زهّاد و عبّاد ما كه به این عنوان معروفند، این طبقه میباشند. اینها نمیدانند كه خدمت به خلق و هدایت و ارشاد خلق، به یك معنا بالاتر از عبادت خالق است- كه باید توضیح بدهم- یعنی درست است كه اگر خدمت به خلق را در عرض عبادت خالق قرار دهیم؛ دومی اصل است، ولی خدمت به خلق با حفظ عبودیت، سفر و مرحله بعد است و به قول عرفا سفر «من الحقّ الی الخلق» و «سفر بالحقّ فی الخلق» آخرین سفر و آخرین مرحله كمال انسانی است، و اما سفر «من الخلق الی الحق» و سفر «بالحّق فی الحقّ» كه همان عبادت است، مقدمه دو سفر دومی؛ یعنی سفر «من الحقّ الی الحق» و سفر «بالحقّ فی الخلق» است؛ یعنی دیگر توجه به ارشاد و هدایت دارند و خدمت به خلق دارند، ولی تنها در مرحله قول، لفظ، گفتن و نوشتن میباشد، وظیفه هادی را تنها گفتن و نوشتن میدانند.