون وجود ندارد و دولت نیز مطیع قانون میباشد. قاعده قانون با عمل مستبدانه قدرت مغایرت دارد. به طور کلی در قاعده قانون اشاره شده است که قوانین، نوشتهای ابرازشده به صورت آشکار و عادلانه اجراشده، مطابق با روشهای اجرایی ایجاد شده میباشند. در مفهوم مسئولیت اجتماعی، احترام به قاعده قانون به معنای موافق بودن یک سازمان با تمام قوانین و مقررات کاربردی میباشد. این مطلب بر آن دلالت دارد که برای آگاهی از قوانین و مقررات، جهت آگاهی دادن درون سازمان مسئول، برای رعایت این قوانین و مقررات و درک اینکه آنها رعایت میشوند، باید مرحله به مرحله پیش رفت.
یک سازمان باید:
1. موافق الزامات قانونی و مقرراتی در تمام قلمروی عملیاتیاش باشد
2. اطمینان یابد که روابط و فعالیتهایش متعلق به چارچوب قانونی مناسب و موردنظر میباشد
3. موافق با نظامنامه، خطمشی، قوانین و روشهای اجرایی خودش بوده و آنها را به شکل عادلانه و بی طرف، بکار بگیرد آگاه از تمام مقررات قانونی بماند
4. در دورههای زمانی، انطباقهایش را بازبینی نماید(همان منبع).
1. در کشورهایی که قانون ملّی یا اجرای آن، حداقل مقدار حفاظت از محیط و جامعه را تأمین نمیکند، یک سازمان باید برای احترام به قواعد بین المللی اخلاق، تلاش نماید.
2. در جایی که قانون ملّی و اجرای آن،سازمانها را از احترام به قواعد بین المللی اخلاقی منع میکند، سازمان باید در بیشترین حد ممکن، تمام تلاش خود را برای احترام به این قواعد بنماید.
3. در موقعیتهای متناقض با قواعد بین المللی اخلاقی و جائیکه عدم پیروی از این قواعد نتایج قابل توجهی را موجب میشود، یک سازمان باید در حد امکان و اقتضاء، طبیعت فعالیتها و روابط در قلمرو خود را بازبینی نماید.
4. یک سازمان باید موقعیت های مشروع و مجاری پیگیری تأثیرگذاری سازمانها و مراجع مربوطه را جهت اصلاح هرگونه تناقض با قانون ملّی و اجرای آن در نظر بگیرد.
5. یک سازمان باید از شرکت در فعالیتهای دیگر سازمانها که در مواجه با قواعد بین المللی اخلاقی موفق نبودهاند، اجتناب کند
[h=4]7. احترام به حقوق بشر[/h]یک سازمان باید به حقوق بشر احترام گذاشته و هر دو جنبه اهمیت و جهانی بودن آن را مشخص نماید.
یک سازمان باید:
1. حقوق تنظیم شده در لایحه بین المللی حقوق بشر را محرتم شمرده و پرورش دهد
2. قبول نماید که این حقوق جهانی بوده و به طوری غیرقابل تقسیم، در تمام کشورها، فرهنگ و موقعیت ها دارای کاربرد میباشد
3. در موقعیت هایی که حقوق بشر حمایت نمیشود، برای احترام به حقوق بشر گام بردارد و از چنین شرایطی سوء استفاده ننماید، در موقعیت هایی که قانون ملّی یا اجرای آن، حمایت کافی از حقوق بشر نمینماید، وفادار به اصول احترام به قواعد بین المللی اخلاقی باشد.
