استاندارد گیج راه اهن و ساخت موشک

[roham2020]

مشکل حمل استراکچرهای موشک به لانچ پد بگوییم طراحی تقویت کننده معمولا با بارگیری گیج کنترل میشه که تعداد اتصالات بخش را ضروری میکنه، حمل و نقل از کارخانه به مونتاژ یک مسئله اصلی است/. بخش‌های SRB عمدتاً توسط واگن ریلی حمل می‌شوند و بنابراین باید در پوشش ابعاد استاندارد خطوط راه‌آهن باری ایالات متحده قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که از طریق هر تونل، پل و یا چندین منطقه مسیر موازی بین نقاط حمل و نقل و دریافت جابشن در حمل جاده ای هم معمولا با بارکشهای سنگین اما باز باید گیج پلها و جاده ها در نظر گرفته شود در اخرهم از کیس‌های قطعه‌بندی شده در طراحی استفاده میشه .این ادعا که قطر تقویت کننده های موشکها توسط گیج راه آهن ساخته میشه چقدر درسته ؟آیا بوسترها دقیقاً چنین قطری داشتند زیرا هر چه بزرگتر باشد بهتر است با این حال، قطر بوسترهای حدود (12 فوت) از عرض بارگیری هم عموماً 10 فوت و 8 اینچ است) بیشتره . محموله‌هایی که از عرض بارگذاری استاندارد فراتر می‌روند خیلی غیرمعمول نیستند خوب معمولا گیج اندازه رو تحت تأثیر قرار داده است. معمولا در نزدیک لانچ پد ها از گیج های متفاوتی استفاده میشه اما مثالا بوستر تقویت تو یک ایالت ساخته میشه و تا مرکز پرتاب کندی فاصله داره و باید از همان ساختار گیج استاندارد استفاده کنه خوب مجبورند اندازها در حد امکان با استاندارد یکی باشه این بدان معناست که SRBها نهایتاً از نظر قطر محدود هستند که البته در یک موشک جامد هسته سوز مدت زمان سوختن (کمتر یا بیشتر) را تعیین می کنه
لذا طرح دوگانه مثل از طراحی تقویت‌کننده تقسیم‌بندی شده برای Ariane 5 نیز استفاده میکنه. سوخت بخش بالا در ایتالیا و دو بخش پایین تر در فرودگاه فضایی کورو سوخت می شوند. آنها با ساختاری شبیه به شاتل SRB به یکدیگر متصل می شوند