خانم، شما خوبید در این شکی نیست. وقتی پیشنهادتون رو بهم دادید، شوکه شدم. قبولش برام سخت بود. جدی نبود. اصرارتون برام جدیش کرد، تو فکر ازدواج نبودم، شما من رو به این فکر انداختین. اما یه مسئله مهم رو رعایت نکردین و اون حفظ عشقی بود که هیچ وقت حرفی ازش نزدین. یه عاشق عشقش رو فریاد میزنه. شما سیاست حفظ عشقتون رو نداشتین، می دونستین از تکرار خوشم نمیاد "هیچ کسی خوشش نمیاد" اما همیشه روی یه مسئله پا فشاری کردین و اون این که من شما رو می خوام یا نه. الان هم دارین تکرار میکنین. وقتی پشنهادتون برام جدی شده یعنی قبول کردم، شما با اصرار بی مورد و کش دادن های بی مورد و پا فشاری روی مسئله ای که جوابش رو شنیدین، حسی که بهتون پیدا کرده بودم رو از بین بردید. من آدم دیر پسند و سخت پسندی ام، وقتی پسندیدم شما خرابش کردید. الان هم دیر شده، خیلی دیر. به درستون برسید، به زندگیتون برس
کودوم درس کودوم زندگی
مگه چیزی هم مونده