اين دعا در آيه 62 سوره نمل مي باشد و معني آن اين است كه (آيا بتهايِ بي ارزش بهترند يا كسي كه دعاي مضطر ودرمانده را به اجابت مي رساند و گرفتاري و بلا را برطرف مي كند؟)
در آن هنگام كه تمام درهاي عالم به روي انسان بسته مي شود و از هر نظر درمانده و مضطر ميگردد، تنها كسي كه مي تواند قفل مشكلات را بگشايد و نور اميد در دلها بپاشد، تنهاذات پاك خداوند است