-
سلام گلم
ازبابت عکسای نازت ممنون
خیلی لطف داری
نه !
شکايت نکن
کوه هم که باشد
گاهي
دم غروب که مي شود
انگار دلش مي لرزد ...
به خدا قسم
اصلا انگار طور ديگري ست !
انگار ايستاده مي افتد
ايستاده مي گريد
و ايستاده مي ميرد ...
پس گلايه نکن !
...
از تو چه پنهان
با تمام بي پناهي ام
گاهي ايستاده
در پس همين وجود
در پس همين خنده هاي سرد
در پس همين گريه هاي گرم
هي مي ميرم و زنده مي شوم !
...
سخت است
صبور باشي ...
و در حجم اين سکوت
نـفـسـت بنـد نيـايـد ...!
سلام خوبی؟؟
جواهر ده بودی جدیدا؟؟
به چشم بر هم زدنی
مادرم کودکی هایم را
گذاشت پشت در!
همه چیز شد خاطره ای
برای روزهای مبادا!
برای روزهای "یادش بخیر"
" ای کاش"و...
اما نه من دکتر شدم
و نه تو خلبان !
تنها یادگاری آن روزها
همان تیله های سیاه زیر کمد است
که وقتی در خانه تکانی عید
پیدایشان می کردیم
از شادی، هر بار بزرگتر می شدیم ...
حالا اما ...
آداب این بزرگ شدن، گاهی عذابم می دهد!
بزرگ شدنی که یادم داد
به آدمها لبخند بزنم
حتی اگر دوستشان ندارم!
یاد گرفتم،گریه نکنم
و بلند بلند نخندم!
فریاد نکشم،اخم نکنم و ...
یادم داد، دروغ بگویم!
...
چه احمقانه بزرگ می شویم!
بزرگ شدنی که رسیدن ندارد ...
بازی...حرف...خنده...سلام... ندارد!
آنچه مانده فقط
سایه ی سیاهی از من است
بر دیوار "دوستت ندارم"!
با اینکه من مثل بازیهای کودکی
هنوز لباس سفید بر تن دارم ...
آدم ها مي آيند
زندگي مي کنند
مي ميرند
و مي روند
اما ...
فاجعه ي زندگي تو
آن هنگام آغاز مي شود
که آدمي مي ميرد
اما
نمي رود !
مي ماند ...
و نبودنش در بودن تو
چنان ته نشين مي شود
که تو مي ميري در حالي که زنده اي
و او زنده مي شود در حالي که مرده است ...!
آزاده طاهائي
سلام گلم
شرمنده از بابت دیروز
امروز هم مثل دیروز سرپایی وعجله ای
بله منم تو همون رشته امتحان دادم
زبان تخصصی مهمترین بحثشه وکلیات مدیریت
سبز باشی
...وقتی بزرگ میشی ، قدت کوتاه میشه ، آسمون بالا می ره و تو دیگه دستت به ابرها نمی رسه و برات مهم نیست که توی کوچه پس کوچه های پشت ابرها ستاره ها چی بازی می کنند .اونا اونقدر دورند که تو حتی لبخندشونم نمی بینی و ماه - همبازی قدیم تو - اونقدر کمرنگ میشه که اگه تموم شب رو هم دنبالش بگردی پیداش نمی کنی ...
وقتی بزرگ میشی ، دور قلبت سیم خاردار می کشی و در مراسم تدفین درختها شرکت می کنی و فاتحۀ تموم آوازها و پرنده ها رو می خونی و یه روز یادت می افته که تو سالهاست چشمهات رو گم کردی و دستات رو در کوچه های کودکی جا گذاشتی. اون روز دیگه خیلی دیر شده ...
فردای اون روز تو رو به خاک می دهند و می گویند : " خیلی بزرگ بود " ...
.
.
.
ولی تو هنوز جا داری تا خیلی بزرگ بشی ، پس بیا و خجالت نکش و نترس ...!
وقتی بزرگ میشی ، دیگه خجالت می کشی به گربه ها سلام کنی و برای پرنده هایی که آوازهای نقره ای می خونند دست تکون بدی ...
وقتی بزرگ میشی ، خجالت می کشی دلت برای جوجه قمری هایی که مادرشون برنگشته شور بزنه. فکر می کنی آبروت میره اگه یه روز مردم - همونهایی که خیلی بزرگ شده اند - دلشوره های قلبت رو ببینند و به تو بخندند ...
وقتی بزرگ میشی ، دیگه خجالت می کشی پروانه های مرده ات رو خاک کنی براشون مراسم بگیری و برای پرپر شدن گلت گریه کنی ...
وقتی بزرگ میشی، خجالت می کشی به دیگران بگی که صدای قلب انار کوچولو رو میشنوی و عروسی سیب قرمز و زرد رو دیدی و تازه کلی براشون رقصیده ای ...
وقتی بزرگ میشی ، دیگه نمی ترسی که نکنه فردا صبح خورشید نیاد ، حتی دلت نمی خواد پشت کوهها سرک بکشی و خونه خورشید رو از نزدیک ببینی ...
دیگه دعا نمی کنی برای آسمون که دلش گرفته، حتی آرزو نمی کنی کاش قدت می رسید و اشکای آسمون رو پاک می کردی ...
سلام عزیزم، چی شده؟ جا قحطی بود؟؟
در چه حالی؟ زندگی خوش میگذره؟ تو هنوز سر این دو راهی سرگردون موندی؟ یه تکونی به خودت بده، سنت داره زیاد میشه ها
منم خوبم، یه کم خستگی احساس میکنم، با یه سردرد مزمن ... فکر کنم یه مریضی سخت در راه
خواهش میکنم. قربانت عزیزم
سلام عزیز خیلی ممنون
شما خوبید عزیز
درسارو به کجارسوندید
براتون بهترینهارو ارزو میکنم عزیز
خدا را در آغوش کشیدم ...
خدا زیاد هم بزرگ نیست
خدا در آغوش من جا می شود ...
شاید هم آغوش من خیلی بزرگ است !
خدا پیشانی مرا می بوسد و من از لذت این بوسه مست می شوم ...
خدا یک بار به من گفت:
تو گناهکار مهربانی هستی !
و من خوب می دانم که گناهان من چقدر غیر قابل بخششند ...
و به یاد می آورم که او خداست و می بخشد ...!
دوست دارم کسی پیدا شود برایم حرف های خوب بزند ...
قصه های خوب بگوید ...
دوست دارم دست هایش بوی خدا بدهد ...
خنده اش مرا یاد زندگی بیندازد !
زندگی اش مرا یاد چیزهای خوب بیندازد ...
یاد بچگی ام بیفتم ...
دوست دارم بچگی ام را بغل کنم ...
.
.
.
دوست دارم کسی پیدا شود برایم قصه های خوب بگوید ...!
خستگي، راهِ قدمهايت نيست!
نغمهء ساز ِ طربناك‌ات نيست!
دوستي، حادثهء سهلي نيست!
بعد سالي كه صدايت را
از نسيم ِ سحري می‌شنوم!
ر ِنــگِ آن نغمهء شاد … باز هستي دهدام! … باز مستي دهدام!
من از اين غصه كه تو رنجوری،
تا سرانجام زمان بيمارم ….. از همه حادثه‌ها بيزارم!
و بدان!
اينكه بدانم شادي، ازغم و رنج دلم آزادي،
تا سرانجام زمين دلشادم …… در كوير دل خود آبادم!
من دختری بودم
تنها در دنیای خودم
آروزیم خانه ای بود در بین درختان ...
من یک رویا داشتم
که از بلندترین نقطه پرواز کنم !
...
میان برگها قدم زدم
و از خدا پرسیدم
من کجا هستم ؟!
...
ستاره ها به من لبخند زدند
و خدا با خیالی آرام به من گفت
در من ...
...
حالا که زمان گذشته است
و خاکستری شده ام
آماده ام تا
از بالاترین نقطه پرواز کنم
...
وحالا میفهمم خدا به من چه گفت ...!
در ابتدای زمین
کنار آسمان نشستیم
و دعا کردیم
شاید ...
تمام آرزوهایمان
باران شود ...
ندانستیم
تمام خاکسترمان را
آب خواهد برد
.
.
.
با چشمهایی سرخ و سنگین
به آرزوهای دور و دراز خوابهای کودکیمان
نگاه می کنیم ...
و بی هیچ قصه ای
به خواب می رویم ...!
خاطرات کودکي من ... کودکي تو ...
خوشبختي را
به رنگ ديروزها
ترسيم کرده اند ...
روزها چه زود گذشت ...
و ما چه ساده گم شديم ...!
در زندگی لحظاتی هست
غرق شان که باشی
نه می بینی و نه دیده می شوی !
نه باران خیس می بارد
نه زمین سرگردان خودش است ...
نه سیب ممنوع است و نه گندم
.
.
.
لحظاتی که می شود دور از چشم دنیا
با تنهایی عشق بازی کرد !
لحظاتی که خدا از تنهایی زاده می شود ...!
خوشحالم !
لااقل برای اینکه تو را در خواب ببینم از هیچ کس اجازه نخواهم گرفت ...
چگونه بگویم ؟!
دلم برای خدای معصومی که در قلب تو زندگی می کند تنگ شده است ...
دلم تنگ شده برای هر آنچه از دست داده ام ...
چشمانم گریانند برای هر آنچه نداشته ام ...
دستانم پروانه ای می خواهند که هرگز پریدن را از یاد نبرد ...
و روحم ... شوق پرواز دارد !
همراه با بادبادکی که در کوچه های کودکی از میان انگشتانم رها شد ...
و به آسمانها رفت تا هم بازی فرشته ها شود ...!
بیا کودکانه و بی خبر امید ببندیم
به تک تک شاخه های درخت خیالمان !
نگاه هایمان را گره بزنیم
به آبی بی کران آسمان
و دست هایمان را ، به هم ...
بیا ساز بزنیم ، تا روزگار بی وقفه برقصد برایمان !
و پاک کنیم
رد پای تمامی این رهگذران مضطرب را !
چه فرقی می کند خوب ِ من ؟!
تا آن هنگام که این باران دلتنگی بند بیاید
زیر چتر خیال می خوابیم ...
کودکانه و بی خبر ...!
نیلوفر
امروز دیدم ...
فهمیدم
چقدر ...
چقدر زیباست ...
انعکاس آسمان بر روی زمین خیس از باران ...
آسمانی سربی ...
خاکستری های متفاوت ...
و چشمانی که نیاز به بالا نگریستن نداشت ...
باران که می بارد تو همیشه می آیی ...
انعکاس زندگی همین دور و برهاست
نگاه کن شکوه زندگی را ...
خدا همین جاست ...!
وقتی خدا غمگین می شود
و راه می رود
از جای پاهایش " پاییز " می روید ...
رها یوسف نژاد
می خواهم راه بروم ...
سوت بزنم ...
دور شوم
کمی از این همه صندلی های پر دود ...
کمی از این همه چشم و عینک های سیاه ...
می خواهم در ماه ترین
ایستگاه زمین
گریه کنم ...!
هیوا مسیح
سلام عزیز
خیلی ممنون
امیدوارم همیشه موفق باشی
عزیزم صفحت بسته ست نمیتونم پیام بدم بهت......آره اومدم ....تو که حسابی منو شرمندم کردی ....عزیز دلم ...ممول جان
بالاخره اومدی -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...