می بخشم آدم ها را...
می گذارم حوالی احوال من تا آنجا که بخواهند قضاوت کنند...
عبور می کنم از بی تفاوتی هاشان ...
می ایستم کنار بازیهایشان و ساده تماشا می کنم ...
می بخشم آدم ها را ...
لبخند می زنم به قهقهه شان...
گوش میکنم به سیاست "دوستت دارم "هاشان ...
صبوری می کنم به پای رفتن و آمدن ها شان ...
صبوری می کنم تا آنجا که طاقتم طاق شود!!!
آنگاه برای همیشه پشتم را می کنم به کوچکی دنیایشان...
..................
ممنون از جمله های زیباتون