چراش رو نمی دونم
اما همیشه همین طور بودم
وقتی می خواستم برای یه مدت از خونه دور بشم دلم تنگ می شد خیلی زیاد...
هر چند خیلی سعی کردم به این دنیای مجازی وابسته نشم
ولی این جا متفاوت بود و موندگارم کرد
حس خوبی بهش داشتم و دارم
یه جورایی شبیه یه خونه مجازی!
الان هم که می دونم این دو هفته آخر سال رو کمتر می تونم سر بزنم
دلم تنگ می شه...
راستی این چند خط رو برای تویی که می خونی می نویسم:
امسال موقع پریدن از روی آتیش
حتما غمهات رو پیاده کن
و دوست داشتنی های زندگی ات رو به شادترین لبخندت مهمون کن...
و به یاد داشته باش که کسی در نقطه ای از این زمین گرد دلش به شادمانی ات خوش است