ﻛﻼﻏــــﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﺧــﯽ ﺷﺪﻩ ﺟﺎﯼ ﮔـــﯿﺮ
ﺑﻪ ﻣﻨـــــــــــﻘﺎﺭ ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ ﻗــﺪﺭﯼ ﭘﻨﯿﺮ
...ﯾﻜـــﯽ ﺭﻭﺑـــﻬﯽ ﺑــﻮﯼ ﻃــــﻌﻤـﻪ ﺷﻨــﯿﺪ
ﺑﻪ ﭘﯿــــﺶ ﺁﻣـــــــﺪ ﻭ ﻣﺪﺡ ﺍﻭ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ
ﺑﮕـــﻔﺘﺎ ﺳـــــــــﻼﻡ ﺍﯼ ﻛﻼﻍ ﻗــــــﺸﻨﮓ
ﻛﻪ ﺁﯾﯽ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺷـــــﻮﺥ ﻭﺷﻨﮓ
ﺍﮔــــﺮ ﺭﺍﺳـــــــﺘﯽ ﺑـــــــــــﻮﺩ ﺁﻭﺍﯼ ِﺗـــﻮ
ﺑﻪ ﻣﺎﻧـــــﻨﺪ ﭘـــــــــﺮﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗــﻮ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟـــﻨﮕﻞ ﺍﻧــﺪﺭ ﺳـــــــــــﻤﻨﺪﺭ ﺑُﺪﯼ
ﺑﺮﺍﯾﻦ ﻣــــﺮﻍ ﻫﺎ ﺟـﻤﻠﻪ ﺳﺮﻭﺭ ﺑُﺪﯼ
ﺯ ﺗـــﻌﺮﯾﻒِ ﺭﻭﺑﺎﻩ ﺷـــــــﺪ ﺯﺍﻍ ،ﺷــــــــﺎﺩ
ﺯ ﺷــــــــــﺎﺩﯼ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ
ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﻛـــــــﺮﺩﻥ ﺩﻫــــــــﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸــــﻮﺩ
ﺷــــــــﻜﺎﺭﺵ ﺑﯿـــﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﺑﻮﺩ
ﺑﮕﻔـﺘﺎ ﻛﻪ ﺍﯼ ﺯﺍﻍ ﺍﯾـــﻦ ﺭﺍ ﺑـــــــــــــــﺪﺍﻥ
ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑُﻮﺩ ﭼﺮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺯﺑﺎﻥ
ﺧـــﻮﺭﺩ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻟــﺖِ ﺁﻥ ﻛــــــــــﺴﯽ
ﻛﻪ ﮔـــﻔﺖِ ﺍﻭ ﮔـــــــﻮﺵَ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺴﯽ
ﭼﻨﺎﻥ ﭼـــــــﻮﻥ ﺑﻪ ﭼــــــﺮﺑﯽ ﻧﻄﻖ ﻭ ﺑﯿﺎﻥ
ﮔــــــﺮﻓﺘﻢ ﭘﻨﯿﺮ ِ ﺗــــــــﻮﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ