نتایح جستجو

ما با توئیم و با تو نه ایم، اینت بوالعجب در حلقه ایم با تو و چون حلقه بر دریم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

یــار آن حـریف نیست که از در درآیــــدم عشق آن حدیث نیست که از دل برون شود

زمین باغ و بستان را به عشق باد نوروزی بباید ساخت با جوری که از باد خزان آید

ای صبح شب نشینان جانم به طاقت آمد از بس که دیر ماندی، چون شام روزه داران

نه ما را در میان عهد و وفا بود؟ جفا کردی و بدعهدی نمودی به یکبار از جهان دل در تو بستم ندانستم که برگردی به زودی کنونت گر سر صلح است باز آی کز آن مقبول تر باشی که بودی

از دشمنان برند شکایت به دوستان چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم؟

من اینقدر به سعدی و شعر او علاقه دارم که عکس و نام پروفایلم هم از سعدی است. اما همونطور که eb@d گفت، مقایسه کلی بین این دو شاعر بزرگ ممکن نیست. مگر اینکه موضوع مقایسه رو خیلی محدود کنیم و مثلا مقایسه رو در استفاده دو شاعر رو از تلمیح انجام بدهیم. اما نکته ای که من به تجربه به اون رسیدم اینه که...

فردا به داغ دوزخ ناپخته ای بسوزد کامروز آتش عشق از وی نبرد خامی

یادش بخیر ..... 13 سال پیش که این شعر رو اینجا نوشتم، یادمه چند تا از دوستان نقد کردند. اما ظاهرا اون نقدها پاک شده. چه روزهایی بود.... چه حالی داشتم .... توچه حال و هوایی بودم..... برای خودم خیلی جالبه که بعد از این مدت دوباره به اینجا برگشتم به قول مولانا: هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز...

یک لحظه بود این یا شبی، کز عمر ما تاراج شد؟ ما همچنان لب بر لبی نابرگرفته کام را

تا تو به خاطر منی کس نگذشت در دلم مثل تو کیست در جهان تا ز تو مهر بگسلم

یک هفته ز ماه رفته اما یارانه من تمام شد رفت!!!

اوضاع این جهان نفست را گرفته است این لوله سیاه بدرکن، نفس بکش!!

به نظر من این بیت سعدی به تنهایی داره فلسفه معاد و عذابهایی که از اون صحبت می شه رو بیان می کنه. خیلی زیباست .... سعدی می گه: فردا به داغ دوزخ ناپخته ای بسوزد کامروز آتش عشق از وی نبرد خامی

رحمت نکنــــد بر دل بیچـــــاره فرهـــــاد آنکس که سخن‌گفتن‌شیرین‌نشنیده‌است

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت هنوز آواز می آید به معنی از گلستانم

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

سلام شما خیلی لطف دارید. همیشه پاینده و سلامت باشید.

تا دل به تو پیوستم، راه همه در بستم جایی که تو بنشینی، بس فتنه که برخیزد