احترام به حریم خصوصی افراد

[محممد آقا]

سلام
چند وقتی بود .........قصد داشتم این تاپیک رو بزنم ............ولی تو این یکی دو روز اخیر مسائلی برای خودم پیش اومد که فرصتش فراهم نشد و البته متن نوشته از دستم رفت
عنوان کامل نظرسنجی اینه ؟
آیا بایستی به حریم خصوصی افراد احترام گذاشت ؟

خب اینم یه نظرسنجی مثل نظرسنجیهای دیگه است ........... میخوام نظر دوستان رو در این باره بدونم .........و اینکه رای اکثریت چه خواهد بود ............اگر اون رای اکثریت مخالف نظر ما باشه چه دفاعی میتونیم از نظر خودمون داشته باشیم ..........و حالا که رای اکثریت اینه در قبال رفتارهامون در یه محیط جمعی که قطعا بر پایه رای حداکثری است چگونه باید برخورد کنیم
آیا بایستی بی دلیل به نظر خودمون پافشاری کنیم ؟ یا بهترین کار اینه که اندکی درنگ کنیم

فرض کنیم این کاری که میخوایم بکنیم یکی دیگه در قبال خود ما انجام بده ........اون وقت چه واکنشی نشون میدیم و .........

اما در مورد گزینه سوم .............بسته به شرایط داره ........بیشتر منظورم شرایط اون اجتماعی داره که ما توشیم و دارذیم کار میکنیم
مثلا همین باشگاه خودمون ........بسته به شرایط اینکه امنیت باشگاه سلب نشه و ............. شرای ط مخصوص اون فرد اصلا در این گزینه ملاک نیست ..........مثلا یکی بگه وارد حریم خصوصیش شدم که بشناسمش !!!!!!!! بهش مشکوک بودم !!!!!!!
با اینکه اون شک من هیچ ربطی به عموم جامعه نداشته ....... سبب سلب آرامش نمیشده و امنیت اونجا رو به هم نمیزده

در ضمن یکی از گزینه ها گزینه سایر موارد هست .......دوستانی که به این گزینه رای میدن شایسته است در این باره پستی ارائه بدن
تشکر

 

[محممد آقا]

توجه

توجه

این تاپیک ایجاد شده برای بحث کردن در مورد یک معضل اجتماعی که متاسفانه شاهدش هستیم

بنابراین اصلا به مسائلی که بعضیها فکر میکنن مربوط نمیشه و در جهت حمایت هیچ کسی نیست .............اگر مسائلی در اون باره دیده بشه

...........به خصوص همراه با توهین ، فحاشی و تخریب حال از طرف هر کس میخواد باشه حتی نزدیکترین دوستان من قطعا برخورد خواهد شد
و اولین شخص برخورد کننده شک نداشته باشید که بنده خواهم بود


سعی کنیم در یک محیط دوستانه و احترام آمیز به بحث در مورد اصل موضوع مطرح شده در تاپیک بپردازیم

تشکر از خوانندگان و نویسندگان عزیزی که با رعایت احترام به قوانین شخصیت والا و ارزنده خودشون رو نشون میدن

 

[محممد آقا]

در قرآن کريم
يکي از گناهان بزرگ
تجسس در امور ديگران به شمار مي رود..

البته لازم به ذکر است مراد از تجسس کشف عيوب ديگران است../

آيه 11 سوره حجرات يکي از اخلاقي ترين آيات قرآن در اين رابطه به شمار مي رود که در اين آيه خداوند انسان ها را از تجسس در امور يکديگر نهي کرده است.

در تفسير اين آيه نوشته اند:

در زمان خليفه دوم گزارشي داده شد که فردي شب ها با عده يي ميگساري مي کند. خليفه فردي را مامور مي کند که از صحت و سقم ماجرا کسب اطلاع کند. مامور شب از ديوار خانه آن شخص بالا مي رود و بي اجازه وارد منزل او مي شود و صاحبخانه را با عده يي در حال شرب خمر مي بيند. پس از اينکه مرد را به جرم شرب خمر به محکمه احضار کردند، مرد گفت؛ شما که به عنوان مامور وارد خانه من شديد چهار خطا مرتکب شديد؛

اول اينکه از راه ديوار وارد منزل من شديد که اين خلاف گفته قرآن است چرا که در آيه 189 سوره بقره آمده است ولا تأتوالبيوت من ظهورها و لکن البر من اتقي أتواالبيوت من ابوابها.

دوم اينکه بدون اذن صاحبخانه داخل شديد که اين خلاف آن چيزي است که در قرآن آمده است چرا که در آيه 27 سوره نور آمده است ولا تدخلوا بيوتا غيربيوتکم حتي تستأنسوا.

گناه سوم نيز اين است که هنگام وارد شدن سلام نکرديد. در سوره نور آمده است و سلموا علي اهلها.

گناه چهارم نيز اين است که زندگي شخصي مرا مورد تفتيش قرار داديد که در آيه 11 سوره حجرات به اين مورد به وضوح اشاره شده است. در تفسير اين داستان آمده است در نهايت خليفه از اين شهروند عذرخواهي مي کند.

خداوند خطاب به مؤمنان می‌فرمايد:

يَـََّأَيُّهَا الَّذِين‌َ ءَامَنُواْ اجْتَنِبُواْ كَثِيرًا مِّن‌َ الظَّن‌ِّ إِن‌َّ بَعْض‌َ الظَّن‌ِّ إِثْم‌ٌ وَ لاَ تَجَسَّسُوا...;(حجرات‌،12)
ای كساني كه ايمان آورده‌ايد،
از بسياری از گمان‌ها بپرهيزيد، زيرا بعضی از گمان‌ها گناه است‌، و هرگز دركار ديگران تجسّس نكنيد...
حرمت تجسّس مربوط به زندگی شخصی و خصوصی افراد است‌.

و در زندگی اجتماعی تا آن جا كه تأثيری در سرنوشت جامعه نداشته باشد نيز اين حكم صادق است‌.
بنابراين در امور شخصی و خصوصی افراد كه هيچ گونه ارتباطی به كيان جامعه ندارد و
بيم توطئه بر ضد امنيت اجتماعی نمی‌رود، تجسّس جايز نيست‌;


ر.ك‌: تفسير نمونه‌، آيت اللّه مكارم شيرازی و ديگران‌، ج 22، ص 187ـ188.

 

[محممد آقا]

بررسی محدوده حریم خصوصی از منظر فقه

بررسی محدوده حریم خصوصی از منظر فقه

در قرآن کریم موضوع تجسس مطرح شده است و ریشه های مسئله را در فقه می شود پیدا کرد. اما تفاوت است بین این که یک موضوع، دارای مصادیق منصوص است از قبیل تجسس یا ورود به خانة غیر و حکم آن موارد منصوص روشن است و بیان شده و در متون ما هست؛ تا این که ما بخواهیم از این موارد به یک قاعده برسیم. به خصوص مواردی از قبیل حریم خصوصی، فقط جنبة فقهی یا حقوقی ندارد، یک مبانی فلسفی هم برای این نوع مباحث وجود دارد که از آن نمی شود چشم پوشی کرد.

سبب اولی که برای نسل امروز موضوع حریم خصوصی اهمیت پیدا کرده،
این است که پیشرفت صنعت و تکنولوژی به حریم خصوصی هجوم آورده است و حریم خصوصی را در معرض نابودی قرار داده است. کأنه حریم خصوصی برای انسان‌ها باقی نمانده است. چه چیزی را انسان میتواند پنهان کند؟ چه چیزی را میتواند از دسترس دیگران مخفی بدارد؟! مثلاً کمیسیون اصلاحات حقوقی استرالیا در گزارشی که در سال 1983 دربارة حریم خصوصی مطرح کرده است؛ ناظر است به فناوریهای نوین که به راحتی در دسترس افراد قرار میگیرد و با این فناوری ها و ابزار پیشرفته، هر کسی میتواند وارد حریم خصوصی دیگران بشود. در این گزارش آمده است که ابزارهای بسیار ریزی است که نامه‌های موجود در صندوقهای پستی را با پیچیدن دور آنها از صندوق ها خارج می-کند و با اسپری‌های خاص میتوان متن بعضی از نامه¬ها را به صورت نامرئی مشاهده کرد. بعضی از تجهیزات اسکن الکترونیکی؛ با توجه به جوهرهای به کار رفته در کاربن¬ها، متن آنها را شناسایی می‌کند. هیچ لازم نیست درب یک نامه یا محمولة پستی باز شود و ردیابی بشود.

سبب دیگر؛ دخالت حکومت¬ها و دولت¬ها هم روز به روز افزایش و گسترش پیدا کرده است. دولت¬های گذشته (قبل از دوران مدرنیزم) کاری به این مسائل نداشتند. خیلی مسایل حتی بهداشت و آموزش و پرورش برعهدة دولت نبود. دولت آن مقداری که حساسیت داشت فقط نسبت به بقا و دوام خود بود. ابزاری هم که برای استحکام و استقرار خودش به کار می¬گرفت، چیزی جز این نبود که از کنترل¬های محسوس استفاده کنند.
سبب سوم؛ مسئلة تجارت اطلاعات است که در دنیای معاصر مطرح، و حریم خصوصی را کاملاً در معرض هجوم قرار داده است. در آذر ماه 1385 فیلم غیراخلاقی منتسب به یکی از هنرپیشه¬های زن پخش شد که طبق گفتة فرماندة نیروی انتظامی، گردش مالی قریب چهار میلیارد تومان برای توزیع کنندگان آن در پی داشته است.
چهارمین سبب؛ تا قبل از دهه های اخیر چیزی به عنوان ارزش های اخلاقی در همة جوامع مطرح و پذیرفته بود که حکومتها نسبت به ارزشهای اخلاقی مسئول باشند. در 1957 میلادی در اروپا این مسئله مطرح بود که روسپیگری خصوصی، مجاز و فاحشه¬گری آشکار، غیرقانونی است.
یکی از مسائلی که گاه و بیگاه در مطبوعات ایران منعکس می¬شود، خبرهایی است از این قبیل: دختر جوانی به دلیل پخش فیلم خصوصیی که مربوط به جشن تولد یکی از دوستانش بود و او هم شرکت کرده بود، دست به خودکشی زد. نمی شود مسئلة حریم خصوصی را از این بحران اخلاقی که دنیا الآن با آن مواجه است تفکیک کرد. در واقع مسئلة حریم خصوصی، مولود تزلزل ارزشهای اخلاقی هم است.

 

[محممد آقا]

خیلی از کسانی که الآن از حریم خصوصی دفاع میکنند، به دنبال این هستند که یک فضایی وجود داشته باشد برای این که هر عمل غیراخلاقی برای آنها مجاز باشد و کسی نتواند پیگیری کند، قانونی وجود نداشته باشد، دخالتی از طرف دولت وجود نداشته باشد.
مصادیق حریم خصوصی:
در این اوضاع و احوال، ذهن بشر امروز متوجه به حریم خصوصی شده است. چاره¬ای هم نیست. باید ببینیم حریم خصوصی بهر حال چیست و نظر اسلامی چیست؟ ابتدا صحبتی بکنیم در مورد این که چه چیزهایی در حریم خصوصی قرار می¬گیرد؟ نخستین موردی که قابل بحث و بررسی است، حریم مکانی است.
شخص میتواند مکانی را به خودش اختصاص بدهد و آن مکانی که به او اختصاص پیدا کرده است، حریم خصوصی او شمرده بشود. حالا آن مکان چیست؟ خانه¬ای است که می¬سازد؛ اتاقی که در یک هتل اجاره می¬کند؛ شخصی که در کنار یک پارک، یک رودخانه یا دریا چادر می¬¬زند و در آنجا زندگی می¬کند؛ مسافری که درب کوپة قطار را می¬بندد و پردة آن را می-کشد؛...
خیلی از حقوقدانان بخصوص در غرب معتقدند که افراد میتوانند در مکان های عمومی هم، حق خلوت داشته باشند و کسی نباید متعرض حق خلوت آنها شود. این را از نظر اسلام و مبانی فقهی میتوان پذیرفت یا نه؟
اگر مکان، عمومی است و همه میتوانند از این مکان عمومی استفاده کنند، حق خلوت برای شخص به چه معنا است؟ بنظر من مکان‌های عمومی، مختلف‌اند. بعضی، مکان‌هایی هستند که همه انتظار و توقع استفاده از، همه جایش را دارند مثلاً یک پارک در شهر که همه ی مردم میخواهند روز سیزده بدر به آنجا بروند. حالا یک کسی بگوید «خلوت من را بهم نزنید.» این پارک ساخته شده است تا همه ی مردم بتوانند استفاده کنند، خلوتی وجود ندارد و «مزاحم من نشوید»، اینجا معنی ندارد. گاهی اوقات فضا، یک فضای عمومی است و استفاده کردن فرد تزاحمی با استفاده کردن دیگران ندارد مثل یک جنگل که یک مکان عمومی است و هر کسی میتواند در گوشه‌ای استفاده کند. شما یک زیرانداز و کتاب برداشته اید و بساط چای را هم آماده کرده‌اید و در گوشه‌ای از این جنگل برای خود مطالعه میکنید. یا در کنار ساحل دریا؛ هر کسی میتواند به هر جایی برود و جا هم زیاد است «ان ارض الله واسعه» اما یک نفر اصرار دارد همین جا که شما نشسته اید، بنشیند و شما را زیر نظر بگیرد! آیا او حق دارد یا این کار او ایجاد مزاحمت برای شما است؟ اینگونه مزاحمت با قواعدی از قبیل قاعدة «من سبق» منافات دارد چون قاعدة «من سبق» آنطور که مرحوم نائینی و مرحوم محقق‌ اصفهانی تبیین کرده‌اند، این است که مزاحمت برای کسی که یک مکان عمومی را به خود اختصاص داده است، مجاز نیست و نوع مزاحمت بنوع تصرف و انتخاب شخص بستگی دارد. مثلاً با خانواده یک جایی رفته و نشسته اید، در این فضا میخواهید با بچه ها بازی کنید، آنها میخواهند لباس راحتی بپوشند، شما میخواهید عمامه را کنار بگذارید و والیبال بازی کنید، فضا هم بسیار وسیع است و هر کسی هرجایی میتواند برود. وقتی شخص یک فضایی را به خود اختصاص میدهد، حریمی را پیدا میکند و افراد؛ در حدی که انتخاب و زندگی شخص و نوع استفاده‌ای که میخواهد داشته باشد، با دیگر حقوق تزاحم نداشته باشد؛ حق ایجاد مزاحمت ندارند. مثلاً یک نفر مطالعه میکند، دیگران میخواهند از آب و هوا و از این فضا استفاده و تفریح کنند، مانعی ندارد که عقب تر بروند؛ چرا برای او ایجاد سر و صدا کنند؟ فرض بر این است که این کار او، هیچ تزاحمی با استفاده ی دیگران در مناطق دیگر ندارد ولی نزدیک شدن دیگران، ایجاد مزاحمت و فکر او را مخدوش می کند یا با نگاه خود برای زندگی او که برای تفریح آمده است، ایجاد مزاحمت میکنند.
نکته: اگر کسی بخواهد در یک مکان عمومی به دیگران نگاه کند، آیا مشکلی وجود دارد یا نه؟ غربی ها نظریات مختلفی دارند. یک مبنا در بحث حریم خصوصی از نظر غربی ها چیزی است که آنها مبنای هویت آشکار قرار میدهند. معتقدند « هر چیزی که آشکار باشد، از حریم خصوصی بیرون است.»
اگر داخل منزل دیگران بشوید و عکس و فیلم بگیرید، نقض حریم خصوصی است ولی چیزی که آشکار است، خصوصی نیست. اگر افرادی داخل یک خودرو هستند، شیشه های خودرو هم شفاف است، داخل آن دیده میشود و در خیابان حرکت میکند، حالا یک نفر بخواهد از افرادی که در این خودرو هستند، با هر وضعی که دارند، عکس بگیرد، آیا این جایز است یا نه؟ اینها دفاع میکنند و میگویند «این مانعی ندارد و حریم خصوصی نیست.» بنظر میرسد که اینجا هم یک حاشیه ای لازم است و آن اینکه گاهی مواقع آدم در یک موضوع آمادگی این را دارد که افرادی او را ببینند اما آمادگی این را ندارد که افرادی عکس او را بردارند. مخصوصاً ما چون طلبه و معمم هستیم، این مسأله برای ما خیلی کاربرد دارد، بنده بطور متعارف معمم هستم، یک موقعی برای تفریح و استراحت یک جایی رفته ایم و مثلاً بدون لباس روحانیت مشغول بازی با فرزندمان هستیم، آن وقت فکر کنند چون آشکار کرده ایم و در یک گوشه پارک با اهل و عیال خود نشسته ایم پس بدین معنا است که گرفتن عکس از بنده جایز است و بعد هم در یک سایتی قرار داده شود. نه، معنای آن این است که اگر کسی عبور میکند و نگاهش به من میافتد، عیبی ندارد. اما آیا ملازمه داریم به اینکه عکس نرم افزاری بگیرید و منتشر کنید، عیبی ندارد؟ این چنین رضایتی هست؟ هرگز چنین رضایتی وجود ندارد. چند شب پیش تلویزیون نشان میداد، نمیدانم کجا و چه برنامه ای بود ( البته دوستان فوتبالی کاملا میدونن )، نشان میداد یک مربی وقتی در استادیوم، مسابقة فوتبال تماشا می‌کرده، دستش را در بینی خود کرده است.

تلویزیون جمهوری اسلامی هم این تصویر را مکرر نشان داده است که ببینید اخلاق، ادب و نزاکت اینها چگونه است! دستش را در بینی خود کرده است. غفلتاً عملی از شخص سر میزند، همان موقع با گوشی موبایل عکس بگیریم یا فیلم او را برداریم و بعد هم آن را در دنیا پخش کنیم که مثلاً این فرد چقدر بی تربیت است! روی چه مبنایی جایز است؟ صرف اینکه علنی و آشکار شد، مجوز این است که شخص راضی و به آن ملتزم است؟ آنچه که شخص باید به آن ملتزم گردد، این است که اگر نگاه کسی افتاد، مانعی ندارد اما اینکه ثبت شود، اینکه نگهداری و بعد هم پخش شود؛ ظاهراً با موازین مربوط به حریم خصوصی سازگار نیست. اگر مبنای حریم خصوصی بلحاظ فقهی هم پذیرفته و اثبات شود، قهراً باید بگوییم که بلحاظ فقهی این نوع موارد دارای اشکال است.
یکی از حضار: یک مثال را هم من بگویم، افراد بصورت موجبه جزئیه مشکلی ندارند که کسی به امور آنها اطلاع پیدا نکند. اما اینکه همة اینها را عطف کنند و کلیه رابطة شخصی فرد را آشکار کنند، ظاهراً اشکال دارد.
سروش محلاتی:این هم اشکال دارد یعنی التزام شخص به اینکه اینجا مرا ببینید، بمعنای این نیست که مجموعه ی من و ارتباطات آنها را ببینید.
- بشرطی که بقیه را ببینند، بشرط شی، جزء چیزهای خصوصی حساب میشود.

 

[محممد آقا]

مورد دوّم؛ حریم نسبت به شخص است یعنی آنچه که مربوط به بدن یک انسان میشود:
بازرسی و تفتیش بدنی، آزمایشات پزشکی که بدون رضایت شخص انجام میگیرد، تشخیص هویت، انگشت نگاری و... مثلاً پزشک به شما توصیه میکند که مراجعه کنید و میزان قند خون خود را آزمایش کنید چون فقط شبهه ی قند وجود دارد. در برگه ای که به شما میدهند فقط اطلاعات قند خون را در اختیار شما میگذارند. ولی اطلاعاتی که خود آزمایشگاه میتواند بدست آورد چه؟ آیا محدود به قند است؟ اگر دولت ها بخواهند، از طریق آزمایشگاه ها میتوانند اطلاعات اشخاص و وضع سلامت آنها را داشته باشند. مثلاً وقتی اعلام میکنند در یک جامعه، نفوذ بیماری ایدز این مقدار است؛ چه بسا افراد خبر نداشته باشند که دچار این بیماری هستند اما در اطلاعات کسب شده از طریق آزمایشگاه ها هست. یا مسأله ی مواد مخدر. خیال میکنیم اطلاعات ما، مربوط به خود ما است درحالی که این اطلاعات در خیلی جاهای دیگر وجود دارد. بعضی‌ها گفته‌اند «حریم شخص شامل عقاید هم میشود.» یعنی حریم جسمانی را شامل عقاید هم دانسته و گفته‌اند که «تفتیش عقاید، ورود به حریم جسمانی فرد است.»

این تعبیر درستی نیست و با روح فرهنگ اسلامی نمیسازد که ما عقاید را جزء حریم جسمانی بدانیم و این مسأله باید در حریم شخصیت فرد که غیر از حریم جسمانی است، مطرح شود.
مسألة دیگری که به تمامیت جسمانی مربوط میشود و اتفاقاً سال ها در جامعه ی ما مطرح بوده، مسأله ی نوع پوشش است. میگویند «این هم از توابع حریم جسمانی است.» این را بپوش، آن را نپوش! کم پوشیدی، بی آستین پوشیدی، آستین دار پوشیدی و... این هم یکی از دردسرها است.

بنده اظهارنظر یکی از اساتید حقوق در یکی از روزنامه ها که مربوط به 3-2 سال اخیر است را برای شما میخوانم «آنچه که در اصل 22 قانون اساسی از آن بعنوان تمامیت جسمانی افراد نام برده شده است؛ شامل طرز پوشش هم میشود یعنی حریم خصوصی مربوط به تمامیت جسمانی شامل نوع پوشش افراد هم هست. از سال 1300 شمسی تا کنون در 2 مورد شاهد و ناظر دخالت دولت ها در حریم خصوصی مربوط به تمامیت جسمی بوده ایم.» که منظور او یکی مربوط به دوران رضاخان است که به زور حجاب را برداشتند و لذا میگوید « این نقض حریم خصوصی است.» و مورد دوم را در سال 1367 میدانند که « پلیس در حریم خصوصی مربوط به تمامیت جسمانی افراد دخالت میکرد و موهای بلند مردان را از ته میتراشید.»
و بعد هم ادامه داده است «مجبور میکردند حجاب باید رعایت شود.» و این هم یکی از نقاط افتراق است که آیا لباس فقط جنبه ی شخصی برای پوشاندن بدن دارد یا علاوه بر اینکه با این لباس، بدن خود را میپوشانم تا در زمستان گرم بمانم و یا گرمای تابستان من را اذیت نکند، جنبه ی اجتماعی و بیرونی هم دارد؟
پوشش هم جنبه ی فردی و هم جنبه ی اجتماعی و بیرونی دارد و چون جنبه ی اجتماعی هم دارد لذا این را صرفاً در محدوده ی حریم خصوصی نمیتوان وارد کرد. مسألة لباس و تأثیراتی که بر جامعه دارد، لباس هایی که مهیج است و بر دیگران تأثیرگذار است، مهم است. آیا میتوان این تأثیرات را نادیده گرفت و گفت همه ی اینها جزء حریم خصوصی است یا نه؟

سوم؛ حریم شخصیت افراد است، نمیتوان وارد حریم شخصیت افراد شد.

بدگویی و غیبت کردن، ورود به حوزه ی شخصیت افراد است و بحث حریم خصوصی این مسائل اخلاقی را هم شامل میشود.
یک مثال روشن تر عرض کنم، میخواهید فیلمی را در تلویزیون یا سینما ببینید، فیلم را انتخاب کرده اید که تلویزیون خود را برای دیدن آن در این ساعت روشن کنید. یک ربع که از نمایش فیلم میگذرد، یک مرتبه فیلم قطع میشود و یک تبلیغ و برنامه آگهی پخش میشود، این آگهی میتواند 10 ثانیه، 20 ثانیه و حتی چند دقیقه باشد و بعد فیلم ادامه پیدا میکند. شما دیدن این فیلم را انتخاب کرده اید اما دیدن این آگهی ها را انتخاب نکرده‌اید، حالا باید چکار کنید؟ یک دقیقه فرصت دارید، در این یک دقیقه نمی‌توان سالن سینما را ترک کرد، مجالی برای رفتن و آمدن نیست. آیا در یک دقیقه بکار دیگری میشود پرداخت؟ فکر خود را متمرکز کنید و روزنامه ای را مطالعه کنید، میبینید که نمیشود کاری کرد. درواقع اینها از این طریق وارد قلمرو فکر و ذهن شما میشوند و علایق شما را دستکاری میکنند. این آگهی در فاصله های مختلف در برنامه های مختلف آنقدر تکرار میشود تا کم کم ذائقه ی شما با آنچه در پشت پردة آگهی وجود دارد و تبلیغاتی که صورت میگیرد، ارتباط برقرار کند. اگر قبلاً از شما میپرسیدند، هیچ تمایلی برای ایجاد این ارتباط نداشتید و متنفر بودید.
نه، اینها میدانند به این وسیله میتوانند در فکر، تمایلات و تشخیص افراد دخالت کنند و بدین وسیله آنها را جذب کنند. جذبی که از طرف آنها، ارادی و برنامه‌ریزی شده است و از طرف دیگر، کاملاً خارج از اراده و میل شما است. شما را کم کم به یک طرف میبرند، یک عناوینی کم کم در ذهن و فکر شما جا میگیرد و شما جذب می شوید. البته شخصیت افراد مختلف است، ممکن است شما تحت تأثیر قرار نگیرید و در سن 50 سالگی یا 60 ساگی باشید و این مد لباسی که ترویج میشود بر شما تأثیر نگذارد یا این پفکی که تبلیغ میشود، تأثیری بر ذائقهی شخص شما نداشته باشد. اما آنها میدانند که چگونه می توان روی طبقات و گروه های مختلف جامعه سرمایه گذاری کرد و تأثیراتی را بوجود آورد. آیا این نقض حریم خصوصی در ورود به حریم شخصیت افراد هست یا نه؟



چهارم؛ حریم خانواده و مسائل مربوط به خانواده است.
با چه کسی ازدواج کند؟ بچه دار شود یا نشود؟ بحث حقّ خلوت را اینجا هم مطرح میکنند. تا اندازه‌ای میتوان همراهی کرد اما قسمت هایی هم هست که از نظر فقهی کار به دشواری میانجامد. فرزند نشود، اما بعد از اینکه این نطفه منعقد شد، آیا چنین حقی برای مادر وجود دارد یا نه؟ آقایان معتقد هستند که این از فروع حق خلوت است. حریم خصوصی این حق را ایجاب میکند و در کتاب های حقوقی به این مسأله استدلال می کنند.
پنجم؛ اطلاعات شخصی است.
سرمایه ی یک شخص چقدر است؟ ارتباطات او چگونه است؟ الان دفترچه بیمه در اختیار ما است، داروهایی که گرفتیم، پزشکانی که مراجعه کردیم، وضعیت ما و خانواده ما به همین وسیله قابل استخراج است. اگر این و مجموعة چیزهای دیگری که در اختیار دولت است را در نظر بگیرید، یک‌مرتبه میبینید که اصلاً حریم خصوصی ندارید. مکالمات تلفنی و مصرف آب، برق و گاز شما معلوم است و با این کارت‌های بانکی مشخص است که چقدر به حساب شما ریخته‌اند، چقدر برداشت کرده اید، در کدام فروشگاه ها خرید کرده اید و برای چه چیزهایی هزینه کرده‌اید. این اطلاعات، داده هایی هستند که اگر پردازش شوند؛ میتوانند همه چیز را در بیاورند و اطلاعات لازم را کسب کنند.
روشن است ردیابی ها و ردگیری هایی که برای کسب اطلاعات، از طریق تلفن و غیر آن میتوان انجام داد.

ششم؛ حریم لوازم شخصی است که خانم ها خیلی برای آن اهمیت قائل هستند. در زندگی مردها هم البته مؤثر است. بهرحال هر کسی در خانة خود، بقول قدیمی‌ها یک پستویی دارد. پستویی که نمیخواهد کسی ببیند آنجا چه خبر است و چه میگذرد. شما میدانید که اگر یک مهمان غریبه به آشپزخانه سرک بکشد، چقدر خانم ها ناراحت میشوند. علاوه بر اینکه سرک بکشد، سر یخچال هم برود! اگر سر کمد برود، دیگر واویلا و وامصیبت است.
. لوازم شخصی هم جزء حریم خصوصی قرار میگیرد.

 

[محممد آقا]

مبانی حریم خصوصی:

مبانی حریم خصوصی:

پایه و اساس کلیت حریم خصوصی چیست؟ غربی ها یک مبنایی را برای تصویر حریم خصوصی دارند و یک راهی را پیموده‌اند. یک راهی را هم ما باید بپیماییم. مبانی آنها در این زمینه منقح است.
مثلاً میگویند «حریم خصوصی مبتنی بر کرامت انسان است.» و کسی که نقض حریم خصوصی میکند یعنی کرامت انسان را نقض و شخصیت او را لکه دار میکند. وارد شدن به خانه دیگری بدون اجازة او بمعنای هتک حیثیت او است و با کرامت اشخاص سازگار نیست. از کرامت شروع میکنند. این راهی است که آنها پیموده اند، نه فقط در حریم خصوصی، بقیه حقوق او را هم با کرامت پیوند میدهند.
راه دیگری که آنها میپیمایند و استدلال میکنند، استفاده از مبنای فردگرایی است. فرد اصالت دارد و تا آنجایی که تزاحمی در جامعه پیش نمیآید، باید فرد را اصل قرار داد. حقوق فرد به رسمیت شناخته میشود مگر اینکه در جامعه خلافی مرتکب شود. اینجا از «کانت» خیلی استفاده کرده‌اند. در بحث خودمختاری که امتیاز انسان نسبت به همه موجودات دیگر است، اراده دارد و ارادة انسان باید آزاد باشد. اگر اراده از او گرفته شود، یعنی انسانیت‌اش از او گرفته میشود و اراده را باید محترم شمرد. آنچه را که او نمیخواهد، نمیتوان به او تحمیل کرد. وقتی چیزی بر انسان تحمیل می‌شود؛ با جوهرة ذات او که داشتن اراده است، منافات دارد. آنها مطرح کرده اند و ما هم بالاخره باید موضع اسلام را در این مبانی مشخص کنیم. آیا اسلام قبول دارد یا ندارد؟ یا بخشی را قبول دارد و بخشی را قبول ندارد؟
بر اساس آنچه در دین داریم، برخی مبانی را میتوانیم استخراج و استنباط کنیم. من یکی دو مورد را بعنوان مثال عرض میکنم. یک مسأله اینکه قاعده ای به نام «الناس مسلطون علی انفسهم» داریم یا نه؟
اگر چنین قاعده ای را داشته باشیم، در باب حریم خصوصی خیلی کارگشا خواهد بود چون حریم خصوصی موارد مختلفی پیدا کرده است. برخی از موارد، دلیل خاص دارد مثل «و لا تجسسوا»، امّا بسیاری از موارد، دلیل خاص ندارد. نصی برای آن نمیتوان پیدا کرد و باید با مبانی کلی حکم آنها را پیدا کرد. یکی از این مبانی کلی، مسألة «الناس مسلطون علی انفسهم» است، آیا این را از راه فقهی میتوان تثبیت کرد یا نه؟ این به یک بحث مستقل احتیاج دارد که خیلی در فقه کاربرد دارد. در بین گذشتگان و قدما این بحث مطرح نبوده است، روایت که نیست و حتی بعنوان یک قاعده هم نبوده است. اما در بین متأخرین آنچه را که استفسار کرده ام، از حدود 150 سال قبل اقبال نسبت به این قاعده پیدا شده است. حالا نمیدانم این اقبالی که پیدا شده است، در اثر طرح مسأله ی آزادی از غرب بوده است که فقهای ما «الناس مسلطهم علی انفسهم» را پذیرفتند، به آن روی آوردند و این اعتبار پیدا کرد. چون این افرادی که پذیرفته اند، فقهایی کاملاً سنتی هستند مانند حاج آقا رضای همدانی در حاشیه مکاسب، میرزا محمدتقی شیرازی یعنی شیرازی دوم در حاشیه مکاسب، مرحوم شیخ محمدحسین اصفهانی در حاشیه مکاسب، مرحوم آقای حکیم در مستمسک، مرحوم آقای اراکی در کتاب نکاح و کتاب بیع خودشان و یا مرحوم آیت الله بروجردی. همه ی این آقایان پذیرفته اند...
یکی از حضار: در گذشته این را طرح هم نکرده اند؟
استاد سروش محلاتی: نه، طرح هم نیست حالا من به صراحت ندیده ام و نمیخواهم ادعای کامل بکنم، چنین چیزی را ندیده ام. امام(ره) هم دارند که یک قاعده ی عقلایی است و شرع هم این قاعده ی عقلایی را نفی نکرده و این قاعده را پذیرفته است که «الناس مسلطون علی انفسهم» و بعد شواهدی هم آورده اند یعنی غیر از اینکه سیره ی عقلا بر آن است، سعی کرده اند یک تأییداتی هم از کتاب و سنت برای آن بیاورند، از جمله این که «النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم» این افضل و تفضیل نشان میدهد که یک ولایتی بر نفس هست که پیامبر(ص) اولویت پیدا میکند، یک همچین استدلال هایی هم هست. به این عبارت توجه بفرمایید، یک بحث هایی از مقام معظم رهبری تحت عنوان المحادنه وجود دارد که چاپ شده است، این قسمتی از کلام ایشان است. «الاصل عدم جواز التصرف فی النفس المؤمن و عدم الولایه علیه الحال احد» هیچ کسی بر دیگری نمیتواند سلطه ای داشته باشد و در زندگی دیگری دخالت بکند، اصل اولی این است که دخالت در زندگی دیگران مشروع نیست، هر کجا هر کسی که بخواهد دخالت کند باید مجوز نشان دهد که به چه دلیل بایستی دخالت کند «و هذا مع کونه من المتکذات العامه فی عرف المسلمین بحیث یکاد یکون من الضروریات» یعنی اینقدر در عرف مسلمین و ذهن متشرع روشن است که میتوان آنها را از ضروریات دانست بعد « لا یبقد عن یقال ان تحریم تصرف فی الماله انما هو من جهت کان ذلک احد عنها تصرف فی نفسه» میفرمایند « اصلاً حرمت تصرف در مال دیگران هم تابعی از حرمت تصرف در شخص آنها است.» شئون شخص را هم میگیرد. مال من محترم است، چون مالِ من است یعنی ملاک عبارت است از آنچه مربوط به من است، من و من تبع من، آنچه که از شئون من و متعلقات من است. ایشان میخواهند بفرمایند که اگر حرمت تصرف در اموال دیگران باشد، در انفس آنها بطریق اولی وجود دارد «او یقال ان حرمت تصرف بالنفس مدلول علیها بفحوا حرمت تصرف بالمال فمضافاً الی ذلک الکل یمکن استدلال علیه ایضا بوضع الادله لفظیه کقولی تعالی النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم حیث ان اثبات اولویته النبی صلی الله علیه و اله بالمؤمنین من انفسهم، یدل بالاتزام او بالاقتضاء علی عدم اولویته احد غیر انفسهم علیها والا ولابد من ذکره»

مبنای دیگر بحث ظلم است که آیا نقض حریم خصوصی، ظلم است یا نه؟
اینجا مشکل رایجی وجود دارد و به ذهن غالب افراد میرسد و خیلی جاها استناد میکنند که استفاده از ظلم که آن را محکوم کرده اند، موکول به این است که قبلاً یک حقی به اثبات رسیده باشد. ظلم یعنی تضییع حق دیگری، شما نمی توانید از ظلم استفاده کنید و اثبات نمایید که حقی وجود دارد. بلکه اول حق باید به اثبات برسد و بعد اگر آن حق نادیده گرفته شد، ظلم خواهد بود. جایی که ما نمیدانیم حقی وجود دارد یا ندارد، نمیتوانیم بگوییم ظلم شده است، شاید از اول حقی نبوده است.

منبع
:گزیده ای از موسسه پزوهشی فرهنگی فهیم .

 

[محممد آقا]

مسائل مربوط به حریم خصوصی شهروندان، از جمله مسائلی است که در طرح امنیت اجتماعی به آن پرداخته می شود. به طوری که برخی تصاویر منتشر شده نشان می دهد از اعتماد مردم سوءاستفاده می شود و تصاویر محرمانه ی زندگی مردم در معرض دید مردم، به عنوان مانکن و الگو قرار می گیرد...
اخیرا نمایندگان مجلس هشتم شورای اسلامی در طرحی یک فوریتی، طرح تشدید مجازات جرایم اخلال گران امنیت روانی جامعه را به تصویب رساندند. در این طرح مرتکبان جرایمی از قبیل راه زنی، سرقت مسلحانه، تجاوز به عنف، تأسیس و دایر کردن وبلاگ های مروج فساد و فحشا و... مفسد فی الارض شناخته می شوند.

در این زمینه فرمانده ی نیروی انتظامی می گوید: «مسائل مربوط به حریم خصوصی شهروندان، از جمله مسائلی است که در طرح امنیت اجتماعی به آن پرداخته می شود. به طوری که برخی تصاویر منتشر شده نشان می دهد از اعتماد مردم سوءاستفاده می شود و تصاویر محرمانه ی زندگی مردم در معرض دید مردم، به عنوان مانکن و الگو قرار می گیرد».

وی همچنین می افزاید: «تخلفاتی که از طریق بلوتوث و اینترنت رخ می دهد، از جمله جرایم جدید در جامعه است که پلیس، آگاهی های لازم را در این زمینه در اختیار مردم قرار می دهد».

این طرح در حالی با انتقاد گسترده ی حقوق دانان و فعالان حقوق بشر مواجه شده است که در کشورهایی که داعیه ی حقوق بشر را دارند هر روز مواجه با صحنه هایی هستیم که ناقض حقوق بشر و حریم خصوصی افراد است. از آن جمله می توان به اقدام جدیدی که در فرودگاه های آمریکا برای حفظ امنیت انجام می شود اشاره کرد. در این طرح، افراد به وسیله ی اسکنر بدن، که تصویر عریان بدن افراد را نشان می دهد، بازرسی بدنی می شوند. این امر باعث نارضایتی بسیاری از افراد، به خصوص زنان شده است و نقض آشکار حریم آن ها محسوب می شود.

همچنین وزارت دادگستری آمریکا به عناصر پلیس فدرال این کشور اجازه داده است مکالمات تلفنی مسلمانان این کشور را بدون هیچ اتهامی و تنها به علت سابقه ی دینی و نژادی آنان شنود کنند. این درحالی است که این قوانین، آزادی های مدنی افراد را که بر پایه ی قانون اساسی آمریکا، حق مشروع آنان است، نقض می کند.

در دنیای فن آوری و اطلاعات با ابزارهایی مواجه هستیم که کارکردی دوگانه دارند. با ورود تکنولوژی های جدید، به ویژه در عرصه ی ارتباطات، همگان به مفید بودن آن اذعان داشتند و از آن خشنود بودند. اما دیری نپایید که این تکنولوژی که قرار بود در خدمت بشر باشد، به کابوسی برای آن ها تبدیل شد.

اکنون سایه ی وحشتی بر خانواده ها گسترده شده است و افراد حتی در خلوت ترین حریم های شان نگران افشای روابط خصوصی شان هستند.

تکنولوژی هایی از این دست، به جای آن که وسیله ی آرامش باشند، تبدیل به تهدیدی شده اند که هر از گاهی آبرو و حیثیت عده ای را به بازی می گیرند.
فیلم های منتشر شده در اینترنت، سی دی ها، بلوتوث ها و... که خصوصی ترین روابط افراد را به نمایش می کشند و حتی می توانند به فروپاشی خانواده ی قربانیان بیانجامند، تهدیدی برای امنیت روانی تمامی افراد محسوب می شوند؛ چراکه هر یک از افراد جامعه می تواند قربانی بعدی این ماجرا باشد.

سوال این جاست که راه حل این مشکل را باید در کجا جستجو نمود؟

عده ای بیان می کنند که تکنولوژی باعث این مشکلات می شود و باید استفاده از آن کنترل شود. همان گونه که در برخی از کشورها استفاده از موبایل دوربین دار ممنوع می باشد.

عده ای نیز معتقدند هرگونه برخورد و دخالت دولت در این امور، نقض آزادی های اساسی و منافی با حقوق بشر است.

اما باید گفت تکنولوژی به خودی خود نه خوب است، نه بد؛ درست مانند تیغ جراحی. خوبی و بدی آن به این بستگی دارد که در چه راه و هدفی مورد استفاده قرار گیرد. نکته ی مهم در این موضوع، توجه به این مطلب است که آزادی در اجتماع دارای چهارچوب است و به آزادی قانونی محدود می شود و این آزادی نباید با آزادی دیگران منافات داشته باشد. هر چیزی خارج از این مرز، نه تنها محترم نیست؛ بلکه باید با شدت با آن برخورد شود. برای حفظ حریم خصوصی، باید در حریم خصوصی مجرمان وارد شد! اما با تعریف قانونی و به حکم قانون.

● حریم خصوصی:

با وجود تعاریف گوناگونی که در این زمینه، توسط افراد و مؤسسات گوناگون ارائه شده؛ اما هنوز تعریف واحدی به دست نیامده است. برای مثال کمیته ی انگلیسی کالکات، حریم خصوصی را حق افراد برای حمایت شدن در مقابل وارد شدن به امور زندگی افراد و خانواده های شان، با ابزار مستقیم فیزیکی یا به وسیله ی نشر اطلاعات می داند.

همچنین در سال ۱۹۹۰ یکی از قضات دادگاه عالی ایالات متحده ی امریکا، به نام لوئیس براندیس، این حق را این گونه تعریف کرد: «حق افراد برای تنها بودن».

نکته ای که در این گونه تعریف ها به چشم می خورد، آن است که افراد بشر دارای نوعی حق هستند و آن حق خلوت و داشتن روابط خصوصی است. پذیرش و شناخت حریم خصوصی به عنوان یک حق، ریشه در تاریخ دارد. در انجیل، قوانین یهود و سوگند بقراط، از این حق سخن به میان آمده است.

در سال ۱۳۶۱ میلادی یک قاضی انگلیسی حکم دستگیری کسانی را صادر کرد که دزدانه به خانه ی افراد سرک می کشیدند.

در سال ۱۷۶۵ میلادی، لرد کامدن انگلیسی، قانونی را وضع کرد که بر اساس آن برای مصادره ی یادداشت و مکتوبات افراد داشتن مجوز الزامی شد.

در سال ۱۸۵۸ قانونی وضع شد که انتشار مسائل خصوصی را ممنوع کرد.

در سال ۱۸۸۹ در نروژ انتشار اطلاعات مربوط به افراد و امور خصوصی آن ها ممنوع اعلام شد.

در ادیان مختلف نیز می توان محترم شمردن حریم خصوصی افراد را یافت.

دین اسلام از ۱۴۰۰ سال پیش برای شأن و منزلت انسانی ارزش قائل شده است و حریم خصوصی را به رسمیت شناخته است.
این در حالی است که مدعیان حقوق بشر هنوز در اصل این حق به توافق نرسیده اند. اهمیت حریم خصوصی افراد در اسلام، چندان مهم است که می توان آیاتی از قرآن را با این مضمون یافت. برای مثال در آیات ۲۷ و ۲۸ سوره ی نور می خوانیم:

«ای اهل ایمان! هرگز به خانه هایی غیر از خانه ی خودتان وارد نشوید؛ مگر این که با ایشان انس بگیرید و بر اهل آن سلام کنید. این برای شما بهتر است. باشد که متذکر شوید.

اگر در خانه ای کسی نبود وارد نشوید تا این که به شما اجازه ی ورود داده شود و اگر به شما گفته شد بازگردید، برگردید که این برای شما پاکیزه تر است و خدا به آنچه انجام می دهید آگاه است».

همچنین در آیه ی ۱۲ سوره ی حجرات آمده است:

«ای کسانی که ایمان آورده اید! از ظن و گمان در مورد یکدیگر بپرهیزید که بعضی از ظن ها گناه است و در کار یکدیگر تجسس و کنجکاوی نکنید».

در دو آیه ی اول، به وضوح برای حریم انسان احترام قائل شده است، که روشن ترین مصداق آن حریم، خانه ی افراد می باشد که کسی حق ورود به آن و کشف اسرار را بدون اجازه ی صاحب خانه ندارد.

در آیه ی آخر نیز کنجکاوی و تجسس در امور دیگران ممنوع شده است که می توان وارد شدن به حریم خصوصی افراد را از بارزترین مصادیق این تجسس دانست.

 

[محممد آقا]

حریم خصوصی از منظر قانون

حریم خصوصی از منظر قانون

حریم خصوصی از منظر اسناد بین الملل و قانون:

اعلامیه ی جهانی حقوق بشر، مصوب ۱۹۴۸، در ماده ی ۲۱ اعلام می کند: «حریم خصوصی، خانواده، مکاتبات، آبرو و حیثیت افراد نباید مورد تعرض و مزاحمت واقع شود».

همچنین علاوه بر کنوانسیون ها و اعلامیه های بین المللی، اسناد منطقه ای نیز حیثیت و اسرار زندگی خصوصی انسان را مورد حمایت قرار می دهند که از جمله ی آن ها می توان به اعلامیه ی حقوق بشر اسلامی ۱۹۹۰ قاهره اشاره کرد که در آن با تأکید بر خلیفة الله بودن انسان، ملاک برتری را تنها تقوا می داند و بر حمایت از زندگی شخص، و حریم خصوصی انسان تأکید می کند.

از دیگر کنوانسیون ها می توان به کنوانسیون حقوق بشر اروپایی، بیانیه ی ۱۹۶۸ تهران، کنوانسیون شورای اروپا راجع به آزادی های اساسی، مصوب۱۹۵۰ و کنوانسیون شورای اروپا راجع به حق حریم خصوصی در ۱۹۹۵ اشاره کرد.

باید دانست که روابط شخصی بین افراد، حریم خصوصی آن ها محسوب می شود و این حریم محترم است و کسی که آن را هتک کند، مجرم شناخته می شود.

حریم خصوصی افراد در دولت جمهوری اسلامی ایران مصون است و هیچ کس حق ورود به آن را ندارد؛ مگر در دو مورد: تزاحم حریم خصوصی با حقوق دیگران و یا تزاحم حریم خصوصی با مصالح عمومی.
بدیهی است که جواز این مداخلات با تشخیص مراجع ذی صلاح قضایی و احراز عنوان، مقدور می باشد. در این زمینه در اصل ۲۲ قانون اساسی مقرر می دارد: «حیثیت( قابل توجه )، جان، حقوق، مسکن و شغل اشخاص( قابل توجه ) از تعرض مصون است؛ مگر در مواردی که قانون تجویز کند».

در این جا هر چند به صراحت در مورد حریم خصوصی افراد سخنی به میان نیامده است، اما اطلاق حقوق، ظاهرا این حق را هم در بر می گیرد.

اصل ۲۵ قانون اساسی نیز هر گونه تجسس را ممنوع دانسته است که در نقض حریم خصوصی افراد، در بسیاری از موارد مفهوم تجسس احراز می شود.

در سال های اخیر، بارها شاهد بودیم که با نقض حریم خصوصی افراد، فیلم ها و سی دی هایی در سطح جامعه پخش شده که گاه از خصوصی ترین روابط پرده برداشته و با بازی با آبرو و حیثیت افراد، موجب فروپاشی خانواده ها گشته است.

در قانون مجازات اسلامی، بند الف ماده ی ۶۴۰ آمده است:

«هر کس نوشته، طرح، نقاشی، تصویر، فیلم و... و به طور کلی هر چیز که عفت و اخلاق عمومی را جریحه دار کند، برای تجارت یا توزیع به نمایش عمومی بگذارد، به مجازات حبس از سه ماه تا یک سال و جزای نقدی از یک میلیون و پانصدهزار ریال تا شش میلیون ریال و تا ۷۴ ضربه شلاق، یا به یک یا دو مجازات مذکور محکوم خواهد شد».

و اگر اشخاص برای تهدید خانواده و برهم زدن امنیت اجتماعی دست به چنین اقداماتی بزنند، مجازات های سنگین تری در انتظار آنان است؛ تا آن جا که ممکن است به عنوان مفسدفی الارض به اعدام محکوم شوند.

منبع :
مختصری از
نشریه الکترونیک ۴ قد ( www.4ghad.com )

 

[محممد آقا]

یک تشکر ویژه

یک تشکر ویژه

ممنون از دوستانی که صبر کردند

لطفا ابتدا در نظرسنجی شرکت کنین و بعد حتما مطالب رو بخونین (حتی شده اونایی که بزرگنمایی شده )

شاید نگاه خیلیها به این قضیه عوض بشه .........مخصوصا اونایی که بیشتر فکر میکنن مسلمان هستند و بزرگ شده خانواده ای مذهبی و پایبند به اون

 

[mec1386]

سلام به همه دوستان
به نظر من حریم خصوصی فقط و فقط و فقط به خود فرد مربوط میشه ولا غیر
و فکر هم نکنم کسی تو این موضوع بحثی داشته باشه
اگه بحثی هم باشه فکنم در تعیین حدود حریم خصوصی باشه که تفاوتها از اینجا شروع میشه

 

[samira.bas]

سلام به همه دوستان
به نظر من حریم خصوصی فقط و فقط و فقط به خود فرد مربوط میشه ولا غیر
و فکر هم نکنم کسی تو این موضوع بحثی داشته باشه
اگه بحثی هم باشه فکنم در تعیین حدود حریم خصوصی باشه که تفاوتها از اینجا شروع میشه

منم نظرم همینه حریم شخصی هر کس فقط مربوط به خودش میشه .

 

[شقایق21]

بنظر من وارد شدن به حریم خصوصی دیگران بزرگترین توهین و اصلا خوشایند نیست متاسفانه این قبیل توهین ها تو این انجمن بوضوح دیده میشه

 

[محممد آقا]

بنظر من وارد شدن به حریم خصوصی دیگران بزرگترین توهین و اصلا خوشایند نیست متاسفانه این قبیل توهین ها تو این انجمن بوضوح دیده میشه

گفتم که تنها منوط به اینجا نیست

قشنگ شده یه معضل اجتماعی
فیلمهایی که بوسیله بلوتوث ، ایمیل به ما میرسه ...... ..........شایعاتی که ایجاد میکنن .......... تجسس در شغل افراد و مطرح کردن اون در عموم
بزرگنمایی عیب و اشتباه دیگران یا حتی مطرح کردنش .........که این مورد متاسفانه اینجا زیاد دیده میشه
به جای اینکه ما از وسایل استفاده سودمند کنیم
بعضا استفاده مخرب میکنیم و ...........
در ابتدا فکر میکنیم که عجب کاری کردیم و حتی به خودمون افتخار هم میکنیم که چگونه تونستیم پنهانی و بدون اینکه صاحبان اصلی اونجا متوجه بشن وارد حریم خصوصیشون شدیم !!!!!!! .............. ولی بعدش به عینه دیده میشه که این اقدام ما سبب سلب امنیت اون محفل میشه
خود اون طرفم بالاخره جز همین جامعه است .........پس در کل خودشم دچار این توهم میتونه بشه که چه بسا سایرینی بیان و در حریم خصوصیش دخالت کنن

 

[محممد آقا]

من فقط خواستم رو این تیکش تاکید کنم:

همین!

سلام
فقط فقط نمیشه رو یه مورد تاکید کرد ...........چه بسا اشخاص دیگه هم رو موارد دیگه تاکید کنن

قشنگی این مسئله اینه که به همه جوانبش نگاه بشه
قضاوت یکطرفه اصلا خوب نیست

 

[sacred]

با تشکر از اقا محمد

این که دیگه نظر سنجی نمی خواست....
معلومه که ...بله
مثلا اتو مترو و تاکسی اس ام اس های ملت و نخونیم,بابا شاید داره ....
دوستان خودشون در جریانن!!!:دی

 

[زيگفريد]

البته نتایج نظرسنجی این تاپیک بسیار گویا هستش و شاید دیگه نیاز به توضیح بیشتر نباشه . تا این ساعت حتی یک نفر هم به گزینه خیر رای نداده و این مفهمومش اینه که همه موافق این هستند که حریم خصوصی افراد باید حفظ بشه .

راستش چند پست اول این تاپیک اونقدر مفصل بود که من حوصله نکردم همشو بخونم و نگاهی اجمالی بهشون داشتم . چند بند از فلان قانون اسلامی و بهمان تبصره و اینجور چیزائی که برای ما ملموس نیست و در جامعه هم عمدتا رعایت نمیشه چون در مملکت ما بیشتر اوقات قانون فقط روی کاغذ هستش و بی قانونی و قانون گریزی قرنهاست که در تاروپود مردم ما رخنه کرده و حتی افراد رده بالای کشور هم خودشون رو ملزم به رعایت همه قوانین نمیدونند که مصادیقشو مرتب شاهدیم .

حریم خصوصی هر کس بخودش ارتباط داره و اینکه مثلا در فلان موقع فلان فیلم خصوصی افراد در جامعه پخش شده دلیل نمیشه که بخاطرش بیایم و حریم خصوصی اکثریت مردم رو نقض کنیم .

اکثریت مردم زندگی عادی و سالمی دارند و حق مسلم اونهاست که در حریم خانه و خانواده خودشون راحت و ازاد باشند و به هیچکس ربطی نداره من در چاردیواری خونه م چیکار میکنم بلکه هروقت کار خلافم رو به جامعه کشیدم قانون باید دخالت و جلوگیری کنه . ولی در حال حاضر میبینیم که بدیهی ترین حقوق انسانها در این مملکت نقض میشه منجمله حریم خانه و خانواده که مثال بارزش مسئله دیش و ریسیور هستش .

 

[محممد آقا]

با تشکر از اقا محمد

این که دیگه نظر سنجی نمی خواست....
معلومه که ...بله
مثلا اتو مترو و تاکسی اس ام اس های ملت و نخونیم,بابا شاید داره ....
دوستان خودشون در جریانن!!!:دی

سلام
پس چرا با اینکه اکثرا بر این امر واقفند .......باز هم همچین مسائلی دیده میشه ...........حتی ز سوی متاسفانه با ایمان ترین افراد که به نحوی به اقدام متقابل دس میزنن

 

[sacred]

البته نتایج نظرسنجی این تاپیک بسیار گویا هستش و شاید دیگه نیاز به توضیح بیشتر نباشه . تا این ساعت حتی یک نفر هم به گزینه خیر رای نداده و این مفهمومش اینه که همه موافق این هستند که حریم خصوصی افراد باید حفظ بشه .

راستش چند پست اول این تاپیک اونقدر مفصل بود که من حوصله نکردم همشو بخونم و نگاهی اجمالی بهشون داشتم . چند بند از فلان قانون اسلامی و بهمان تبصره و اینجور چیزائی که برای ما ملموس نیست و در جامعه هم عمدتا رعایت نمیشه چون در مملکت ما بیشتر اوقات قانون فقط روی کاغذ هستش و بی قانونی و قانون گریزی قرنهاست که در تاروپود مردم ما رخنه کرده و حتی افراد رده بالای کشور هم خودشون رو ملزم به رعایت همه قوانین نمیدونند که مصادیقشو مرتب شاهدیم .

حریم خصوصی هر کس بخودش ارتباط داره و اینکه مثلا در فلان موقع فلان فیلم خصوصی افراد در جامعه پخش شده دلیل نمیشه که بخاطرش بیایم و حریم خصوصی اکثریت مردم رو نقض کنیم .

اکثریت مردم زندگی عادی و سالمی دارند و حق مسلم اونهاست که در حریم خانه و خانواده خودشون راحت و ازاد باشند و به هیچکس ربطی نداره من در چاردیواری خونه م چیکار میکنم بلکه هروقت کار خلافم رو به جامعه کشیدم قانون باید دخالت و جلوگیری کنه . ولی در حال حاضر میبینیم که بدیهی ترین حقوق انسانها در این مملکت نقض میشه منجمله حریم خانه و خانواده که مثال بارزش مسئله دیش و ریسیور هستش .

نمی خوام خودمو خیلی متدین جلوه بدم
اما اون دیشو ماهواره‌ای که شما میگی به جامعه هم ربط داره چه بسا تاثیر داره رو شما نوعی!!
چند تا مثل من و شما میشیم جامعه دیگه!!!
درضمن خیلی از برنامه های ماهواره به دوراز دین ماست!!! بعضی از شبکه ها همش در حال مسخره کردن دین و.....ما هستن که برا من و شما جذابن!!!مثل برنامه من و تو

 

[محمدیان]

ببخشید پست های اولتون خیلی زیاد بود، خسته بودم نتونستم بخونم هنوزم رای ندادم ولی چیزی که با دیدن این تاپیک به ذهنم رسید اینه نمی شه مطلق نظر داد! فکر می کنم تا زمانی که این حریم خصوصی به حریم خصوصی دیگران لطمه نزنه و ناقص شرع ، عرف و از همه مهمتر قوانین نباشه محترمه....

 

[محممد آقا]

البته نتایج نظرسنجی این تاپیک بسیار گویا هستش و شاید دیگه نیاز به توضیح بیشتر نباشه . تا این ساعت حتی یک نفر هم به گزینه خیر رای نداده و این مفهمومش اینه که همه موافق این هستند که حریم خصوصی افراد باید حفظ بشه .

راستش چند پست اول این تاپیک اونقدر مفصل بود که من حوصله نکردم همشو بخونم و نگاهی اجمالی بهشون داشتم . ......................

البته بایستی توجه کرد که تا کنون تعداد باری که نمایش داده شده
158 بار میباشد
که وقتی با تعداد افراد شرکت کننده در نظر سنجی مقایسه میکنی

شاید من دارم تحریم میشم چون این تاپیک در تالار مدیریت زده نشده ........و عدم شرکت قطعا هشداری به بنده است

پستها رو بخونید هر وقت وقت کردین ......... یا لااقل برجسته شده ها رو .......... شاید اون وقت بهتر بتونین نظر بدین ........سوبرداشت نیز بعضا نشه

اصولا مطلبی که زیاده .........خوندنش صبر انسان رو میبره بالا .........و قطعا بی هیچیم نیست

 

[sami1984]

فقط یک سوال مرز حریم خصوصی و عمومی کجاست؟
چگونه تعیین می شود؟

 

[محممد آقا]

فقط یک سوال مرز حریم خصوصی و عمومی کجاست؟
چگونه تعیین می شود؟

بررسی محدوده حریم خصوصی از منظر فقه


پست چهارم تا هفتم

 

[محممد آقا]

اون پستهایی که گذاشتم جواب کاملا کامل به این مسئله است و از نظر یک علم بهش نگاه شده

به واقع هم مشخصه .............حریم خصوصی .........یعنی شخصی افراد ............. تا موقعی که تاثیر جمعی نذاره ........میشه حریم خصوصی ..........

 

[kambadena]

شما که ماشالا همشو توضیح دادید
ولی حریم خصوصی به ظرفیت ها و حد کشش جامعه و قوانین مربوط به اونم مربوط میشه.

 

[malo0osak]

به نظر من هرکی دوست داره یه حریم خصوصی داشته باشه ولی بعضی افراد خیلی کنجکاون و میخوان هرطور شده این حریم و بشکنن و داخل اون سرک بکشن

 

[محممد آقا]

به نظر من هرکی دوست داره یه حریم خصوصی داشته باشه ولی بعضی افراد خیلی کنجکاون و میخوان هرطور شده این حریم و بشکنن و داخل اون سرک بکشن

سلام
ببخشید من دوزاریم کجه .دی

مگه کسی هست که دلش نخواد حریم خصوصی داشسته باشه .........مگه اصلا میشه همچین چیزی گفتم که متوجه نشدم
خب این افراد که کنجکاون آیا شما بهشون حق میدین ........... اگه زبونم لال کسی حریم شخصی شما رو بشکنه و اون طرف بعد از مدتی به شما بگه بهش میگین چون از روی کنجکاوی بوده اشکال نداره

ببخشید فکر کنم تلفنم بد خرابه .......دو زاری دیگه جواب نمیده

 

[ro0zhin]

من رای دادم...
من ک اینطوریم ...ب حریم دیگران احترام میزارم ک ب حریم خصوصیم احترام بزارن...
ولی متاسفانه این ی طرفه است....
ممنون تاپیک قشنگی بود...تکان دهنده بود....

 

[behzadk2019]

اقا محمد ..مرسی از اینکه این همه وقت گذاشتید تا این تاپیک رو بزنید

به نظر من تمامی حرفای دوستان درسته ...این نظر سنجی نمیخاست ..یا اینکه باید گزینه هایش چیزایی دیگه بود ....از کلی نگری در بیاد

احترام به حقوق دیگران یک امری شخصیه ..یعنی به اون شخصی بر میگرده ..به شخصیتی که اون فرد داره و طرف مقابل

اگر کسی که بی احترامی به حقوق دیگران میکنه اگر شخصیت داشته باشد هرگز این کار رو نمیکنه

آن شخص مقابل هم اگر برای خود و زندگی خود ارزش قائل باشد ..طوری رفتار نمیکنه که اجازه به کسی دهد در زندگی او دخالت کند

به نطر من فقط شخصیت مهمه در این کار..


ولی ای کاش این بحث جزیی تر میشد..نه این همه کلی ..که همه دوستان فقط اومدن گفتم بله ..

 

[omidvarshoei]

اینجا یه قاعده هست
که میگه
حریم خصوصی دیگران مال شماست حریم خصوصی شما فقط مال خودتونه
البته این فقط در مورد بعضیا صدق میکنه