خوشا صحبت دوستی که در کنارش نه مجبوری که اندیشه های خود را بسنجی و نه گفته های خود را ترازو نهی. بلکه، بیخیال، هرچه می اندیشی بر زبان می آوری. و کاه و گندم را در کف او می نهی و بی گمان دانی که او آن کاه و گندم را غربال خواهد کرد: دانه شایسته را به کار خواهد گرفت و کاه را با نفس مهربانی به باد خواهد داد.